مجله سلامت

تفاوت در سبک های بازی بین پسر و دختر چیست؟

منشاء و خاستگاه این تفاوت در سبک های بازی بین پسر و دختر چیست؟ از انجایی که این مورد تقریبا در تمامی فرهنگ ها وجود دارد من فکر می کنم که این تفاوت به واسطه تفاوت های بیولوژیک ایجاد شده است و نه اجتماعی شدن.

تفاوتی نمی کند که  عامل این تفاوت ها طبیعت باشد و یا تربیت تاثیر ان ها انکار ناپذیر است. از انجایی که طرز بازی کردن دخترها روی تعاملات اجتماعی و احساسات تاکید دارد از همان دوران کودکی اموزش های گسترده ای در زمینه عواطف دریافت می کنند . پسرها یاد می گیرند چگونه توپ را به طرز خاصی پرتاب کنند .

حل و فصل سریع اختلافات

تجربه یک پسر در بازی گروهی (و همیارانه) و حل و فصل سریع اختلافات در اتاق جلسات هیئت مدیره و در سایت احداث ساختمان یک دارایی ارزشمند خواهد بود اما در زمینه رابطه زناشویی جایی که فهمیدن عواطف پنهان شده پشت دیدگاه همسر مهم است تبدیل به یک تعهد می شود.

این تفاوت به واسطه این حقیقت افزایش می یابد که وقتی پسرها سنشان بالاتر می رود به ندرت با دخترها هم بازی می شوند، و بنابراین فرصت یادگیری از دخترها را از دست می دهند.

با اینکه حدود ۳۵ درصد از همبازی های پسران تا سن پیش دبستانی دختران هستند(مثل نائومی و اریک) وقتی پسرها به سن ۷ سالگی می رسند این درصد به حدود صفر درصد تنزل پیدا می کند.

از ان زمان به بعد تا موقع بلوغ دختر و پسر معمولا یا هیچ کاری با هم ندارند و یا اینکه ارتباط بسیار کمی با هم دارند. این مسئله یک پدیده جهانی است . توضیحات زیادی برای این جداسازی اختیاری /داوطلبانه ارائه شده است.

یک نظریه جالب توسط دکتر النور مک کابی روانشناس دانشگاه استنفورد مطرح شده است که با یافته های تحقیقات من در زمینه پذیرفتن نفوذ همسر مطابقت دارد. او کشف کرد که حتی در سنین پایین (۱ یا  ۲ سال) پسرها وقتی بازی می کنند تنها از پسران دیگران تاثیر می پذیرند.

در حالی که دخترها به طور مساوی از دخترها و پسرها تاثیر می پذیرند. در حدود سنین ۵ تا ۷ سالگی دختر ها از این  وضعیت خسته می شوند و دیگر تمایل ندارند با پسرها بازی کنند. از ان زمان تا سن بلوغ فرهنگ ما و تقریبا تمامی فرهنگ های دیگر معمولا ساختار رسمی و مشخص برای تضمین ادامه تعامل دختر و پسر ندارند.