بیماری بهجت را بهتر بشناسید

بیماری بهجت

بیماری بهجت یا سندرم بهجت،  التهاب موجود در رگ های خونی قسمت های مختلف بدن می باشد. این بیماری یک بیماری خود ایمنی است در حالت طبیعی سیستم ایمنی با تولید آنتی بادی، بدن را در مقابل عوامل مضر مانند میکروب ها محافظت می کند ولی در بیماری های خود ایمنی این سیستم دچار اشکال می شود و بر علیه خود بدن آنتی بادی تولید می کند. دلیل این بیماری هنور مشخص نیست اما زمینه ارثی و عوامل محیطی آن در بروز بیماری نقش دارد.

بیماری بهجت در خاوردور (ژاپن، کره و چین) و خاورمیانه (ایران) و پهنه مدیترانه (ترکیه، تونس و مراکش) دیده می شود. ابتلا به این بیماری در سنین ۲۰ تا ۳۰ سالگی شایع تر است. انتشار این بیماری در زنان و مردان یکسان است ولی در مردان شدت بیشتری دارد.

علائم و نشانه های بیماری بهجت

علائم این بیماری متفاوت است از علامت های شایع در این بیماری می توان به مواردی از جمله:

• زخم های دهانی
• زخم های دستگاه تناسلی
• التهاب چشمی
• التهابات پوستی
• درگیری های مفصلی، سیستم عصبی و عروقی اشاره کرد.

آفت دهانی

این علائم معمولاً در کلیه بیمارن بهجت مشاهده می شود و معمولاً قبل از علائم دیگر شروع می شود و بعد از آنها از بین می رود. این نوع زخم ها معمولاً دردناک بوده و پس از یک تا دو هفته کاملاً از بین می رود ولی اگر درمان نشود عود می کند و غذاخوردن برای بیماران را دشوار خواهد کرد.

زخم های تناسلی

در برخی بیماران بهجت دیه می شود این نوع زخم ها درناک بوده ولی معمولاً عود کمتری داشته و بهبودی آنها طولانی می باشد محل شایع این نوع زخم ها در مردان در دستگاه تناسلی خارجی و در زنان در واژن می باشد.

التهاب چشمی

این نوع درگیری ها در مردان شدیدتر می باشد و در قسمت های مختلف چشم مانند قرنیه، شبکیه و مشیمیه ایجاد می شود که

علائم آن شامل

تاری دید و داشتن درد و قرمزی از علائم بیماری بهجت می باشد البته احتمال دارد این نوع بیماری بدون علائم بوده که  در این صورت منجر به کاهش دید و نابینایی می شود. بیماران بهجت باید به صورت دوره ای توسط چشم پزشک مورد معاینه قرار بگیرند.

التهابات پوستی

در بیمارانی که مبتلا به بهجت هستند مشکلات پوستی به اشکال مختلفی دیده می شود گاهی ممکن است این مشکلات به صورت آکنه و یا جوش های چرکی پس از رسیدن به دوران بلوغ در بدن یا اندام های دیگر دیده می شود.

درگیری مفصلی

تقریباً در بیش از نیمی از بیمارانی که به بهجت مبتلا شده اند درگیری مفصلی مشاهده می شود به طور معمول مفاصل زانو، مچ و آرنج به این بیماری مبتلا می شوند و این نوع بیماران دچار درد و تورم و خشکی مفاصل می شوند و این علامت ها طی چند هفته یا چند ماه کاملاً برطرف می شود.

درگیری سیستم عصبی

در برخی بیماران درگیری سیستم عصبی مرکزی به عنوان اصلی ترین عامل دیده می شود. سیستم عصبی مرکزی موظف به پردازش اطلاعات و هماهنگی رفتارها، افکار، احساسات و حرکات بوده و  در بیماری بهجت التهاب پرده های اطراف مغز و طناب نخاعی و یا مغز دیده می شود که علائم این التهابات شامل سردرد، تب و سفتی گردن می باشد.

درگیری عروقی

تقریباً ۱۶ درصد از بیماران بهجت دچار لخته در رگ ها می شوند زیرا التهاب در عروق بویژه سیاهرگ ها ایجاد می شود که بروز آن در سیاهرگ های ساق پا شایع تر است که در صورت ایجاد لخته، اندام درگیر تورم، گرمی و گاهی قرمزی می شوند.

در برخی از موارد درگیری های دستگاه تنفسی نیز دیده می شود که در نوع درگیری های دستگاه گوارشی با علائم درد شکم، اسهال خونی و یا خونریزی از دستگاه گوارش همراه است و عمده ترین علامت درگیری تنفسی خلط خونی می باشد که به اقدامات درمانی فوری نیاز دارد.

تشخیص بیماری بهجت

تشخیص این بیماری عموماً از طریق علائم بالینی بیمار توسط پزشکی که با این بیماری آشنایی کافی دارد صورت می گیرد اصولاً هیچگونه آزمایش تشخیصی یا علامت کاملاً اختصاصی برای اختصاصی برای بیماری بهجت وجود ندارد عموماً قبل از تشخیص نهایی، تست های لازم برای رد کردن بیماری های دیگر انجام می شود.

درمان بیماری بهجت

تاکنون درمان قطعی برای بیماری بهجت شناخته نشده است ولی علائم بیماری با دارو، ورزش و استراحت و روش زندگی مناسب قابل کنترل می باشد. نوع و شدت علائم در بیماران بهجت بسیار متفاوت می باشد.

در اکثر بیماران ترکیبی از داروهای مختلف مورد استفاده قرار می گیرد از جمله:

داروهای موضعی

این داروها شامل قطره، محلول، ژل یا پماد جهت درمان آفت های دهانی و زخم های تناسلی و پوستی و التهابات چشمی مورد استفاده قرار می گیرد.

داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی

داروهایی که سطح ایمنی را پائین می آورند نقش بسیار مهمی را در درمان عوارض بیماری بویژه عوارض شدید مثل درگیری های چشمی و دستگاه عصبی دارند این داروها منجر به  کاهش فعالیت سیستم ایمنی می شوند از جمله این داروها می توان از کورتیکواستروئیدهای خوراکی یا تزریقی، آزاتیوپرین، سیکلوسپورین و سیکلوفسفامید نام برد.

تجویز این داروها توسط پزشک بایستی انجام شود تنا در صورت بروز هرگونه عارضه از جمله عفونت، اختلالات کلیوی یا کبدی و کاهش تعداد سلول های خونی بتوان به موقع مشکل را برطرف کرد.

سولفاسالازین

این دارو به طور عمده در درمان علائم پوستی، مفصلی و مخاطی مورد استفاده قرار می گیرد.

کلشی سین

این دارو موجب کاهش التهاب شده و در درمان آفت دهانی و زخم های تناسلی بسیار مؤثر است این نوع دارو در اکثر بیماران تحمل می شود ولی گاهی موجب عوارض گوارشی مانند تهوع و استفراغ یا اسهال می شود. که این عوارض با قطع دارو به پایان می رسد.

سایر داروها

داروهای نیز مانند اسیدفولیک، پنی سیلین ماهانه، داپسون، تالیدومید و موارد دیگر نیز تجویز می شود.
در زمان عود بیماری استراحت جهت کاهش شدت بیماری توصیه می شود و همچنین انجام حرکات ورزشی سبک مانند شنا، پیاده روی می تواند علائم بیماری را بهبود دهد و یا برطرف کند و همچنین ورزش های تقویت کننده عضلات نیز می تواند مفاصل را قوی و نرم نگه دارد.