اصطلاح آوان گارد (پیش‌تاز) یا Avant-grade

اصطلاح آوان گارد (پیش‌تاز) یا Avant-grade در سینما

اصطلاحی برای توصیف اولین جنبش سینمای تجربی که در دهه‌ی بیست در اروپا شکل گرفت. از اصطلاح آوان گارد یا Avant-grade غالباً برای نقد فیلم‌های معاصری استفاده می‌شود که سازندگان آن‌ها از تکنیک‌های ابداعی و شیوه‌های تجربی و نو در بیان اندیشه‌هایشان در فیلم بهره جسته‌اند.

اولین سینماگران «اوانگارد» دو نوع فیلم تجربی خلق کردند:

الف: فیلم‌هایی که در آن‌ها تکنیک، تداعیگر جنبش‌های «دادا» و «سورئالیسم» (فراواقع‌گرا- رؤیا گونه) در ادبیات و هنر بود.

ب: فیلم‌های غیرداستانی برخوردار از کیفیت‌های تجریدی.

اولین جنبش فیلم آوانگارد

نیروی پیش برنده در اولین جنبش فیلم «آوانگارد»، طغیانی بود که در برابر سینمای واقع‌گرا در میان هنرمندان شکل گرفته بود. این سینماگران «آوانگارد» به «سورئالیسم» روی آوردند. به دلیل «باور این جنبش به واقعیت برتر نهفته در برخی شکل‌های نادیده انگاشته شده تداعی ذهن و حضور همه‌جا حاضر رؤیا در بازی‌های بی‌طرفانه‌ی اندیشه»- چنانچه سخنگوی اصلی این جنبش، «آندره برتون» آن را بیان می‌دارد. جنبش «فراواقع گرا» (سورئالیستی) به سینماگران «آوانگارد»، امکاناتی برای به سخره گرفتن نقاشی ، روان‌شناسی، مباحث سیاسی روز و حتی سینما داده است.

واژه – تصویر

سورئالیست‌ها از امکانات عکاسی گونه‌ی سینما در مورد پدیده‌های متفاوت مادی استفاده کرده و آن‌ها را به صورت «واژه- تصویر» در آرایشی نامتجانس و غیرمنطقی از مفاهیم رؤیا گونه و ذهنی ارائه دادند. سورئالیست‌ها نمی‌خواستند که تصاویرشان زندگی تقلیدی که زندگی درونی و معنوی را ارائه دهد، تصاویری که به آزادی از دل ماده رها شده‌اند. فیلم‌هایی از «من ری» ، با نام‌های «اماک باکیا» (۱۹۲۷)، «ستاره‌ی دریا» (۱۹۲۸) و فیلم «سگ آندلسی» (۱۹۲۸) ساخته‌ی «لوئیس بونوئل» و «سالوادور دالی»، نماینده‌ی این تپش سورئالیستی در سینما هستند.