مسئولیت پذیری انجام کارهای معمولی خانه و پول توجیبی

مسئولیت پذیری انجام کارهای معمولی خانه و پول توجیبی

کودکان کودکان نیاز دارند تا ارزش کار کردن را بدانند. وقتی کودکان انجام دادن کارهای خانه را یاد می گیرند در واقع اصول مهارتهای زندگی مستقلانه را فراگرفته اند. مسئولیت پذیری، اعتماد به نفس و عزت نفس آنها را تقویت میکند. کار کردن، روحیه تعاون و کار گروهی را به آنها می بخشد.

هرگز بیشتر از ظرفیت کودکان، مسئولیت و یا کار به آنها ندهید. در غیر این صورت، این کار موجب برانگیخته شدن حس تنفر انها خواهد شد. حتی اگر کار انجام شده: کودک، مطابق با معیار شما نباشد آن را بپذیرید و نسبت به تلاش های او قدردان باشید. نگرش درست در این زمینه، مهمتر از انجام یک کار کاملاً بی عیب و نقص است. داشتن روحیه تعاون و همکاری، مهم تر از آن است که کودک مثلا بتواند تمامی قاشق ها را به نحو صحیح در جای مخصوص خود قرار دهد. یاد دادن اهمیت کار به کودک در مقایسه: با این که به او یاد دهیم که چگونه خودش کار را انجام دهد به زمان بیشتری نیاز دارد. برای تلاشی ها و کارهایی که کودک به نحو مطلوب انجام داده است از بازخوردهای مثبت زیادی استفاده کنید.

مسئولیت پذیری کودکان

برای کودک خود در مورد کار و کار کردن، الگوی مناسبی باشید. کودکان نیاز دارند بدانند کار منزل بخشی از زندگی است. هر وقت دیدید که کودکان، کار را به نحو مطلوب به پایان رسانده اند احساس رضایت مندی خود را به آنها نشان دهید. در کنار کودکان به: کار مشغول شوید و با آنها به تفریح و سرگرمی بپردازید. در حین کار کردن به جای حرف  زدن، سوت بزنید! بگذارید کودکان در حین انجام کار، حرف دلشان را بزنند. حق انتخاب به آنها دادن، مقاومتشان را در برابر کار نکردن پایین می آورد. ابتدا مسئولیتهای کمتری به آنها بدهید و به موازات بزرگ شدن شان، مسئولیت آن ها را افزایش دهید. مسئولیت پذیری باید با سن کودک، همخوانی داشته باشد. در پایان فصل حاضر در این مورد به مثال هایی اشاره شده است.

نحوه مسئولیت پذیری را به کودکان نشان دهید. شکوه کردن از کار، صرفا شکوه کردن از کار را به آنها یاد می دهد. والدین اغلب در مورد عدم مسئولیت پذیری کودکان خود با من حرف میزنند. دست به کار شوید و روش های مسئولیت پذیری را به آن ها یاد بدهید.

به موازات بزرگتر شدن، کودکان به امتیازات بیشتری تمایل دارند. این امتیازات را به مسئولیت پذیری آنها ربط دهید، مثلا به آنها بگویید که هر قدر کار بیشتری انجام بدهید، پاداش بیشتری به دست خواهید آورد. وقتی کودکان، بزرگ و بزرگ تر می شوند والدین آن ها، انتظارات بیشتری از کودکان خود پیدا می کنند و باید به نوبه خود، در مقابل اعطای به حق انتخاب بیشتر، آزادی عملی بیشتری هم به آن ها بدهند. در مورد مسئولیتپذیری با آن ها به گفتگو بنشینید، مثلا به آنها بگوید: در مورد اهداف فکر می کنی؟ ما در این مورد و بیشتر صحبت خواهیم کرد. بعضی از والدین، افزایش امتیازات و مسئولیت پذیری را در جشن تولد هر یک از کودکان سودمند میدانند و آن را نوعی ارتقای سالانه تلقی می کنند.

در مورد اهداف، فکر کنید. زودتر شروع کنید تا کودکان شما هر چه زودتر و قبل از نوجوانانی با هدفگذاری آشنا باشند. اهداف را به موازات بزرگتر شدن کودکان، بزرگتر کنید. ببینید که فرزندان شما، چه اهدافی را برای خود، در نظر گرفته اند؟ در ورزش میخواهند به چه موفقیتی دست یابند؟ شغل معقول و مورد نظر آن ها و امتیاز رفتن آنها به دانشگاه چیست؟

مسئولیت پذیری کودکان

کار برای کسب درآمد

بسیاری از والدین وقتی کودکانشان، کار خواسته شده از آنها را به پایان نمی رسانند . بیل توجیبی شان را قطع می کنند. سعی کنید از این راهبرد به شکل مثبت استفاده نماید. از جدول به عنوان کسب پول توجیبی استفاده نمایید. این کار در مورد هر کودکی کارساز و به ویژه در مورد نوجوانان، بسیار مؤثرتر است. فهرستی از کارهایی که می تواند در منزل انجام شود، درست کنید و آن را فهرست پول ساز بنامید. به هر کاری یک مقدار پول اختصاص دهید. کودکی که آن کار را انجام میدهد می تواند پولی را بایت آن ها، به عنوان پول توجیبی دریافت کند. کار را به نحو عادلانه بین کودکان خود تقسیم کنید. پول زیادی به کودک ندهید که مجبور باشید بعداً آن را از او پس بگیرید. اول هر هفته را بدون پول شروع کنید و درازای کار، به کودکان پول بدهید. کودکان، بیشتر از آنچه که فکر می کنیم . توانمند هستند. کارهای بسیاری در منزل وجود دارد که کودکان میتوانند آنها را به خوبی نجام دهند. کار کردن به کودکان یاد میدهد که هر کس باید در منزل، گوشهای از کار را به دست بگیرد و مفید باشد.

می توانید برای تمام کارهای فرزندان خود از یک جدول استفاده کنید. زمان شروع و اتمام کار و نیز امتیاز هر یک از کارها را معین نمایید. کارها را بین کودکان تقسیم کنید، طوری که کودکان بزرگ تر بیشتر کار کنند و از شما پول بیشتری بگیرند. این عمل به کودکان یاد میدهد که مسئولیت پذیری و گرفتن امتیاز با سن آنها رابطه مستقیم دارد. در صورت نیاز، کارها را بین کودکان به صورت چرخشی توزیع کنید. برای هر امتیاز میتوانید مبلغی را تعیین کنید.

این برنامه به کودکان یاد میدهد تا زمان دقیق انجام کارهای خود را به خاطر داشته باشند. اگر کودکی کار خود را در زمان تعیین شده انجام ندهد کودک دیگر ممکن است به جای او آن کار را انجام دهد و امتیاز آن را بگیرد. اگر آندی قبل از ساعت چهاروسی دقیقه میز غذاخوری را آماده نکرده است، راشل می تواند این کار را به جای او انجام دهد و ۱۵ امتیاز را از آن خود کند. اندی، ممکن است بگوید که این کار، کار من است. در اینجا به او بگویید که این کار تا قبل از ساعت چهار و سی دقیقه مال تو بود اما چون رأس ساعت تعیین شده انجام ندادی، دیگر به تو تعلق ندارد و در واقع مالی کسی است که تمایل به انجام آن دارد.

اگر کار محوله تا زمان معین انجام نشود هیچ امتیازی به فرد مورد نظر داده نمیشود. یا اگر خودش بخواهد کار را تمام کند این اجازه را به او بدهید. اما امتیازی به او تعلق نمی گیرد و اگر هم از انجام آن امتناع ورزد، بگذارید کودک دیگری آن را انجام دهد و امتیاز آن را بگیرد.

مسئولیت پذیری کودکان

محکم و استوار بایستید اما منصفانه عمل کنید. اگر کودک با جدیت در طول زمان معین، کار را شروع کند اما نتواند به موقع آن را به پایان برساند، نشانگر این است که شما زمان کافی به آن اختصاصی ندادهاید. در این صورت، سعی کنید رفتار معقول داشته باشید. بگذارید کودک، کار را تمام کند و امتیازش را بگیرد. بعد، زمان انجام آن کار را در جدول، تغییر دهید و برای اتمام آن زمان بیشتری در نظر بگیرید. این کار را زمانی انجام دهید که زمان اتمام کار واقعا کافی نباشد و اگر می بینید که کودک شما لجوج و یا تنبل است زمان اتمام کار را بیشتر نکنید.

مادری به من گفت که استفاده از این روش، توانست زندگی او را کاملاً تغییر دهد. او گفت که با استفاده از این روش، کودکان موقع انجام کار منزل، دیگر با یکدیگر به جروبحث نپرداختند. آنها فهمیدند که اگر کار خواسته شده را به نحو مطلوب انجام ندهند. در این صورت، خواهر یا برادر دیگری این کار را انجام میدهد و پول توجیبی بیشتری را از آن خود خواهد ساخت. اگر فقط یک بچه دارید از کودک همسایه بخواهید که آن کار را انجام دهد و پول توجیبی دریافت کند. شما مجبور نخواهید بود که این کار را همیشه انجام دهید.

شیوه توجه دادن کودکان به ارزش پول

استفاده از پول را به کودک خود توضیح دهید. این کار را هر چه زودتر در سن سه سالگی شروع کنید. به کودک نحوه خرید از مغازه را یاد بدهید و به او بگویید که پول برای زندگی کردن، ضروری است و با کار کردن آن را به دست می آوریم نه بدون تلاش! پسر من در سن سه سالگی شیوه استفاده از پول را یاد گرفت.

برای هر کاری، پول پرداخت نکنید: برای هر کاری که کودک انجام می دهد پول پرداخت نکنید. این کار به او یاد می دهد که لازم است همه افراد خانواده برای رسیدن به موفقیت، تلاش کنند. بعد از این که کودک کار محوله را به انجام رساند، اجازه دهید پول توجیبی خود را از روی فهرست تهیه شده، دریافت کند. به کودکان بیاموزید که باید بعضی  کارها به صورت وظیفه و برخی دیگر برای کسب پول صورت گیرد. همچنین به آن ها یاد دهید که برای کسب درآمد بیشتر می توانند کار اضافی داشته باشند. وقتی نوجوان یا کودک شما برای فعالیت یا مورد خاصی نیاز به پول دارد اجازه بدهید با انجام کار خاصی مثل تمیز کردن باغچه یا شستشوی ماشین آن را به دست بیاورد.

هزینه ها را به کودکان نشان بدهید: وقتی کودک به بلوغ رسید و پول توجیبی او افزایش یافت از او بخواهید تا از پول خرد برای خرید بعضی چیزها استفاده کند. این کار، مواردی مانند قرار ملاقات با یک دوست، خرید فیلم و سی دی و سایر سرگرمی ها را شامل می شود. کودکانی که دنبال تفریحات بیشتر هستند باید پول بیشتری هم پرداخت کنند. وقتی آنتونی کلاس پنجم بودء از من خواست تا برایش یک جفت کفش تنیس مارک دار که بهای خردهفروشی آن ۶۰ دلار بود بخرم، به او پیشنهاد کردم که بیست دلار از شصست دلار را پرداخت کنم اما چون میخواهد کفش مارک دار بخرد پس لازم است بقیه آن را خودش تأمین نماید. برای تأمین بقیه پول مجبور شد در خانه همسایه کار کند. ظرف حدود یک ماه او پول کافی برای خرید یک جفت کفش مارک دار را به دست آورد. او به خود خیلی با افتخار می کرد و آن کفش ها را هر روز می پوشید و به قدری از آن ها مراقبت میکرد که د – حتی یک سال بعد که کفش ها دیگر مطابق با اندازه پای او نبودند، نو به نظر می رسیدند. او را به این دلیل از آن کفش مراقبت می کرد که آنها را از آن خود می دانست و مالکیت خاصی نسبت به آن احساس می کرد.

مسئولیت پذیری کودکان

شیوه خرید اقتصادی را به کودکان یاد بدهید

کودکان خود را وادار کنید تا قیمت کالاها را با یکدیگر مقایسه کنند. ببینند که مثلاً کدام بسته بندی ارزشی بیشتری دارد. به آن ها دلیل انتخاب بعضی محصولات را بگویید. با رفتن به کتابخانه و خواندن آگهی های روزنامه های قدیمی در مورد توزم توضیحاتی به آن ها بدهید. این کار برای کودکان سرگرمکننده خواهد بود. آنها به خاطر خواهند آورد که قبلاً بابت خرید کلی نان، مقدار کمی پول پرداخت می کردند اما الان پول بیشتری پرداخت می کنند. در اینجا باید بگویم که پسرم آنتونی با اطلاعی که از قیمتها داشت حاضر نشد بابت خرید یک جفت کفش ۶۰ دلار پول بپردازد. او شهر را کلی گشت. تا این که در یک حراجی، کفشی به قیمت ۴۰ دلار خرید. او با این رفتار، نشان داد که راه خرید اقتصادی را به خوبی یاد گرفته است و خوب میداند که با پول چه رفتاری باید داشته باشد.

شیوه صرف پول برای منزل را به کودکان یاد بدهید

به کودکان خود نحوه تخصیص پول به مواردی مانند، خرید غذا، لباسی، تعمیرات تاسیسات خانه، هزینه های اتومبیل و غیره را یاد بدهید. سعی نکنید تا کودکان را از درگیر شدن با این موارد به دور نگه دارید بلکه هر یک از آنها را در این امور دخالت دهید. اجازه دهید صورت حساب ماهانه خانه را حساب کنند و پولی بابت آن تخصیص دهند.

شیوه پس انداز پول را به کودکان یاد بدهید .

بسیاری از کودکان تا سن ده سالگی معنای پس انداز پول را درک می کنند. کودکان صرف پول معمولا بی پروا عمل می کنند. آنها را تشویق کنید تا درصدی از پول خود را .پس انداز نمایند. بعضی از والدین، پس انداز بچه ها را با یکدیگر مقایسه می کنند.

شیوه پس انداز جاری را به کودکان یاد بدهید

بسیاری از کودکان شانزده ساله آمادگی افتتاح حساب جاری محدود و یا کارت اعتباری محدود را دارند. نحوه استفاده از این ابزارها و چگونگی در کنترل داشتن آنها را به کودکان یاد بدهید.

برای کودکان خود، اهداف مالی تعیین کنید

برنامه های خود را برای پرداخت شهریه دانشگاه برای فرزندان وبسایت دهید و دانشگاه هایی را که بورسیه به دانشجویان می دهند به او معرفی کنید. بگذارید هزینههای تحصیل و زندگی را خودش محاسبه کند و پول مورد نیاز خود را خودش در آورد.

بهترین زمان تعلیم شیوه پول در آوردن به کودکان زمانی است که آنها به اندازه کافی  بزرگ شده اند. بگذارید کاری را که خطری برایشان ندارد و در محیطی دوستانه و مطلوب صورت میگیرد برای خود پیدا کنند.

داشتن کار و درآمد مستقل، عزت نفس فرد را افزایش می دهد و نوعی سرگرمی نیز به حساب می آید.

بیش از اندازه بر ارزش پول تأکید نکنید

کودکان نیاز دارند تا ارزش پول را به درستی درک کنند و نحوه کسب درآمد و مدیریت آن را بدانند. این موارد را به آن ها یاد بدهید اما سعی نکنید برایشان از پول بت درست نمایید.

مسئولیت پذیری کودکان

کارهای منزل و پول توجیبی

بسیاری از والدین یک هفته به کودکان خود فرصت میدهند و بعد به خاطر عدم پر اتمام کار، پول را از آنها پس میگیرند. این عمل را تغییر دهید و برعکس عمل نمایید. سعی کنید راهبرد مثبتی داشته باشید

هفته را بدون پرداخت پول شروع کنید و به کودکان خود بگویید که در صورت کار کردن پول دریافت خواهید کرد (کار = پول توجیبی). به آنها بگویید که به بعضی از کارها پول خاصی تعلق میگیرد.

مطمئن باشید که کار محوله با سن کودک، تناسب دارد. برای هر کاری که کودک در منزل انجام می دهد پول پرداخت نکنید. به آنها بگوید که انجام بعضی از کارهای منزل، جزو وظایف است و برخی دیگر جزو وظایف به شمار نمی آید.

به آنها بگویید که ابتدا باید کارهای لازم و وظایف خود را انجام دهند و در صورت لزوم، بابت اضافه کاری پول اضافی نیز به آنها پرداخت خواهد شد.

شیوه آموزشی مسئولیت پذیری به کودکان ་་

برای این منظور با هر کدام از کودکان صحبت کنید و فعالیتها و مسئولیتها را به سه بخش تقسیم نمایید. بعضی از این مسئولیتها و کارها، الزامی و برخی دیگر قابل مذاکره است و بعضی هم به خود آنها بستگی دارد. برای هر یک از آنها یک فهرست درست کنید. به موازات بزرگتر شدن کودکان و افزایش مسئولیتپذیری شان، موارد زیادی را از بالای فهرست به پایین آن بیاورید و به عنوان مثال، آرایش کردن ممکن است جزو موارد قابل مذاکره باشد. در این مورد به دختر خود، حق انتخاب بدهید اما هنوز باید مورد را تأیید کنید. به موازات بزرگتر شدن او و انتخاب های درستتر در آرایش، میتوانید این مورد را از بالای فهرست به پایین آن بی آورید و به او بگویید که دیگر برای انتخاب این مورد، نیازی به من نداری، چون قبلا در این مورد، درست عمل کردهای و به تو اطمینان دارم و مطمئنم که به خوبی از خود مراقبت خواهی کرد. اتخاذ چنین راهبردی به فرزندتان کمک

کارهای لازمی که فرزند شما باید انجام دهد:

* او باید امتحاناتش را بدهد.

* باید در کارهای خانه به شما کمک کند

* باید کارهای قابل مذاکرهای را که فرزندتان با تأیید شما، حق انتخاب دارد انجام دهد.

* این که چه موقع در خانه، حاضر باشد.

* کدام برنامه های تلویزیونى را باید تماشا کند.

* باید چگونه آرایش کند.