با مشکلات بدنی بی اساس کودکان بیشتر آشنا شویم

مشکلات بدنی بی اساس

تمام کودکان گاهی از بیماری برای عذر و بهانه استفاده می کنند اما بعضی به نظر می رسد این کار را به صورت دوره ای انجام میدهند. آن هم وقتی علایم ظاهر می شود و بعد به طور مرموزی از بین می روند. هرگز این ناراحتی فیزیکی یا بدنی را نادیده نگیرید. قبل از اینکه این بیماریهاسیر مشخصی را دنبال کنند، اجازه دهید تا پزشک آنها را معاینه و بررسی کند. با این حال، وقتی به نظر می رسد کودکی دچار بیماری خود بیمار انگاری) به همراه مشکلاتی درست قبل از درس خواندن، روز اول مدرسه یا صبح روز امتحان می شود، شما باید سعی کنید این رفتار را تغییر دهید. در این بخش راههایی به شما نشان میدهیم تا این بیماری ها را از خانه خود دفع و یا آنها را محدود کنید.

معیار صریح و آشکار تعیین کنید

کودک باید بداند راهنماهایی وجود دارند که تعیین می کنند آیا او باید به دلیل بیماری در منزل بماند یا خیر؟ قوانین رابرای کودک توضح دهید و سپس آنها را با قاطعیت بکار ببرید. برای مثال، یک قانون این است که او به خاطر مدرسه نرفتن نباید در خانه بماند مگر اینکه درجه حرارت او بالای ۳۸درجه و همچنان در حال بالا رفتن باشد و یا علایم قابل مشهود دیگری داشته باشد. معیار دیگر این است که اگر او آنقدر بیمار است که نمی تواند مدرسه برود، بنابراین آنقدر بیمار است که نمی۔ تواند به تمرین فوتبال با تفریح برای آن روز برود. بعضی از مدارس برای محدود کردن این بیماری۔ های مسری، قوانین خاص خودشان را دارند. این قوانین نیز می توانند به تنظیم معیارهای شما کمک کنند.

رفتار سلامت را الگو قرار دهید

خود بیمار انگاری کودکان گاهی از انواع بزرگسالان سرچشمه می گیرد. اگر همیشه از درد و رنجهایتان شکایت می کنید. یا از دکترو قرص ها می نالید، کودک شما نیز به تبعیت همین رفتار را دنبال خواهد کرد. مراقب حرفهایی که در حضور کودک میزنید، باشید. حتی وقتی به یک سؤال ساده مثل «حالت چطور است؟» پاسخ میدهید!

از مراقبت بیش از حد بپرهیزید

اگر کودک شما زمین خورد و کمی زخمی شد، آن موضوع را بزرگ نکنید. نسبت به هر عطسه با ترس و وحشت واکنش نشان ندهید. به یاد داشته باشید تمام خراشها نیازمند باندپیچی و پانسمان نیستند. در حقیقت وقتی در معرض هوا قرار بگیرند زودتر بهبود می یابند. آسیبهای کوچک را نادیده نگیرید. اما نسبت به آنها بیش از حد واکنش نشان ندهید. با او همدردی کنید، جای جراحت را ببوسید و این طور فرض کنید که این نمایش ادامه دارد.

به کودک بیاموزید چگونه با استرس مواجه شود

برای معده درد، سردرد یا علایم بدنی دیگر که از طریق استرس به وجود می آیند، از روشهای ذکر شده در بخش ۲۰۱۰ استفاده کنید تا استرس و تنش از بین برود. در نظر داشته باشند، علایم حقیقی باشند، نه خیالی! حتی اگر دلیل «پزشکی» هم برای آنها وجود نداشته باشد.

راه های جدید جلب توجه را آموزش دهید

بعضی کودکان از بیماری و مشکلات ثابت و دایمی برای جلب توجه شما نسبت به خودشان استفاده می کنند، سعی کنید روش های سازنده تر را آموزش دهید.

• دلداری و توضیح دهید. به کودک بگویید متوجه هستید او چه احساسی دارد و توضیح دهید که فکر می کنید چه اتفاقی می افتد. برای مثال: «هر دفعه که به بچه غذا میدهم، به نظر می رسد تو یک آسیب جدید دیده ای. من میدانم گاهی سخت است یک برادر کوچک جدید داشته باشیما و تو باید احساس حسادت کنی، من هم همینطورابیا یک علامت رمزی داشته باشیم. هر بار که کسی می گوید این بچه چقدر خوشگل است و تو احساس حسادت می کنی، چرا به من چشمک نمیزنی تا من هم بدانم؟»
• نقش بازی کردن به کودک پنج راه جدید مثبت بدهید تا از طریق آنها توجه شما را به خودش جلب کند و سپس نقش ها را با هم بازی کنید. مثل؛ «ببین مامان ببین من چی درست کردم.»
• به خاطر استفاده از روش های جلب توجه مثبت به کودک پاداش بدهید. تلاش های کودک برای جلب توجه از طریق کمک به شما یا با شما بودن قدردانی و تشکر کنید. وقتی او از شما نمی خواهد به او توجه کنید، خودتان ساعاتی اختصاص به او بدهید.
• روش های نامناسب جلب توجه را کم اهمیت جلوه دهید یا نادیده بگیرید. وقتی کودکتان می گوید سردرد دارد، به او پیشنهاد خوردن آسپرین یا کمی استراحت را بدهید. سپس دنبال کار خودتان بروید. نگرانی مفرط و بیش از حد نشان ندهید مگر اینکه واقعا تقویت کنید.

رفتار سالم را تقویت کنید

برای درمان کودکی که بیماری های بدنی بی پایه و اساس دارد، مهم است به رفتار سلامت او پاداش دید و تشویقش کنید. فرض کنید قبل از درس جواب دادن دلشوره واضطراب دارد، اما به جای مبتلا شدن به آنفولانزا، او با شما در مورد یک احساس خنده دار در شکمش صحبت می کند. از او بخواهید تمرینات تمدد اعصاب را انجام دهد و بدون اضطراب برای جواب درس برود. به او بگویید این کارش فوق العاده است

برخورد با حقه باز تمام عیار

اگر مطمئن هستید کودک شما حقه می زند، بنابراین سعی کنید در واکنش خود مبالغه کنید. به یک پرستار بیش از حد نگران و بیزار کننده تبدیل شوید. برایش زندگی را در خانه کسل کننده نمایید. تظاهر به موافقت با بیماری کنید. کودک را در بستر بخوابانید و در آنجا نگه دارید. به او فقط چای و نان بدهید، چون او آنقدر بیمار است که هیچ نمی تواند بخورد. تلویزیون را خاموش کنید، چون او باید حسابی بخوابد. وقتی کودک این شرایط را ببیند، خیلی خوشحال می شود که دوباره آنقدر حالش خوب شده است که می تواند به مدرسه برود یا دوست دارد مسئولیتهاو وظایف دیگر خود را انجام دهد.