با کودکانی که نمی خواهد تکالیفش را انجام دهد و درس بخواند، چه رفتاری باید نشان دهیم!

با کودکانی که نمی خواهد تکالیفش را انجام دهد و درس بخواند، چه رفتاری باید نشان دهیم!

هدف از انجام تکالیف، تقویت آنچه که کودک در طول روز فرا گرفته است می باشد. همچنین کمک به کودک است تا یاد بگیرد و مسئولیت پذیر باشد. این امر نیازمند انگیزه ذاتی، انضباط و توانایی استفاده از منابع خارجی است. این یکی از راههایی است که کودک می فهمد چگونه به تنهایی بیاموزد. مهم نیست چقدر کودک از انجام تکالیف و مطالعه کردن متنفر است، باید آن کار را انجام دهد. بعد از یک مدتی، عذر و بهانه های بی پایان است که معلمان میشنوند. «سگ تکالیف مرا خورد»، «دیشب مهمان داشتیم»، «خواهرم آن را پاره کرده و باید آنها رانادیده بگیرند، تکالیف باید تحویل داده شود. اما چگونه می توانید محیط مدرسه را در یک محیط یادگیری مثبت برای کودک خود بنمایید و به طور همزمان فشاری که بر خانواده است را کاهش دهید؟ این راه حلها را امتحان کنید.

مشخص کنید چه انتظاری خواسته شده.

مهم است بدانید که مدرسه چه انتظاراتی دارد و برای آن برنامه ریزی کنید.

از کودک اطلاعات بگیرید. همانطور که سال تحصیلی پیش میرود، شما شروع به اطلاعات گرفتن از کودکتان در مورد تکالیف و برنامههای امتحانی می کنید. سعی کنید آنرا به همراه کودکتان برنامه ریزی کنید (تکلیف ریاضی دوشنبه تا پنجشنبه، تمرین دیکته هر جمعه).

وقتی بعد از مدرسه به کودک خود خوش آمد گفتید، از او بپرسید در مدرسه چه کار کرد و چه تکالیفی از او خواسته شده است. اگر همیشه جواب میدهد: «من تکیف ندارم»، یا «قبلا آن را انجام دادم» از او بخواهید کتاب یا ورقه هایش را نشان بدهد. این کار کمک خواهد کرد تا شما کارهای او را کنترل کنید و هرشب اهدافی پیشنهاد دهید. از این روش استفاده کنید و به او نشان دهید که نسبت به چیزی که میآموزد چقدر علاقه مند هستید و می فهمید کارش مهم است. در مورد بعضی کودکان، شاید مجبور باشید مثل یک پلیس رفتار کنید اما تا جایی که می توانید سعی کنید این گونه نباشید. «بخور و سپس مشخص کن تا قبل از ساعت تماشای تلویزیون چه کارهایی باید انجام بدهی.»

از مدرسه اطلاعات بگیرید. در اوایل شروع سال تحصیلی با معلم ملاقات کنید و ببینید که برای آن سال از کودک شما چه انتظاراتی دارد. در مورد تکالیف شب بپرسید و مشخص کنید انجام تکالیف به طور متوسط چقدر زمان می برد، آیا تست هفتگی وجود دارد؟ تحقیقات کتابی؟ پروژه های خاص؟ کارهای دانش آموزان چگونه نمره داده می شوند؟ معلم می خواهد نقش والدین چگونه باشد؟ این فرصت شماست تا دیدگاهی ارزشمند نسبت به سیاست و اهداف مدرسه و آموزگار کسب کنید.

برنامه ای برای تکالیف منزل درست کنید.

به همراه کودک برنامهای برای انجام تکالیف و مطالعه بنویسید که متناسب با او باشد به یاد داشته باشید برنامهای که برای یک کودک مؤثر است برای کودک دیگر همیشه مؤثر نیست. بعضی کوکان نیاز دارند که بعداز مدرسه کمی استراحت کنند تا انرژی اضافی را بسوزانند. در حالی که بعضی دیگر قبل بازی، ابتدا تکالیفشان را انجام میدهند. آزمایش کنید و در صورت نیاز تغییراتی صورت دهید.

برنامه باید به صورت رسمی باشد که مثل یک قرارداد به شکل کتبی نوشته میشود یا اینکه مسی۔ تواند اتفاقی باشد.در مورد کودکان مسئولیت پذیر، صحبت کردن در مورد تکالیف و تعیین زمان مناسب برای انجام آن، کافی است برای بقیه کودکان به نظارت دایم و کمک والدین نیاز است. حداقل در ابتدا، کودک را وادار به پایداری کنید. شاید مجبور باشید با نظارت و کنترل شدید شروع کنید و سپس کم کم او را به سمت مطالعه مستقل سوق دهید. این راهنماها به شما کمک می کنند تا تعیین کنید که چه چیزی در مورد کودکان بهتر عمل می کند.

• زمان مشخصی را انتخاب کنید. در مورد زمانی که تکالیف باید انجام شوند، با هم توافق کنید. کودک نیز باید در این تصمیم حضور داشته باشند. بنابراین، همان مؤثرترین زمان برای او خواهد بود با اطمینان از اینکه شما مجبور نیستید برای برنامههای تلویزیونی مورد علاقه با او رقابت کنید، با توجه به نیازهای کودک برای فعالیت جسمانی، شانس موفقیت را به نفع خود تمام کنید. توجه کنید که در صورت لزوم ساعت و مدت زمان صرف شده برای مطالعه متفاوت خواهد بود.
• مکانی برای انجام کار ایجاد کنید. کودک شما برای مطالعه به یک مکان شخصی نیاز دارد تا ساکت، کاملا روشن و مجهز به فرهنگ لغت و منابع دیگر باشد. مکان خاصی ایجاد کنید و دقت کنید شما و اعضای دیگر خانواده به آن احترام بگذارید این کار همچنین به او کمک می کند تا بیاموزد لوازم و وسایل مدرسه اش را چگونه مرتب کند و چگونه مسئول آنها باشد.

عادت مطالعه را کنترل و تقویت کنید.

وقتی کودک شما تکالیف خود را انجام نمیدهد پادر انجام آن مشکل دارد، این شما هستید که باید به او کمک کنید علت را بیابد و در صورت امکان تکلیف و شرایط راتغییر دهید تا او بتواند به موفقیت بیشتر برسد.

• مشکل را تفکیک کنید. سعی کنید بیتشر بفهمید که چرا کودک نمی خواهد تکالیفش را انجام دهد و چرا در درس خواندن مشکل دارد. به دنبال این سؤالات باشید.

آیا درس خاصی وجود دارد که او نمیخواهد آن را انجام دهد؟ آیا این مشکل هر روز است با اینکه فقط گاهی رخ میدهد؟ آیا تکلیف را میفهمد؟ آیا حواسش به راحتی منحرف میشود؟ آیا فراموش میکند کارش را انجام دهد یا اینکه بدون آمادگی به منزل می آید؟ آیا موضوعات درسی برای او خیلی دشوار است؟

آیا در بیرون عوامل حواس پرتی وجود دارند که او را منحرف می کنند؟

• در صورت لزوم برنامه درسی را تغییر دهید. نیاز او را تعیین کنید و دوباره برنامه ریزی کنید. حواس «جک» به آسانی منحرف می شود و وقتی تنها در اتاقش است، کار زیادی انجام نمیدهد. چون به نظر میرسد او نیاز به کنترل بیشتری دارد، موافقت شده تا او تکالیفش را بعد از شام سر میز در آشپزخانه انجام دهد، در حالی که نزدیک والدین است. در مورد «لیندا»، تکالیفش بیشتر از زمان مورد نظر وقت میگیرد. او خیلی دیر به بستر میرود و خسته است. برنامه تکالیفش را زودتر شروع کنید و ببینید آیا در مورد موضوعات درسی به کمک بیشتری نیاز دارد؟!
• از احتمالات طبیعی برای تقویت مطالعه کردن استفاده کنید. در مورد کودکی که مشغول بازی است در حالیکه تصور میشود تکالیفش را انجام میدهد، برای پاداش دادن به خاطر تکمیل تکالیفش از بازی و یا فعالیتهای تفریحی دیگر استفاده کنید و یا اینکه زمان انجام تکلیف و بازی را تغییر دهید. یک مشق ده دقیقه وقت آزاد، مشق بعدی ده دقیقه وقت آزاد بعدی و تا آخر.
• زمان مطالعه را جدول بندی کنید. برای زمان مطالعه، اهداف خاصی را مقرر کتبدو در صورت نیاز به تدریج مدت زمان آن را افزایش دهید. اجازه دهید خود کودک زمان بندی کند و وقتی که استراحت میکند، زمان را متوقف کنید. با کمک پاداش، مطالعه یک درس خاص یا یک مهارت خاص را تقویت کنید، برای مثال، «مایکل» مسائل ریاضی خود را یاد نگرفته است. بنابر این مسائل تکالیف خانه اش بسیار سخت هستند از او بخواهید زمان بگیرد و ببیند چند دقیقه هر روز مسائل ضرب خود را مطالعه می کند. سپس روز جمعه، اگر او اطلاعات ریاضی خود را افزایش داد، به او یک پاداش بدهید.

مهارتهای سازماندهی و مطالعه کردن را بیاموزید.

بدیهی است که سازماندهی به طور طبیعی با کودک همراه نیست و از ابتدا او نمیداند چگونه مطالعه کند. بنابراین به او کمک کنید تا آن را بیاموزد.

• تکالیف انجام شده را کنار بگذارید. کودک را تشویق کنید تا زمان خاصی برای انجام تکالیف درسی اش داشته باشد و وقتی هر تکلیف را تمام کرد، آن را کنار بگذارد.
• تکالیف را به بخشهای قابل کنترل تقسیم کنید. اگر کودک همیشه نگران این است که نمی داند چگونه شروع کند، به او نشان دهید چگونه یک مشق بزرگ را به بخشهای کوچک تقسیم کند تا خیلی سخت و فشار آور نباشد. بخواهید از خودش بپرسد، برای مشق ابتدا چه کار باید بکنیم؟ بعد باید چه بکنیم؟ به چه موارد درسی نیاز داریم؟
• به کودک بیاموزید زمان را چگونه تقسیم کند. اجازه دهید از پیش وقت خود را برای زمان مطالعه اضافی تنظیم کند تا در هنگام امتحان با یک پروژه خاص از آن استفاده کنید. در یک تقویم ماهانه، تستها و گزارشات آینده را ثبت کنید.
• با مثال آموزش دهید که چگونه از پیش برنامه ریزی کند. جلسات خانوادگی هفتگی برگزار کنید تا در مورد برنامه های ویژه هر کس و نیازهایی که در طول هفته بعد به وجود می آیند، صبحت کنید. برنامه خودتان را پایه ریزی کنید تا کودک بتواند شما را مشاهده کند. به او کمک کنید تا فعالیتهای هفتگی خود را سازماندهی کند. شاید «جانی» کار تحقیق کتابی در روز جمعه داشته باشد. او تصمیم می گیرد که روز دوشنبه خلاصه موضوع مطالب را بنویسد، روز سه شنبه اولین پیش نویس را و روز پنجشنبه کامل آن را به والدینش نشان خواهد داد و سرانجام آخرین نسخه را خواهد نوشت.
• برای پروژه های بلندمدت، کودک را مطابق برنامه زمانی خودش هدایت کنید. به این تقویم نگاه کن، پروژه علوم بعد از تعطیلات آخر هفته است. بیا کار را به بخشهایی تقسیم کنیم: ١-انتخاب موضوع ۲- مطالعه ویژه ۳- طرح ریزی پروژه ۴- جمع آوری لوازم ۵- انجام آزمایش و غیره فکر می کنی هر مرحله چقدر زمان می برد؟ بیا روی تقویم علامت بذاریم. فکر می کنی چه وقت هر کار را تمام خواهی کرد»..

«ویدا» روز جمعه کار گزارش کتابی دارد. چگونه میتوانید آن را طوری تقسیم کنید که مجبور نباشید تا صبح بیدار باشید و آن را تمام کنید؟ دوشنبه: خلاصه کلی، سه شنبه: پیشنویس، پنجشنبه: مشورت با والدین و نوشتن گزارش نهایی.

• تکالیف را بررسی کنید. به کودک نشان دهید چگونه تکالیفش را بررسی کند و هر روز قبل از رفتن به مدرسه مطمئن شود کتابها و لوازم مورد نیازش را در برداشته است. او را تشویق کنید با همکلاسی هایش در تماس باشد تا در صورت نیاز به اطلاعات بیشتر در زمینه تکالیف، از آنها سؤال بپرسد.

برنامه کمکی بیشتری فراهم کنید.

مثل همیشه در صورت نیاز تشویق کنید، آنتنلار عاقلانه داشته باشید. به یاد داشته باشید هر مرحله به سمت استقلال را تشویق و تمجید کنید. به خاطر این که کودک تکالیفش را به خاطر دارد. او را تشویق کنید سپس برای شروع انجام آن او را دوباره تشویق و تحسین کنید. اگر حواسش پرت شد، به او کمک کنید تا به مسیر اصلی باز گردد و یک هدف جدید ایجاد کنید. اگر به آسانی نامید می شود، چند دقیقه قبل از اینکه کمک بخواهد، او را به خاسلر مستقل کار کردن تحسین کنید.

• مثبت باشید. وقتی کودکتان کارش را خوب انجام داد، سخت تلاش کرد یا در آنجام تکالیفش صبور بود، او را تحسین و تمجید کنید. اگر در یک درس مشکل دارد با تأکید بر موفقیت او در تکالیف دیگرش به او اعتماد و اطمینان بدهید. به او بگویید اشتباهات قابل قبول هستند و هر کسی اشتباه میکند و میتوان از اشتباهات درس گرفت.
• در صورت نیاز کمک بیشتر فراهم کنید. بعضی کودکان برای شکل دادن عادت انجام تکالیف به تشویق نیاز دارند، بنابر این سعی کنید از یک جدول تکالیف استفاده کنید تا به خاطر انجام تکالیفش ستارهای دریافت کند و وقتی ستاره هایش به تعداد مشخصی رسید، به انتخاب خودش یک برنامه بیرون و یا یک فعالیت ویژه دریافت کند.

از پیامدهای منفی استفاده کنید.

اگر در مورد کودک شما، استفاده از پیامدهای مثبت تأثیری ندارد، از روش زیر استفاده کنید. عدم فعالیت کودک در مقابل عملکرد شما، مواجه با حذف برنامه تلویزیونی مورد علاقه اش، یک اسباب بازی ویژه و یا زمان مکالمهی تلفنی میشود، از پیامدی استفاده کنید که خیلی زود نتیجه میدهد و تأثیر سریع خواهد گذاشت.

به کودک مسئولیت فزاینده بدهید.

همانطور که کودک شما بزرگتر می شود، به تدریج مسئولیت انجام تکالیف و مطالعه را به او واگذار کنید. به جای اینکه تکالیف را برایش انجام دهید، سعی کنید تا تلاش هایش آسانتر شوند. بعضی کودکان وقتی تکالیفشان را به روشی که معلم در مدرسه انجام میدهد، نمیتوانند کامل کنند دچار اضطراب میشوند. گاهی، یک سؤال راهنمایی کننده و بدون پاسخ او را به کارش باز می گرداند.

• کم کم حضور خود را محدود کنید. اگر چه در ابتدا باید به طور مستقیم با کودکتان کار کنید، اما سعی کنید نقش نظارتی مستقیم خود را تا حد امکان هر چه زودتر کاهش دهید. به گوشه دیگر اتاق بروید، اما همچنان برای سؤال پرسیدن در دسترس باشید.
• بگذارید کودک مسئولیت خود را به عهده بگیرد. چون تکالیف معمولا برای این هستند که کودک آنچه را در کلاس آموخته تقویت کند، کودک باید بتواند خودش اکثر مواقع آن را انجام دهد. اگر لازم است شما به او اطمینان بدهید و او را راهنمایی کنید، اما نباید تکالیفش را برایش انجام دهید، حتی برای بچههای کوچک؛ اگر او همیشه قادر به انجام وظایفش به طور مستقل نیست، با معلم او ملاقات کنید و در این خصوص با او صحبت کنید. شاید به کمک های بیشتر کلاسی و یا کلاس خصوصی نیاز باشد.