کت نقره­ دوزی سِر توماس کیرکپاتریک

از پارچة غرب انگلستان، حدود ۱۷۲۰. موزة مُد. باث. انگلستان.کت نقره­ دوزی برجسته و پیچیده و تودرتو، رنگ­ بندی تیره و پارچه ­های خشک و سفت که در این دست لباس متعلق به حدود ۱۷۲۰ به نمایش درآمده، خاص جامه ­های مردانة اواخر باروک بوده است.

این لباس را در مناسبت­ های رسمی به تن می­کردند و چارلز دوم در سال ۱۶۶۶ آن را باب کرد. کت بدون یقه­ای را، که قالب کمر بود و بعد از آن، آزاد تا روی زانو پایین می­افتاد، به همراه جلیقه و شلوار سه­ربعِ تا سر زانو، که از سبکی ایرانی اقتباس شده و چیش­درآمدی بر کت ­وشلوار و جلیقة امروزین بود، می­پوشیدند.

مانتو، سینه ­بند تکه ­دوزی و زیردامن زنانه

حدود ۱۷۰۰. موزة هنر لس­آنجلس کانتی، کالیفرنیا، ایالات متحد

همان­طور که پارچه­ ها و سبک­های دورة باروک، خشک و رسمی، پرزرق­وبرق و زیاده مزین و آراسته بودند، به همان نسبت، به لحاظ ساختاری، لوازم و متعلقات فرعی و سبک آرایش گیسوان آن دوره نیز چنین بود. فونتاژ یا کُمد چنان­که در انگلستان و مستعمراتش شناخته می­شد، یک سرپوش بلند و نوک­تیز بود متشکل از ردیف ­های سیمی و نوار آهادار و سیخ­گونه که گرداگرد آن، مو را می­آراستند.

در این­جا تصویر یک لباس شب مانتودار رسمی را می­توان دید که نام ماری آنژلیک دوسکورای دوروسی، دوشس فونتاژ و معشوقة محبوب لویی چهاردهم را بر آن نهاده بودند. ماری آنژلیک که هنگام اسب­سواری کلاهش را گم کرده است، شتابان گیسوان خود را با روبانی در بالای سر جمع می­کند و بدین ترتیب، سبکی پا به عرضه می­گذارد که سرپوش تشریفاتی زنان را از حدود سال ۱۶۸۰ تا ۱۷۱۵ در سلطة خود دارد.

دوران بازگشت؛ روکوکو؛ بیگانه­گرایی

صنعت­گرایی؛ مُدرنیسم؛ صرفه­گرایی

روکوکو، که به لحاظ مقایس خُردتر و ظریف­تر از باروک می­نمود، به واسطة کاربردِ پرتجمل و متکلف نقش­ونگارهای ناتورالیستی، منحنی­هایی به شکل اِس (S) و سی (C)، رنگ­بندی­های ملایم و زینت­آلات ظریف مشخص می­شد. این سبک، که در معماری، هنر و نیز هنرهای تزئینی لوه­گر شد، به­خوبی در مُد تبلور یافت. در طی این دوره، پوشش در قالب فُؤمی هنری ارتقاء یافت و چنان­که اشاره شد، به­طرزی شایسته مورد دقت و توجه فراوان قرار گرفت.

برگرفته از کتاب گرایش های طراحی لباس . نویسنده آیدا تدین