پیترلِلی، دوک و دوشسِ لادِردیل،

۱۶۷۵، رنگ روغن، نشنال­تر است. هام هاوس، ریچموند آپان تمز، توپیکنهام.تک­ چهره ­های قرون هفدهم و هجدهم عالی­ترین منبع اطلاعاتی دربارة پوشش مرسوم آن روزگاران هستند. در تک ­چهرة دوک و دوشس لادردیل، لباس­های گران­قیمت و گیرایی که بر تن دارند، نشانگر مقام و جایگاه مهم آنان در دورانِ بازگشت انگلستان است.

لباسِ شب پُشت­کیسه­ای

حدود ۱۷۶۰. موزة ویکتوریا و آلبرت، لندن، انگلستان

در میانة قرن هجدهم، لباسِ شب پشت­کیسه­ای، مُدِ لباس­های زنانه را تسخیر کرد. علت این نام­گذاری گشادیِ پشت این لباس بود و همان­گونه که از نامش برمی­آید، هم­چون کیسه­ای از سرشانه­ها آویزان بود. قسمت جلوی دامنِ لباس، به­منظور نمایش پیش­دامن زینتی و زیردامنی متناسب آن، باز بود. تزئینات ظریف و پیراستة این لباس شب ابریشمی، نمایانگر ویژگی­های خاص دورة روکوکو، و رنگ آن، از محبوب­ترین و پُرطرفدارترین رنگ­های سراسر قرن هجدهم بود.

چالز دوم

در ۱۶۶۰، چالزِ دوم در پیِ یک دورة یازده ساله تبعید به دربار لویی چهاردهم در فرانسه، بار دیگر در مقام پادشاهِ انگلستان به سلطنت بازگشت. سبک مجلل و پرزرق­وبرقی که با دورانِ بازگشت همراه شد، نه تنها تحت­تأثیر مُدِ نو فرانسوی، بلکه مظهری از پیروزی ایدئولوژیکِ حکومت عبثِ پادشاهی بر جمهوریِ خشکه­مقدس الیور کرامول بود.

اُلیور کرامول (۱۶۵۸-۱۵۹۹)؛ جان اِولین (۱۷۰۶-۱۶۲۰)؛ چارلز دوم (۸۵-۱۶۳۰)؛ سامویل پیپس (۱۷۰۳-۱۶۳۳)؛ لویی چهاردهم (۱۷۱۵-۱۶۳۸

برگرفته از کتاب گرایش های طراحی لباس . نویسنده آیدا تدین