مانتو ابریشمی کرم ۴۵-۱۷۴۰

مانتو ابریشمی کرم موزة ویکتوریا و آلبرت، لندن، انگلستان .ژوپن، زیردامنی تاشوی سبدمانندی که حالت و حجم دامن ها را تعیین می کرد، دارای اندازه و شکل هایی متنوع بود. فرم زیاده پهن و بیضی شکل آن در دربار رواج داشت. نتیجة افراط در چنین مُدی، آن بود که نخست ژوپن به دو تکه تقسیم شد، که هر کدام را بر روی یکی از کفل ها می پوشیدند.

در عجیب ترین و نامتعارف ترین شکل خود، اندازة ژوپن ها از هرسو به چندین متر رسید. این امر سبب شده بود که هیچ زنی از هیچ راهی نتواند پا به درون اتاق بگذارد، مگر به پهلو و از یک سمت؛ و هنگام نشستندر سالن تئاتر و دیگر محافل اجتماعی با مشکل روبه رو شود. و نیز موجب شده بود هر زن سه برابر هر مرد نیازمند جا و فضا باشد.

مادام دو پُمپادور

معشوقة لویی پانزدهم، علاوه بر آن که از محبوبیت فراوانی برخوردار بود، الگوی این سبک نیز بود. او که در تک چهره هایش آراسته به تورهای ظریف و نخ های پُرزدار زیبا است، نشاط و سرزندگی زیبایی شناختی روکوکو را تمام و کمال به تسخیر خویش درمی آورد.
مردان نیز جامة فرانسوی (habit à la française) به تن می کرده اند.

این لباس عبارت بود از یک دست کتِ قالب کمر، جلیقه و شلوار سه ربعی که جوراب ساق بلند از ضمائمش به شمار می رفت؛ هم چنین پیراهنی با یقة توری یا چین دار و سرآستین های تزئینی و کراواتی که با ظرافت و دقت گره می زدند از متعلقات چنین لباسی بود. منسوجات نفیس مزین بود به رنگ های مجلل و درخشان با برودری دوزی های رنگارنگ و تودرتو. از آن-جاکه تزئینات برای زنان از اهمیت فراوانی برخوردار بود، تورهای ظریف نازک و دکمه های زینتی در به کمال رساندن چنین ظاهری به کار می رفت.

هم زنان و هم مردان، پودر مو، روبان، شرابه، سگک روی کفش پاشنه بلند و لوازم آرایش به کار می بُردند. این واپسین بار در تاریخ بود که مردان و زنان از زینت آلاتی یکسان استفاده می کردند.

بعد از ۱۷۷۰ سلطة سبک روکوکو رو به افول گذاشت. در دربار، سبکی که روزگاری ظریف و برازنده می نمود، جای خود را به افراط های مبتذل و پست، بر مبنای تزویر و تصنع و زیاده روی داد. در دیگر نقاط، نارضایتی های برآمده از «رژیم سابق» خود را در طرد سبک های درباری و حمایت از پوششی شایسته تر، طبیعی تر و آزاد تر جلوه گر ساخت.

باروک؛ روکوکو؛ بیگانه گرایی؛ رُومانتی سیسم

بلومِریسم، احیای برَند؛ عصر فضا

بیگانه گرایی

سبک و لباس متعلق به کشوری دیگر را معرفی و عرضه می کند، که به واسطة غرابت و گیرایی-اش، با افسون و جاذبه درآمیخته است. بیگانه گرایی متأثر از ارتباط های بازرگانی روبه توسعه، میان اروپا و خاور دور و هم چنین استفاده از سبک های غیربومی لباس در اجراهای محبوب و پرطرفدار تئاتر، توانست منسوجات، تزئینات سطحی، الگو و ضمائم لباس های اروپایی مرسوم و باب روز سراسر سدة هجدهم را به تسخیر خود درآورد.
مادام دو پمپادور (۶۴-۱۷۲۱)؛ کریستف-فلیپ اُبرکامف (۱۸۱۵-۱۷۳۸)