سیسل بیتون، توییگی، ۱۹۶۷.

آرشیو استودیوی سیسیل بیتون. ساته بیزِ لندن. انگلستان . سیسل بیتون (لسی هورن بای)، مدلی از لندن شرقی، مظهری از مُد آزادنه و غیرسنتی، پرشتاب و به شکلی قاطعانه جوان محورِ سال های دهة ۱۹۶۰ و در شانزده سالگی پس از آن که روزنامة دیلی اکسپرس «چهرة سال» نامیدش، یک شبه ره صدساله را پیمود و مشهور شد.

رسانه های جمعی در سراسر قرن به سیر تکاملی خود ادامه دادند. دیگر قشر نخبگان قدرتمند، صاحب اختیار ارتباط مُد با توده های منفعل نبود. هم چنین مجلات، برنامه های تلویزیونی و سایت های اینترنتی به منظور اداره و پاسخ گویی به نیاز تمام بخش های جامعه ایجاد شدند.

خرده فرهنگ ها، که به همراه تدی بویز (Teddy Boys) طی سال های دهة ۱۹۵۰ مورد توجه جریان غالبِ دهشت زده قرار گرفتند، در مقاطع زمانی مختلفی از نیمة دوم سدة بیستم جایگزین و منبعی الهام بخش را به طور هم زمان در اختیار جریان غالب مُد قرار داده اند. با نزدیک شدن به پایان قرن، روندی که به واسطة آن مُد از طبقات بالاتر جامعه رفته رفته به میان توده ها راه یافت، با وجود تمام تأثیرات مثبتش، بی نتیجه ماند.

دهه ۱۹۶۰

پس از دهة ۱۹۶۰ و حضورِ فراگیر دامن کوتاه، به ندرت پیش می آمد که جریانِ غالب تنها تحت سلطة یک مُد مشخص قرار گیرد. رفته رفته مُد مشخصه های پُت مُدرنیسم را به نمایش گذارد و به آمیزه های بینامتنی، دموکراتیک، به لحاظ فرهنگی نامعلوم، نامتجانس و زودگذر از فرهنگ خاص و عام بدل شد. دیگر امکان سخن گفتن از یک مُد به خصوص وجود نداشت، بلکه در عوض گزینه های بی شماری پیش روی افراد بود.

اگرچه در طی سدة بیستم، پاریس تسلط خود را بر مُئ جهان حفظ کرد، اما مجموعه ای از پایتخت های جدید مُد نظیر نیویورک، لندن و میلان جایگاه آن را در مقام صاحب نظر بی چون وچرای سبک، با موفقیت، به چالش کشیدند.

دهه ۱۹۵۰

از دهة ۱۹۵۰ به بعد، مُد نیویورک با طرح های بی تکلف و کارآمد مترادف بود. در دهة هفتاد، میلان خود را به عنوان گزینه ای معتبر در برابر سلطة پاریس به اثبات رساند. میلان با سودجستن از زیربنای تجاری پیچیدة خود و رُنسانسی که در صنعت نساجی ایتالیا به وقوع پیوست، به عنوان پایتخت مُد رشد و رونق یافت. «کریتزیا» و «میسونی» از طلایه داران این جریان بودند. لندن، که طی قرون متمادی به سبب دوزندگی خود درسطح بهترین های جهان مورد ستایش و احترام بود در جریان سال های دهة ۱۹۶۰، به واسطة مُدِ جوان-پسند و گستاخانه اش شهرتی برهم زد و در پایان قرن، به کانون هیجان و تجربه معروف شد.

اگرچه حوزة مد طی دوره ای صد ساله از ۱۹۰۰ تا ۱۹۹۹، شاهد شمار نامحدودی از طراحان و گرایش های متنوع بوده است، اما برخی نام ها به سبب تأثیر و نفوذشان بر مُد قرن بیستم بیش از سایرین برجسته و متمایزند. نام هایی نظیر پُل پوآره، مادلین ویونه، ایلسا سیاپریلی، کوکوشنل، کریستوبال بالنسیاگا، کریستیان دیور، ماری کوانت، ایو سن لوران، وی وین وستوود، جورجو آرمانی و مارتین مارگیلا از این جمله اند