آب درمانی و لاغر شدن

به بدن تشنه خود آب برسانید و لاغر شوید.

تا کنون چنین استنباط شده که بسیاری از دفعاتی که بطور ناخودآگاه به طرف یخچال میرویم برای غذا خوردن نیست؛آنچه اکثر مردم نمیدانند آن است که دلیل اعظم رفتار غیر منطقی خوردن به واسطه عدم تشخیص علت قوه محرکه آنی است که انسان را به طرف خود میکشاند و آن علت هیچ چیز نمیتواند باشد جز «تشنگی» یک میل، یک نیاز واقعی و ضروری بدن برای آب.آب درمانی می تواند در لاغری به شما کمک کند.

نیاز شدید بدن به آب فوریت بیشتری نسبت به هر ترکیب دیگر از غذا دارد، در حقیقت به همان نسبت که ما به هوا و اکسیژن نیاز داریم به همان نسبت بدن ما نیاز شدیدی به آب دارد. اگر انسان سالم دو الی سه روز بی آب بماند پا به دروازه مرگ میگذارد، و اگر بیماری حتی یک روز بدون آب بماند در خطر مرگ حتمی قرار میگیرد. عفونت های روده ای به علت بیماری اسهال زندگی اکثر کودکان را در مخاطره قرار میدهد. مرگ ناشی از عفونت میکربی نیست بلکه به علت برچیده شدن آب از بدن ناشی میشود.

باید گفت که طبیعت به طور کاملا خارق العاده ای به بدن قدرت مکانیسم تشنگی بخشیده تا مطمئن شود که ما در حد کافی از این مایع حیاتی بدن خود را سیراب میکنیم.

حال توجه کنید آنچه ما در مقابل مکانیسم تشنگی انجام میدهیم همان نیست که طبیعت از ما انتظار دارد.

بعد از آنکه کتاب خود را درباره کنترل وزن به رشته تحریر درآوردم، تحقیقات و تجربیات من و مؤسسه ما روزبروز بیشتر تکامل پیدا کرد. بخصوص آنچه به عنوان قوه محرکه آنی سبب میشود تا ما چیزی به دهان بگذاریم و یا به طرف يخچال کشیده شویم، در حالیکه موعد غذا خوردن نرسیده باشد یک امر ساده نبود. بعد از آنکه من میبایست ۷۱ دقیقه صبر میکردم و انعکاس نخوردن غذا را در خود می فهمیدم. در این مرحله آگاهی من با علم نیاز بدن به «آب، به کمکم آمد. بجای بستن درب یخچال و رفتن به زیرزمین برای خود مشغول کردن، در جلوی بخچال ایستادم و سعی کردم دلیل این قوه محرکه آنی که مرا به طرف بخچال کشیده بفهمم. وقتی لحظه ای اندیشیدم به این نتیجه رسیدم که: آنچه مرا به طرف يخچال کشانیده، خشکی دهان و گلو و برچیده شدن آب از بدن بوده است!

با چه الهام تعجب آوری؟! من به داخل یخچال نظر افکندم سعی کردم بفهمم که چه چیزی میل دارم بخورم؟ و جالب آنکه آنچه واقعا مرا به طرف یخچال کشانید، چیزی جز آب نبود.

دلیل دیگری که چرا در هنگامیکه تشنه هستیم غذا میخوریم ولی مشکلی به عنوان برچیده شدن آب برای ما بوجود نیامده آن است که بسیاری از غذاهای ما دارای مقدار قابل توجهی آب است.

برای مثال : سه را یک تکه سیب نسبت به وزنش دارای ۴۸ درصد آب دارد. یک تکه پنیر نسبت به وزنش دارای ۳۷ درصد آب دارد.

شیرینی شکلاتی نسبت به وزنش دارای ۶۵ درصد آب دارد. سالاد سیب زمینی نسبت به وزنش دارای ۷۵ درصد آب دارد. با میوه ها نظیر : زردآلو، هلو، انگور حدود ۹۵ درصد آب دارند.

و بعد از مرور اطلاعات فوق در مغزم تصمیم گرفتم با خوردن یک لیوان بزرگ آب خود را سیراب نمایم، زیرا آنچه بدن من نیاز بدان دارد آب است. از این پس تصمیم گرفتم به مجردیکه ناخودآگاه به طرف يخچال رفتم با خوردن یک لیوان بزرگ آب نیاز واقعی بدن خود را تأمین کنیم و ر و مردانه هر یک از شما باید برای آب رسانی به بدن خود چاره ای بیاندیشید. و برای خود حسابی باز کنید که چطور بتوانید آب خوب به بدن برسانید، و به مرور عادت کنید که هر چه بیشتر در جهت آب رسانی به بدن قدم بردارید. بهتر است با خرید یک دستگاه فیلتر آب نیاز خود را برآورید و از خوردن آب گوارا لذت ببرید. و چطور است که روی یخچال این شعار را بنویسید:

آب سرچشمه حیات است با نوشیدن یک لیوان آب گوارا زندگی را شاداب کنید. ، و آنچه مؤسسه ما به شاگردان تعلیم میداد تأثیر مطلوبی روی آنها گذاشته بود. خانم روت میگوید که هنگامی که از اداره به منزل می آید بطور فجی گرسنه بنظر میرسد و مجبور بود با خوردن مقدار قابل ملاحظه ای غذا خود را از گرسنگی نجات دهد، ولی از تیکه اثر آب خوردن را درک کرده، بطور آگاهانه فورا یک لیوان بزرگ آب می نوشد، فورا گرسنگی کاذب مرتفع میشود. اگر چه صد در صد گرسنگی آن از بین نمی رود، ولی تأثیر مطلوبی روی کم خوردن غذا می گذارد.

آقای کارل میگوید که در شب هنگام چندین بار به طرف یخچال میرود و هر بار مقداری آب مینوشد و همین امر سبب میشود که با معده سبک و راحت تر بخوابد این خود یک روش آب درمانی است.

روش موفقیت آمیز برای جلوگیری از خوردن غذا آن نیست که ببینیم چه مقدار آب در روز مینوشیم، بلکه هدف آن است که نگذاریم بدن ما تشنه بماند و در روز چند لیوانی آب به درون معده خود سرازیر کنیم. شما خواهید دید که این روش مفید و مؤثر میباشد و در آینده خوردن آب بخشی از زندگی شما را فرا میگیرد و آب درمانی کم شدن وزن شما خواهد شد.

خود را از چربی های اضافی نجات بخشیده با ته مانده غذا چه باید کرد؟ ما میگوئیم نخوردن غذای مانده کفر نعمت نیست، بلکه چربی های اضافی است که ناخواسته وارد بدن میشود.

مری میگوید که در حالیکه مقداری پوره سیب زمینی ته بشقاب مانده بود، مادرم فریاد زد که هر چه زودتر سیب زمینی ها را بخور مگر نمیدانی در آفریقا بچه ها از گرسنگی میمیرند؟

این عادت عمومی است و بیشتر شاگردان کلاس مشابه آنرا در منزل داشته اند. وقتی از شاگردان میپرسم که کدام یک مجبورید ته مانده غذای خود را تمیز کنید، همگی دستهای خود را به علامت ثبت بلند می کنند

اگر فکرش را بکنید خوردن غذای باقیمانده بجای دور ریختن یک امر غیر طبیعی است، پس باید قبول داشت که دهان ما باید بجای زباله دانی کار کند.

خوب شما بشقاب خود را تمیز کرده اید، ولی میدانید که به همین نسبت کالری بیشتری وارد معده نموده اید و بیشتر چاق میشوید. خالی کردن بشقاب بدون گرسنگی مسئله را حل نمی کند، شما می بایست از قبل به فکر چاره بودید.

حالا درس تازه ای برای غذا خوردن به شما می اموزیم:

اول آنکه لیسیدن ته مانده غذای خود و دیگران مشکل جهانی گرسنگی را حل نمی کند. یکی از شاگردان میگوید که واقعا غذا در دنیا چیز با ارزشی است و دور ریختن آن گناه بزرگی است. آنچه مسلم است غذا در دنیا با ارزش و گران تمام میشود ولی نادر نیست و شما اگر میخواهید صرفه جویی کنید باید از قبل فکرش را کنید. به اندازه افراد غذا بخرید و یا بپزید و به اندازه بشقاب خود غذا بکشید تا مجبور نباشید اضافه بخوريد.

مطمئنا غذا برای زندگی ارزش والایی دارد، اما بخاطر داشته باشید که اسراف سبب بیماری میشود. دست از این عادت بردارید و حداقل غذا مصرف کنید تا همیشه سالم باشید. توجه کنید رفتار ما چنین است:

۱- برادر من همیشه در گرفتن غذای اضافی اصرار دارد، ولی بیش از نیمی از آنرا نمیخورد.

٢- هنگامی که در مقابل همسرم و با میهمان غذا میخورم، با وجودیکه سیر شده ام ولی خود را مشغول می کنم تا او غذایش را تمام کند.

۳- هنگامیکه بسته غذا و یا چیپس باز میکنم، با وجودیکه بیش از نیمی از آنرا نباید بخورم ولی بخاطر آنکه باقیمانده را دور نیاندازم همه را میخورم

۴- در حالیکه در حد کانی غذا و نوشابه خورده ام، بارها مجبور شده ام تعارف دیگران را برای خوردن بیشتر بپذیرم. ۵- وقتی به رستوران میروم، حیفم میاد که تمام غذا را نخورم چون پول داده ام.

۶- سه عدد کیک خریده ام، با دو تای آنها سیر شده ام ولی سومی را نیز میخورم.

۷- سر یخچال میروم، ته مانده غذای کنسرو دیروز را می بینم، آنرا میخورم چون ممکن است بماند و فاسد شود.

۸- میوه اضانی را که خریده ام، ناچارم همه اش را بخورم چون کهنه میشود.

شاید دهها از اینگونه موارد دیگر برایتان پیش آمده که بجای دست بسر کردن غذا و میوه آنرا خورده اید و کالری اضافی و یا چربی برای بدن خود اندوخته اید.

فقط تا حدی که بدن نیاز دارد غذا بخورید.

تا کنون چندین بار برایتان اتفاق افتاده که در موقع ترک میز غذاخوری احساس کرده اید که بیش از حد غذا خورده اید و حتی احساس ناراحتی نموده اید. اگر چنین مواردی تا کنون برایتان پیش آمده، پس نیاز دارید که عادت پرخوری را ترک گوئید.

برای آنکه به مشکلات پرخوری و دور ریختن غذا گرفتار نشوید برنامه هفتگی غذا برای خود تنظیم کنید.

اولین اصل کنترل وزن در مؤسسه ویژه غذایی آن است که از قبل بدانید برای نهار و یا شام چه خواهید خورد. اگر عادت کنید که چنین برنامه ای برای خود داشته باشید نیازی به محاسبه میزان ” کالری که باید بخورید ندارید. هنگامیکه برنامه غذایی برای خود داشته باشید، مجبورید میزان معینی از غذا که برای شما ضرورت دارد فراهم کنید.

تنظیم برنامه غذایی باید حداقل برای یک هفته انجام شود. در موقع خرید نیز با توجه به برنامه غذایی آنچه ضروری است می خرید، و ناچار نخواهید بود غذای اضاني را دور بریزید. از طرفی سعی کنید غذای شما دارای پروتئین بیشتر و چربی کمتری باشد. در موقع سرو غذا سعی کنید میزان کمتری غذا بكشيد باقیمانده غذا را هر چه زودتر برای نگاهداری و با دور ریختن از نظر دور کنید.

نیروی محرکه آنی برای خوردن باید در درجه دوم اهمیت قرار گیرد. به اند باید به این اصل توجه فراوان داشته باشید.

در بین مشاهدات خود و شاگردان مؤسسه که عادات خوردن مورد سؤال واقع شده چنین نتیجه گیری شده است که علت زیاد خوری بی توجهی به نیروی محرکه گرسنگی است. متأسفانه این لحظه حساس عادتا مورد توجه قرار نمیگیرد، تا زمانیکه احساس شود زیاده از حد شکم پر از غذاهای جورواجور شده است، بطوریکه هر سلولی از بدن پر از غذا شده است. لا بد من مطمئن هستم که تعجب می کنید از اینکه چطور یک انسان یک کاسه پر از سوپ، چند تا نان سفید پر از کره، یک بشقاب سالاد و یک بشقاب پر از برنج و گوشت به تنهایی میخوردا بدون آنکه وقفه ای در بین هر بشقاب غذا داشته باشد. بله ۱۵ دقیقه بعد ما احساس میکنیم که بیش از حد غذا خورده ایم و این امر جز بی توجهی به نیروی محرکه گرسنگی نبوده است.

خطرناکترین راه برای متوقف کردن چیزی که نیروی محرکه بدنبال دارد متوقف کردن آن است؛ حال اگر چه لوکوموتیو و یا اشتهای شما باشد. اگر جلو لوکوموتیو بایستیم یعنی اجازه داده ایم از روی ما عبور کند که این خودکشی است، و اگر در مقابل نیروی محرکه گرسنگی بایستیم یعنی به آن اهمیت داده ایم.

بهترین و مؤثرترین راه برای کم کردن خطر نیروی محرکه گرسنگی آن است که آنرا در درجه دوم اهمیت قرار دهیم و بدان بی توجه شویم. تنها سبب عدم کنترل نیروی محرکه خوردن آن است که حتی در موقعی که معده مقدار کافی غذا دریافت کرده سیستم اعصاب ما نمیگذارد اشتهای ما تحت کنترل درآید. داده چقدر خوب بود که معده و سیستم مرکزی اعصاب با یکدیگر همکاری داشتند در اینصورت بعد از غذا خوردن  میدانستیم احتیاج متابولیسم ما چقدر است؟ و اشتهای ما به طور اتوماتیک و فوری خنثی میشد و ما نیازی به خوردن بیشتر نداشتیم.

ولی همه میدانیم که چنین اتفاقی رخ نمیدهد. سیستم کنترل خوردن ما که عبارت است از تمام اعضاء پیچیده اندام، اعصاب و مواد شیمیایی که اشتها را تنظیم می کنند خیلی باهوشتر از آنند که تحت تأثیر این بازی قرار گیرند و در اثر کم خوری این سیستم فکر میکند که ما احتمالا در یک حالت کمبود مواد غذایی و قحطی بسر میبریم و هر بار که ما با یک تکه میوه، مقداری سبزی با کالری کم و نوشیدن آب میخواهیم خود را راضی کنیم حداکثر استفاده از آنرا برای ذخیره مواد غذائی بدن انجام میدهد.

از سیستم کنترل اشتها آنچه ما خورده ایم مورد تجزیه و تحلیل قرار میدهد، تا مطمئن شود تغذیه ما کامل بوده است. زمانی که برای آن لازم دارد حداقل ۱۵ الی ۲۰ دقیقه است. ابتداء غذا با اسید معده اعمال خود را انجام میدهد و از روده بزرگ وارد روده کوچک میشود و سپس جذب بدن میشود. در آن موقع سیستم کنترل اشتها میداند که چقدر خورده ایم و در آن موقع عضلات آرواره را برای خوردن گند میکند. دانشمندان که این اعمال را بررسی کرده اند میگویند که ۲۰ الی ۲۵ دقیقه طول میکشد تا چنین پیامی به اشتها برسد.

برای آنکه سیستم کنترل غذا تحت اختیار ما قرار گیرد و ، زودتر جواب دهد باید کاملا به آهستگی غذا بخوریم و زودتر از ۲۰ دقیقه دست از غذا خوردن بکشیم.

چطور میتوان سریعتر به مقصود رسید؟

بسیار مردم در هنگام غذا خوردن و خیلی سریع لقمه های غذا را می بلعند باید بدانند که به طور طبیعی هر چه سریعتر غذا خورده شود باید سریعتر میز غذا را ترک کنند. آنچه مسلم است باید با تمرکز فکر روی غذا خوردن سیستم کنترل غذا خوردن تحت اختیار قرار گیرد. آنهائیکه سریع غذا میخورند و در هنگام غذا خوردن توجه خود را به خواندن روزنامه و یا گفتگو و با دیدن برنامه تلویزیونی مشغول میدارند یعنی مغز آنان مشغول کار دیگری قرار گرفته و توجهی به غذا خوردن ندارد.

اگر میخواهید وزن خود را کنترل کنید باید در حدود ۵۰ درصد آهسته تر از آنچه تا کنون غذا میخوردید غذا بخورید. فرض کنیم شما آدمی هستید که سریع غذا میخورید ابتدا باید به خود بگوئید، «من حالا باید شام بخورم، شام خود را در حد کافی نه زیاد در بشقاب کوچک خود میکشید، به دقت به بشقاب خود نگاه می کنید، غذای خود را بو میکنید تا رایحه آن را حس کنید.

هنگامیکه اولین لقمه را به دهان میگذارید، قاشق و چنگال را روی میز میگذارید و در هنگام غذا خوردن ،غذای خود را کامل میجوید. شما طعم غذا را بیشتر میچشید و غذا را فرو میبرید. با چنگال مقدار دیگر غذا به دهان میبرید و باز هم به همان ترتیب غذا صرف میکنید. کمی به صندلی خود تکیه میدهید تا از غذا خوردن بیشتر لذت یرید. با خبر باشید که خوردن غذا از مهمترین بخش زندگی شما است و باید بدان توجه کامل نمائید.

اجازه دهید داستان مستندی را برای شما تعریف کنم. چندی قبل بر حسب اتفاق در فيلادلفيا به باغ وحش رفتم. هنگامیکه من وارد شدم، موقع غذا دادن به حیوانات بود. مسئول غذا با ظرف گوشت خام به طرف حیوانات آمد. بعد از آنکه به گربه های وحشی غذا داد، نوبت به ببر وحشی رسید. مسئول غذا تکه بزرگی از گوشت خام را نزد پیر انداخت.

من انتظار داشتم که ببر همه گوشت را یکجا ببلعد. اتفاقا قضیه برعکس شد. ببر گوشت خود را به دندان گرفت و به وسط تفسش آمد، در محل مناسب و راحتی نشست و با نگاهی عاشقانه به تکه گوشت نگاه کرد، ابتداء آنرا لیسید، کمی ناخنک زد، بو کشید و خیلی آرام بخشی از آنرا به گوشه دهان گذاشت. و شروع به جویدن کرد و به این ترتیب از غذای خود نهایت لذت را می برد و من اعتراف میکنم که من در هنگام غذا خوردن، غذای خود را نمی لیسم، اما اگر اینکار برای ببر وحشی خوب است من فکر نمیکنم که این امری غیر طبیعی باشد.

روش دیگری که میتوان قوه محرکه آنی گرسنگی را به تأخیر انداخت آن است که «زمان غذا خوردن خود را تغيير دهيم.» عده ای از شاگردان میگویند که هنگامیکه از اداره به منزل باز میگردند، گرفتاریهای روزمره و ترافیک آنان را کلافه کرده و با عجله به منزل می آیند و بفكر آن هستند که عادتا غذا بخورند. به مجردیکه به آشپزخانه میرسند با عجله و حرص و ولع غذای خود را می بلعند. در صورتیکه این فقط یک عادت است، و گرسنگی نقشی در غذا خوردن ندارد. گاهی برای شما اتفاق افتاده که به سبب حاضر نبودن غذا اشتهای خود را از دست داده اید، در حالیکه اگر واقعا گرسنه بودید چنین پیش نمی آمد. به خاطر داشته باشید : به مجردیکه به منزل آمدید غذا نخورید و هنگامیکه غذای خود را میل کردید میز غذا را ترک کنید، در غیر اینصورت باز هم غذای بیشتری می خورید.