مجله سلامت

بیماری حاد کوهستان

علائم بیماری حاد کوهستان چیست؟

بیماری حاد کوهستان مخصوص کوهنوردان، اسکی بازان و افرادی که در ارتفاعات بالای ۸۰۰۰ فوت یا ۲۴۰۰ متر قرار می گیرند را تحت تأثیر قرار می دهد.

این بیماری در ارتفاعات بالا به دلیل کاهش فشارهوا و کمبود اکسیژن در بدن ایجاد می شود. هر چه سرعت فرد در رفتن به ارتفاعات بیشتر باشد احتمال ابتلا به بیماری حاد کوهستان در او بیشتر می شود.

علائم بیماری حاد کوهستان

علائم این بیماری در افراد متفاوت است زیرا بستگی به سرعت بالا رفتن در ارتفاعات و سطح فشار بدن دارد. علائم این بیماری می تواند روی سیستم عصبی، عضلات، ریه و قلب تأثیر بگذارد.

از نشانه های خفیف بیماری حاد کوهستان می توان به مواردی اشاره کرد از جمله:

سرگیجه خستگی
تهوع یا استفراغ سردرد
تنگی نفس اختلالات خواب
ضربان تند قلب
از نشانه های خطرناک بیماری حاد کوهستان از قبیل:
احتقان یا تنگی قفسه سینه سرفه همراه با خون
گیجی تنگی نفس حتی در حالت استراحت
از دست دادن هوشیاری عدم توانایی در راه رفتن
چهره رنگ پریده یا کبود سیانوز(رنگ آبی پوست)

به محض مشاهده این علائم خطرناک باید به نزدیک ترین مرکز سلامت و بهداشت مراجعه کنید و زمانیکه پزشک اورژانس صدای قفسه سینه شما را چک می کند صدای خش خشی که در ریه وجود دارد مربوط به وجود مایعات در ریه می باشد.

تشخیص بیماری حاد کوهستان

جهت تشخیص این بیماری باید آزمایشاتی انجام شود از جمله:

رادیوگرافی قفسه سینه
سی تی اسکن مغز
نوار قلب

روش های درمان بیماری حاد کوهستان

این بیماری اگر در همان ابتدا تشخیص داده شود به راحتی قابلیت درمان را خواهد داشت و بهترین راه درمان در همان ابتدا پایین امدن از ارتفاع است .اشتباه ترین کاری که بعد از تشخیص علائم می تواند وجود داشته باشد ادامه دادن راه است .

رساندن اکسیژن اضافی به بدن بسیار مفید است در صورت مشاهده کردن علائم شدید بیماری حاد کوهستان باید هر چه سریع تر به بیمارستان مراجعه کنید.

نوشیدن آب اضافی برای مقابله با کم آبی، مصرف مسکن هایی مانند آسپرین یا استامینوفن برای سردرد، رژیم غذایی سبک، به کار بردن اکسیژن در صورت دسترسی و ورزش سبک از جمله اقدامات لازم برای از بین بردن علائم بیماری می باشد و همچنین مصرف داروی استازولامید به میزان ۲۵۰ میلی گرم از بروز علائم پیشگیری می کند.

در صورت وجود مایع در ریه(ورم ریه) درمان به این صورت می باشد:

رساندن اکسیژن اضافی به بدن
استفاده از داروهای فشارخون بالا(نیفدیپین)
اسپری آسم(آگونیست بتا) برای باز کردن راه تنفس
دستگاه تنفس در مواقع حاد
داروهای مهارکننده فسفودی(سیلدنافیل) جهت افزایش جریان خون برای رسیدن به ریه ها
دگزامتازون برای کاهش تورم مغزی

از عواقب احتمالی بیماری حاد کوهستان می توان به کما، ورم ریه، التهاب مغز که می تواند منجر به تشنج، آسیب روانی یا آسیب دائمی به سستم عصبی شود و مرگ اشاره کرد.

بنابراین بیماری حاد کوهستان در مراحل اولیه به سرعت قابل درمان می باشد اما در صورت عدم درمان ممکن است به علت مشکلات ریوی یا ورم مغزی منجر به مرگ شود.

در مکان هایی که دورافتاده و خارج از دسترس می باشند به علت نبود امکانات، درمان بیمار به تعویق بیافتد و در نتیجه عواقب خوبی را به دنبال نخواهد داشت.

در صورت مشاهده علائم این بیماری حتی اگر از ارتفاعات پایین آمدید حتماً با پزشک مشورت کنید اما در زمان مشاهده علائم شدیدی مانند مشکلات تنفسی شدید، عدم هوشیاری، سرفه خونی سزیعاً با اورژانس تماس بگیرید.

پیشگیری از بیماری حاد کوهستان

افرادی که به ارتفاعات زیاد حساسیت دارند در صورت امکان باید به آرامی صعود کنند و از ارتفاع ۶۰۰۰ پا به بالا بیش از ۱۰۰۰ پا (حدود۳۰۰۰متر) در روز صعود نکنند. تا هنگام سازش یافتن به ارتفاعات از فعالیت شدید خودداری کنید.

اگر زود خسته می شوید فعالیت خود را کم کنید، جهت جبران آبی که از طریق تنفس از دست داده اید مقدار زیادی آب مصرف کنید.

از مصرف نمک پرهیز کنید، اگر مبتلا به کم خونی هستید مصرف قرص آهن خود را فراموش نکنید زیرا کم خونی باعث کاهش اکسیژن در خون می شود و فرد را مستعد بیماری حاد کوهستان می کند.

در آخر چند نکته ضروری هنگام بالارفتن از کوه را به شما توصیه می کنیم: