کودک و داشتن مشکل در مدفوع

کودکان و داشتن ناراحتی و مشکل در هنگام مدفوع

مادران وقتی کودکشان مطابق برنامهای منظم یا در مکانی مناسب دفع مدفوع نمیکنند بسیار مضطرب می شوند. آنها می ترسند این کار خطرناک باشد و کودک بازدارنده خواهد بود و نمی دانند با این مشکل چه باید بکنند. کودک نیز از اینکه کنترلی بر دفع خود ندارد خجالت زده و سرخورده میشود.

والدین انتظار این را دارند که کودکشان گاهی به طور تصادفی شلوارشان را کثیف کنند (حتی بعد از اینکه توالت رفتن را تمرین کره باشند)، این اتفاقات اغلب برای کودک دو یا سه ساله رخ میدهد، اما بچه های بزرگتر به ندرت کنترل خود را از دست میدهند – معمولا با بیماری یا وقتی خیلی هیجان زده یا پرمشغله میشوند – بر حسب شخصیت کودکتان، ممکن است این اتفاق تصادفی را کم ارزش نشان دهید یا سعی کنید دقیق تر باشید. در نظر داشته باشید که او با وقوع این اتفاق بیشتر از شما هراسان میشود. هرگز او را خجالت زده و یا تنبیه نکنید. خونسرد و جدی باشید. اگر کودک همچنان به طور تصادفی بعداز سن سه یا چهار سالگی مدفوع کرد، بنابراین می تواند بی۔ اختیاری دفع داشته باشد، که باعث کثیف شدن دایم زیرشلواری میشود. این کثیف شدن می تواند شامل مدفوع کامل یا لکه باشد.

اگر بگوییم در اکثر کودکان، سن شانزده سالگی این مشکل خود به خود از بین میرود ولی درست آن است که بگوییم در آن زمان حس خود پنداری او نیز به شدت آسیب میبیند.

اکنون چند نمونه شایع از بیاختیاری دفع وجود دارد. بعضی از کودکان با وجود تلاش همه اطرافیان هرگز به طور کامل دستشویی رفتن را فرا نگرفته اند بعضی دیگر آموزش دیدهاند ولی دوباره خودشان را کثیف می کنند، بعضی از نوباوگان تقریبا هر روز خودشان را کثیف میکنند. در حالی که بعضی دیگر روزها و یا هفته هایی بدون کوچکترین نشانهای از دفع مدفوع می گذرانند. یک بچهی کوچک ممکن است به ندرت این پیشامد را داشته باشد و اگر برای مدفوع دستشویی نرفته باشد، کمی خودش را کثیف می کند.

همچنین برای این مشکل چندین دلیل وجود دارد. به ندرت بی اختیاری مدفوع واکنشی به آموزش توالت رفتن است. وقتی کودک نافرمان با والدین کشمکش شدید می کند و از نشستن روی لگن خودداری میکند این کار باید با دقت و موفقیت رسیدگی شود، در غیر این صورت کودک مشکلات دیگری خواهد داشت. تعداد کمی از کودکان از دفع مدفوع میترسند یا ترس از توالت دارند، این به معنی نافرمانی نیست. بعضی دیگر در واکنش به فشارهای زندگی دچار بی اختیاری مدفوع میشوند. اگر چه بعضی از موارد بی اختیاری مدفوع توسط عوامل روانشناسی به وجود میآیند، اما بعضی نیز مربوط به عوامل فیزیکی هستند. بسیاری از کودکان که بی اختیاری مدفوع دارند، والدین یا خویشاوندان نزدیکی دارند که دچار این مشکل بودهاند.

افزون بر این، اکثر این کودکان یبوست مزمن دارند. دلیل این یبوست هر چه که هست (اختلال عاطفی، رژیم مناسب، درد در مجرای دفع یا شرایط پزشکی) نتیجه یکسان است. کودک بیشتر و بیشتر مدفوع جمع می کند. کلون (روده بزرگ) متورم میشود و قدرت عضلانی خود را از دست میدهد. مواد مترشحهی مجراها نرم تر و روانتر می شوند و از مقعد خارج می شوند، که توسط فشار نسبی باز شده است. به دلیل چکه به نظر میرسد که کودک اسهال دارد. البته، هر گونه درمان برای شل بودن روده، این پیوست را بدتر می کند. به تدریج کودک احساس خود را از دست میدهد که قبلا به طور طبیعی در صورت نیاز اعلام می کرد که باید دستشویی برود و حتی وقتی روده خالی میشود، هفته ها و ماهها طول میکشد تا عضلات به حالت طبیعی خود در بیایند.

کودک با تمرین و تلاش کردن بیشتر نمی تواند بر این مشکل غلبه کند و سرزنش کردن او نیز این مشکل را رفع نمی کند. با وجود این، چندین مرحله وجود دارد که به والدین در غلبه ی این مشکل کمک می کنند.

از نظر پزشکی او را معاینه کنید.

قبل از اینکه هر یک از توصیههای فهرست شده در اینجا را به کار ببرید کودکتان را برای معاینهی کامل نزد پزشک ببرید. متخصص اطفال شما و یا پزشک خانوادگیتان او را معاینه میکند. سپس ممکن است شما را پیش یک متخصص از قبیل متخصص بیماریهای معده و روده یا متخصص بیماریهای مقعد بفرستد. پزشک ممکن است فشارهای سخت ته نشین با دردهای، کلون متورم و کشیدگی عضلات ضعیف، یا شاید کم کاری غدهی تیروئید، اختلالات آناتومیکی، سندرم تحریک پذیری روده ، اختلالات بدجذبی یا حتی بیمار اتساع مادرزادی کلون (فقدان بافتهایی عصبی) را بررسی و معاینه کند.

شاید پزشک از تنقیهی باریم استفاده کند با بهم فشردگیها را شناسایی کند و یا از آزمایش نمونه برداری از بافت برای آزمایش بافتهای عصبی و یا تستهایی دیگر استفاده کند.

اگر مهم فشردگی ها یا یبوست مشاهده شد، پزشک ممکن است یک نوع از داروهای اسهال تجویز کند تاروده ها را تمیز و تخلیه کند و آنها را به کار بگیرد تا کشیدگی عضله به حالت طبیعی باز گردد. چون ممکن است دارو تأثیر خود را از دست بدهد یا در طول زمان، حساسیت به وجود آورند. ضروری است که بدون کمک پزشک این مشکل را رفع نکنیم.

در رژیم غذایی مناسب دقت کنید.

کودکان مبتلا به بی اختیاری مدفوع، اغلب دردهای شکمی و بی اشتهایی دارند که باعث میشود آنها احساس بی میلی داشته باشند. در نتیجه نمیتوانند به اندازه کافی غذاهای فیبردار مثل میوه و سبزی و حبوبات که برای سلامتی مفید است، مصرف کنند بعداز اینکه یبوست برطرف شد، رودهها را سلامت میسازد. از دکتر یا متخصص تغذیه بخواهید تا در مورد رژیم غذایی خوب به کودکتان کمک کند تا بر این مشکل غلبه کنند.

غلبه بر ترسها.

کودکانی که خودشان را کثیف می کنند ممکن است الگوهای اجتنابی (ترس از توالت) داشته باشند که به دلیل درد مربوط به تخلیه ی شکم در گذشته است.

اگر در مورد کودک شما این موضوع صدق میکند، باید منتظر رژیم معین و غذاهای فیبر دار بمانید تا او را قانع سازید که دیگر درد نخواهد داشت.

• در مورد ترس صحبت کنید. برای آغاز کننده های صحبت
• روش های تمدد اعصاب را آموزش دهید وقتی کودک روشهای پایه را آموخت، به او کمک کنید تا در حالی که در توالت نشسته است خودش را آرام کند.
• کودک را نسبت به ترس از توالت، بی تفاوت و خنثی کنید. از روش های کاهش ترس استفاده کنید تا ترس او را نسبت به توالت رفتن خنثی کنید از او بخواهید تصور کند نیاز به دفع مدفوع دارد، در حالی که به او آسیب نمی رساند. سپس از او بخواهید اگر در دست شویی، نزدیک توالت نشسته و بر توالت بنشیند.

اقدام در برابر مخالفت

اگر کودک شما از توالت رفتن امتناع می کند (چون او نافرمان است) از این راه حل ها استفاده کنید.

• توانایی او در دنبال کردن دستورات را افزایش دهید. قبل از اینکه بخواهید کودکتان را مجبور کنید تا در استفاده از توالت همکاری کند بر بالا بردن کنترل او در ساعات دیگر روز تمرکز کنید. روشهای پاداش دادن، نادیده گرفتن، مهلت دادن و جبران کردن همگی مفید خواهند بود.
• عادت مثبت توالت رفتن را ایجاد کنید. اکنون از روشهای مشابهی برای ارتقا و بهبود نشستن در توالت استفاده کنید. با مدت زمانی خیلی کوتاه در توالت شروع کنید. برای سی ثانیه نشستن به او پاداش دهید و سپس یک دقیقه را تشدید کنید در طول چند روز زمان را به تدریجی افزایش دهید و زمانی که ببینید چقدر با سرعت به مدت زمان منطقی رسیده است غافلگیر میشود این کار باعث میشود در آرامش، دفع مدفوع کند.

توالت رفتن منظم را به وجود آورید.

بعد از اینکه کودکتان شروع به استفاده از توالت کرد، شروع به ایجاد مجدد یک الگوی کاملا منظم توالت رفتن کنید (کودکانی که از توالت رفتن اجتناب میکنند، عادات دفع منظم ندارند. به طور کلی آنها باید سعی کنند حداقل دو بار در روز از دستشویی استفاده کنند، یک بار صبح و یک بار دیگر بعد از مدرسه. او را مجبور نکنید برای مدت طولانی آنجا بیشیند زمان به اندازهی کافی باشد تا آرامش پیدا کند و به رودههای خود فرصتی دهد تا کار کنند. معمولا ۱۰ تا ۱۵ دقیقه نشستن در روز کافی است تا این کار انجام شود. در ابتدا، کودک را باید دوستانه ولی قاطعانه تشویق کنید و با تشویق و پاداش پذیرفتن او را تقویت کنید. سپس به خاطر اینکه خودش به تنهایی به یاد داشت که باید این کار را بکند پاداش دهید، جدولی با پاداش مناسب تنظیم کنید .

پیشرفت را تقویت کنید.

وقتی کودک به طور منظم در توالت مینشیند باید پیشرفت او را بررسی کنید. آن را یادداشت و پیشرفت تدریجی او را تقویت کنید.

• زیرشلواری را شماره گذاری کنید. کودکانی که بی اختیاری مدفوع دارند، اغلب زیرشلواری کثیف خود را پنهان می کنند. برای ثبت پیشرفت آنها باید هر شلوارش را با ماژیک پاک نشدنی علامت گذاری کنید و هر روز یکی را انتخاب کنید. به نظر این کار بسیار تحقیر کننده و ناراحت کننده است و کودک ممکن است با شما برخورد کند، اما این یک راه برای ارزیابی پیشرفت و احساس ایمنی برای اوست.
• به دفع مدفوع در توالت پاداش دهید. مرحله ی بعدی پاداش دادن به اوست نه تنها برای نشستن در توالت، بلکه برای تخلیه مدفوعش میباشد. به یاد داشته باشید پیشرفتهای تدریجی را تقویت کنید و نسبت به آنها مثبت باشید. برای هر دفع که در مکان درست انجام شده است، یک پاداش کوچک بدهید. سپس برای مجموع پیشرفت حاصل در زمینه توالت رفتن صحیح، به صورت هتفگی پاداش دهید. برای مثال، اگر کودک هفته قبل دوبار توالت رفت و این هفته سه بار یا بیشتر توالت برود، یک پاداش بزرگتر خواهد گرفت.
• به تعداد موارد اتفاقی کم، پاداش بدهید. وقتی کودک شروع به استفاده از توالت برای دفع مدفوع به طور منظم کرد، به احتمال زیاد تعداد موارد اتفاقی و بی اختیاری او نیز به همان اندازه کمتر میشود. این فرصت شماست که به او برای موارد بی اختیاری کمتر پاداش بدهید. اما چون شما باید مطمئن شوید که او به عادت قدیم خود برای یک مدت طولانی باز نمی گردد، هم برای به طور منظم رفتن به توالت و هم برای موارد کمتر بیاختیاری، پاداشی در نظر داشته باشید.

مرحله ی بعدی شروع به شمارش است. به کودک به خاطر دو روز بدون بیاختیاری پاداش دهید، سپس سه روز و سپس چهار روز و غیره. پس از مدتی، رکورد نهایی و بزرگ او، هفتهها و سپس ماهها خواهد بود. اگر او سهل انگاری کرد، نگذارید سست و دلسرد شود. برای چند ماه بی اختیاری اتفاقی اجتناب ناپذیر است تا عضلات و حساسیت عصبی به حالت طبیعی باز گردند او را تشویق کنید تا دوباره شروع کند و دوباره رکود برند.

اصلاح بی اختیاری اتفاقی

وقتی اتفاق رخ داد، خونسرد و آرام باشید ایراد نگیرید و سرزنش نکنید از روش اصلاحی مشابه استفاده کنید. از کودک بخواهید زیرشلواریش را خودش بشوید. اگر مقاومت کرد، بنابراین با آرامش ولی قاطعانه او را مجبور کنید این کار را انجام دهد. حتی اگر مجبور باشید با دست او را هدایت کنید وقتی او لباسهایش را عوض کرد. از او بخواهید پنج بار به سرعت از نقاط مختلف خانه به طرف دستشویی برود و روی توالت بنشیند (نیازی نیست که طولانی آنجا بنشیند) فقط حرکات را تمرین کنید. مطمئن شوید او فهمیده باشد که تنبیه نیست بلکه تمرین مثبت است.

خونسرد باشید.

مشکل کثیف کردن در طول یک شب به وجود نمیآید و شما نیز نمیتوانید یک شب آن را اصلاح کنید. ممکن است چندین ماه طول بکشد یا ممکن است دوباره به گذشته باز گردد. به این معنی که شما باید عادت غذایی و تمرین توالت رفتن را دوباره انجام دهید. هدف اصلی کمک به کودک است تا بر این مشکل بزرگ غلبه کند و اینکه احساس مثبتی نسبت به خودش و شما داشته باشد. ما مشاوره و کمک گرفتن از متخصص بهداشت روانی را توصیه می کنیم.