نحوه استفاده از قواعد و مقررات و پیامدهای آن ها برای کودکان

نحوه استفاده از قواعد و مقررات و پیامدهای آن ها برای کودکان

قواعد و مقررات، انتظارات رفتاری شما از کودکان را به آنها میگوید. قواعد و مقررات، استثنایی هستند و به کودکان در امر تصمیم گیری کمک میکنند. در ایجاد قواعد و مقررات، سه عامل باید مورد توجه قرار بگیرد. قواعد و مقررات باید مشخص، معقول و قابل اجرا باشند.

 انتظارات، زمانی دقیق تر هستند که بتوانند به طور دقیق به برقراری ارتباط بپردازند و باید ها و نبایدهای کودک را مشخص سازند.

 بسیاری از والدین، انتظارات مشخص و دقیقی از کودکان خود ندارند. « هفته ای یک بار، اتاق خواب خودت را تمیز و مرتب کن». انتظار، دقیق و مشخص نیست. انتظار دقیق باید به شرح زیر باشد: « هر صبح شنبه قبل از این که ظهر بشود، باید اتاق خوابت تمیز و مرتب باشد» .

قواعد و مقررات

چک لیست

* تمام لباسهای کثیف باید در داخل سبد گذاشته شوند.

* مبلمان و اسباب و اثاثیه باید گردگیری و تمیز شوند.

* تمام فرشها باید جارو شوند.

* تمام ملافه ها باید عوض شوند.

* تمام اسباب بازیها باید در داخل جعبه خود گذاشته شوند.

* تمام لباس های تمیز شده باید کنار گذاشته شوند.

 به تمامی انتظارات از نقطه نظر کودک، نگاه کنید. «اتاقت را تمیز کن»، ممکن است دقیق مبهم و نا مشخص و انجام آن برای کودک، غیر ممکن باشد. چک لیست اقدامات دقیق تری را که باید صورت گیرد، در اختیار کودک قرار میدهد و او میداند که هر بار باید یک کار را انجام دهد.

باید انتظارات معقول باشند. آیا کودکتان می تواند انتظارات شما را برآورده کند؟ چک لیست فوق، دقیق است اما مناسب یک کودک سه ساله نیست. میتوانید از کودک کم سن و سال انتظار داشته باشید که لباس ها و اسباب بازیهای خود را کنار بگذارد اما نمیتواند گردگیری کند، فرشها را جارو، یا ملافه ها را عوض نماید.

قواعد و مقررات

باید انتظارات و مقررات قابل اجرا باشند. وقتی اتاق کودکتان تمیز باشد می توانید آن را ببینید. چک لیست قابل اجراست. بسیاری از والدین، انتظاراتی دارند که قابل اجرا نیستند. چنین چیزی اغلب در مورد نوجوانان رخ می دهد. «هرگز نباید با نیکل دوستی کنی»، قابل اجرا نیست. در مدرسه نمی توانید دنبال دختران راه بیفتید و او را تعقیب کنید. نمی توانید همه جا او را کنترل کنید تا ببینید با نیکل دوستی می کند یا نه. اما محدود کردن آمد و رفت نیکل به خانه دختر شما میتواند قابل اجرا باشد را باشد. ممکن نیست از نیکل بخواهید که به خانه تان نیاید.

انتظارات و مقررات خوب وضع شدہ اما اندک، از انتظارات و مقررات ضعیف به مراتب بهتر است. پس به وضع قوانین و مقررات بپردازید. برای همکاری، حرف گوش کن بودن و یا اجرای مقررات و برای کارهای معمولی صبح و شب، مقرراتی را  وضع کنید. برای کارهای عادی و انجام تکالیف درسی نیز همین طور. مقررات به شما کمک می کنند تا در امر تعلیم و تربیت کودک پایدار باشید و بر رفتارهای ضروری متمرکز شوید.

پیامدها، تصمیم گیری را به کودک می آموزند

کودکان برای پیروی از مقررات، پیامدهای مثبت و برای عدم پیروی از آن ها، پیامدهای منفی دریافت می کنند. پیامدها، تصمیم گیری را به کودک می آموزند. آنها یاد میگیرند. که تصمیم گیری های خوب به پیامدهای خوب و تصمیم گیری های بد به پیامدهای بد منجر می شوند. پیامدها هم چنین به کودکان می آموزند که دنیا، دنیای علت و معلول است و هر رفتاری، پیامد خاص خود را دارد.

قواعد و مقررات

 پیامدها نیز باید دقیق، معقول و قابل اجرا باشند. پیامد یک عمل یا رفتار، زمانی مشخص است که کودک دقیقا میداند که چه اتفاقی به دنبال رفتار او روی خواهد داد. «اگر این کار را بکنم، این پیامد را در پی خواهد داشت». پیامدها وقتی معنادار باشند معقول هم هستند. بسیاری از والدین زمانی که عصبانی نیستند، بیشتر معقول هستند. پیامدها باید قابل اجرا باشند. پیامدهایی را انتخاب کنید که برایتان قابل کنترل باشند. پزشکی از یک مشاور درخواست مشاوره کرد. او به فرزند دوازده ساله خود وعده داده بود که در صورت شاگرد اول شدن در مدرسه، هر کاری برای او انجام دهد. پسرش شاگرداول شد و از پدرش تقاضای یک ماشین بسیار گرانقیمت کرد! پس وعده ای ندهید که توان برآورده کردنش را ندارید، صرفا به این خاطر که انگیزه فرزندتان را بالا ببرید.

مادری این داستان را از دوران نوجوانی خود تعریف کرد که پدرش به او قول داده بود که اگر در مدرسه شاگرد اول شود برایش یک اتومبیل بخرد. او سردرگمی خود را به یاد می آورد که پیش خود فکر می کرد که آیا من این قدر تنبل و بد هستم که پدرم چنین پیشنهادی را برایم داده است؟ پیشنهاد پدر او، از روی نیت بد نبود اما عواقب بدی داشت. وعده خرید اتومبیل برای انجام یک کار کوچک، وعده بسیار بی جایی است و به جای تشویق او برای انجام کار بهتر، باعث نا امیدی او شده بود.

تصمیم، تصمیم شماست

از مقررات و پیامدها استفاده کنید تا به فرزندان خود بیاموزید که داشتن رفتار مسئولانه در اختیار آنها قرار دارد و انتخاب آنها است که عواقب کار را معین می کند نه شما.

به عنوان مثال: استفنی ازت میخوام که هر روز قبل از ساعت پنج، شام در خانه باشی. مطمئنم درست به موقع در خانه خواهی بود. اخیرا خیلی مسئولانه رفتار کرده ای. این، فرصتی برای نشان دادن بلوغ تو است. با چنین رفتاری، مادر به فرزند خود، انگیزه لازم برای سر وقت بودن در منزل را می دهد. اگر به موقع در خانه باشی، میتوانی نیم ساعت بیشتر بیدار بمانی و روز بعد، بیرون بروی و بازی کنی. همچنین مادر با این طرز برخورد می تواند تنبیه خود را نیز توجیه کند: اگر دیر کردن را انتخاب کنی در زمان معمول به رختخواب خواهی رفت و روز بعد، حق بازی کردن نخواهی داشت. حال، تصمیم با تو است. استفنی موافقت میکند. وقتی استفنی سر وقت در خانه باشد مادر او را تحسین می کند. اگر سر وقت در خانه نباشد مادر می تواند به او بگوید: واقعا متاسفم از این که می بینم دیر کردی. متأسفم که نمی تونی امشب نیم ساعت آخر فیلم مورد علاقه ات را تماشا کنی.

قواعد و مقررات

ملاحظه کنید که چه طور این طرز رفتار، مسئولیت را بر دوش استفنی می گذارد و باعث می شود که فرزند، مادر را مسئول نداند و او را مادر خوبی بداند و فکر کند که او از فرزند خود حمایت میکند. استفنی هم اگر قصدش دیر آمدن به منزل باشد رفتن زود هنگام به رختخواب را انتخاب میکند. وقتی مقررات و پیامدها را وضع کردید به آنها پایبند و قبل از بنا نهادن انتظارات، انعطاف پذیر باشید.

پیامدهاى ملموس

پیامدهای ملموس به طور طبیعی روی می دهند. کودکی که از خوردن ناهار امتناع می کند گرسنه می ماند. کودکی که از رفتن به حمام خودداری میکند کثیف می ماند. وقتی هم مدرسه ای های کودک از او ایراد می گیرند کودک شروع به رفتن به حمام می کند. پیامدهای ملموس، نتایج مثبت نیز در بردارند. کودکی که درسش را خوب می خواند نمره بهتری نیز میگیرد. کودکی که کارهای معمولی خود را انجام میدهد از طرف والدین، پول توجیبی دریافت می کند. نوجوانی که ورزشی می کند احساس سلامتی می کند.

پیامدهای ملموس چون از دنیای واقعی درس هایی را به کودکان میدهند، مسئولیت پذیری و تصمیم گیری را هم به آنها یاد میدهند. پس در صورت امکان از پیامدهای ملموس استفاده نکنید. وقتی انتظارات خیلی سخت باشند، کودکان، مأیوس می شوند. انتظار نداشته باشید که کودکان، موجودات کاملی باشند. وقتی هم انتظارات خیلی آسان باشند، کودکان از آنها بهره می برند. انتظارات، زمانی مناسب هستند که کودکان مجبور باشند بدون احساس ناکامی و درماندگی تلاش کنند.

قواعد و مقررات

رفتار، یک انتخاب محسوب می شود. به فرزندان خود بگویید که چه انتظاری از آن ها دارید، سپس با پیامدهای مناسب، آنها را پیگیری کنید. در استفاده از این روش ثابت قدم باشید. خواهید دید که فرزندان شما، تصمیم های بهتری می گیرند و رفتار مسئولانه ای خواهند داشت.