تربیت کودک در نبود پدر

کودک بی پدر

وقتی پدر در سفر باشد. اگر پدر در موقع تولد و در طی بزرگ شدن فرزندش در سفر دور و درازی باشد آیا میتوان آنرا دلیل قاطعی بر عدم شرکت پدر در پرستاری و تربیت طفل محسوب داشت و با معتقد شد که طفل از نبودن پدر محرومیت شدیدی میکشد؟ خیرا اینطور نیست. پدر مشتاق دیدن عکسها و شنیدن اخبار زیادی راجع به طفل میباشد. موقعی که مادر نامه ای به پدر می نویسد، احتمالا بفکر مطالب و نکاتی است که بنظر خودش مهم است، مثلا: طفل سالم است و یا دندان در آورده است، دکتر می گوید او طفلی سالم است و درواقع رشدش بسیار خوب است. البته پدر خواهان دانستن این مطالب میباشد ، ولی مایل است راجع بجزئیاتی که مادر آنها را مسائل مادی و مردانه می داند اطلاع بیشتری داشته باشد. برای پدر بنویسید که طنل باچه صدای بلندی آروغ میزند و در موقع بروز آن چه ژستی بخود میگیرد.

کارهائی را که طفل در ظرف مدت به دنیا آمدن انجام میدهد بنویسید ، طفل باچه تقلای خودش را بمجله ای میرساند . طاق باز میخوابد ، جلد مجله را زبان میزند و اگر تلخ مزه باشد صورت خود را در هم میکند و مشمئز میشود، کاملا بیلو خم میشود تا کسی را در آن خیره خیره نگاه کند مثل اینکه چیزی را شناخته باشد، آنرا پاره پاره می کند ، خورده کاغذها را لای موی سرش می گذارد و تکه کاغذی را بدست میگیرد و چهار دست و پا شروع برای رفتن می کند در مقابل رادیو متوقف میشود و تق تقی آنرا میکوبد و تعجب میکنید چه چیزهائی وجود دارد که در باره آنها میتوان مطالبی نوشت و پدر وقتی آنها را تجسم میکند نیشش تا بنا گوش باز میشود. با کمی تمرین می توانید حرفهایی را که طفل خردسال میزند کلمه بکلمه بخاطر بسپرید تا بعدا فرصت نوشتن آنها را بدست آورید. حتی زبردست ٹرین نویسندگان هم نمی توانند ادای حرف زدن اطفال خردسال را در بیاورند که تاحدی مانند آن مفرح، شیرین و سرگرم کننده باشد.

هرقدر می توانید عکس بگیرید و آنهائی را که خیلی خراب نشده اند برای پدر بفرستید ، هیچ مادر مفتخر و سرافرازی میل ندارد عکسهائی را که در آن قیافه خود با فرزندش عمومی، بد و زشت افتاده باشد برای پدر بفرستد. ولی پدری که سعی دارد خانواده خود را مجسم کند فقط قیافه های خندان زن و بچه اش را نمی خواهد ، بلکه باید از هر نوعی برایش فرستاد . اگر هردفعه چند نمونه از عکسهائی را که گرفته اند برایش بفرستید بهتر از این است که همه را جمع کنید و یکدفعه بصورت یکدسته بزرگی ارسال نمائید.

یه نکته دیگری که خیلی مهم تر و جدی تر است باید توجه داشت وهرچند (مانند مادر ) میل دارد احساس کند که وجودش ضروری است و خانواده بکمک او نیازمند است. اگر مادر برای آنکه از نگران شدن پدر جلوگیری کند بېدر بگوید تمام مسائل و مشکلاتی که در زندگی پیش آمده است خودش به تنهائی و بسهولت حل کرده است و همه چیز منظم و مرتب است . پدر به ناچار حس خواهد کرد که بوجود او چندان احتیاج نیست. ازطرف دیگر صحیح نیست که مادر تمام نگرانی های درونی و دلواپسیهای پنهانی خود را ازپدر مخفی کند.

باید این نکته را عنوان کند که نمی تواند چاره ای برای برخی از مشکلات پیدا کندو تمام آن ها را برای بپدر بنویسد. در فکر مادر سؤالات منطقی و عاقلانه زیادی وجود دارد که می تواند از پدر بپرسد و از او کمک بخواهد مثلا : آیا می تواند با پرداخت مبلغی طفل را در روزهای تعطیل به ییلاق ببرد و آیا طفل باید در پائیز سال آینده کودکستان برود و آیا میتوان به طفل اجازه داد با بالا رفتن از درخت لباسهایش را پاره کند و خودش را بخطر بیندازد و اینها سؤالاتی است که اگر پدر به سفر رفته بود طبیعتا مشورت با پدر میتواند در تصمیمگیری درباره آنها به مادر کمکهای بسیار شایسته ای کند ، پدر ممکن است این مسائل را از جهات مختلف دیگری که به فکر مادر خطور نکرده است مورد بررسی و مطالعه قرار دهد و اگر راجع به این مسائل و اتخاذ تصمیم درباره آنها از پدر نیز تقاضای مساعدت فکری بشود او احساس نزدیکی و صمیمیت واقعی با خانواده خود خواهد کرد.

مادر ممکن است اینطور فکر کند که حالا که تنها است برای اتخاذ تصمیمات عاقلانه با مشکلات عدیده ای روبرو است : پس وای بوقتی که بخواهد عقاید و آرام شوهرش را نیز در آن تصمیمات دخالت بدهد. ولی بهر حال ، باید در نظر داشت که تربیت طفل خواه ناخواه باید به اشتراک پدر و مادر باشد و اگر پدر ، در طی غیبت و سفر طولانیش حس کند که میزان و تعادل کار از دست مادر در رفته است و وقتی بمنزل مراجعت کند باید کارهای زیادی را رسیدگی نموده و بسیاری از تصمیماتی را که در این مدت اتخاذ شده است القاء نماید و ناراحت میشود زیرا فکر میکنه تا مدتها بعد از مراجعتش با مشکلات عدیده ای مواجه خواهد بود . اگر گاهی اوقات مادر (با بند) با تصمیمی که طرف دیگر پیشنهاد میکند و با وجود آنکه فکر میکند تصمیم صحیحی نیست موافقت نماید. از نظر سلوک و سازش بین آن دو نتایج بهتری ببار خواهد آورد.

جبران غیبت پدر

بسیار احمقانه است که گفته شود حضور با غیبت و مرگ پدر برای طفل على الویه است ، بامادر می تواند بسهولت از طرق مختلف جبران فقدان پدر را برای طفل بنماید. ولی بهر حال، اگر این وظیفه بدرستی انجام شود، طفل (دختر با پسر) می تواند بطور طبیعی رشد و نمو کند و بخوبی تربیت شود.

وضع روحیه مادر بسیار مهم است و مادر گاهی اوقات ممکن است احساس تنهائی و دلتنگی و محدودیت نماید و گاهی عمومی و بد عنق شود و بالنتیجه و دق دلی خود را بر سر طفل خالی کند، اینها تمام طبیعی است و باعث آزار طفل نمیشود و نکته بسیار مهم آنست که مادر حتی المقدور سعی کند کماکان شخصی طبیعی باشد ، رفاقت و معاشرتهای خود را با سایرین حفظ کند ، تفریحات و فعالیتهای خارج از منزل را نیز کماکان ادامه دهد. البته اینکار باوجود طفل شیرخوار با خردسالی که باید از او پرستاری و مراقبت بیل آید (بخصوص اگر کمک با خدمتکاری هم پیدا نشود) کار بسیار سخت و مشکلی است ولی مادر می تواند دوستان و اقوامش را بمنزل خود دعوت نماید و یا طفل را همراه خود برای شام و شب نشینی منزل دوستانش ببرد بشرط آنکه طفل بتواند در جای نفر و نامانوس بخوابد. از خطر طغل اگر عابد بشاش و خندان و اجتماعی باشد بمراتب بهتر از آنست که تمام وجود خود را وقت پر ستی از طفل نماید و برای طغل نیز بهیچوجه مفید فایده ای نخواهد بود که تمام فعالیتها ، انار محبت مادرش را محدود و منحصر بخود نماید.

هرطفلی در غیاب پدر، اهم از اینکه کوچک با بود که . پسر با دختر باشد، توانمند دوستی و رفاقت با سایر مردان میباشد. تا یکی دو سالگی. اگر بتوان بکرات بملغل باد۔ آوری کرد که معلوفانی بنام مرد وجود دارد که طنین صدای آنها ، طرز لباس پوشیدن آنها و آداب ساحرت آنها با زنها خیلی فرق دارد و قدم بزرگی برای شناساندن مردها بملفل برداشته شده است. حتی یک مثال  مهربان و شیر فروشی که تبسم کرده سلام می کند نیز برای شناساندن مردها بسائل کمک بزرگی می تواند باشد. بتدریج که طغل به سه سالگی در بیشتر میرسد و نوع بتابت ومعاشرت اور با مردان بطور روزافزون اهمیت بیشتر ما پیدا خواهد کرد ، اعم از اینکه طفل دختر با پسر باشد . بهر حال بمعاشرت و نشست و برخاست صمیمانه با سایر مردان با پسرهای برد کنی نیازمند است و پدر بزرگ ، عمو، پسردائی ، دوسای پیشاهنگی و مسلمین مره در مدرسه، پیشوای مذهبی ، دوستان قدیمی خانواده و با مخلوطی از همه اینها می توانند برای پدر محسوب شوند بشرط آنکه منظم و مرد طفل را ملاقات کنند و از دیدار او محظوط کردند. هر طفل سه ساله با بزرگتر و اعم از اینکه پدر خود را دیده باشد یا اخیرا سعی می کند پدر خود را بعنوان موجودی بغایت مطلوب و الهام به ش در خیال خودمجهم نماید . دوستان مردی را که طنز ملاقات و یا با آنها بازی می کند برای ترسیم پدرش در خبال به او مایه می دهند . تخیلات او را تحت تأنر قرار می دهند و پدرش را در نظر او مطلوب تر و دوست داشتنی تر جلوه گر میسازند . مادر نیز می تواند با مهمان نوازی بیشتر از اقوام و خویشان خود که مرد باشند و با فرستادن دختر با پسرش به اردوگاههالیکه بوسیله مردان اداره می شود ، با انتخاب مدرسه ای که ( البته اگر میل داشته باشد ) چند نشر معام مرد داشته باشد، با تشویق طفل به رفتن سایر انجمنی که مردان در راس آنها می باشند و فرزند خود را در آشنا کردن و معاشرت با مردان کک و مساعدت کند.

پسری که پدر ندارد، مخصوسأ بعد از دوسالگی محتاج تشویق و بدست آوردن فرصت برای بازی کردن با بایر بچدا راگر میسر باشد همه روزه است و باید خالها مشغول و سرگرم باز برای پسرانه باشد ، مادری که بجز پسرش علاقه مهم دیگری در دنیا ندارد، تحت تاثیر وسوسه درونی میل دارد او را نزدیک ترین دوست صمیمی خود بداند، علاقه اورا به لباس پوشیدن و با دکوراسیون منزل معطوف سازد، او را با افکار و احساسات خود هم عقیده نماید و او را در خواندن کتابها و سایر تفریحاتی که خود از آنها لذت می برد علاقمند و سرگرم سازد و اگر مادر در جلب نظر پرش به دنیای زنانه خود موفق شود و این اساس را در پرشی بوجود آورد که با دنیای مادرش بهتر از دنیای پسران و مردان که راه آینده و سرنوشت او بناجار در آن قرار گرفته است، می تواند سلوک و سازش تیاید ممکن است این طفل پسری زود رس و صاحب احساسات زنانه کرده و اگر ماده بتواند نتی از اوقات خود را با پسرش بکنداند و با او نیاد تفریح نماید بسیار خوب است و ولی بشرط آنکه اولا مادر اجازه دهد پسرش دامی را که خود میل داده برده ، ثانیا مسلم باید خود را بارهائیکه مورد علاقه فرزندش می باشد علاقمند نماید و خود را در آنها هیک ساده به اینکه فرزندش را در کارهالبکه مورد علاقه خودش است ملانمله نماید.