بی اشتهایی و پراشتهایی روانی در کودکان

چگونه با بی اشتهایی و پراشتهایی روانی کودکان روبرو شویم

گرچه بی اشتهایی عصبی و پراشتهایی مربوط به دوران نوجوانی یا جوانی است، اما مرحله به وجود آمدن این عادت از همان اوایل کود کی شکل می گیرد. هر دو شرایط از نظر فیزیکی و بدنی مضر هستند و حتی اختلال های رفتاری تهدید کننده زندگی می باشند. بنابراین، ما معتقدیم والدین باید از آنها مطلع باشند تا این گرایشات را در جامعه خنثی کنند و همچنین سعی کنند مشکلات قریب الوقوع را شناسایی کنند.

کم اشتهایی و پراشتهایی هر چند که از نظر علایم و نشانه های ظاهری متفاوت می باشند، ولی تغییرات حاصل در یک موضوع واحد هستند. فرد (معمولا دختر جوان توسط نگرانی بیش از حد نسبت به چاق شدن، تحلیل می رود و از پا در می آید. او در شبکه ای از درک و مشاهده اشتباه گرفتار شده است و در دیدگاه تحریف شده و غلط نسبت به خودش و اهمیت غذا، وزن و شکل بدن، به دام افتاده است.

نگرانی آنورکتیک نسبت به چربی باعث می شود او تقریبا به طور کلی غذا خوردن را کنار بگذارد. اغلب به خودش گرسنگی شدید میدهد، یا این اعتقاد که هر لقمه غذا به شدت جذب می شود یا ممکن است فقط غذاهای خاصی بخورد. در ضمن خانواده اش بیش از اندازه او را به خوردن وسوسه می کنند. برای والدین مهم است که بدانند آنورکتیک زندگی او را کنترل می کند. اختلال خوردن یک مکانیزم دفاعی است و ابزاری برای مواجه شدن با موفقیت» یک بخش کوچکی از وجود اوست. آنورکتیک ها به خصوص از گذر زمان هراسان هستند و می خواهند مانع جدا شدن والدینشان شوند. بولیمیک نگرانی کمتری نسبت به آینده دارد. راهی برای برآورده کردن نیازهای بدنش پیدا کرده، البته بدون توجه به پیامدهای متداول بیش از حد غذا خوردن ! وقتی مشکلات خانوادگی تأثیر می گذارد میل به لاغر شدن و ترس از چاق شدن، اصلی ترین دلیل ذکر شده برای این الگوهای غذا خوردن هستند.

فرد دچار آنورکتیک (بی اشتهایی) تلاش می کند تا به وزن ایده آل خود برسد. از کم شدن وزنش خوشحال است و با تصویری تحریف شده از اندام خود پیش می رود. مهم نیست چند کیلو وزن از دست می دهد، اما همچنان خودش را چاق می بیند. مواد غذایی خود را محدود می کند و به طور همزمان تمرینات ورزشی خود را افزایش می دهد تا بیشتر چربی بسوزاند. حتی ممکن است بعضی از رفتارهای بولیمیک را داشته باشد یعنی غذایی که خورده را قی کند و از بدن خارج کند.

بولمیک افزایش وزن و مصرف غذای خود را از طریق خوردن حجم زیادی از غذا و سپس پاکسازی از غذای خورده شده با ملین ها، ادرار آورها و استفراغ کردن کنترل می کنند. معمولا به لاغری تکنیکها نیستند، او می تواند با موفقیت این عادت زیان بار خود را تا زمانی که اثرات جانبی پیدا شود، پنهان کند. این کارها شامل از دست دادن آب بدن، فقدان قاعدگی اختلالات روده ای، از دست رفتن کلسیم و پتاسیم و سدیم، اختلالات کبدی، ریه و قلب هستند. اثرات جانبی دیگر شامل التهاب غده های بنا گوش، ریزش مو، خراب شدن دندان، پاره شدن رگهای خونی اطراف چشم و روی گونه ها و زخم هایی روی انگشتان نیز می باشند. بزرگ شدن به اندازه کافی پیچیده است. قبل از بلوغ و نوجوانی طی مراحل متعددی پیش می روند تا او به سن بلوغ برسد. نگرانی بیش از حد نسبت به وزن و ظاهر، به خصوص اگر توسط والدینی که بر کمال گرایی و وابستگی خانوادگی تأکید می کنند القاء شده باشد، می تواند بر دختر جوان تأثیر بگذارد تا خودپنداری را در خود پرورش دهد و خود را مستعد پذیرش این الگوهای غذا خوردن نماید.

اختلالات غذا خوردن تنها یک مشکل رفتاری ساده نیست. شما نمی توانید با کودک نوجوان خود صحبت کنید تا آن را کنار بگذارد. تغییرات به کندی رخ میدهند و جاده بازگشت به تندرستی جاده ای بسیار طولانی است. بنابراین، ما قصد نداریم راه حل بدهیم، بلکه فقط برای آگاهی شما به علایم هشداردهنده اشاره خواهیم کرد. اگر گمان می کنید کودکتان اختلال خوردن دارد، بنابراین به کمک یک متخصص نیاز خواهید داشت.

از علایم هشداردهنده آگاه باشید

مشخصات شخصیتی و روابط ظاهری پیشرفت آنورکتیک و بولیمیک در اکثر افراد جوان یکسان و متداول هستند، اما در کوچکترها فراتر از حد طبیعی است. هیچ کودکی تمام مشکلات را ندارد، چنانچه اگر چندین علایم هشداردهنده را در کودک خود مشاهده کردید، باید از متخصص مشاوره بگیرد.

اوضاع محیط خانه می تواند به ایجاد اختلالات خوردن منتهی شود. فشارهای خانوادگی، طلاق، بیماری و یا مرگ، تأکید بیش از حد والدین بر وزن و ظاهر، عدم پذیرش مادر نسبت به نقش و تصویر ذهنی خود نسبت به اندام، نزدیکی بیش از حد و وابستگی متقابل بین والدین و کودکمه انتظارات غیر عادی و بیش از حد زیاد والدین نسبت به کمال و شاید موضوع های دیگر می تواند باعث این مشکل شود.

• بعضی از مشخصات کودکان که آمادگی اختلالات خوردن را دارند برای اینکه یک کودک کامل باشد و هیچگونه مشکلی به وجود نمی آورد، باهوش و موفقیت بالا و کمال گره تکذیب احساسات نپذیرفتن ناامیدی ها، نیاز مقرط برای راضی نگه داشتن دیگران، نگرانی حد نسبت به اندام و وزن می باشد.
• این تغییرات در رفتار و شخصیت می توانند نشانه مشکلات دیگر در کودک باشندہ تقیے۔ ناگهانی خلق و خو، رفتار نامعقول و غیر منطقی، پاسخ های پیش بینی نشده، عدم توانا صحبت کردن، خندیدن و حتی شوخی کردن، رویکرد کمال گرایی نسبت به زندگی وسواس فکری برای اجتناب از غذا خوردن و افزایش تمرینات ورزشی، الگوهای غذایی تشریفاتی و رسمی، گرایش متعصبانه نسبت به تهیه غذا، نوسانات بین استقلال و وابستگی نیاز بیش از اندازه یا مفرط به اطمینان آفرینی.
• این رفتارهای خاص، نشان دهنده الگوی اختلال خوردن در یک فرد است. از دست دادن بیش از ۲۰ تا ۵۰ درصد وزن طبیعی خود، کم خوردن یا اصلا تخوردن، خوردن حجم زیاد از غذا در مدت خیلی کوتاه، خوردن مقادیر زیادی از غذا به تنهایی، استفراغ بعد از غذا خوردن، مصرف بیش از حد و ملین ها و ادرار آورها، ذخیره پنهانی غذاء هجوم نیمه شب به آشپزخانه، صحبت مکرر و ترس از چاق شدن، تصویر منحرف از شکل بدن، پوست خشک، چشم های گود افتاده، رنگ زرد یا خاکستری چهره، درد در انگشت با چین خوردن لبها.
• موارد زیر در ترکیب با مشخصات ذکر شده در بالا اطلاعات بیشتری در خصوص اختلال غذا خوردن می دهد. بلند کردن غذا از فروشگاه، دزدیدن پول برای خرید غذا یا خوراکی های دیگر مرتبط با الگوهای ناهنجار غذایی.

مقابله با مشکل

اگر معتقدید کودکتان بعضی از مشخصات بالا را دارد، اولین قدم صحبت کردن در مورد شرایط و نگرانی شما در مورد سلامت و بدن است. حتی اگر رفتارهایی که شما متوجه شده اید، فقط بخشی از رژیم جدید و زودگذار غذایی باشد. بهتر است در موردنگرانی های خود صحبت کنید تا انیکه آنها را نادیده بگیرید. اگر دستور کار جدی وجود داشته باشد، راحت تر می توانید آن را نمایان سازید.

• با متخصص اطفال با پزشک خانوادگی خود صحبت کنید. برای کمک بیشتر از آنها مشاوره بخواهید. اگر پزشک از دوستان قدیم خانوادگی شماست و در مورد اختلالات غذایی اطلاعات کافی دارد نه تنها در توصیه یک دوره عملیات، بلکه در زمینه سازی موضوعات و تأثیرات جانبی بعد از معاینه بدنی می تواند بسیار مؤثر و مفید باشد.

در مورد نگرانی های خود با کودکتان صحبت کنید. ممکن است بخواهید این کار را به تنهایی یا به کمک پزشک انجام دهید. تعجب نکنید اگر کودک منکر این مشکل شده

• اگر او ایلمینان داد که تغییر خواهد کرد (یعنی بخورد کمتر تحریک شود و مصرف ملین ها را کنار بگذارد) کاملا مطمئن شوید. آنورکتیک و بولیمیکها به آنچه می گویند در همان الحنله اطمینان دارند اما مجبور می شوند به رفتار مشابهی ادامه دهند. او باید یاد بگیرد خودش را دوست داشته باشد و بپذیرد. چگونه با این مشکلات به روشی سالم مواجه شود.

از یک متخصص کمک بگیرید

اگر نگران رفتار غذا خوردن کودک خود هستید، وقت را تلف نکنید و منتظر نمانید تا او خودش تغییر کند، از یک متخصص که در درمان این اختلال تجربه دارد، کمک بخواهید. این مشکلات به تدریح، خود به خود از بین می روند و زمانی طولانی خواهد برد.

• از یک متخصص سلامت روان که تجربه لازم دارد وقت بگیرید.
• سازگاری مناسب ایجاد کنید. قبل از شروع برنامه ی درمانی یادتان باشد این سؤالات را از درمانگر بپرسید:

۱- چقدر تجربه در مورد اختلالات خوردن داشته اید؟

۲- آیا در حوزه تخصص شماست؟

۳- میزان موفقیت شما چقدر است؟ موفقیت را چگونه تعریف می کنید؟

۴- از چه روش درمانی استفاده می کنید؟ آیا فکر می کنید نیازی به بستری کردن در بیمارستان است؟ چه مدت؟

۵- چگونه والدین واعضای دیگر خانواده در درمان مشارکت کنند؟

۶- آیا در مورد مشکلات و پیشرفت های بیمار به ما اطلاعات می دهید؟

۷- هزینه درمان چقدر است؟

همچنان از کودک پشتیبانی و حمایت کنید. مهم است بدانید حمایت و کمک شما از هر زمانی اینک ضروری تر است، چون احساس گناهش گاهی به او بسیار فشار می آورد روند بهبود، باعث ایجاد تغییرات دردناکی در روابط خانوادگی میشود. در مورد احساسات خود با یک فرد فهمیده و با اطلاع صبحت کنید و یا برای کمک به خودتان از متخصصان کمک بگیرید با گروه پشتیبانی همراه باشید یا در صورت لزوم یک گروه تشکیل دهید. مطالعه خود دربارهی اختلالات خوردن را زیاد کنید.