با دعوا و مشاجره کردن کودکان با همسالان چه برخوردی داشته باشیم

دعوا و مشاجره کردن با همسالان

تمام والدین دوست دارند کودکانشان دوستانی داشته باشند و از طرف دوستان نزدیکشان پذیرفته شوند و روابط نزدیکی تشکیل دهند تا برای سالها دوام داشته باشد و با خواهر و برادرشان دوستانه رفتار کنند. اما این معمولا بدون کمک از طرف والدین رخ نمی دهد، آنها باید به کودکانشان مهارت های اجتماعی و پرورش کیفیت ها را بیاموزند تا آنها را دوست داشتنی کند. یک کودک دو ساله به طور طبیعی اسباب بازی مورد علاقه خود را به دوست یا خواهرش نمی دهد، چون او هیچ درکی از ارزش مشارکت ندارد. یک کودک پنج ساله که می خواهد مثل آدم بزرگ ها عمل کند، ممکن است برای بچه های دیگر قلدری کند تا به هدف خود برسد. و یک پسربچه شش ساله در قبول شکست، ابتدا ساعت سختی را می گذراند. اما به هر دوی آنها برای زندگی کردن در این جهان مسی توان کمک کرد.

دعوا و مشاجره کردن

اگر کودک در آینده قصد مستقل شدن دارد و می خواهد انسانی با اعتماد به نفس بالا باشد بنابراین با هر کسی که در اطرافش هستند، موافقت نخواهد کرد. اختلاف عقیده بخش عادی زندگی است. با وجود این به نظر می رسد بعضی از کودکان متمایل و آماده برای مقابله هستند. تقریبا گویی بحث و جدل به دنبال آنها می گردد. اغلب این بحث ها به نزاع و دعوا می انجامد. بعضی از کودکان که زیاد دعوا می کنند، ناکامی های خودشان نسبت به شرایط و اوضاع را از خانه به مدرسه و بالعکس می برند. بعضی دیگر فاقد مهارت های اجتماعی هستند. نمی دانند چگونه با همسالانشان بدون مشاجره یا دعوا ارتباط برقرار کنند. در حالی که بعضی از کودکان پرخاشگری را به عنوان راهی برای غلبه و برتری یافتن در یک گروه استفاده می کنند. بعضی دیگر آنچه که می بینند یا در خانه با آن مواجه می شوند را کپی می کنند. والدین باید الگوی کودکان باشند و به آنها مهارت های لازم را بیاموزند تا هر زمانی که لازم است از آنها برای حل و رفع مشاجره هایشان استفاده کنند. با وجود این، بحث و نزاع های شدید نیازمند مداخله است.

روش های قابل قبول و غیر قابل قبول

بگذارید کودک از همان ابتدا بداند که شما چه روش هایی از حل اختلاف را قبول دارید و کدام یک روش های قابل قبول و غیرقابل قبول نمی پذیرید. البته، مثال خوب برای آن ذکر کنید.

• بازخورد ایجاد کنید. رفتاری را توصیف کنید که از کودک نوپا به عنوان یک راه حل قابل قبول برای رفع مشاجره ها انتظار دارید: “جسیا ما کسی را نمی زنیم. الان نوبت آلن است و دفعه بعد نوبت توست با توپ بازی کنی.” وقتی کودکتان راههای غیر خشونت آمیز برای مواجه با دوستان خود را یافت، او را تشویق کنید.
• فهرستی از راههای قابل قبول برای پایان دادن به اختلافات ایجاد کنید. به همراه کودکشان لحظه ای آرام را در نظر بگیرید و راه حل های ممکن برای اجتناب و حمل اختلافات را مورد بحث قرار دهید، واضح و صریح سخن بگویید. شرایطی فهرست کنید که اغلب در خانه اتفاق می افتد و برای هر یک، راه حل های ممکن را بنویسید.

راه حل های دیگر برای اختلاف و تضادها را آموزش دهید

با استفاده از مثالهایی که ذکر کرده اید و هر مورد جدید که رخ داده است، بهترین راههای حل تضادها و اختلافات را نقش بازی کنید.

• همکلاسی های کودک را در چندین شرایط نشان دهید. در حالی که از کودک خود می خواهید تا رویدادی را تحریک کند. به او نشان دهید چگونه از تشدید مشاجره و نزاع می کاهید. سپس نقش ها را تغییر دهید. اجازه دهید کودکتان نقش برطرف کننده مشاجره را بازی کند.
• گرایش به آرامش را آموزش دهید. وقتی بحث ها شروع می شوند، از هر گروه مشاجره بخواهید تا عقب بروند و نفس عمیقی بکشند. از هر کودک بخواهید ماهیت بحث را با صدایی آرام و بدون ناسزا گفتن تعریف کنند. سپس از هر یک بخواهید تا راه حلی پیشنهاد ده سه هزم است کودک یاد بگیرد تا ده بشمارد و دوبار نفس عمیق بکشد یا از تمرینات تمدد اعصاب کوتاه استفاده کند و بتواند بهتر و آزادتر فکر کند. اما وقتی شرکت کنندگان آرام می شوند، معمولا تصمیم برای حل اختلاف نزدیک تر است.
• وقتی باید از یک بحث خودتان را کنار بکشید، گفتگو کنید. گاهی بهترین پاسخ به یک اختلاف این است که از آن دور شوید یا حتی آن را رها کنید. بحث، ارزش تلاش ندارد.
• پاداش و بازخورد فراهم کنید. وقتی کودکتان از مهارت های جدید استفاده می کند تا اختلافی را حل نماید و از بحث و جدل اجتناب کند، او را تحسین و تمجید کنید. وقتی راه حل هایی برای مشکلات می یابد به جای اینکه مبارزه کند یا درباره آن بحث کند و استدلال بیاورد، او را تایید و تصدیق نمایید.

حساب دعوا و بحث ها را نگه دارید

سیستمی برای ثبت تصمیم های مثبت و حل اختلافات، بحث ها یا دعواهای جدی درست کنید.

• دو فهرست درست کنید. یکی از بحث ها و دعواهایی که شما مشاهده کرده اید و دیگری فهرستی از دعوا و بحث هایی که کودکتان گزارش کرده است. فهرست ها را در یک مکان دایمی بچسبانید.
• هر دو روز فهرست ها را مرور کنید. صادقانه پیشرفت کودکتان را تحسین کنید؛ «تبریک می گم، سه روز از روزی که دعوا کردی گذشت.» یا «تو واقعا پیشرفت کردی. هفته گذشته سه مورد بحث داشتی، اما این هفته فقط دو تا»، «تو خودت را آرام کردی و این هفته تمرینی که انجام دادیم را دو بار امتحان کردی.»

به پیشرفت پاداش دهید

برای اینکه سیستم بازخورد شما مؤثرتر باشد، برای بحث و دعواهای کمتر از پاداش استفاده کنید.

یک هدف معقول و منطقی برای دعواهای کمتر طراحی کنید و برای رفتار بهتر از پیامدهای ثبت استفاده کنید، هر دوی آنها را به سینما ببرید. اگر دو برادر به خاطر برنامه های تلویزیون دعوا . نگرفتند، به آنها اجازه دهید کمی بیشتر از معمول بیدار بمانند و برنامه ای ویژه نگاه کنند.

در صورت نیاز از پیامدهای منفی استفاده کنید

از قبل به کودکتان اطلاع دهید که برای دعواهای بیشتر مجبورید از پیامدهای منفی خاص استفاده کنید.

• امتیازات را محدود کنید، اگر دو پسرتان برای برنامه های تلویزیون دعوا می کنند، برای بقیه روز تماشای تلویزیون را ممنوع کنید. اگر برای جای نشستن در ماشین دعوا کردند آنها را با پرستار در خانه بگذارید با حق انتخاب های خودشان را در سفر بعدی از آنها بگیرید.
• از زمان سکوت استفاده کنید. اگر کودک به دعوا ادامه داد، برای یک مدت زمان مشخص او را از آن شرایط بیرون ببرید. اگر در بازی فوتبال پسر شما شروع به مشت زدن و دعوا کرده برای بقیه روز او را از بازی منع کنید. توضیح دهید اگر دوباره دعوا کند، برای دو روز از بازی محروم می شود. اگر دو دوست خوب هنگام بازی با هم دعوا کردند. آنها را از هم جدا کنید و به دو مکان مجزا برای زمان سکوت بفرستید و به آنها بگویید: “اگر نمی توانید همکاری کنید، بنابراین اجازه ندارید با هم برای بازی بروید. بعد از اینکه مدت معینی در آن حالت ماندند اجازه دهید تا بار دیگر شانس خود را امتحان کنند.