آوردن بچه ها از دنیای باربی به دنیای واقعی

آشنایی کودکان با دنیای واقعی

سونیا سینگ خانمی استرالیایی بوده که عروسک‌ ها را از مغازه های دسته دوم فروشی خریداری می کند و به آن ‌ها یک زندگی تازه می ‌بخشد. صورت آرایش شده آن ها را به چهره‌ هایی واقعی تغییر می ‌دهد، در صورتی که پاها و کفش‌ های آن ها از بین رفته باشد، آن ها را مجدداً قالب می ‌زند و با مواد معمولی آن را درست می کند. لباس این عروسک‌ ها را مادرش با بردباری و ظرافت می ‌دوزد یا می ‌بافد و همه ی این کارها شیوه زندگی این عروسک‌ ها را از یک دنیای شیک و مد زده به یک وضعیت معمولی و طبیعی بر می گرداند. مدلی که بچه ‌ها به راحتی می‌ توانند با آن ها رابطه برقرار کنند و دوستش داشته باشند.

عروسک‌ هایی که کودکی انسان ها را می ‌سازند

این خانم استرالیایی کودکی خود را در کنار خواهرش با عروسک‌ های دست‌ دوم یا عروسک‌ هایی که خودشان آن ها را ساخته بودند، در طبیعت فوق العاده جزیره تاسمانی کشور استرالیا گذرانده‌ اند و ‌عنوان می کند که عاشق احساس رضایتی می باشد که در زمان تعمیر و استفاده مجدد از وسایل پیدا می ‌کند. سپتامبر۲۰۱۴ به دلیل کسری بودجه دولت استرالیا برای پروژه ‌های علمی، کار خود را به عنوان کارشناس پژوهشی از دست داد و از همان زمان پروژه عروسکی کوچک خودش را آغاز می ‌کند.

سونیا‌ گفته است همواره یک آدم خلاق بوده و دنبال کارهای خلاقانه  می ‌گردد. وقتی که دنبال کار بود و در زمان مراقبت از دختر کوچکش، شروع به یافتن عروسک‌ های مد دست دوم یا غیرقابل استفاده از مغازه های فروش لوازم اسقاطی می کند. وی خودش با عروسک‌ های دسته دوم بزرگ شده؛  دخترانش هم به همین صورت. همین موضوع موجب می ‌شود به این فکر بیفتد که می ‌تواند عروسک‌ ها را بازسازی نماید و آن‌ ها را از پلاستیک‌ های دور انداختنی به عروسک‌ های زیبا و دوست داشتنی تبدیل نماید که بچه ‌ها می ‌توانند آن ها را دوست ‌شان داشته باشند و با آن ‌ها بازی کنند. به همان صورتی که وی در دوران کودکی بیرون از منزل با عروسک هایش بازی می ‌کرد و خاطرات فوق العاده ‌ای را با آن ها رقم زده است.

آرایش‌ و لباس عروسک‌ ها به دختران واقعی شباهتی نداشت

سونیا نخستین اقدامی که انجام می دهد این می باشد که چهره عروسک‌ ها را که به طوری افراطی آرایش شده‌ اند را پاک می کند و آن ‌ها را با طرح هایی از صورت ‌های واقعی و ساده مجدداً نقاشی می کند. وی بر این اعتقاد است که این آرایش سنگین بر روی صورت عروسک‌ ها با چهره واقعی زنان و دختران خیلی تفاوت دارد و هم بچه‌ ها قادر نیستند با آن ها ارتباط برقرار کنند و هم الگوی خوبی برای فرزندان شان نیستند. صورت هایی که مدل ‌ها و مانکن ‌ها را نشان می‌ دهد و به دختران معمولی هیچ گونه شباهتی ندارد.

لباس این عروسک‌ ها بر پایه مد بوده و مدل آن ها اشرافی و غیر معمولی هستند که سونیا تصمیم می گیرد لباس آن ها را نیز تعویض نماید. برای نخستین گروه از عروسک‌ ها خودش لباس‌ های ساده و معمولی می دوزد ولی مادرش که یک خیاط و بافنده خیلی خوب است پیشنهاد می کند دوختن و بافتن لباس ‌ها را وی انجام می دهد. ساعت‌ های طولانی با تحمل و حوصله می‌ نشیند و لباس ‌هایی فوق العاده و زیبا مانند لباس معمولی دختران استرالیایی می ‌دوزد.

تعمیراتی که عروسک‌ ها به آن ها نیاز دارند را هم خود سونیا انجام می ‌دهد؛ در صورتی که پا نداشته باشند، برای آن ها قالب می ‌گیرد و درست می کند و موهای آن ها که مثل آرایش و لباس‌ شان غیر واقعی به نظر می رسد را با برس زدن،‌ اصلاح کردن و مدل دادن به فرم موهای طبیعی دختران در می آورد. عکس‌ هایی که از عروسک‌ ها می اندازد و در اینستاگرام و فیس بوک می گذارد، دیگر در یک فضای لوکس و ساختگی نمی باشند؛ در همان فضایی قرار دارد که بچه‌ ها حضور دارند و بازی می‌ کنند.

عروسک‌ های تغییر یافته گفتمانی بین ‌المللی به وجود آورده اند

این خانم استرالیایی برای اینکه کارهایش را به مردم معرفی کند از اینترنت کمک می‌ گیرد و همین موجب شده محبوبیت بسیاری نه تنها در کشور استرالیا بلکه در کشورهای مختلف جهان پیدا کند. پس از این که چند عدد از عروسک‌ های بازسازی شده را در باغچه خانه خود به نمایش گذاشت و تصاویر آنان را در اینستاگرام خود قرار داد،‌ خیلی سریع مورد توجه علاقه مندان قرار گفت و متوجه شد کارهایش در اینترنت منتشر می‌ شود. «در طول روزهای آینده خبرنگارانی از اغلب کشورهای دنیا قصد داشتند با او مصاحبه کنند و هزاران پیام از کسانی دریافت نمودم که قصد داشتند عروسک‌ ها را بخرند.»

یک شبکه تلویزیونی پر طرفدار استرالیایی با وی تماس می ‌گیرد و به این توافق می رسند که یک گزارش تصویری در رابطه با عروسک‌ ها بسازند. وقتی که تازه یک حساب کاربری را در فیس بوک درست کرده بود، عروسک هایش ده هزار لایک گرفتند که این موضوع سوفیا را کاملاً غافلگیر می ‌کند. فیلم ساخته شد و پس از آن که از تلویزیون استرالیا پخش شد، مدتی بعد در فضای مجازی منتشر شد و در شبکه اجتماعی فیس بوک در حدود بیست و پنج میلیون بار مشاهده شد. سونیا می‌ گوید این علاقه مندی و انعکاس در رسانه ‌ها مشخص می کند کارش خیلی بیشتر از بازسازی چند عروسک می باشد و یک گفتمان بین ‌المللی در مورد مناسب بودن عروسک‌ ها و فرم آرایش و لباس آن ‌ها شروع شده است.

عروسک‌ هایی که داستان دارند

در حال حاضر سونیا فعالیتش را گسترش داده و در حال دوختن لباس‌ هایی زیبا برای عروسک‌ ها می باشد و در فروشگاه مجازی خود آن ها را به فروش می ‌رساند. برخی مواقع عروسک‌ ها را به طور خانوادگی می ‌سازد و عکس هایش را برای فروش در اینستاگرام می ‌گذارد. عروسک‌ هایی که برای خودشان داستان دارند و حتی گاهی اوقات لباس ‌های شان را با هم ست می‌ کنند. گاهی عروسک‌ ها خواهرانی می باشند که لباس ‌شان را با یکدیگر ست کرده ‌اند و گاهی هم دخترعموهایی هستند که بهترین دوست یکدیگر می باشند که عنوان می کند کپی عروسکی دخترش با دخترعمویش است که به درخواست خود او درست کرده است.

نحوه تغییر چهره نامناسب عروسک‌ ها به یک چهره واقعی و طبیعی را در پست ‌هایش توضیح می ‌دهد تا فالوورهایش بتوانند خودشان چهره عروسک ‌ها را عوض کنند. یک قسمت اختصاصی در وب سایت را هم به کلیپ هایی اختصاص داده که قسمت به قسمت این کار را آموزش می ‌دهد.

کسب و کاری برای انگیزه دادن و کمک به خلاقیت

سونیا بر این تصمیم است تا پروژه‌ خود را به یک کسب و کار خلاقانه کوچک تبدیل نماید تا بتواند تخصص خود و از آن مهم تر علاقه زیادش به بازسازی عروسک‌ های غیر قابل استفاده را با افراد دیگر به اشتراک بگذارد. نام این کسب و کار را “Tree Change Doll” گذاشته و بر این امید است که منابعی را برای کسانی ایجاد کند که قصد دارند خودشان این کار را امتحان کنند و تمام تجربیات و ایده ‌های خلاقانه ‌ای که این کار به وی بخشید را با سایرین در میان بگذارد. از همه مهم تر این که این کسب و کار در واقع خانوادگی می باشد و به غیر از مادرش،‌همسر و دخترانش هم در این کار به او کمک می ‌کنند.

وی سایر افراد را هم تشویق می‌ کند تا عروسک‌ های غیر قابل استفاده ای که دارند را به همین صورت بازسازی کنند و امیدوار است همواره خلاقیتش را حفظ کند، برای این که بتواند با سایر افراد خلاق همکاری کند و همچنین برای این که بچه ها را تشویق نماید تا خودشان عروسک‌ هایی که علاقه دارند را درست کنند. بر این امید است که بتواند به هر فردی که نگاهی جدید به وسایل دور ریختنی دارد،‌ همکاری کند و کارهای شبیه به این را انجام دهد.