انقباظ های ناگهانی و تیک در کودکان

انقباض های ناگهانی و تیک

انقباظ های ناگهانی و تیگ انبانی و برش های کوچک غفله (حرکات غیر ارادی مکرر نامنظم) یک عادت عصبی است که اغلب در گردان رخ می دهند. در پسرهای بین شش تا دوازده ساله بیشتر دیده می شود. آنها شامل چشمک زدن تکان شاند، فشار زبان، شکلک و تکان دادن سر با انواع مختلف هستند. گاهی تیکه به دلیل واکنش در یک دورد پراسترس خاس زندگی به وجود می آید، ولی اغلب این حرکات همیشگی مجزا از فشارهای عادی بزرگ شدن ناشی می شوند. پسر جوانی که ما او را درمان کردیم، هر زمان که معلم او یک سطح جدید ریاضی را آموزش میداد، یک تیک جدید می گرفت. معمولا تیکهای حاصل از استرس، طی چند هفته ناپدید میشوند. عیب جویی و انتقادات، باعث تشدید فرایند نمی شوند. با وجود این، در موارد کمی تیک بیش از چند هفته باقی می ماند. اگر در ارتباطات اجتماعی ظاهر شود و باعث شرمندگی و خجالت شود، از طریق یک سری مداخلات برنامه ریزی شده مثل آنچه که در موارد زیر پیشنهاد می دهیم، سریع باید رفع شوند. تیکهای شدید با یک گروه از آنها جای نگرانی بیشتری دارند وقتی با صداهای عجیب و کلمات بد همراه هستند، می توانند اختلال عصبی به نام “سندرم گیلز دو لاتورت” باشند. اگر هر دلیل مشکوکی مبنی بر این باشد که تیک نشانه یک مشکل جدی فیزیکی یا عاطفی است، به سرعت یک پزشک باید آن را معاینه کند.

استرس را با روش تمدد اعصاب کاهش دهید

تیک معمولا واکنش به استرس است. سعی کنید سطح استرس را در زندگی کودکتان کاهش دهید. یعنی کاهش و تقسیم برنامه های درسی، کمک گرفتن برای مسائل و مشکلات تحصیلی کمک در مشکلات اجتماعی یا انجام هر کاری که به کاهش تنش کمک می کنند. البته، واکنش تمدد اعصاب را به فهرست مهارت های کودک بیفزایید. سعی کنید اعتماد به نفس و خودپنداری خوب را در او پرورش دهید تا بتواند در برابر فشار زندگی مقاومت کند.

آموزش آگاهی

از کودک بخواهید خودش را در آینه ببیند از او بپرسید تیک چه شکلی است و چگونه اتفاق می افتد. اگر شانه هایش را تکان می دهد، الگوی حرکت می تواند اینگونه باشد که قبل از تیک رخ دهد، ماهیچه منقبض می شود. شانه ها حدود پنج سانتی متر بالا می آیند و یک ثانیه آنجا مکث می کنند، سپس به موقعیت عادی خود باز می گردند. پرش سه بار پشت سر هم تکرار می شود. به کودک کمک کنید تا فهرست شرایطی که تیک اغلب در آن رخ می دهد و همچنین موانع اجتماعی که ایجاد می شود، این عادت را اضافه کند.

یک راه حل دیگر آموزش دهید

نکته اصلی غلبه بر انقباض عضله این است که یک حرکت متقابل و خنثی کننده جایگزین آن کنیم، این حرکت باید آن دسته عضلاتی را منقبض کند که در مسیر مخالف عضلات درگیر در تیک هستند. برای متوقف کردن پرش شانه، شانه ها را به طرف پایین بکشید و آن را برای چند دقیقه پایین نگه دارید. برای محل متقابل پرش چشم، درشت کردن چشم تا حد امکان برای چند دقیقه را تمرین کنید. برای تکان های دست بازوها، مشت را مطابق با توضیحات بخش تمدد اعصاب بفشارید و سپس آزاد کنید.

تمرین و تشویق کنید

تمرین همیشگی و استفاده از حرکت متفاوت، در غلبه بر تیک بسیار مهم هستند. به خاطر تمرین منظم، کودک را تشویق کنید و برای ممانعت از هنگام شروع تیک یا ممانعت به موقع از چرخه آن، هنگامی که انقباض عضله ها را احساس می کند، به او پاداش دهید.

تمرین منفی بدهید

اگر روش هایی که توضیح دادیم به نظر موثر نیستند، جلسات تمرین منفی را به آنها بیفزایید. از کودک بخواهید تیک را طوری تمرین کند که عضلات درگیر خسته شوند. برای مثال پریدن چشم، کودک باید به سرعت چشمانش را به هم بزند (به سرعت چشمک بزند) تا چشمها خسته شوند. تیک بازو با تکان های مکرر شانه تا نقطه حقیقی خستگی، اصلاح خواهد شد. البته نه اینکه به عضله فشار وارد شود یا بیش از حد به کار گرفته شود. هدف از این تمرین تنبیه کودک نیست بلکه بازداشتن تیک از طریق کار کشیدن از عضلات است.