نکاتی در مورد لجبازی کودکان که هر والدینی باید بداند

نکاتی در مورد لجبازی کودکان که هر والدینی باید بداند

یکی از مسائل بسیار مهمی که بین والدین و کودکان می باشد یعنی لجبازی کردن کودک خواهیم پرداخت و به نکاتی در این مورد اشاره می کنیم:

اکثر والدین از رفتار های کودک و یا نوجوان خود اظهار نگرانی می کنند و گاهی متوجه این نیستند که خودشان هستند که موجب بروز چنین رفتار هایی می شوند.

لجبازی کودک به چه معناست؟

لجبازی یکی از خصلت های مربوط به کودکان می باشد که در اکثر کودکان مشاهده می شود. معمولا از زمان نوزادی تا سن پنج سالگی، رابطه ی والدین با کودکان خود به صورت تنگاتنگ می باشد. در حقیقت این دوران پایه ریز ارتباط منطقی و صمیمی میان والدین و فرزند خواهد بود و پایداری و سلامت آن نیز به این بستگی دارد که والدین با فرزند خود چگونه برخورد می کنند.

کارشناسان کودک در این زمینه می گویند: چنانچه کودکی در این سن لجبازی کرد به صورت بدیهی بوده و نیز کودکان در این سن دارای رفتار مناسبی نمی باشند. بعضی اوقات دروغ می گویند، اتاق خود را مرتب نمی کنند، با والدین خود سازگاری ندارند، موجب خجالت و شرندگی والدین در حضور آشنایان می شوند، هر آنچه که می بینند می خواهند، فراموش کار می شوند، بی توجه و حاضر جواب ی می کنند، با خشونت رفتار کرده و نیز برخی از غذا ها را نمی خورند.

در این دوره از زندگی تا رسیدن به مرحله ی نوجوانی، کودکان باید بسیاری از مهارت ها را نظیر: آداب غذا خوردن، کنترل ادرار، احترام گذاشتن به دیگران، بیان درخواست به صورت مودبانه، تشکر کردن، معذرت خواهی به هنگام رفتار ناپسند، استفاده ی درست از تلفن، انجام تکلیف های مدرسه، ارزش پول تو جیبی و غیره را یاد بگیرند.

رفتار مناسب در برابر لجبازی کودک چیست؟

باید به کودک بیاموزید که مستقل باشد. یعنی گاهی اوقات کودک بتواند بدون کمک پدر و یا مادر تصمیم گیری کند.

زمانی که کودک را به انجام کار ها و فعالیت ها وادار می کنید، خواسته و یا نا خواسته سبب می شوید که کودک در برابر شما لجبازی کرده و با شما مخالفت کند. به عنوان مثال اگر او را به اجبار به حمام ببرید، باعث می شود که او از آب فراری شود، در صورتی که می توان به کودک احازه داد که به اندازه ی کافی بازی کرده، پس از آن در حالی که شعر های کودکانه می خواندو در حال بازی با اسباب بازی هایش می باشد حمام کردن را پایان دهیم.

پیش از رفتن به مهمانی نیز اگر به کودک زمان مناسب برای حاضر شدن ندهیم، باعث ناراحتی او شده و ممکن است حس لجبازی کودک برانگیخته شود.

اگر در بازی کودکمان شرکت کنیم، موجب رشد شخصیت کودک شده و باعث می شود به تدریج از لجبازی های کودک نیز کاسته شود.

چنانچه به اندازه ای به فرزندان خود محبت کنیم که از محبت سیراب شوند همین موجب افزایش عزت نفس در کودکان خواهد شد.

همان طور که می دانیم در هر محیط خانوادگی مسائلی وجود دارند که موجب به وجود آمدن بحث و گفتگو می شود. بهتر است والدین از همان زمان آغاز تربیت کودک خود از بر هم زدن آرامش خانواده و نیز محکوم کردن یکدیگر و همچنین لجبازی کردن با هم خودداری کنند.

بهتر است والدین در برخورد با کودک و یا نوجوان خود از زور استفاده نکند. این کار موجب برانگیخته شدن حس لجبازی در کودک خواهد شد و نیز به او این را یاد می دهد که تنها چیزی که به حساب می آید داشتن قدرت است.

به کودکان خود قول هایی را بدهیم که می توانیم از پس آن بر آییم زیرا اگر به قول خود عمل نکنیم، موجب بی اعتماد شدن کودک نسبت به والدین خود خواهد شد.

سعی کنید به عنوان یک الگوی مثبت برای فرزندان خود باشید و نیز هر از چند گاه برای کودک شرایطی را فراهیم کنید تا کودک بتواند موفقیت خود را به شما نشان دهد.

اهمیت دادن به لجبازی نوجوانان

یکی از مسائلی که نوجوانان از آن گریزان و فراری می باشند پند و نصیحت، امر و نهی کردن و تحکم بر آنان می باشد زیرا آن ها در این دوران احساس مستقل بودن می کنند. دلیل ین پدیده می تواند از یک طرف به خاطر وجود عقده هایی باشد که نوجوان از دوران کودکی خود دارد، و از طرف دیگر ممکن است به خاطر همان حس استقلال طلبی در نوجوان باشد، یعنی او می خواهد خود را بشناسد و از وابستگی به اطرافیانش رهایی یابد.

والدین باید بدانند که با نوجوانی که دچار این روحیات و احساسات شده است نباید از در پند و اندرز و امر و نهی کردن وارد شوند زیرا هیچ اثری نخواهد داشت، به این دلیل که نوجوان فکر می کند بزرگتر ها به این خاطر پند و اندرز می کنند که خود را کامل و دارای قدرت درک بالا می دانند و چون نوجوان را کم تجربه می پندارند باید همیشه او را امر و نهی کنند. به دلیل اینکه این کار درست در نقطه ی مقابل حساسیت های روانی نوجوان می باشد، پس به کار گیری این روش نه تنها کاساز نیست، بلکه موجب بروز آسیب های تربیتی نیز خواهد شد.

نکته ی مهمی که والدین باید بدانند این است که دادن تذکرات زیاد و مداوم از لحاظ تربیتی نیز روش درستی نمی باشد و موجب به وجود آمدن حس لجبازی در نوجوان شده و سبب مقاومت منفی در او خواهد شد. برای تربیت بهتر والدین باید نصیحت کردن و نیز انتقاد های بی مورد را کنار گذاشته، و از خطا های کوچک و کم اهمیت فرزند صرف نظر کرده و با بزرگواری از کنار آن ها بگذرند تا از این طریق بتوانند از انجام خطا های بزرگتر جلوگیری کنند.

نکته ی پایانی

این را نیز باید بدانید که چشم پوشی کردن از اشتباهات فرزند نیز حدی دارد و اگر نوجوان لجبازی و خطا های خود را چندین بار تکرار کرد باید خواسته های او محدود شوند تا او متوجه این شود که اشتباهاتش را نباید تکرار کند.

مجددا به والدین یادآوری می کنیم که گاهی اوقات لازم است که از اشتباهات و لجبازی های کودکان و نوجوانان خود چشم پوشی کرده و آن ها را نادیده بگیرند.

چنانچه در مقابل هر گونه خطا و اشتباه کودک و نوجوان به سرزنش کردن او بپردازیم باعث می شویم که ارزش سخن والدین در برابر فرزند از بین برود و سبب می شود نوجوان به این گونه انتقاد ها عادت کرده و دیگر روی آن ها هیچ تاثیری نخواهد داشت.