چگونگی کشف گردش خون انسان

در طی قرن شانزدهم پزشکان بر نوشته­های پزشک یونانی گالن تکیه داشتند که ۱۵۰۰ قبل نوشته شده بود. براساس نوشته­های او غذا در کبد به خون می­شد و بعد بدن این خون را که غذایش بود جذب می­کرد. خیلیها اعتقاد داشتند خونی که در سرخرگها جریان دارد ربطی به خونی که در سرخرگها جاری است ندارد.

ویلیام هاروی

ویلیام هاروی به سال ۱۵۷۸ در انگلستان به دنیا آمد و در آکسفرد درس پزشکی خواند. بعد به دانشگاه پادوا دعوت شد که مرکز علوم پزشکی آن زمان اروپا بود.ویلیام هاروی در ۱۶۰۲ به انگلستان بازگشت و با دختر پزشک ملکه الیزابت ازدواج کرد و در دربار جیمز اول با سمت پزشک به کار پرداخت و بعد از چندی در ۱۶۱۸ پزشک مخصوص شاه چارلز اول شد.

در همان حال که مشغول خدمت در دربار بود به مطالعه بر روی سرخرگها و سیاهرگها پرداخت و آزمایشهای زیادی بر روی جسد انسان و لاشه­ی حیوانات انجام داد. در طی تشریح متوجه یک رشته دریچه درون سیاهرگها شد. او نخستین کسی نبود که این دریچه­ها را دیده بود، اما نخستین کسی بود که متوجه شد این دریچه­ها (دریچه­های لانه کبوتری) همیشه خون به سوی قلب هدایت می­کنند. خون در سیاهرگهای دستها و پاها فقط به سوی قلب می­رود.

سرخرگ و سیاهرگ

او به یک رشته آزمایشها دست زد و یک سرخرگ با سیاهرگ گره زد تا ببیند چه اتفاقی می­افتد. این آزمایشها ثابت کرد که سیاهرگها و سرخرگها به یک سامانه متصل هستند و خون همیشه از سرخرگها به سیاهرگها جاری می­شود.

بعد توجه هاروی معطوف به قلب شد و دریافت که قلب همانند ماهیچه­ای عمل می­کند و خون را به ششها و سرخرگها تلمبه می­زند. هاروی متوجه شد خون در جایی خاص به مصرف نمی­رسد بلکه در این سامانه بطور دایم می­چرخد و مواد غذایی و هوا را به بدن می­رساند.

تا سال ۱۹۲۵ هاروی تقریباً بطور کامل سامانه­ی گردش خون را کشف کرد، و تصویر کاملی از آن ترسیم کرده بود اما او با دو مشکل روبرو شد. اول از همه نتوانست ثابت کند که خون چگونه از سرخرگها به سیاهرگها جریان پیدا می­کند، اگر چه آزمایشها نشان داده بود که این جریان واقعاً وجود دارد.

دومین مشکل هاروی ترس او از واکنش مردم بود. هاروی می­ترسید که اگر اعلام کند قلب ماهیچه­ای است که خون را تلمبه می­کند و جایگاه روح و وجدان نیست مورد تکفیر کلیسا قرار گیرد. او می­­ترسید شغلش را در دربار از دست دهد. در ۱۶۲۸، هاروی ناشری آلمانی را پیدا کرد تا جزوه­ی ۷۲ صفحه­ای را که حاوی کشفیات و نظریه­های او بود چاپ کند. او این جزوه را به لاتین (زبان علمی) منتشر کرد و امیدوار بود که هیچ کس در انگلستان آن را نخواند.

خبر کتاب هاروی در سراسر اروپا منتشر شد و او را بناگاه مشهور کرد. او بسیاری از بیمارانش را از دست داد که از ادعاهای او تکان خورده بودند. اما آنچه هاروی کشف کرده بود دقیق و علمی بود. تا سال ۱۶۵۰ کار هاروی بر گدرش خون در همه­ی محافل علمی پذیرفته شده بود.

آخرین اخبار را با ما دنبال کنید