موکندن یا تریکوتیلومانیا

اختلال موکندن یا تریکوتیلومانیا

یکی از اختلال های وسواسی اجباری، اختلال موکندن یا تریکوتیلومانیا می باشد که این نوع اختلال، یک اختلال روانی است که فرد با وجود تلاش های زیاد جهت متوقف کردن خود از موکندن از پوست سر، ابرو، مژه و دیگر نقاط بدن انجام می دهند.

لازم است بدانید افرادی که به این اختلال مبتلا هستند این کار انجام می دهند تا از فکرهای آزاد دهنده و وسواس جلوگیری و یا آنها را کاهش دهند.

این افراد به اندازه ای موهایشان را می کنندکه قسمتی از سرشان کم مو و یا کچل می شود و این مسئله نیز باعث رنجش و فشار روانی در آنها می شود این اشخاص در زندگی روزمره خود دچار مشکل در عملکرد اجتماعی و شغلی خود می شوند.

در برخی افراد موکندن ضعیف و قابل کنترل می باشد اما در برخی دیگر تمایل وسوسه انگیز برای کشیدن مو اجتناب ناپذیر است.

علائم اختلال موکندن یا تریکوتیلومانیا

کشیدن مو از پوست سر در مواردی باعث ایجاد لکه های پراکنده بدون مو می شود که باعث ایجاد آشفتگی و ناراحتی در افراد می باشد این افراد مبتلا، ممکن است کلیه موهای خود را از دست بدهندکه از علائم اختلال موکندن یا تریکوتیلومانیا می توان به مواردی اشاره کرد:

• کشیدن مداوم موی سر، ابرو، مژه و یا دیگر نقاط بدن که ممکن است در طول زمان قسمتی از مو کم پشت شود.
• احساس ارامش پس از کشیدن مو
• جویدن و گاز گرفتن موهای کشیده شده
• ناراحتی یا مشکلاتی در مدرسه، محل کار و یا در موقعیت های اجتماعی که منجر به کندن مو می شود
• کشیدن موی عروسک، حیوان خانگی و یا لباس و پتو می تواند نشانه ایی از این اختلال باشد. برخی افراد در تنهایی مبادرت به مو کندن می ورزند و این اختلال را از دیگران مخفی می کنند.
• برخی افراد که دارای اختلال تریکوتیلومانیا هستند پوست خود را می کنند، لبهایشان را می جوند و یا ناخن می خورند.

در بعضی افراد اختلال موکندن به صورت متمرکز می باشد یعنی به طور عمدی برای از بین رفتن ناراحتی و آشفتگی خود این عمل را انجام می دهند.

اما در برخی افراد به اختلال موکندن یا تریکوتیلومانیا موکندن غیر ارادی بوده و بدون اینکه متوجه باشند این کار را تکرار می کنند مانند زمانیکه تلویزیون می بینند، مطالعه می کنند و حتی وقتی که خسته می شوند.

اختلال موکندن یا تریکوتیلومانیا می تواند به احساسات مرتبط باشد:

در برخی افراد مبتلا به اختلال موکندن یا تریکوتیلومانیا ، کشیدن مو راهی است برای حل احساسات منفی یا ناراحت کننده مانند خستگی، تنش، ناامیدی، تنهایی و … .

بعضی از افراد، از کشیدن و یا کندن مو احساس رضایت می کنند و تا حدودی احساس خود را تسکین می دهند و در نتیجه برای حفظ این احساس به کشیدن مو مبادرت می ورزند. این اختلال نوعی اختلال دراز مدت(مزمن) می باشد.

عوارض اختلال موکندن

عوارض این اختلال که می تواند تأثیر منفی بزرگی بر زندگی افراد داشته باشد شامل مواردی است مانند:

اضطراب احساسی

برخی افراد مبتلا احساس تحقیر و خجالت و شرم دارند آنها ممکن است به دلیل این وضعیت اعتماد به نفس پایین، اضطراب و افسردگی و یا مصرف مواد مخدر و الکل را تجربه کنند.

آسیب شدید به مو

موکندن و کشیدگی در مو می تواند موجب آسیب و زخم از جمله عفونت در پوست سر و یا پوست ناحیه ایی که در آن کشیدگی ایجاد شده شود و تأثیر دائمی بر روند رشد مو داشته باشد.

اختلال در عملکرد شغلی و مشکلات اجتماعی

به خاطر احساس خجالت به دلیل ریزش مو ممکن است افراد باعث از دست دادن فرصت های شغلی خود شوند و همچنین از فعالیت های اجتماعی دوری کنند. همچنین به دلیل ریزش موی زیاد ممکن است از کلاه گیس و یا مژه مصنوعی استفاده کنند و به خاطر ترس از اینکه وضعیت آنها کشف شود از برقراری روابط صمیمانه اجتناب کنند.

هیربال

خوردن موها موجب می شود در دستگاه گوارش هیربال ایجاد شود. هیربال به جمع کوچکی از مو که در دستگاه گوارش تجمع می کند اطلاق می گردد که در طول یک سال هیربال می تواند باعث انسداد روده، استفراغ، کاهش وزن و حتی مرگ شود.

درمان

برخی از درمان ها می باشند که برای اختلال موکندن یا تریکوتیلومانیا مفید هستند از جمله این درمان ها:

رفتار درمانی

این نوع درمان که از درمان های اولیه برای اختلال موکندن یا تریکوتیلومانیا می باشد به سن بستگی دارد در کودکان ممکن است با ادامه رشد این اختلال برطرف شود ولی در نوجوانان و جوانان آگاهی دادن به فرد کمک به درمان می کند.

آموزش معکوس کردن عادت نوعی رفتار درمانی است که به فرد آموزش می دهند در موقعیت هایی که در آن احتمال این وجود دارد که موهای خود را بکشد و یا بکند رفتارهای دیگری را جایگزین کند مثلاً می تواند دستان خود را برای کمک و یا توقف میل، زمان کندن یا کشیدن مو مشت کند.

دارودرمانی

این روش می تواند اختلال موکندن را کنترل کند اما نمی تواند آن را به طور کامل درمان کند. داروهایی نظیر کلوپیرامین، تری سایکیلیک، فلوکسیتین و دیگر SSRI ها نیز می توانند تا اندازه ای به سودمند باشند اما عوارض جانبی نیز به همراه دارند.