مجله سلامت

یونجه یا سبیس ؛ راهی شگفت انگیز برای ترک اعتیاد

 در فارسی، سبیس می گویند. در افغانستان به آن اسییشتا گویند و ترکی آن یونجه است. در اکثر نقاط جهان کشت می شود و رشد می نماید. انواع و اقسام دارد. ترکیب ساقه های جوان یونجه قبل ازگل کردن و بعد از آن هم با هم فرق دارد. در گیاه جوان آن قبل از گل کردن مواد سفیده ای هست که دارای سازندگی زیادتری می باشد و برعکس در ساقه های مسن آن سلولز و مواد قندی بیشتر است. یونجه دارای چند ماده سفیده ای هست. مقدار ویتامین (ث) در آن دو برابر جعفری و چهار برابر لیموترش است و دارای ویتامین (آ) بوده از شب کوری جلوگیری می کند.

مقداری ویتامین (د) داشته و سرشار از ویتامین (کا) می باشد. و به همین جهت خوردن آن از خونریزی جلوگیری می کند. در معالجه نرمی استخوان و رشد اطفال اثر نیکو دارد. زیرا مقدار زیادی مواد آهکی داشته، به حد کافی ویتامین (ب) برای جذب کلسیم دارد. پخته یونجه ملین و خام آن نفاخ است. شهوت را زیاد می کند. مداومت در خوردن ان مخصوصا شربت یونجه چاق کننده بوده، مولد خون پاک است.

ضماد کوبیده یونجه با عسل نرم کننده ورم می باشد. ضماد پخته آن روزی دو بار جهت معالجه رعشه توصیه شده، بذر آن مقوی تر از سایر اعضاء آن است، شکم را جمع می کند شیر را زیاد می کند و مولد منی و چاق کننده و عادت ماهانه ی زنان را باز می کند، مخصوصا اگر آن را در حمام یا بعد از آن بخورند، بذر (تخم) ان جهت نرم کردن سینه و سرفه نافع است. مقدار خوراک به نسبت سن ۱۰ تا ۲۰ گرم می باشد و روغن آن که بذر آن را در روغن جوشانده باشند، جهت رعشه و لقوه مفید است و برای این کار باید از این روغن به بدن فلج و رعشه ای بمالند و بگذارند در حمام یا آفتاب بنشیند تا عرق کند.

شربت:

برای تهیه شربت، سیصد گرم یونجه خشک را در یک بطری آب می جوشانند تا نصف شود. بعد آن را صاف کرده با نهصد گرم شکر شربت کرده، روزی تا سیصد گرم می خورند (زیاده روی در خوردن یونجه خام حتی برای حیوانات هم خوب نیست، زیرا در معده تولید تخمیر کرده ایجاد ناراحتی می نماید.)

ترک اعتیاد با یونجه:

روش پزشکان و داروسازان قدیم ایران در معالجه ی اعتیاد، ساختن دارو هایی بود که معتاد را نسبت به خود اعتیاد متنفر و حساس می کردند و برای این کار معمولا از تعفن یونجه- افسنیتن و چند گیاه دیگر استفاده می کردند.

اخیرا داروسازان سنتی هند، یونجه ی تازه را خرد کرده دو ماه در الکل خیس می کند و بعد یک استکان آن را با مقداری آب، موقع خماری به معتاد می خورانند و بعد دستور می دهند که از ماده مورد اعتیاد خود استفاده کند.

محلول الکلی وینجه به علت داشتن ماده صابونی «ساپونین» شخص را ناراحت کرده نسبت به مورد اعتیاد متنفر و بیزار می شود و تا مدتی زیاد از آن بدش می آید. این روش که سابقا در ایران برای درمان اعتیاد به الکل بود، اکنون برای معالجه معتادان به تریاک، سیگار، حتی هروئین به کار رفته نتایج عالی داده است.

معتادین به تریاک می توانند دانه های اسپند را بو داده بعد کوبیده با عسل مخلوط کرده، روی زبان ریخته با آب بلع نمایند تا رفع اعتیاد شود.