کمر درد : علل به وجود آمدن آن، علائم وجود آن و درمان

درد پشت بیماری بسیار رایج است. طبق گفته Clinic Mayo، تقریبا ۸۰٪ از همه آمریکایی ها حداقل یک بار در زندگی خود کمر درد دارند.

درد پشت یک دلیل رایج برای غیبت از کار و بازدید پزشک است. اگرچه درد پشتی ممکن است دردناک و ناراحت کننده باشد، اما معمولا جدی نیست.

اگر چه درد پشتی می تواند بر روی افراد هر سنی تاثیر بگذارد، اما در بین بزرگسالان بین ۳۵ تا ۵۵ ساله به طور قابل توجهی بیشتر است. کارشناسان می گویند که درد پشت با راه استخوان ها، عضلات و رباط ها در پشت ما کار می کند و با یکدیگر ارتباط برقرار می کند.

درد در قسمت پشتی ممکن است به ستون فقرات کمری، دیسک بین مهره ها، رباط ها در اطراف ستون فقرات و دیسک ها، نخاع و اعصاب، عضلات کمر، شکم و اندام های داخلی لگن و پوست اطراف ناحیه کمری مرتبط باشد. درد در قسمت فوقانی ممکن است به علت اختلالات آئورت، تومورهای قفسه سینه و التهاب ستون فقرات باشد.

شما همچنین در انتهای بعضی بخش ها مقالاتی را در رابطه با پیشرفت های اخیر مشاهده می کنید که توسط اخبار پوشش داده شده است. همچنین، پیوندهای مربوط به اطلاعات مربوط به شرایط مرتبط را دنبال کنید.

علل درد پشت

عقب انسان از یک ساختار پیچیده ای از عضلات، رباط ها، تاندون ها، دیسک ها و استخوان ها تشکیل شده است – بخش هایی از ستون فقرات ما با پلاستیکی مانند غضروف به نام دیسک ها تمیز می شود. مشکلات با هر یک از این اجزا می تواند به درد پشتی منجر شود. در برخی موارد از درد پشت، علت آن هرگز پیدا نشد.

سویه – شایع ترین علل درد پشتی عبارتند از:

عضلات شکم
رباط های تنش
اسپاسم عضلانی

چیزهایی که می توانند به سوء ها یا اسپاسم منجر شوند عبارتند از:

صحیح بلند نکردن چیزی
بلند کردن چیزی که خیلی سنگین است
نتیجه یک حرکت ناگهانی و ناخوشایند

مشکلات ساختاری – مشکلات ساختاری زیر ممکن است باعث درد پشتی نیز شوند:

دیسک های شکست خورده – هر مهره در ستون فقرات ما با دیسک ها بسته شده است. اگر شکستگی دیسک، فشار بیشتری بر روی عصب ایجاد شود، در نتیجه درد پشتی ایجاد می شود.
دیسک های پررنگ – به طرز بسیار شبیه به دیسک های شکسته، یک دیسک انفجاری می تواند فشار بیشتری بر روی عصب ایجاد کند.
سایشیا – درد شدید و تیرگی است که از طریق قوزک پا و پایین پشت، که ناشی از یک دیسک انفجاری یا فتق دیسک است که بر روی یک عصب ایجاد می شود، حرکت می کند.
آرتریت – بیماران مبتلا به استئوآرتریت معمولا با مشکلات مفاصل در ناحیه کمر، عقب، زانو و دست تجربه می کنند. در بعضی موارد، تنفس ستون فقرات می تواند توسعه یابد، که اصطلاح مورد استفاده برای توصیف زمانی که فضای اطراف نخاع تنگ می شود.
انحنای غیر طبیعی ستون فقرات – اگر ستون فقرات منحنی در حالت غیر معمول بیمار بیشتر احتمال دارد که درد را تجربه کند. یک مثال اسکولیوز است، وضعیتی که در آن ستون فقرات به سمت منحرف می شود.
پوکی استخوان – استخوانها، از جمله مهرههای ستون فقرات، شکننده و متخلخل میشوند و باعث شکستگیهای فشردهتر میشوند.

در زیر برخی از علل دیگر درد پشت:

سندرم Cauda equina – كوادو كوسه يك بسته نرم افزاری از ریشه های عصبی ستون فقرات است كه از انتهای كمر نخاعی بوجود می آيند. افراد مبتلا به سندرم کادو اسب را در ناحیه کمر و بطری های بالایی، و همچنین کم خونی در باسن، تنه و ران احساس می کنند. گاهی اوقات اختلالات روده و مثانه وجود دارد.
سرطان ستون فقرات – یک تومور واقع در ستون فقرات ممکن است در برابر عصب فشار آورد، و در نتیجه درد پشت.
عفونت ستون فقرات – اگر بیمار دارای درجه حرارت بالا (تب) و همچنین یک منطقه گرم و نرم در پشت باشد، می تواند به علت عفونت ستون فقرات ایجاد شود.
سایر عفونت ها – بیماری التهابی لگن (جنین)، مثانه یا کلیه ممکن است منجر به درد پشتی شود.
اختلالات خواب – افراد مبتلا به اختلالات خواب بیشتر در معرض درد، در مقایسه با دیگران هستند.
زگیل – عفونت که می تواند اعصاب را تحت تاثیر قرار دهد ممکن است بسته به اعصاب تحت تاثیر قرار گیرد به درد پشتی منجر شود.
تشک بد – اگر یک تشک از بخش های خاصی از بدن پشتیبانی نمی کند و ستون فقرات را مستقیما نگه می دارد، خطر بیشتری برای ایجاد درد پشت وجود دارد.

فعالیت های روزمره یا وضعیت بد

درد پشت نیز ممکن است در اثر فعالیت روزمره یا وضعیت بد باشد. مثالها عبارتند از:

خم شدن ناخوشایند
هل دادن چیزی
کشیدن چیزی
حمل کردن چیزی
بلند کردن چیزی
ایستادن برای دوره های طولانی
خم شدن برای دوره های طولانی
پیچش
سرفه
عطسه کردن
تنش عضلانی
بیش از کشش
بردن گردن به جلو، مانند نشستن در هنگام رانندگی و یا با استفاده از یک کامپیوتر
جلسات رانندگی طولانی بدون یک استراحت

عوامل خطر

یک عامل خطر چیزی است که احتمال ایجاد یک بیماری را افزایش می دهد. برای مثال، چاقی به طور قابل توجهی خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ را افزایش می دهد. بنابراین چاقی یک عامل خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ است.

عوامل زیر به افزایش خطر ابتلا به کمردرد مرتبط هستند:

شغل روانی استرس زا
بارداری – زنان حامله بیشتر احتمال دارد که درد را پشت سر بگذارند
شیوه زندگی آرام
سن – افراد مسن بیشتر از بزرگسالان جوان یا کودکان حساس هستند
اضطراب
افسردگی
جنسيت – درد پشت در زنان شايعتر از مردان است
چاقی و اضافه وزن
سیگار کشیدن
ورزش فشرده (به ویژه اگر به درستی انجام نشده باشد)
کار فیزیکی شدید

علائم و نشانه ها

علائم اصلی درد پشت، همانطور که نام آن نشان می دهد، درد و یا درد در هر نقطه در پشت، و گاهی اوقات تمام باسن و پاها است. برخی از مسائل مربوط به پشت می تواند بسته به اعصاب تحت تاثیر قرار گیرد باعث درد در قسمت های دیگر بدن می شود.

در بیشتر موارد علائم و نشانه ها در یک دوره کوتاه به خودی خود روشن می شوند.

اگر هر کدام از علائم یا نشانه های زیر درد کمر را پشت سر بگذارد، مردم باید دکتر خود را ببینند:

کاهش وزن
درجه حرارت بدن (تب)
التهاب (تورم) در پشت
پایداری درد پشت – دراز کشیدن و یا استراحت کمک نمی کند
پاها را کم کن
درد به زیر زانو می رسد
آسیب، ضربه یا ترومای اخیر به پشت شما
بی اختیاری ادرار – شما ناخواسته (حتی مقدار کمی)
مشکل ادرار کردن – ادرار شدن سخت است
بی اختیاری مدفوع – شما کنترل روده خود را از دست می دهید (به طور ناخواسته)
سستی در اطراف ناحیه تناسلی
سستی در اطراف حنجره
بی حسی در اطراف باسن

طبق گزارش سرویس بهداشت ملی بریتانیا، گروه های زیر باید در صورتی که دچار درد پشتی می شوند، به دنبال مشاوره پزشکی باشند:

افرادی که کمتر از ۲۰ سال دارند و بیش از ۵۵ سال دارند
بیماران که چند ماه استروئیدها مصرف می کنند
مصرف کنندگان مواد مخدر
بیماران مبتلا به سرطان هستند
بیماران مبتلا به سرطان بوده اند
بیماران مبتلا به سیستم ایمنی افسرده

تشخیص

اکثر پزشکان عمومی (پزشکان عمومی، پزشکان مراقبت های اولیه) قادر به تشخیص درد پس از انجام یک معاینه فیزیکی و مصاحبه با بیمار خواهند بود. در اکثر موارد اسکن تصویربرداری مورد نیاز نیست.

اگر پزشک یا بیمار مشکوک به صدمه به پشت باشد، ممکن است دستورالعمل های تستی انجام شود. همچنین، اگر پزشک مشکوک درد پشت ممکن است به علت عامل اصلی باشد، یا اگر درد برای مدت طولانی ادامه یابد، ممکن است توصیه های بیشتری انجام شود.

دیسک های عجیب، عصب، تاندون و دیگر مشکلات – اشعه ایکس یا برخی از اسکن های تصویربرداری دیگر مانند CT (توموگرافی کامپیوتری) و یا MRI (تصویربرداری رزونانس مغناطیسی) ممکن است برای دیدن حالت بهتر از نرم بافت در پشت بیمار.

اشعه ایکس می تواند همسویی استخوان ها و اینکه آیا بیمار مبتلا به آرتروز یا استخوان های شکسته است نشان می دهد. آنها برای تشخیص مشکلات با عضلات، نخاع، اعصاب یا دیسک مناسب نیستند.
MRI یا سی تی اسکن – این برای تشخیص دیسک های فتق و یا مشکلات بافت، تاندون ها، اعصاب، لیگامان، عروق خونی، عضلات و استخوان ها مفید است.
اسکن استخوان – اسکن استخوان ممکن است برای تشخیص تومورهای استخوانی یا شکستگی های فشاری ناشی از استخوان های شکننده (پوکی استخوان) استفاده شود. بیمار تزریق یک ردیاب (یک ماده رادیواکتیو) را به یک ورید تزریق می کند. تکرار در استخوان ها جمع آوری می شود و با کمک یک دوربین مخصوص به پزشکان مشکلات استخوایی را تشخیص می دهد.
الکترومیوگرافی و یا EMG – ضربان الکتریکی تولید شده توسط اعصاب در پاسخ به عضلات اندازه گیری می شود. این مطالعه می تواند فشاری عصبی را که ممکن است با دیسک فتق دیسک یا تنگی نخاعی (باریک کانال نخاعی) ایجاد شود، تایید می کند.

اگر عفونت مشکوک باشد، ممکن است دکتر نیز یک آزمایش خون را انجام دهد.

کایروپراکتیک، استئوپاتی و فیزیوتراپی

یک فیزیوتراپیست – هیپراکاتور با لمس (لمس) و بازرسی بصری تشخیص داده می شود. کایروپراکتیک به عنوان یک رویکرد مستقیم شناخته شده است، با تمرکز قوی بر تنظیمات مفصل ستون فقرات. اکثر متخصصان چشم پزشک نیز می خواهند نتایج اسکن تصویری، و همچنین آزمایش خون و ادرار را ببینند.
استئوپات – روشی استئوپاتیک نیز با دست زدن و بازرسی بصری تشخیص داده می شود. استئوپاتی شامل کشش آهسته و ریتمیک (mobilization)، فشار یا روشهای غیرمستقیم و دستکاری روی مفاصل و عضلات است.
درمانگر فیزیوتراپی – تمرین فیزیوتراپیست تمرکز بر تشخیص مشکلات مفاصل و بافت نرم بدن است.

درمان ها

در اکثریت قریب به اتفاق، درد پشت خود را بدون کمک پزشکی حل می کند – فقط با مراقبت دقیق و درمان خانگی.

معمولا درد با مسکنهای غیرمعمول (OTC) به درد می خورد. اعمال یک پارچه داغ یا یک بسته یخ به قسمت دردناک ممکن است درد را نیز از بین ببرد.

استراحت مفید است، اما نباید بیشتر از چند روز طول بکشد. با وجود این که عضلات قادر به تضعیف شدن می شوند، ممکن است که فرد بیش از حد استراحت کند، که می تواند منجردرد به قسمت های بعدی در آینده شود.

معمولا درد پشت به دو نوع تقسیم می شود:

حاد – درد پشت ناگهانی می آید و تا حداکثر سه ماه ادامه می یابد.
مزمن – درد به تدریج طی یک دوره طولانی تری به طول می انجامد، بیش از سه ماه طول می کشد و باعث مشکلات طولانی مدت می شود.

درصد قابل توجهی از بیماران مبتلا به کمر درد هر دو به طور ناگهانی درد شدید و همچنین درد کم و کم کم درد کمتری را تجربه می کنند، و برای پزشک تعیین می کند که آیا درد پشت حاد یا مزمن وجود دارد.

اگر درمان های خانگی نتیجه های مورد نظر را ندهد، پزشک ممکن است موارد زیر را پیشنهاد کند:

داروها – درد پشتی که به درد ناخودآگاه به خوبی پاسخ نمی دهد ممکن است به NSAID تجویز شود (دارو ضد التهاب غیر استروئیدی). کدئین یا هیدروکودون – مواد مخدر – همچنین ممکن است برای دوره کوتاه تجویز شود؛ آنها نیاز به نظارت دقیق توسط دکتر دارند.

بعضی از داروهای ضدافسردگی سهساله ای مانند آمیتریپتیلین، نشان داده شده است که علائم درد پشت را کاهش می دهند، صرف نظر از این که بیمار افسردگی دارد یا خیر.

فیزیوتراپی – استفاده از گرما، یخ، سونوگرافی و تحریک الکتریکی، و همچنین برخی از تکنیک های بازسازی عضلات به عضلات پشت و بافت های نرم ممکن است به کاهش درد کمک کند.

همانطور که درد از بین می رود، درمانگر فیزیکی ممکن است برخی از تمرینات انعطاف پذیری و قدرت را برای عضلات پشت و شکم ارائه دهد. تکنیک های بهبود وضعیت نیز ممکن است کمک کند. بیمار تشویق خواهد شد تا حتی بعد از اینکه درد از بین برود، به طور منظم تمرینات را انجام دهد تا از عود مجدد درد جلوگیری شود.

تزریق کورتیزون – اگر درمان های فوق به اندازه کافی موثر نباشد و یا اگر درد به پاهای بیمار برسد، کورتیزون ممکن است به فضای اپیدورال (فضای اطراف نخاع) تزریق شود.

کورتیزون یک دارو ضد التهابی است؛ این کمک می کند تا التهاب را در اطراف ریشه های عصبی کاهش دهد. با توجه به درمانگاه Mayo، اثر تسکین دهنده درد بعد از کمتر از شش هفته خسته خواهد شد.

تزریق نیز ممکن است برای کاهش درد مناطق مورد نظر باعث درد شود. با توجه به برخی مطالعات اولیه، بوتاکس (سم بوتولیسم)، کاهش درد را با فلج کردن عضلات تحت فشار در اسپاسم کاهش می دهد. این تزریق ها برای حدود ۳ تا ۴ ماه موثر است.

CBT (درمان رفتاری شناختی) – CBT می تواند به بیماران دچار درد مزمن پشتی کمک کند. درمان مبتنی بر اصل است که شخص احساس می کند، به نحوی وابسته به نحوه فکر کردن در مورد چیزها است.

افرادی که می توانند آموزش دهند تا به نحوی واکنش نشان دهند که درد کمتر درک شود. CBT ممکن است از تکنیک های آرامش بخش و استراتژی هایی برای حفظ نگرش مثبت استفاده کند. مطالعات نشان داده اند که بیماران مبتلا به CBT تمایل دارند که فعالتر شوند و فعالیت کنند و خطر ابتلا به عود کمردرد را کمتر کنند.
درمان های تکمیلی

تعداد زیادی از بیماران برای درمان مکمل، و همچنین درمان های معمول، را انتخاب می کنند؛ بعضی فقط برای درمان مکمل انتخاب می شوند

با توجه به NHS، کایروپراکتیک، استئوپاتی، شیاتسو و طب سوزنی ممکن است به کاهش درد کمر و همچنین تشویق بیمار به آرامش کمک کند.

استئوپات متخصص در درمان اسکلت و ماهیچه ها است.
یک فیزیوتراپ درمان عوارض مفصلی، عضلات و استخوان را که تمرکز اصلی ستون فقرات است، درمان می کند.
شیتسو، همچنین به عنوان انگشت تحت فشار، شناخته شده است، یک نوع ماساژ است که فشار در طول خطوط انرژی در بدن اعمال می شود. درمانگر شیطوسی با انگشتان، شست و آرنج خود فشار می آورد.
طب سوزنی که از چین آغاز می شود شامل تزریق سوزن های خوب و نقاط خاص بدن است. طب سوزنی می تواند به بدن کمک کند که درد و رنج طبیعی خود را – اندورفین – و همچنین تحریک عصب و بافت ماهیچه را آزاد کند.
یوگا یک تمرین است که شامل حرکات مخصوص، حرکات و تنفس است. برخی از اشکال یوگا ممکن است به تقویت عضلات پشت و بهبود وضعیت بدن کمک کنند. مراقبت باید انجام شود که تمرینات درد ناگهانی را از بین نمی برد.

مطالعات بر روی درمان های تکمیلی نتیجه های متفاوتی را به همراه داشته است. بعضی از مردم مزایای قابل توجهی را تجربه کرده اند، در حالی که دیگران آن را ندارند. هنگام استفاده از درمان های جایگزین، مهم است که از یک متخصص معتبر و ثبت شده استفاده کنید.

TENS (تحریک الکتریکی عصبی پوستی) – یک درمان محبوب برای بیماران مبتلا به درد مزمن (طولانی مدت). دستگاه TENS از طریق الکترودها که روی پوست قرار می گیرند، پالس های الکتریکی کوچک را به بدن منتقل می کنند.

کارشناسان معتقدند TENS بدن را برای تولید اندورفین تشویق می کند و احتمالا باعث مسدود کردن سیگنال های درد می شود.