فواید طبی عسل ؛ با مصرف عسل چه امراضی را می توان درمان کرد؟

فواید طبی عسل ؛ با مصرف عسل چه امراضی را می توان درمان کرد؟

در قدیمی ترین پاپیروس مصری که متعلق به ۳۵۰۰ سال پیش می باشد نوشته شده: عسل برای درمان زخمها، تلین مزاج و رفع شاشبند مفید است. مردم قدیم به خواص عسل پی برده بودند و آن را عامل تجدید جوانی و طول عمر می انگاشتند. در یکی از کتابهای مقدس فلسفی هند، که موسوم به Auur- Veda می باشد. یک معجون مخصوص سلامتی و طول عمر ذکر شده که شیر و عسل یکی از اجزای اصلی آن معجون را تشکیل می دهد.

در یونان باستان عسل یکی از هدایای گرانبهای طبیعی انگاشته می شد. یونانیان تصور میکردند که خدایان چون (خوراک بهشتی) میخورند، فناناپذیر و ابدی گشته اند. آنها تصور می کردند عسل یکی از اجزای مهم این خوراک بهشتی است.

فیثاغورث و پیروان او که گیاه خوار بودند، عسل را جز طعام روزانه خود قرار داده بودند. دموکریت فیلسوف نامور یونان که بیش از صد سال عمر کرد با غذا عسل می خورد. وقتی که از او سوال شد چگونه می توان سلامتی را حفظ کرد، در پاسخ گفت: «عسل بخورید و بدن خود را با روغن ماساژ بدهید».

بقراط که ۱۰۷ سال عمر کرد و ۲۵۰۰ سال پیش به سر میبرد و طب یونانی را بنیاد نهاد، پیوسته عسل میخورد و در درمان بسیاری از بیماریها خوراک عسل تجویز میکرد.

سرطان:

جالینوس حکیم معتقد بود عسل در درمان برخی بیماریهای اعجاز می کند. او برای درمان مسمومیتها و امراض معده، سرطان و جوف دهن از عسل استفاده می کرد.

پلینی دانشمند معروف رومی که در ۷۹-۲۳ میلادی می زیسته مینویسد: چربی ماهی مخلوط با عسل برای درمان زخمیایی عفونی مفید است.

 ابن سینا هم آرد گندم مخلوط با عسل را برای درمان زخمها مفید دانسته است.

دکتر«کرنیتسکی» پزشک پزرگ روسی نیز تائید کرده است که عسل برای معالجه زخمها نافع است. یک پزشک دیگر روسی موسوم به «بودایی» عسل را برای درمان زخمهای کهنه مورد استفاده قرار داده است و نتیجه رضایت بخشی از آن گرفته است.

سرماخوردگی:

(گریپ) عقیده دارد برای رفع سرماخوردگی عسل را باید با شیر گرم مخلوط کرد و خورد. دکتر«هرت ویک» معتقد است که چنانچه عصاره نصف یک دانه لیموترش با ۰ ۱۰گرم عسل مخلوط شده، خورده شود در درمان سرماخوردگی موثر واقع میشود. ضمناً باید در نظر گرفت که چنانچه عسل به منظور مبارزه با سرماخوردگی خورده شود، بیمار باید مدت ۲ الی سه روز در خانه و در بستر استراحت کند. زیرا عسل تولید عرق فوق العاده می کند.

از ایام بسیار قدیم به خواص درمانی عسل در معالجه بیماریهای ریوی پی برده بودند، چنان که بقراط نوشته است، شربت عسل برای از بین بردن سرفه و خلط سینه مسلول نافع است.

سل:

هندی های قدیم نیز به فوائد عسل از لحاظ درمان بیماریهای ریوی پی برده بودند، چنانچه در کتاب Auur-Veda ذکر شده که عسل و شیر بهترین دوا برای سل و فشار خون میباشد.

ابن سینا برای درمان مراحل اولیه بیماری سل، عسل مخلوط با گلبرگ گل سرخ را تجویز کرده است. او فکر می کرد بهترین نتیجه وقتی گرفته میشود که مخلوط فوق (قبل از صرف ناهار) خورده شود .

قلب:

قرنهاست که عسل برای درمان بیماریهای قلبی مورد استفاده قرار می گیرد. فی المثل ابن سینا تصور میکرد چنانچه بیمار مبتلا به بیماری قلبی، روزانه به مقدار کافی آب انار و عسل بخورد بهبود می یابد. در طب معاصر نیز خوردن عسل برای بیماران مبتلا به آنژین قلبی و نارسایی قلب تجویز شده است. بر طبق گفته «پروفسور گولومب» چنانچه بیمار قلبی روزانه ۵۰ الی ۱۴۰ گرم عسل برای مدت یک الی دو ماه بخورد، کاهش محسوسی در ناراحتی قلبی او دیده خواهد شد.

عسل برای درمان بیماریهای معده و روده نیز نافع است. ضرب المثل عامیانه می گوید: «عسل بهترین دوست معده است».

تجربیات بسیاری نشان داده است که عسل به هضم غذا کمک میکند. علتش هم وجود آهن و منگنز در عسل است که عمل هضم غذا را آسان می کند. در اتحاد شوروی بیمارن مبتلا به «آماس معده» و «زیادی اسیدیته» را با عسل درمان کرده اند، تجربیات کلینیکی نشان داده است، برای بیماران مبتلا به ناراحتیهای روده که از افزایش «اسیدیته» رنج میبرند، نیز مفید می باشد.

آزمایشهای بالینی پروفسور موللر، پروفسور منشی کف و دکتر فلامان نشان داده است که عسل برای بیماران مبتلا به اولسر روده بزرگ نیز بسیار نافع می باشد. بیماران مبتلا به اولسر روده بزرگ باید یک و یا یک ساعت و نیم قبل از صرف غذا عسل بخورند یا پس غذا باید لااقل سه ساعت صبر کنند. بهترین اوقات برای مصرف عسل در مورد این گونه بیماران ۲ ساعت قبل از ناشتا و یا ناهار و ۳ ساعت بعد از شام است.

چنانچه عسل در یک لیوان آب گرم مخلوط شده خورده شود، نتیجه بهتری عاید مریض می شود. خوردن عسل مخلوط با آب گرم موجب تسهیل عمل آبگونه سازی مخاط معدی می گردد و میزان «اسیدیته» را پایین می آورد، ولی خوردن عسل مخلوط با آب سرد، روده را تحریک و عمل را به تاخیر می اندازد. بنابراین عسل مخلوط با آب سرد مضر و عسل مخلوط با آب گرم مفید است.

کبد:

عسل برای بیماری کبد نیز مفید است. در طب معاصر برای درمان بیماریهای کبد استفاده زیاد از عسل میشود. تأثیر مفید آن به علت ترکیب شیمیایی و بیولوژیکی آن است ثابت شده است که عسل علاوه بر این که خوراک سلولهای انساج است، بر ذخائر گلیکوژن کبد می افزاید و عمل سوخت و ساز انساج را شدید می کند. با در نظر گرفتن این حقیقت که کبد، سموم باکتریها را خنثی می کند و گلیکوژن عامل اصل مبارزه با سموم باکتریهاست، میتوان به اهمیت عسل در افزودن قدرت کبد در مبارزه با میکروبها پی برد. به همین سبب است که در درمانهای بالینی از عسل که حاوی مقدار زیادی گلوکز است از طریق ورید در بدن مریض تزریق می کنند.

بی خوابی را اطبیای یونان ورم باستان تصور میکردند، عسل مسکن و منوم است. ابن سینا مقادیر قليل آن را برای رفع بی خوابی تجویز کرده است. به عقیده او خوردن مقادیر زیاد آن برای رفع بیخوابی ممکن است اثر معکوس داشته باشد. مقدار زیاد ان اعصاب را تحریک می کند.

«دکتر اورتل» عقیده دارد، چنانچه یک لیوان آب نیم گرم مخلوط با یک قاشق عسل قبل از خواب خورده شود، رفع بی خوابی می شود. مشاهدات بالینی ثابت کرده است که عسل برای بیماریهای اعصاب مفید می باشد.

چشم:

در مصر قدیم یکی از داروهای موثر برای درمان بیماریهای چشم عسل بوده است. در یکی از نوشته های باستانی مصر آمده است که عسل برای درمان بیماریهای چشم مفید است. به طوری که قبلا گفته شد سرمه عسل به تنهایی یا مخلوط با آب پیاز جهت شفاف شدن چشم و رفع خارش پلک و جلوگیری از ریزش آب چشم مفید است. در سال ۱۸۴۶ پروفسور هاوزر به اطلاع جهانیان رساند که عسل عامل شفا دهنده ایی در سوختگیها مخصوصاً چشم است. دکتر گیکسر روسی در ۱۸۹۸ طی مقاله ای اعلام کرد عسل داروی بسیار مؤثری برای معالجه امراض اماس و التهاب چشم است.

زیبایی صورت:

عسل نقش مهمی در حفظ زیبایی و تجدید جوانی بازی می کند. خانمها می توانند با تهیه ماسک عسل خالص و یا ماسک عسل مخلوط با زرده تخم مرغ و خامه ترش بر زیبایی بوست صورت خود بیفزانید. عسل برای تقویت بنیه، رفع جوشهای صورت و امراض پوست نیز مفید است.

برای رفع خشکی پوست صورت پروفسور «ا، کارتاشیف» ماسک عسل زیر را تجویز کرده است صورت خود را با آب گرم بشویید و کمپرس گرم به کار برید ۲- عسل را با روغن نباتی بصورت خود بمالید. ۳- یک ورقه نازک پنبه به روی صورت خود بگذارید، به طوریکه چشمان و دهانتان از پنبه خارج باشد ۴- مرهم عسل را که از ۳۰ گرم آرد گندم، ۲۰۰ گرم آب و ۵۰ گرم عسل تهیه شده، روی ماسک پنبه بمالید و مدت ۲۰ دقیقه آن را به حال خود بگذارید ۵-پس از ۲۰ دقیقه ماسک را برداشته دو یا سه بار پی در پی با کمپرس گرم کمپرس نمایید، آنگاه صورت را با آب ولرم بشویید ۶- حالا می توانید مختصری پودر بزنید.

ارزش غذایی عسل برای اطفال:

پروفسور واسکور گستوف عقیده دارد که چنانچه شکر مدتی در دهان بماند، به وسیله باکتری تجزیه شده موجب ایجاد اسید، مخصوصاً (اسیدلاکتیک) در دهان می شود که برای دندان مضرت دارد، ولی عسل بر خلاف شکر چون یک نوع آنتی بیوتیک طبیعی است و دارای خاصیت قلیایی میباشد، اسیدی در دهان تولید نکرده، دهان راضد عفونی می کند. به همین جهت در حالی که شکر برای دندانهای اطفال مضر است، عسل هیچ گونه ضرری برای آنها نداشته حتی مفید هم است. در طب عامیانه استعمال محلول ۱۰ و یا ۱۵ درصد عسل برای غرغره دهان در موقع ابتلا به بیماریهای حلق و دهان تجویز شده است.

اخیراً اطبا کشف کرده اند که استنشاق عسل در بعضی بیماریها موثر واقع می شود. عسل در موارد زیر برای اطفال بسیار سودمند است: ۱- در کم خونی، چنانچه با غذای روزانه مقداری عسل به طفل داده شود، به میزان ۲۳ درصد بر هموگلوبین خون او افزوده می شود و بنیه او هم تقویت می شود ۲- در اسهال خونی خفیف، عسل مفید واقع می شود ۳- برای درمان شب ادراری هم عسل مفید است، به شرط این که هم صبح و هم شام به میزان معقول عسل به آنها خورانده شود.

۴- نقش عسل در غذای اطفال وقتی اهمیت پیدا می کند که نوزادان مجبور باشند شیرگاو بخورند و از خوردن شیر مادر محروم باشند. علت آن است که شکری که در شیر ریخته به نوزادن داده می شود باید نخست تبدیل به گلوکز ولوو از شود و بعد داخل خون گردد. حال آن که در عسل این مواد مستقیماً به خون جذب می شود. ۵- اطفال ضعیف البنیه و همچنین اطفالی که دچار سوء هضم میباشند، باید عسل بخورند تا خونشان زیادتر شده، بر وزنشان افزوده شود.

میزان مصرف عسل موقع درمان بیماریها: مشاهدات نشان داده است که صد گرم عسل، حداکثر «۲۰۰ گرم» برای بزرگسالان کافی است. این مقدار باید به طریق زیر مصرف شود: ۳۰ الی ۶۰ گرم در هنگام صبح، ۴۰ تا ۸۰ گرم در هنگام ظهر، ۳۰ تا ۶۰ گرم در هنگام عصر، عسل باید یک ساعت و نیم یا دو ساعت قبل و یا سه ساعت بعد از شام و یا ناهار خورده شود. به کودکان باید روزانه یک قاشق چایخوری در حدود ۳۰ گرم عسل بخورانید. عسل یک نوع کار بوهیدراتی است که خیلی زود حل و جذب می گردد.

چنانچه مصرف روزانه آن از اندازه لازم تجاوز کند، ممکن است بدن از کربوهیدارت اشباع شود و این عمل منجر به مختل شدن عملیات پانکراسی می شود. لذا قبل از خوردن عسل به عنوان دارو، بیمار اول معلوم کند تا چه اندازه تحمل جذب کربوهیدارت را دارد، و باید میزان عسل مصرفی را با استعدادی که وی برای جذب کربوهیدرات درد منطبق سازد.

آلرژی نسبت به عسل:

بعضی افراد نسبت به عسل آلرژی دارند، عسل به آنها نمیسازد. مثلاً مصرف عسل در این نوع افراد حالاتی از قبیل سرگیجه، تهوع، اسهال، ناراحتیهای ریوی و حتی بعضی بیماریهای پوستی ایجاد میکند. افرادی که نسبت به عسل حساسیت دارند، بیشتر در بین کودکان دیده می شوند، پیداست افراد و کودکانی که نسبت به عسل حساسیت دارند نباید آن را مصرف نمایند.

اثر عسل در زکام:

عسل ضد رطوبت است، مخصوصاً رطوبت جدار شکم را به خود جذب می کند. کسی که میخواهد در زمستان زکام نشود، باید روزی سه قاشق عسل بخورد، مشروط بر این که نسبت به ان آلرژی نداشته باشد.

گلوکز و عسل :

گلوکز و یا قند انگور یک جزء اساسی عسل است. در سال ۱۹۱۷ پودینگس، اعلام کرد، برای بیماریهای قلبی تزریقات درون وریدی مفید است. اکنون چهل سال است گلوکز که یک منبع عظیم انرژی است، با موفقیت در کلیه رشته های طب مصرف می شود. مثلاً در سال ۱۹۳۷ «بالابان» و «گاگانووا» با موفقیت، بیماریهای روده اطفال را با گلوکز درمان کردند. در سال ۱۹۳۸ «چرکارسکی» برای درمان زخم معده و روده بزرگ گلوکز مصرف کرد و نتیجه رضایت بخش تحصیل کرد. گلوکز برای درمان دسانتری، تیفوس (حصبه ) مسمومیت خون و سایر امراض عفونی با موفقیت مصرف گردیده است. گلوکز یکی از داروهایی است که می توان مستقیماً در خون تزریق کرد. عسل نه تنها گلوکز دارد، بلکه دارای املاح معدنی آنزیمها، اسیدهای آلی، ویتامین، پروتئین و سایر مواد مهم میباشد.

عسل سلطنتی یا شاه انگبین:

متخصصین علم زنبور شناسی می گویند: علت این که ملکه زنبورها در عرض ۲۴ ساعت می توانند ۲۰۰ عدد تخم بگذارد و مدت ۶ سال زندگی کند – در حالی که سایر زنبوران فقط ۳۰ تا ۳۵ روز زندگی می کنند – این است که ملکه عسل مخصوص می خورد که سایر زنبوران به آن دسترسی ندارند.

عسلی که ملکه زنبورها میخورد عبارت از یک توده ژلاتینی سفید رنگی که ۴۰/۴۹ الی ۴۹/۷۵ درصد پروتئین و ۷/۵۹ الی ۱۵/۱۸ درصد چربی و ۳/۳۴ الی ۲/۳۴  درصد املاح معدنی، به طور کلی عسل سلطنتی ۴۵/۱۵ درصد پروتئین ۷۴/۵۵ درصد مواد چربی ۲۰/۳۹ درصد گلوکز و سلولز دارد. به علاوه عسل سلطنتی حاوی کلیه آمینواسیدها می باشد. متخصصین زنبور شناسی ثابت کرده اند که عسل سلطنتی میکروب کش و ضد عفونی کننده است. به همین جهت است که برای مدت طولانی سالم می ماند.

در سال ۱۹۳۹ (هانری ل، هیل) در آن هورمونی به نام Gomadotropic hormone پیدا کرد که برای تقویت غده های جنسی مفید است. لذا خورنده آن علاوه بر این که بنیه اش تقویت می شود و دارای طول عمر می گردد، از لحاظ جنسی هم تا مدت طولانی قوای خود را حفظ می نماید.

در سال ۱۹۵۵ (ویلون) نتیجه آزمایش های خود را اعلام نموده ثابت کرد که به وسیله عسل سلطنتی می توان اعضاء ضعیف را تقویت و امراض عصبی را درمان و نارسایی قلب را برطرف کرد. در امریکا تأثیر عسل سلطنتی در درمان سرطان تحت مطالعه است. اطباء متفق القولند که به علت داشتن ویتامین، هورمون و املاح معدنی، عسل سلطنتی برای انسان بسیار مفید است، منتهی نباید در خوردن آن افراط کرد، زیرا ممکن است عوارض نامطلوبی از قبیل Hypervitaminosis «اختلالات ناشی از زیادی ویتامین» و حتی مسمومیت ایجاد کند. به همین جهت در معالجاتی که احتیاج به عسل سلطنتی دارد، باید به دکترهای متخصص مراجعه کرد که آنها با توجه به مزاج مریض، عسل سلطنتی تجویز می نمایند.

شرح و بسط عسل سر درازی دارد. همین قدر که از لحاظ درمانی مورد احتیاج بود، اقتباس گردید . موم عسل ریاح را از بین می برد. درد راتسیکن می دهد. برای سینه درد و پهلو درد و سل مفید است. دود موم عسل برای رفع هرگونه دردنافع است، قرص موم عسل محرک باه است. اگر موم عسل را به جایی که زخم دیده است بمالند، درد را برطرف می کند.

عسل سلطنتی خوراک مخصوص ملکه زنبوران میباشد و سایر لاروها «زنبورهایی که از تخم خارج شده اند» حداکثر تا سه روز تولد خود را از این ماده حیات بخش تغذیه میکنند. علت اختلاف بین خوراک ملکه با زنبورهای کارگری و خواص عسل سلطنتی موضوع اساسی مطالعات «دوبل وفر» قرار گرفت ودر دنباله تفحصات (ایلوو کلسر) و (پلانتا) و (کنتاروسکی فی رن) و عده ای دیگر مدت ۱۳ سال بدون هیج تظاهر به جستجو پرداخت.

وی به این نتیجه رسید که سر زیبایی و نیرومندی و عمر دراز ملکه زنبورها «طول عمر ملکه ۵ یا ۶ سال و سایر زنبوران به طور متوسط ۲۵ روز می باشد» در این ماده حیات بخشی نهفته است. (نقل از اسرار جوان زیستن به قلم پروفسور امامی)

عسل این امراض را معالجه می کند:

ضد میکروبهاست. زخم دهان، ورم گلو، روییدن گوشت تازه، معده و عروق را باز می کند. ضد بلغم، سستی اندام و عضلات، استسقاء، یرقان و ورم طحال، بادشکن، قولنج، پادزهر سموم، ضد سنگ کلیه و مثانه، مرض قند، ترشحات غدد داخلی و بزاق دهان، خشکی گلو، سرفه، کم خونی، کم خوابی، دل درد، مویرگ ها را باز می کند جریان خون را منظم می کند ضد یبوست، جلوگیری از سکته قلبی، صفرا بر، جوش غرور، دوست کبد، مقوی بدن، نشاط آور، درد استخوان، رماتیسم، نقرس، زخم معده، و اثنی عشر، ورم مفاصل، میگرن، میزابه های بلغم را جذب و از عمق بدن بیرون می آورد. مسمومیت غذایی، قولنج روده، عمر را طولانی می کند، در صورتی که عسل تقلبی نباشد.