مجله سلامت

یک گروه از محققان یک توضیح بیولوژیکی برای اینکه چرا بیماران مبتلا به سرطان سلول کوچک ریه در حدود ۱۲ ماه پس از درمان موفق عود می کنند، کشف کردند. آنها دریافتند که مجتمع های مقاوم به شیمیدرمانی از سلول های توموری که قبلا به درمان حساس هستند، رشد می کنند.
محققان از دانشگاه پزشکی وین در اتریش، یافته های خود را در مجله Scientific Reports گزارش می دهند.

در ایالات متحده، سرطان ریه حدود ۱۴ درصد از سرطان های جدید را تشکیل می دهد. شمارش سرطان پوست، بیماری دومین شایعترین سرطان در هر دو جنس است: در مردان، دومین سرطان پروستات است، و در زنان، دومین سرطان پستان است.

هر ساله در ایالات متحده، افراد بیشتری از سرطان ریه نسبت به سرطان کولون، پستان و پروستات تلف می شوند.

تخمین های ملی نشان می دهد که در سال ۲۰۱۷ حدود ۲۲۲،۵۰۰ نفر مبتلا به سرطان ریه خواهند شد و ۱۵۵،۸۷۰ نفر از این بیماری می میرند.

سه نوع اصلی از سرطان ریه وجود دارد: سرطان ریه غیر سلولی کوچک، سرطان ریه کوچک سلولی و تومور کارسینوئید ریه.

سرطان تهاجمی که به سرعت گسترش می یابد

سرطان سلول کوچک ریه (SCLC)، که موضوع مطالعه جدید، نوعی سرطان است که معمولا به سرعت گسترش می یابد و حدود ۱۰ تا ۱۵ درصد از کل سرطان های ریه را تشکیل می دهد.

محققان خاطرنشان می کنند که “اکثریت بزرگی” بیماران مبتلا به SCLC “شامل سیگاری ها با مصرف مواد مخدر سنگین در مدت دهه ها هستند”.

آنها توضیح می دهند که در اغلب موارد، زمانی که بیماران در ابتدا با SCLC حضور دارند، تومورها تهاجمی هستند و قبلا گسترش یافته اند، به این معنی که عمل جراحی دیگر گزینه نیست.

متاسفانه، پس از یک سال از واکنش موفق به درمان با شیمی درمانی و پرتودرمانی، افراد مبتلا به SCLC پیشرفته معمولا با تومورهایی که به شیمیدرمانی بیشتری نیاز دارند، عود می کنند.

پس از این، درمان بسیار مشکل است و بیماران به ندرت بیش از چند ماه زندگی می کنند.

تومورهای فشرده بسیار مقاوم

قبلا، در حالی که مشخص شد که این عود ناشی از تومورهایی است که مقاومت در برابر شیمی درمانی را توسعه می دهند، هیچ توضیحی زیست شناسی در این باره وجود نداشت.

در حال حاضر، مطالعه جدید نشان می دهد که مکانیزم مقاومت شیمی درمانی این است که سلول های تومور گردش خون تشکیل کمپلکس های بسیار مقاوم می دهند.

دکتر گرهارد همیلتون، از گروه جراحی دانشگاه پزشکی وین، توضیح می دهد که سلول های تومور گردش خون برای محافظت از خود در برابر شیمی درمانی مانند یک دایره واگن های پوشیده شده است و از این طریق مانع ورود هر عامل فعال می شود.

ترکیبات چند سلولی – که دکتر همیلتون و همکاران آن را به عنوان “تومورسفر” نامیده اند – شامل “صدها هزار سلول” می شود و می تواند تا ۲ میلی متر قطر اندازه گیری شود.

تومورهای فشرده میتوانند به داروهای شیمی درمانی هشت برابر مقاومت بیشتری نسبت به تومورها اولیه داشته باشند.

‘مدل تومور منحصر به فرد’

محققان سه دلیل برای افزایش مقاومت شیمی درمانی تومورهای فشرده را پیشنهاد کرده اند.

اول، به علت ماهیت پیچیده، بسیاری از سلول های تومور در دسترس نیستند. در مرحله دوم، اکسیژن کافی در مجموع وجود ندارد – به این معنی که شرایط دارای “کمبود” هستند.

دلیل سوم که نویسندگان برای افزایش مقاومت شیمی درمانی در تومورهای فشرده عنوان کردند، این است که آنها درصد بسیار کوچکتری از سلولها را در فاز رشد چرخه سلولی یا “کسر رشد”کوچکتر دارند.

ممحققان خاطر نشان کردند که این مطالعه امکان پذیر بود چرا که آنها توانستند هفت راه مختلف سلول های توموری را برای تولید تعداد زیادی سلول مورد نیاز ایجاد کنند. این تا به حال هرگز انجام نشده است. خطوط سلولی از نمونه های خون گرفته شده از بیماران مبتلا به SCLC پیشرفته در وین گرفته شد.

نویسندگان یادآوری می کنند که تومورهای فشرده مشابه در سایر انواع تومور یافت می شوند.

“مقاومت شیمیایی جهانی به علت شکل گیری شاخه های بزرگ ممکن است به SCLC محدود نباشد و در سایر تومورهای مرتبط، مانند گلوبلاستوما و تومورهای نوروکتودرمال نیز رخ می دهد.”
آنها نشان می دهند که “SCLC به نظر می رسد یک مدل تومور منحصر به فرد” برای مطالعه رابطه بین سلول های تومور گردش، متاستاز و مقاومت در برابر دارو است.