رفتارهای تغذیه ای ناسالم را بشناسید

رفتارهای تغذیه ای ناسالم را بشناسید

بسیاری از مردم به زودی از شیوه درست تغذیه استفاده نخواهند کرد. آنها ممکن است بعضی وعده های غذایی را حذف کنند که این امر احتمالا به بیشتر شدن چربی، چاقی شدیدتر و بالا رفتن سطح کلسترول خون می انجامد.

عده ای دیگر نیز از رژیم غذایی مشخصی تبعیت می کنند، اما آن قدر زیاد می خورند که باعث افزایش وزن آنها می شود. بالاخره گروهی به حالت های شدیدتر از این هم مبتلا هستند که متخصصین بهداشتی به آن «غذاخوردن بیمارگونه» می گویند.

 این افراد به یک رژیم غذایی روی می آورند و سپس از آن روی گردان می شوند، با وسواس غذا می خورند و در مصرف غذاهای پر چرب زیاده روی می کنند. چنین رفتارهایی، علائم خطر بیماری های جدی خوردن هستند که نباید به آنها بی توجه بود.

دانشجویان کالج – به ویژه زنان – در معرض خطر ابتلا به این فتارهای ناسالم در غذاخوردن هستند. همان طور که در مطالعهٔ دانشگاهی (= رفتارهای تغذیه ای در محیط دانشگاه) ملاحظه می کنید، حدود یک پنجم محصلین اضافه وزن دارند.

۱/۴۲ ٪ زنان آن قدر غذا می خورند که به کاهش یا ثبات وزن می انجامد. ۷/۱۶٪ مردان نیز چنین هستند. هفت درصد زنان از قرص های غذایی استفاده می کنند و ۲/۴٪ برای کنترل وزن اقدام به استفراغ عمدی یا مصرف ملین ها می نمایند.

شیوع علائم غذاخوردن بیمارگونه و بیماری های خوردن در طول ۲۰ سال گذشته به نحو شگفت آوری افزایش یافته است. در بعصبی مطالعات ۶۴ ٪ زنان کالج حداقل یک رفتار ناسالم در غذا خوردن خود داشته اند:

یک دلیل شیوع چنین رفتارهایی، فشاری است که بعضی از زنان جوان برای دستیابی به «ابرزن» ایده آل بر خود تحمیل می کنند. این گروه سعی می کنند در جنبه های مختلف زندگی برتر باشند.

به همین جهت آنها یا غذا می خورند و عمدا استفراغ می کنند یا مصرف غذای خود را محدود می کنند، تا به ظاهر مطلوب و ایده آلشان دست یابند.

بعضی محققین دریافته اند که زنان انجمن نسوان ترسی بیشتری از چاق شدن دارند. این افراد بیش از زنان محصل کالج از اندامشان ناراضی هستند و بیشتر به وزن و رژیم غذایی می اندیشند.

رژیم غذایی افراطی

رژیم غذایی افراطی

 کسانی که رژیم های غذایی افراطی دارند، از کم کردن مصرف غذا و افزایش فعالیت ورزشی فراتر می روند و دائماً به نوع غذا و اندازه وزنشان فکر می کنند.

 با وجود آن که وزن این اشخاص هرگز کمتر از ۸۵٪ وزن عادی نمی شود، امّا وزنشان آن قدر کاهش می یابد که مشکلات جسمانی آزار دهنده ای مانند ضعف و حساسیت به سرما برایشان ایجاد می شود. این گروه با این که از نظر معیارهای علمی به بی اشتهای عصبی مبتلا نیستند، ولى خطر ابتلا به این بیماری در آنها زیاد است.

این افراد که رژیم غذایی افراطی دارند، گمان می کنند اطلاعات زیادی از تغذیه صحیح دارند، در حالی که اطلاعات اکثر انها از تصورات غلط و بیشتر به صورت افسانه است.

مثلاً، این افراد ممکن است فقط پروتئین بخورند، زیرا معتقدند کربوهیدرات های پیچیده – مانند میوه ها و نان ها- چاق کننده اند. هرگاه مضطرب، عصبانی یا خسته هستند، بر نوع غذا و وحشت از چاقی بیش از پیش تمرکز می کنند. در واقع رژیم غذایی و ورزش، به راه های تطابق با استرس زندگیشان تبدیل می شوند.

 گاهی اوقات آموزش تغذیه به تنهایی می تواند به تغییر این روش غذا خوردن کمک نماید. اکثر رژیم گیرندگان متعصب انکار می کنند که مشکلی با غذا دارند، در صورتی که برای تصحیح  رفتارهای خطرناک تغذیه ای و جلوگیری از بروز عوارضی بیشتر نیاز به مشاوره دارند. (این گروه صرفا با تعصب های خانوادگی موافقند.)

پرخوری اجباری

افرادی که با وسواس غذا می خورند، نمی توانند از قرار دادن لقمه غذا در دهانشان خودداری کنند. اینها سریع و به مقدار زیاد می خورند. حتی زمانی که معده شان پر است، به خوردن ادامه می دهند.

 این گروه به جای ان که در وعده های مشخصی غذا بخورند، دائما در حال خوردن هستند. اغلب غذاخوردن ایشان در خلوت است، زیرا این پرخوری و دائم خوری ایشان را کلافه می کند.

 متخصصین بهداشت روانی، پرخوری وسواسی را نوعی اعتیاد غذایی می دانند که در زنان بیشتر بروز می کند. بر اساس نظر یک آژانس بین المللی حمایت از بیماران (پرخوران ناشناسی) اکثر زنان مبتلا به پرخوری وسواسی، به غذا به عنوان عامل ایجاد آرامش در مقابل احساسی کمبود داخلی، اعتماد به نفسی پایین و ترسی از مطرود شدن، می نگرند.

 بهبود یافتن از پرخوری اجباری دشوار است، زیرا افراد مبتلا به این اختلال نمی توانند به طور کامل مصرف ماده ای را که به آن معتادند، کنار بگذارند؛ به این تصور که همانند هر شخص دیگری باید غذا بخورند.

 با این وجود؛ این بیماران به جای عادت قبلی می توانند عادت جدید غذاخوردن و راه های کنار آمدن با مشکلات عاطفی زندگیشان را بیاموزند.

مطالعه نشان می دهد که پس از انجام این روش درمانی، این افراد ابتدا کاهش وزن پیدا می کنند و پس از مدتی احساس می کنند که از نظر سلامت عاطفی، روانی و جسمانی وضع مناسب تری پیدا کرده اند و یکی از خانم های تحت درمان می گوید: «من از فنا و بیهودگی به سلامتی و تندرستی رسیده ام.»

پر خوری اجباری

حریصانه خوردن

مصرف سریع مقدار زیادی غذا در یک زمان نسبتا کوتاه اغلب در پرخوری اجباری دیده می شود. افراد مبتلا به بیماری پرخوری، مقدار بیشتر از معمول غذا را در یک دوره نسبتا کوتاه می خورند، فاقد توانایی کنترل پرخوری هستند و این مصرف حریصانه حداقل ۲ بار در هفته و برای حداقل یک دوره ۶ ماهه دیده می شود.

در طول بسیاری از این حملات، فرد حداقل ۳ مورد از موارد زیر را تجربه می کند:

۱. بسیار سریع تر از معمول می خورند.

۲. آن قدر می خورند تا شدیدا احساس پری ناخوشایندی کنند.

۳. حتی زمانی که احساس گرسنگی جسمانی نکنند، مقدار زیادی غذا می خورند.

۴. در سراسر روز و بدون برنامه زمان بندی برای وعده های غذایی، مقدار زیادی غذا می خورند.

۵. در تنهایی می خورند، زیرا از مقدار غذایی که می خورند و ازعادات غذا خوردن خود کلافه اند.

مشخص نیست که رژیم گرفتن باعث خوردن حریصانه می شود یا برعکس. افراد مبتلا به خوردن حریصانه ساعات زیادی را صرف خوردن می کنند و ۲۰۰۰ یا بیش از دو هزار کالری به ازاء هر دوره خوردن کسب می کنند.

 این مقدار بیش از مقداری است که اکثر مردم در یک روز می خورند. بعد از هر بار خوردن؛ معمولاً استفراغ عمدی نمی کنند، ملین استفاده نمی کنند یا به سایر روشی ها – مانند ورزش – برای کنترل وزن روی نمی آورند.

 این افراد به راحتی چاق تر می شوند. همان طور که وزنشان بالا می رود، دچار افسردگی و اضطراب می شوند و بیش از افراد هم وزنشان به علائم روانی دچار می گردند.

حدود ۲٪ امریکایی ها- ۵ میلیون نفر – مبتلا به بیماری خوردن حریصانه هستند. این بیماری در خانم های جوان محصل کالج شایع تر است و به طور فزاینده ای در دبیرستان ها دیده می شود. افراد مبتلا، به کمک های تخصصی برای تغییر رفتارشان نیاز دارند.

درمان مشتمل است بر آموزش، رفتاردرمانی، شناخت درمانی و روان درمانی. در این روش های درمانی، شخصی با دلائل رفتارهایش و عامل زمینه ای آن مواجه و آشنا می شود. و بدین ترتیب معمولاً قادر خواهد بود که شیوه های طبیعی تغذیه را از سر گیرد.