هر فردی که با خطری واقعی مواجه شود حس امنیتی را که دارد از دست خواهد داد و به ترس دچار خواهد شد . ترس به عنوان یک واکنش هیجانی و عاطفی و فیزیکی است که در هر شخصی خود را نشان می دهد . این ترس از بدو تولد با فرد است و زمانی برای یک کودک سودمند است که خیلی شدید نبوده و موجب شود که کودک از خطری پرهیز کند .
بعضی از بچه ها معنای ترس را هرگز به طور واقعی درک نمی کنند اما در طول زندگیشان با مجموعه ای از تجربیات ترسناک مواجه می شوند . درک سریعتر خطر معمولاً در کودکان باهوش بیشتر است ، آن ها خیال بافی کرده و به خاطر تخیلاتی که در ذهنشان دارند دچار ترس شدیدتری نیز می شوند البته باید بدانیم این کودکان سریعتر از سایر کودکان می توانند بر ترسشان غلبه کرده و راه های دوری و سازگاری و حتی مقابله با آن ها را یاد می گیرند .
با تغییر سن کودک نوع ترسی هم که دارد عوض می شود ، ترس در کودکان تا قبل از یک سالگی امری طبیعی است . اولین دوره ای هم که ترس کودک را نشان می دهد از سن ۶ تا ۸ ماهگی است . در این سن کودک از دیدن افراد نا آشنا می ترسد و ناراحتی می کند ، خودش را به مادر چسبانده و حتی رویش را از این افراد ناشناخته بر میگرداند . دومین دوره ای که ترس طبیعی کودک را آشکار می کند از فرمان راه افتادن کودک است . زمانی که کودک می خواهد راه برود حس استقلال به او دست می دهد و برحسب همین احساس استقلال از مادرش جدا می شود و پا در محیط های تازه و ناشناخته می گذارد و چون هیچ تجربه ای از این محیط های جدید ندارد احساس ترس می کند .
در کودکانی که زیر دو سال سن دارند اگر محرک های ترسناک مثل صدای جیغ و داد یا رعد و برق و … از طرف والدین و اطرافیان همزمان با صدای حرکت اسباب بازی باشد شرطی می شود به صورتی که در روزهای بعد ممکن است با حرکت اسباب بازی از آن بترسد .
بهترین کاری که پدرو مادر این کودکان می توانند انجام بدهند این است که به جای نگرانی در چنین موقعیت هایی نزدیک کودک باشند و بلافاصله بعد از اینکه او احساس ترس کرد او را در آغوش بگیرند و هرگز از گفتن جمله هایی مثل : ببین اینکه ترس نداره خودداری کنند . باید آرام آرام کودک را با محرکی که باعث ترسش شده روبرو کنند و همزمان با آن خوراکی یا اسباب بازی مورد علاقه اش را به او بدهند و در عین حال مراقب باشندکه خودشان نسبت به ترس واکنش نشان ندهند .
وظیفه ی پدرو مادر این است که شجاعت های هرچند کوچک و ناچیز فرزندانشان را بسیار زیاد تشویق کنند و اگر ترس کودک خیلی زیاد بود حتماً به مشاوره مراجعه کنند چون ممکن است کودک مشکلی همچون اضطراب داشته باشد .
ترسی که کودکان از تاریکی دارند در بین کودکان متفاوت و در حال تغییر است و اصولاً در سنین ۵ تا ۷ سالگی ظاهر شده و خود را نشان می دهد . اگر ترس های شدیدی که در کودکان دیده می شود به موقع درمان نگردند باعث به وجود آمدن اختلال های جسمی ، فکری و تربیتی در کودک خواهند شد و آن کودک نخواهد توانست از فرصت ها و توانایی هایش به طور مناسبی بهره بگیرد .
برای اینکه بتوانیم میزان ترس در کودکان را کاهش داده و درمان کنیم باید نشانه های ترس ، علل ایجاد کننده و منشأ ترس را بدانیم .
برخی از مهمترین علت های اساسی به وجود آمدن ترس در کودکان به عبارت زیر است .
علاوه بر تمام این ها موارد بسیار دیگری نیز وجود دارد که عاملی جدی برای ایجاد و بروز ترس در کودکان می شود که والدین باید ریشه تمام این ترس ها را داشته و عاقلانه و با آرامش برای از بین بردن این ترس ها وارد عمل شوند و اگر شدت این ترس ها بسیار باشد باید کودک را پیش مشاور و متخصص ببرند تا درمان صورت گیرد .
شیوع بیماری ناشناخته گوارشی؛ آنچه باید بدانیم در روزهای اخیر، خبر شیوع یک بیماری ناشناخته…
اگر قصد انجام جراحی زیبایی سینه را داشته باشید، احتمالاً نام پروتز پکسی به گوشتان…
وقتی هوا آلوده است برای سلامتی خود چه کنیم؟ آلودگی هوا یکی از بزرگترین چالشهای…
برنامه غذایی بدنسازی بدنسازی ورزشی است که بر ساخت عضلات بدن از طریق وزنه زدن…
آگاهی از عوامل زمینه ساز بیماریهای قلبی برای زنان بسیار اهمیت دارد، زیرا با درک…
هر روزه تعداد کثیری از موجودات زنده، که برای بقاء در محیط به رقابت مشغولند،…