با فواید پنبه در علم پزشکی آشنا شویم

با فواید پنبه در علم پزشکی آشنا شویم

در فارسی آن را پنبه و در ترکی پانبوق، اعراب قطن گویند، گلهایش دارای رنگ زرد روشن و لکههای ارغوانی است. میوه آن غوزه نامیده میشود و دارای جدار خشک و سه تا پنج خانه است. در این خانه ها پس از شکفتن غوزه، الیاف پنبه نمایان می شود که دارای دانه های فراوان است. بهترین زمین برای کشت پنبه زمینهای پوک است که کمی شوره داشته باشد. الیاف پنبه سفید مایل به زرد است. دانه هایی که به پنبه دانه معروف شده اند، دارای بیست تاسی درصد روغن قابل استخراج می باشند. زردرنگ بوده، در زمستان در حرارت ۲ تا ۴  درجه بالای صفر منجمد می شود و دارای ویتامین «ای» می باشد. روغن آن خوراکی است، مشروط بر این که کاملاً تصفیه شده و بوی آن گرفته شده باشد. در غده های ترشحی واقع در ضخامت لبه دانه آن، دو ماده رنگی و سمی وجود دارد، دانه های آن موقعی به مصرف خوراکی و دارویی میرسند که به طور عادی از این غدههای ترشح کننده باشند، مغز دانه های آن مصارف متعدد و فوائد بسیار دارد.

بزرگترین این خواص، زیاد کردن نطفه است. کسانی که به علت کمی نطفه بچهدار نمیشوند، باید سه ماه و نیم مرتباً روزی :ෆ مثقال مغز دانه های آن را آرد نموده به صورت قاوت میل نمایند. هم برای سینه مفید و هم نرم کننده شکم است. بادارچین و شکر برای سرد مزاجان، با سنکنجبین برای آنهایی که مزاج گرم دارند مفید است. برای تقویت غرایز جنسى به کار میرود. مغز دانه های پنبه برای زنان شیرده نیز نافع است. شیر آنها را زیاد میکند و مقدار چربی و مواد سفیده آن را بالا میبرد. شکوفه گیاه پنبه نشاطآور است و شربتی که با آن بسازند برای رفع خفقان و احتقان سود فراوان دارد و برای درمان، وسواس و ابتدای جنون مفید است.

داروسازان سنتی ایران را عقیده بر آن بود که عقل و هوش، را زیاد میکند. ضماد شکوفه و برگ آن همراه با پنبه سوخته ورمها را فرو می نشاند و خارش بدن را با برطرف می کند. و از تاول زدن پس از سوختگی جلوگیری می نماید. آب برگ آن اسهال را بند میآورد، مشروط بر این که با آب سیب مخلوط شده خورده شود. پوست ریشه گیاه پنبه قاعده آور است، و خون رحم را بند میآورد. پنبه وقتی چربی آن گرفته شده و هیدروفیل جاذب آب شود دارای مصارف و فوائد پزشکی زیاد است و بسیاری از بانوان هنگام عادت ماهیانه از آن و فرآورده های آن استفاده می نمایند. در صنعت از پنبه و روغن آن زیاد استفاده می شود و پزشکان سنتی ایران پوشیدن لباس پنبه ای را مفید می دانستند.

چنانچه زخمهای گود شده را از پنبه سوخته پر کنید، چرک آن را خشک میکند. اگر پنبه را گرم کرده و به روی ورمهای دردناک ببندند، درد آنها را تسکین خواهد داد و برای این که نتیجه بهتر بدهد ،بهتر آن است که قبلاً روی آن زنجبیل و یا زرنیاد نرم کرده بمالند و بعد روی آن پنبه گرم کرده گذاشته ببندند و همین که سرد شد دوباره گرم کنند و مدتی بگذارند. برای ورم بیضه و تسکین درد آن دستور داده اند که دانه پنبه را از غوزه جدا کرده، بکوبند و پس از گرم کردن بر روی برگ انجیر پهن کنند وبه روی بیضه بگذارند.

اگر تخم پنبه را کوبیده با کمی زنجبیل مخلوط کرده، پنبه را به آن آغشته کرده فتیله سازند و بعد یک سر آن را بر زگیل میخی بسته، سر دیگر آن را آتش بزنند؛ طوری که گرمی و حرارتش به زگیل برسد ولی نسوزاند. این عمل را سه روز متوالی روزی یک بار تکرار نمایید، زگیل افتاده از بین می رود.