مجله سلامت

با خواص درمانی عدس آشنا شوید

عدس دیرهضم و نفاع است و چنانچه با سرکه خورده شود، نفخ آن از بین میرود و خاصیت نرم کننده و ضماد آن برای رفع التهاب پوستی نافع است. عدس دارای ویتامینهای (آ)، (ب) وکمی (ٹ) می باشد و فلزاتی چون آهن، کلسیم و از همه بیشتر فسفر دارد. پوست دانه های عدس ملین و مغز ان قابض است. «ابوالعلای معری» گیاه خوار معروف، عدس را به جای گوشت میخورد و عدس را گوشت گیاهی لقب داده بود.

پوست عدس گرم است و آب جوشانده آن ملین و ضد عفونی کنده پوست بدن است. خوردن آن به صورت آش با روغن بادام پس از برطرف شدن تب مانع برگشت آن می شود. پخته آن با سرکه مقوی معده، بدون نفخ است. آب پخته آن سینه را نرم و سرفه را از بین میبرد و مضمضه آن برای مخاط دهان و دیفتری مفید است.

ضماد عدس پخته با عسل جهت زخمهای عمیق و با روغن گل، جهت ورم چشم مفید می باشد و با سفیده تخم مرغ جهت رفع سرخی پوست و ترک پاشنه پا و با سرکه جهت ترک دست و پا که در اثر سرما عارض شده باشد. ضماد پخته آن با برگ کلم، جهت ورم پستان که در اثر انعقاد شیر به هم رسیده باشد مفید است. مالیدن پخته عدس با تخم خربزه رنگ رخسار را باز میکند و زردی  را از بین میبرد. گرد دندانی که با سوخته دانه های عدس ساخته شود، دندان را سفید میکند.

زیاده روی در خوردن عدس مخصوصاً نوع نیم وحشی آن مولد سودا و غلیظ کننده خون و باعث یدن خوابهای پریشان و تشویش است. پزشکان سنتی ایران، زیاده روی در خوردن عدس را مولد رطان و مالیخولیا و جذام میدانستند، ولی این اتهامات وارد نبوده، عدس در تولید سودای سوخته موثر باشد.

همیشه عدس را با سرکه یا مواد قندی مثل خرما و کشمش میل نمایند. هیچ گاه عدسی را با ماهی شور نخورید. بستانی عدس قابض و کم کننده خون حیض است، ولی نیم وحشی و بیابانی عدس بر عکس مسهل و قاعده آور میباشد. عدس خون و ترشحات داخلی رحم را ترش میکند. مادرانی که آرزوی داشتن دختر دارند، از این خاصیت عدس می توانید استفاده کنند.

نشاسته عدس زودتر از سایر نشاسته ها تحت تاثیر بزاق و لوزالمعده قرار گرفته، تبدیل به قند می شود. برای سوپ بسیار عالی است. عدس ترشح سیب آدم را زیاد میکند، از این جهت قدما آن را مولد سودامی نامیدند. عدس را در آب بپزید و آب آن را بخورید تا سینه شما را نرم کند. «زیادی ترشح | سیب آدم باعث هیجان شده باعث دیدن خوابهای پریشان می شود و قوه باه را كم می کند، مخصوصاً اگر عدس با ماهی شور خورده شود».