مجله سلامت

اختراع سرنگی که می تواند دارو را به مدار های مغز برساند

بر اساس نتایج تحقیقات انجام شده توسط محققان دانشگاه ام آی تی، این پژوهشگران توانسته اند دست به اختراع سرنگی بزنند که می توان با استفاده از آن داروی تزریق شده را به مدار های مغز رساند. در این مطلب ما توانسته ایم در مورد این سرنگ مطالبی را جمع آوری کنیم تا به اطلاع شما برسانیم، به شما پیشنهاد می کنیم این مطلب را از دست ندهید و تا پایان آن را مطالع کنید.

زمانی که قرار است اختلالات مربوط به بخش های خاصی از مغز مورد درمان قرار بگیرند، یکی از مشکلاتی که برای دریافت دارو های مورد نیاز به طریق خوراکی و یا وریدی وجود دارد، تاثیر این گونه دارو ها بر تمام مغز و یا به وجود آوردن عوارض جانبی پس از استفاده از این دارو ها می باشد.

دانشمندان موسسه ی فناوری ماساچوست” (MIT)، دست به اختراع سوزن بسیار ظریف و نازکی زده اند که می توان با استفاده از آن دوز های اندکی از دارو را به قسمت هایی از مغز که بسیار کوچک می باشند( در حدود یک میلی متر) رساند.

این ابزار که میندز” (MiNDS) و یا سیستم دارو رسانی عصبی مینیاتوری نامیده شده است، دارای چند لوله می باشد که درون یک کانولا یا سوزن به عرض یک تار موی انسان قرار گرفته شده اند.

قطر هر کدام از این لوله ها یا کانال ها، تقریبا سی میکرومتر هستند و با استفاده از آن ها می توان گونه ی متفاوتی از داروی مورد نیاز درمان را انتقال داد.

محققان در بررسی های آزمایشگاهی، سوزن ابداع شده را به پمپ های بسیار کوچکی که می توانست در زیر پوست قرار بگیرد متصل کرده و پس از آن از یک کانال برای رساندن دارویی به نام موسکیمول به قسمت سیاه شده ی مغز موش زنده استفاده کردند.

به همان صورت که پیش بینی کرده بودند، با انجام این کار در موش ها علائمی نظیر پارکینسون ظاهر شد. در هر صورت زمانی که کانال دیگری برای رساندن دوزی از محلول نمکی که بتعث پاک شدن موسکیمول می شد، استفاده کردند، از این طریق علائم متوقف شدند.

طبق برخی از گزارشات، کانولا ها را می توان با هر طول و ضخامتی که دارند در حیوانات مختلف و نیز انسان ها استفاده کرد.

علاوه بر این، برای درمان برخی از ناراحتی های عصبی به وسیله ی نور و یا الکترود هایی که نحوه ی فعالیت الکتریکی تغییرات ایجاد شده در اعصاب را بعد از اتمام درمان دارویی ارزیابی می کنند، می توان در این کانال ها از فیبر نوری به جای استفاده از لوله ها استفاده کرد.

بر اساس گفته ی یکی از اعضای این گروه تحقیقاتی، پروفسور آن گریبیل” (Ann Graybiel)، اگرچه دانشمندان و پزشکان قادر به شناسایی یک مولکول درمانی برای درمان ناراحتی های عصبی باشند، مسئله ی پیچیده و سخت نحوه ی رساندن دارو به سلول های مورد نظر که معمولا تحت تاثیر اختلال می باشند، باقی خواهد ماند. به علت پیچیده بودن مدار های درون مغز به روش های دقیق تازه و جدیدی برای رساندن دارو های مورد نیاز برای درمان و یا برخی از عوامل دیگر درمانی مرتبط با نقطه ی مورد نظر، احتیاج می باشد.

به تازگی مقاله ای درباره ی این پژوهش در مجله ی Science Translational Medicine” به چاپ رسیده است.