آشنایی با خواص و فواید فلوس برای بدن

آشنایی با خواص و فواید فلوس برای بدن

فلوس در طبیعت، فلوس سرد و تر است و میوه درختی است که ارتفاع درخت آن به پانزده متر می رسد و در جنوب ایران و در بلوچستان به این درخت، جونتور و چمگانی میگویند. قسمت مورد استفاده این گیاه، در طب، میوه آن است که به اصطلاح عمومی به آن فلوس میگویند. خاصیت فلوس این است که ملین و مسهل است و طریق مصرف آن که باید شصت گرم فلوس را در نیم لیتر آب به مدت ده دقیقه جوشانید و در موقع ضروری و احتیاج یک لیوان از آن را شب، موقع خواب و یک لیوان دیگر را صبح ناشتا خورد. اگر فلوس را همان طور که هست بمکند، طعم آن از جوشانده آن مطبوع تر و در عین حال مسهل ملایمی است.

 فلوس فشار خون را کاهش می دهد و گل آن لینت دهنده خوبی است. جوشانده آن برفک دهان کودکان را از بین میبرد. ضماد شهد (مغز فلوس) درد مفاصل و نقرس رادرمان می کند و اگر از درد گلو ناراحتید از فلوس استفاده کنید. به عربی خبرنوب هندی می گویند، گلهای درخت فلوس زرد و خوشه های میوه آن نباتی است که وسط آن به وسیله پرده های نازک چوبی به چند حجره تقسیم شد و، در هر حجره یک دانه در وسط شهد غلیظی وجود دارد. قسمت مورد استفاده آن شهد میوه ناشکفته آن است. طول میوه گاهی به شصت سانتی می رسد و پوست آن سخت، خاردار و به رنگ تیره است. شهد آن شیرین ولی نامطبوع است.

دارای مواد قندی صمغی و لعابی است. شهد میوه آن ملین سینه و معده است مسهل خوبی برای پیران و اطفال و زنان باردار است. خوردن آن هیچگونه عوارض و زیان ندارد. غرغره آن با گشنیز تازه و شیره ۳ فلوس برای گلودرد نافع است. ضماد شهد یا (شیره) فلوس درد مفاصل و نقرس را از بین میبرد و ورم های سخت رانرم میکند. گل فلوس نیز ملین است، مخصوصاً اگر با آن مانند گلقند(گل انگبین) تهیه نمایند.

برگ نورسته درخت فلوس نیز ملین است. مقدار خوراک، مغز میوه سی تا شصت گرم به عنوان مسهل و ۴ تا ۸ گرم به عنوان ملین است. مقدار خوراک آن برای اطفال سه گرم بر حسب هر سال از عمر آنهاست. مغز میوه فلوس مسهل و تولید هیچ ناراحتی نمیکند. ناگفته نماند، شهد و شیره همان مغز فلوس که شبیه چوب است و شهد در وسط آن است.

فلوس در درجه اول سرد و تر، اگر گلو ناراحت است فلوس را شیره بکنند و غرغره کنند. مسکن حدت خون و پاک کننده خون عصب و موافق زنان حامله است. برای تحلیل ورمهای ظاهری و باطنی «بطئی العمل» است، یعنی کند عمل میکند. اگر فلوس را با تمرهندی بشویند، مسهل صفرا است. اگر با تبرید بخورند مسهل بلغم است. اگر با بسفایج و آب کاسنی و آب برگ بید و یا آب شاه تره بخورند، مسهل سودا است.

برای تفتیح سده جگر و درد آن ویرقان مفید و تبهای حاره را رفع و برای درد روده و زحیر مفید است. اگر فلوس را با آب گشنیز غرغره کنند، راع «یعنی برگرداننده خناق و دیفتری» سخت را برطرف میکند. اگر فلوس را مثل (روغن مالیدن) برای درد مفاصل و نقرس (مرض سرانگشت) بمالند مفید است. ملین صلابت (یعنی گلودردهای سخت بدن مثلاً غدد» نافع است. «مضر معده است و مغنی» مصلح آن مصطکی و انیسون است. «انیسون یعنی بادیان رومی» مورث پیچش است «چسبیدن فلوس به امعا یعنی روده» مصلح آن روغن بادام است. مقدار خوراک فلوس پنج مثقال الی بیست مثقال به مقتضای شدت و ضعف مرض، «اگر مغز فلوس را بجوشانند. باعث رفع قوت آن شدت چسبیدن به روده میشود. استعمال تازه فلوس که یک سال تمام شده باشد مورث بول الدم (یعنی بول با خون) میباشد» دانه فلوس از ۵ تا ۷ عدد کوبند بخورند، خرد کننده سنگهای کلیه و مثانه است. خوردن پوست فلوس کوبیده با زعفران و شکر و گلاب برای عسر ولادت و اخراج مشیمه (جفت بچه) مجرب دانسته اند.