فلفل و تاثیرات آن بر بدن انسان/ فلفل از چه بیماری های جلوگیری می کند

فلفل و تاثیرات آن بر بدن انسان/ فلفل از چه بیماری های جلوگیری می کند

فلفل به دو رنگ سیاه و سفید در بازار عرضه میشود. فلفل سیاه که نارس است آن را خشک کرده و چنانچه میوه فلفل را بگذارند رسیده خشک شود بعد در آب خیسانده لفافهای خارجی آن را بگیرند، به رنگ سفید در آمده، فلفل سفید خوانده می شود. فلفل دارای ۱/۵ تا ۲ درصد اسانس است با بوی مطبوع و طعمی تند، همراه با یک مادهی عامله تند و صمغی که در الکل واتر حل می شود. فلفل مخاط را تحریک میکند و عطسه آور می باشد. زیاده روی در خوردن فلفل باعث افزایش ترشحات معده است؛ به همین جهت است که مبتلایان به ناراحتیهای معدی نباید در خوردن آن افراط کنند و استفاده خیلی کم مفید است.

گردکوبیده فلفل حشرات را متفرق میکند. اگر در لابهلای پارچه بپاشید، باید نمیخورد و از حشرات محفوظ می ماند. سابقا کچلی را با فلفل معالجه میکردند. به هضم غذا کمک میکند، زه کش بلغم و ضد سم می باشد. فلفل مقوی حافظه و اعصاب و مسکن دردهای عصبی می باشد. جویدن دانه آن همراه با مویز جهت رفع رطوبت دماغ و معده مفید است. مالیدن آن با روغن جهت فلج و بی حسی توصیه شده است. اگر یک حبه قند را در یک قاشق فلزی قرار داده، روی آتش ذوب نمایید و بعد مقداری گرد فلفل به آن مخلوط کرده، گرم گرم در حفره دندانهای کرم خورده بریزید، درد آن را تسکین داده، از پیشرفت کرم خوردگی جلوگیری می کند.

مالیدن فلفل به لثه درد دندان را ساکت میکند. فلفل بلغم را از بین میبرد و جگر را گرم میکند و اشتها را زیاد میکند و غذارانرم و لطیف کرده، اخلاط غليظ را از بین میبرد. خون غلیظ را سبک میکند، درمان جذام بوده، بادشکن و دل درد را معالجه می نماید و آروغ ترش را برطرف، حمول دانه فلفل خارج کننده جنین و بعد از جماع مانع بارداری است و این از هزاران طرق تنظیم خانواده و جلوگیری ازدیاد نفوس است. ضماد فلفل بازفت خنازیر را فرو میبرد و جهت سفیدک ناخن مفید است و با آب پیاز و نمک جهت رویانیدن موی گری (داء النعلب) مفید است. برای معالجه مسمومین، مخصوصاً تریاک خورده و عقرب گزیده چنانچه دسترس به پزشک نداشته باشند، بهتر است جوشانده فلفل را مکرر به مسموم بخورانند و بگذارند قی نماید.

در گذشته عده ای معتقد بودند که اگر مارگزیده دانه فلفل بخورد و تندی آن را حس ننماید، زهر دوند” تأث. عممة کرده، معالجه آن آسان نیست ولی برعکس اگر تندی آن را حس کند، قابل مداوا و رہا۔ ان تبرعم في – شد تا بهٔ گرم است. فلفل برای اشخاص گرم مزاح «خوب درمان است. مقدار خوراک فلفل، حداکثر تا پنج نیست و تولید سردرد میکند و سینه رابه خس خس میاندازد. همچنین برای کبد هم ضرر دارد»، ولی برای پیران و اشخاص سرد مزاج مفید است.

فلفل سبز؛ میوه فلفل سبز وقتی می رسد قرمز می شود و به همین جهت است که به فلفل قرمز معروف است. اعراب فلفل احمر می گویند. سرخی رخسار فلفل سبز همانند جوهر زردک است و در معروف است. اعراب فلفل احمر میگویند، سرخی ر بدن تبدیل به ویتامین می شود و دارای ویتامین «ب ۲» میباشد و مقدار زیادی ویتامین «ث» و مقدار این ویتامین در فلفل سبز بقدری زیاد است که کارخانجات داروسازی ویتامین ث را از فلفل سبز استخراج می کنند. علاوه بر ویتامینهای فوق الذکر، دارای ویتامین «پ» بوده و حسافظ جوانی میباشد، مشروط بر این که در خوردن آن زیادهروی نشود. دارای یک ماده رنگین ویک ماده عامله و مقداری مواد سفیدهای و مقداری مواد قندی میباشد. در دانه های ریز آن مواد سفیدهای و مواد روغنی وجود دارد. در بعضی از انواع آن که تندی کمتری دارند، مقداری ترشی از نوع جوهر لیمو و ترشی سیب دیده می شود. فلفل سبز همانند فلفل سیاه و دار فلفل به هضم غذا کمک میکند و بادشکن می باشد. پیران و اشخاصی که مزاجی سرد دارند، باید فلفل سبز زیاد میل کنند تا غذایشان سبک و لطیف گردد و از تولید فضولات سنگین و سفت جلوگیری نماید.

 پیران با خوردن فلفل سبز رنگ چهره ی خود را سرخ می کنند و معده خود را گرم کرده، آروغ ترش را از بین میبرند. جوانان نیز بد نیست آن را با غذاهای سنگین بخورند تا با جوهری که در بردارد آنها رانرم و هضمشان را معتدل نماید. جوهر تند فلفل سبز، محرک جلدی است. ترشح بزاق را زیاد میکند وتسکین دهنده بواسیرهای دردناک و ملتهب و خونی است. «کسانی که مبتلا به زخم معده هستند و همچنین کسانی که در موقع ادرار احساس سوزش می نمایند و آنهایی که کبد ملتهب دارند باید از خوردن فلفل سبز پرهیز نمایند».

دانه های ریز فلفل پس از خشک شدن عطسه آور است و در ساختن انفیه به کار رفته، برای درمان امراض عصبی و داروهای رماتیسمی توصیه شده است. در هنر آشپزی و تدبیر منزل، علاوه بر اینکه .ان را در انواع غذاها میریزند، با ان دلمه و ترشی نیز درست می نمایند و گرد خشک شده آن را با انواع سس ها و چاشنی ها مخلوط می کنند. فلفل قرمز ضد تب و محرک معده است. مقدار خورتا ۵۰ سانتی گرم تا شش دهم گرم در تومورهای بواسیری یا ورم مفید است.