سرطان پستان چیست؟

سرطان پستان شایع ترین نوع سرطان های زنانه در میان آمریکایی هاست و پس از سرطان ریه بیشترین عامل مرگ و میر ناشی از سرطان است. مؤسسه بین المللی سرطان (NCI) در گزارشی اعلام کرده است که از هر هشت نفر زن امریکایی یک نفر دچار این سرطان می شود.

آنچه که خیلی از زنان مستعد سرطان نمی توانند تشخیص دهند، این است که این آمار نشان دهنده ریسک ابتلا به سرطان پستان در دوره ای از زندگی است و با این فرض است که شما ۹۵ سال عمر کنید. بیایید به این آمار طور دیگری نگاه کنیم. اگر شما زن سفید پوست متوسط ۳۰ سال هستید، شانس ابتلا به سرطان در این سال از عمر شما یک از ۵۹۰۰ است.

تا چه اندازه در معرض خطر قرار دارید؟

از ابتلا به سرطان پستان نمی توان صد در صد جلوگیری کرد. (لازم به ذکر است که احتمال مرگ و میر در زنان در اثر بیماری های قلبی بیشتر از سرطان است. حتی اگر جزو افراد پر خطر هستید، احتمال مبتلا نشدن شما به سرطان بیشتر است. درست است که از هر ۸ زن یک نفر در طول زندگی اش به سرطان پستان مبتلا می شود، اما احتمال ابتلا به سرطان برای هر فرد ۱۲ / ۸ درصد است که نشان می دهد ۸۸% احتمال دارد که به سرطان مبتلا نشود.

مهمترین عامل خطرزا «سن» است: ۸۰% زنانی که سرطان پستان دارند بالای ۵۰ سال هستند. سایر عوامل خطرزا عبارتند از:

• نداشتن فرزند
• کسانی که اولین حاملگی شان پس از ۳۰ سالگی است
• سابقه سرطان پستان در خانواده
• شروع عادت ماهیانه قبل از ۱۲ سالگی
• یائسه شدن بعد از ۵۵ سالگی
• چاقی
• مصرف الکل

توجه:

احتمال ابتلا به سرطان پستان در زنان ۷۰ تا ۷۴ ساله، بدون در نظر گرفتن سابقه خانوادگی، سابقه حاملگی، اولین عادت ماهیانه و سایر عوامل خطرزای دیگر، ۵۶ برابر بیشتر از زنان ۲۵ تا ۲۹ ساله است.

بیش از ۷۰% از زنانی که مبتلا به سرطان پستان می شوند هیچ یک از عوامل خطرزا را ندارند. در عین حال وجود چندین عامل خطرزا، احتمال ابتلا به سرطان سینه را افزایش می دهد. اما تأثیر کلی این عوامل بر یکدیگر شناخته شده نیست. بهترین راه برای ارزیابی شانس ابتلا به سرطان پستان، مشاوره با متخصصین است.

توجه:

پس از رسیدن به ۲۰ سالگی، هر سال که شما اولین حاملگی تان را به تعویق بیاندازید، 9/1٪ احتمال سرطان پستان را افزایش داده اید؛ یعنی اگر برای اولین بار در سن ۲۵ سالگی حامله شوید 5/9 درصد احتمال خطر افزایش یافته است.

سابقه خانوادگی سرطان پستان

اگر مادر با خواهر شما مبتلا به سرطان پستان باشند، احتمال خطر برای شما افزایش می یابد ولی به این معنی نیست که شما حتما سرطان پستان را به طور خود به خود به ارث برده اید، حتی اگر خانواده شما دارای «سندرم سرطان» باشند. (الگوی خانوادگی که در آن در طی چندین نسل سرطان های مختلفی دیده شده باشد).

در مطالعات اخیر دانشگاه هاروارد بر روی ۲۳۸۹ نفر از زنان مبتلا به سرطان پستان، مشخص شد که فقط ۲۱۵ نفر از آنان سابقه خانوادگی این بیماری را داشته اند. پزشکان نمی توانند به طور قطعی نظر بدهند که ابتلاء به سرطان در یک فرد وابسته به عوامل ژنتیکی است با عوامل غیر ژنتیکی. بنابراین همه فامیل های درجه اول مبتلایان به سرطان پستان مستعد ابتلاء در نظر گرفته می شوند. اگر چه بسیاری از آنان مبتلا به این بیماری نخواهند شد.

از بین زنانی که به طور ارثی مستعد ابتلا به سرطان پستان هستند، در عده ای، نقص در ژن BRCA1 موجود است. در بدن هر زن یک جنت ژن BRCA وجود دارد که یکی از طرف مادری و یکی از طرف پدری به ارث رسیده است. در بیشتر مردم هر دو ژن BRCA1 عملکرد طبیعی دارند اما در بعضی، مشکلی در این ژن وجود دارد.

این مشکل می تواند در هر قسمت از ژن بوجود آمده باشد. اما بعضی از اشکالات در ساختار ژن، شانس ابتلا به سرطان پستان با تخمدان را افزایش می دهد. بعضی از دانشمندان اعتقاد دارند که BRCA1 ژن مهار کننده تومور است. پروتئینی که به عنوان ترمز برای رشد سلولی عمل می کند از روی این ژن ساخته می شود. ژن BRCA1 طبیعی باعث می شود که سلول ها سرطانی نشده و خارج از کنترل رشد نکنند. اما فردی که فقط یکی از ژنهای BRCA1 او جهش یافته است، تا زمانی که ژن سالم ترمز سلولی را هدایت می کند به سرطان پستان مبتلا نخواهند شد. اگر هر چیزی مثل سموم طبیعی، به ژن آسیب برساند سلولهای پستان این پروتئین کنترل کننده را از دست می دهند. و سلول شروع به تکثیر کرده و تومور بدخیم بوجود می آید.

زنی که ژن جهش یافته BRCA1 دارد، حدود ۸۷% احتمال ابتلا به سرطان پستان و ٪۹۰ احتمال ابتلا به سرطان تخمدان در او تا سن ۷۰ سالگی وجود دارد. داشتن ژن BRCA2 در زنان مشابه BRCA است. اما مردانی که ژن جهش یافته BRCA2 دارند احتمال ابتلا به سرطان سینه در آنان بالاست. (در مورد BRCA1 اینطور نیست.) نقایص BRCA1 و BRCA2 بسیار نادر هستند و تنها عامل نیمی از سرطان های ارثی پستان می باشند (یعنی نیمی از سرطان های پستان که ارثی هستند وابسته به این ژن است، و یا ٪۵۰ تمام سرطان های پستان).

دانشمندان فکر می کنند که حدود ۱۰۰۰۰۰ زن آمریکایی دارای این ژنهای ناقص هستند و از وجود آن بی خبرند. این ژنها بسیار پیچیده اند و جهش های متفاوتی می تواند در آنها بوجود بیاید. بنابراین نمی توان تست مؤثر و کم هزینه ای برای شناسایی آنان طرح ریزی کرد.

خیلی از زنانی که مبتلا به سرطان پستان می شوند دارای ژن های طبیعی BRCA1 هستند، بنابراین اگر اشکالی در این ژن دیده نشد به این معنی نیست که شخص مبتلا به سرطان نخواهد شد. شاید ژنهای دیگری هم باشند که احتمال ابتلا به سرطان پستان و تخمدان را بالا ببرند ولی هنوز شناسایی نشده اند. از طرف دیگر داشتن ژنهای BRCA1 جهش یافته به این معنی نیست که شخص حتما به سرطان مبتلا خواهد شد. قطعا شانس ابتلا افزایش می یابد، اما عوامل دیگری برای ابتلا به سرطان پستان وجود دارد که دانشمندان هنوز آنها را کشف نکرده اند.

صرف نظر از ژنهای BRCA1 و BRCA2، نشانه های دیگری دال بر ژنتیکی بودن سرطان پستان در یک خانواده وجود دارد.

• ابتلا به این بیماری در دو نفر از خویشاوندان نزدیک (مثل مادر و دختر)
• سرطان های بدخیم که به طور جداگانه در هر دو پستان ایجاد شوند.
• تشخیص سرطان در سنین پایین بخصوص قبل از یائسگی (هرچه سن فرد در هنگام ابتلا به سرطان بالاتر باشد احتمال ارثی بودن آن کمتر است.)
• همانطور که مشاهده کردید، ارثی بودن سرطان پستان به عوامل متعددی بستگی دارد. اگر مادرتان مبتلا به این بیماری بوده است، باید بدانید که در زمان ابتلا چند سال داشته است؟ اگر ابتلا به سرطان قبل از یائسگی و یا جداگانه در هر دو پستان باشد، ریسک ابتلا به سرطان در شما افزایش می یابد. هر چه تعداد خویشاوندان شما که سرطان پستان زودرس یا در هر دو پستان داشته اند، بیشتر باشد، خطر ابتلا زیادتر می شود. البته این عوامل تنها نشانه هایی بیش نیستند و صد در صد نمی توان به آنها اکتفا کرد. حتی اگر دو نفر از خویشاوندان شما دچار سرطان زودرس پستان شده اند به این معنی نیست که این بیماری در خانواده شما ارثی است. سرطان در هر خانواده ای می تواند وجود داشته باشد و هر چه خانواده بزرگتر و طول عمر افراد بیشتر باشد، سرطان های بیشتری در آن خانواده به چشم می خورد.

توجه:

تحقیقات جدید نشان داده است که یکی از اشکالاتی که در BRCA1 ایجاد می شود در یهودیان اشکنازی بیشتر است و NCI «مرکز بین المللی تحقیقات ژنوم انسانی» بزودی تحقیقات دیگری بر روی این افراد شروع خواهد کرد تا شیوع این مسئله و ارتباط آن را با سرطان پستان مشخص کند. دانشمندان می گویند: به احتمال زیاد هیچ کس نخواهد توانست تنها یک عامل برای سرطان پستان پیدا کند و همچنین موارد ارثی سرطان پستان بسیار نادر است.

عوامل خطر زای ژنتیکی در سرطان پستان

بیشتر زنانی که در خانوادهایشان سابقه بیماری سرطان پستان وجود دارد، فکر می کنند که آنها هم صد در صد به این بیماری مبتلا می شوند، اما اینگونه نیست. عده ای آنقدر به این مسأله اطمینان دارند که ترجیح میدهند هر دو سینه شان را در حالی که از سلامت برخوردار است) بر دارند.

آنچه که بسیاری از زنان نمی دانند این است که خطر ابتلای وراثتی آنقدر زیاد نیست که فکرش را می کنند. خیلی از دختران با خواهران فرد مبتلا به سرطان پستان، فکر میکنند که صد در صد به این بیماری مبتلا می شوند، در حالی که زنی که مادرش سرطان پستان دارد فقط ۲۱٪ احتمال خطر ابتلا برایش وجود دارد. و اگر مادر و خواهر هر دو مبتلا شوند خطر ابتلا ۲۵٪ است. به گونه ای دیگر می توان گفت که ۷۵% احتمال دارد که شخص به این بیماری مبتلا نشود.

در صورت وجود همزمان ژن 13RCA (جهش یافته) احتمال خطر به ۸۵٪ می رسد. اگر شما به دلیل سابقه خانوادگی در این مورد نگران هستید، اولین اقدام این است که اطلاعات دقیقی در مورد عوامل خطر زای دیگر به دست آورید و با کمک آن اطلاعات بتوانید سلامتی خودتان را کنترل کنید. به این ترتیب می دانید که از چه چیزهایی بترسید و از چه چیزهایی نترسید. چه وقت سؤالاتی را مطرح

کنید و چه وقت نظرات دیگران را جویا شوید. اغلب اطلاعات واضح و درست را نمی توان به آسانی بدست آورد. اگر فکر می کنید در معرض ابتلا به سرطان به علت وراثت هستید، به موارد زیر توجه کنید:

• مشاوره ژنتیکی انجام دهید.
• آزمایشات تشخیصی انجام دهید.
• اگر دو نفر از بستگان نزدیک شما اخیرا دچار این بیماری شده اند (قبل از یائسگی، سرطان در هر دو پستان باید از سن ۴۰ سالگی ماموگرافی سالانه انجام دهید.
• متخصصان پیشنهاد می کنند که اگر سابقه سرطان سینه در سنین پایین در خانواده شما زیاد است، تست ماموگرافی را ۵ سال زودتر از سن تشخیص در افراد خانواده شروع و آن را سالی یکبار تکرار کنید.
• تست های تشخیص BRCA1 و BRCA2 و نمونه خون تان را آزمایش و با دیگر اعضای خانواده مقایسه کنید
• با پزشک متخصص خود در مورد مصرف داروی تاموکسیفن (داروی پیشگیری کننده از سرطان سینه) مشورت کنید.
• در مورد ملحق شدنتان به گروه تحقیقات سرطان با متخصصین مشورت کنید.
• 

تست های BRCA1 و BRCA2

شما می توانید با انجام تست های ژنتیکی مطلع شوید که آیا دارای ژن جهش یافته مسئول سرطان هستید یا نه؟ گرچه این تست از سال ۱۹۹۹ به صورت تجاری در دسترس است، پیچیدگی و قیمت آن باعث شده که انجام آن برای تمام زنان مقدور نباشد، و فقط زنانی که به احتمال زیاد دارای ژن جهش یافته هستند آن را انجام می دهند. علاوه بر این اگر شما به فکر انجام تست ژنتیکی هستید در صورت مثبت بودن تست باید آثار روانی آن را در نظر بگیرید. و نتیجه باید کاملا محرمانه باشد چون ممکن است آثار بدی در زندگی شما داشته باشد در نتیجه نباید آن را یک تست معمولی فرض کنید.

افق های آینده…

دانشمندان در حال مطالعه راههایی هستند که روزی بتوانند مبتلایان به سرطان را به موقع شناسایی کنند.

• تجزیه مو: (تحقیق جدیدی که در استرالیا انجام شده با تجزیه یک رشته از مو به راحتی می توان سرطان پستان را شناسایی کرد زیرا موهای افراد مبتلا، ساختمان متفاوتی دارد. موی زنانی که ژن جهش یافته BRCA دارند بر خلاف موی بقیه زنان حلقه های فشرده دارد.
• آزمایش خون: اندازه گیری استروژن و تستوسترون در زنان بالاتر از ۱۵ سال ممکن است ریسک ابتلا به سرطان را نشان دهد. طبق مطالعات انجام شده، مقدار بالای این هورمونها در سنین بالا با سرطان پستان در ارتباط است.

نشانه های هشدار دهنده

بعضی از تغییرات در پستان می تواند نشانه سرطان باشد. مانند موارد زیر:

• توده یا ضخامت در پستان یا زیر بغل
• تغییرات نوک پستان (افزایش ضخامت) تورفتگی، خونریزی یا ترشح نوک پستان
• قرمزی، برجستگی یا فرورفتگی های ریز در سطح پوست پستان (مثل پرتقال)
• ورم، تغییر رنگ یا تغییر حالت د وریدهای برجسته و نامنظم
• درد و تغییر فرم یا تغییر اندازه
• وجود نقاطی در ماموگرام

در طی مراحل مختلف زندگی، پستان ها دچار تغییراتی می شوند. وجود برخی از علائم ممکن است با سیکل قاعدگی، حاملگی، شیردهی و یا یائسگی ارتباط داشته باشد. خیلی از اوقات توده های موجود در پستان، کیست های بی ضرری هستند (کیسه محتوی مایع) و اصلا ربطی به سرطان ندارند. بیشتر این کیست ها خود به خود از بین می روند. اما در بعضی از موارد می تواند نشانه ای از سرطان باشد. پس حتما این تغییرات را به پزشک اطلاع داده و معاینه پستان انجام دهید. برای بررسی دقیقتر، ماموگرافی درخواست می شود (عکسبرداری از پستان).

تست های دیگری هم برای این منظور وجود دارد

سونوگرافي: (امواج صوتی که تصویری از داخل پستان ایجاد می کند) برای یافتن توده و پی بردن به اینکه توده تو پر است یا کیسه پر مایع.

آسپیراسیون: (استفاده از سوزن برای کشیدن مایع داخل پستان و بررسی سلول های آن)

نمونه برداری: (خارج کردن تمام یا قسمتی از توده پستان توسط جراحی)

ماموگرافی

ماموگرافی استفاده از اشعه برای تشخیص سرطان پستان، یک یا دو سال قبل از تشکیل توده و در مراحل اولیه و قابل درمان است. بیش از ۹۰٪ از سرطان های پستان در این مرحله قابل درمان هستند.

بر خلاف عقیده خیلی از متخصصین، انجمن سرطان امریکا پیشنهاد می کند که زنان بین ۴۰ تا ۴۹ سال هر سال با دو سال یکبار و زنان ۵۰ سال به بالا سالی یکبار ماموگرافی انجام دهند. اگر مورد غیر عادی مانند وجود یک توده یا تغییرات غیر عادی در پوست و یا بزرگ شدن نوک پستان مشاهده شد، سونوگرافی، نمونه برداری با مشاوره با پزشک جراح مورد نیاز است.

مواردی که باید قبل از انجام ماموگرافی رعایت شود

مواردی که باید قبل از انجام ماموگرافی بدانید:

• در روز انجام ماموگرافی از اسپری، عطر، پودر یا روغن زیربغل با سینه استفاده نکنید. چون این موارد ممکن است در ماموگرام به صورت سایه ظاهر شوند.
• هنگام انجام ماموگرافی بلوز دامن یا بلوز شلوار بپوشید (لباس یکسره به تن نکنید) چون باید هنگام تست بالاتنه شما برهنه باشد.
• برنامه ماموگرافی را برای اولین روزهای پس از قاعدگی برنامه ریزی کنید. چون در آن زمان سطح هورمون پایین است و در ماموگرافی اثر نمی گذارد.

اگرچه در هنگام ماموگرافی فشار به پستان کمی ناراحت کننده است اما نباید درد قابل توجهی داشته باشد.

سونوگرافی یا ماموگرافی

ماموگرافی در زنانی که پستان هایشان را بیشتر چربی تشکیل داده است خوب است اما در زنان جوانی که سینه های متراکم دارند، مجاری غدد و بافت پستان می تواند تومور را پنهان کند. در حقیقت ماموگرافی ۱۰٪ از کل تومورها را نشان نمی دهد و ۷۵ تا ۸۰ درصد از ضایعاتی که در ماموگرام دیده می شود بی ضررند. به عنوان وسیله تشخیصی، سونوگرافی با قدرت تفکیکی بالا، برای تشخیص خوش خیم یا بدخیم بودن توموری که توسط لمس یا ماموگرام یافت شده، خیلی مفید است.

نمونه برداری از بافت پستان

اگر توده تو پر در ماموگرام یا سونوگرافی دیده شد، لازم است که پزشک متخصص برای تعیین نوع سلول های آن نمونه برداری انجام دهد. در گذشته، نمونه برداری توسط سوزن، دردناک و ناراحت کننده بود. بخصوص اگر توده در عمق بافت پستان قرار داشت.

امروزه ۴۰ الی ۵۰ درصد از بیمارستان های امریکا خیلی آسان و سریع نمونه برداری غیر تهاجمی MIBB با استریو تاکتیک را انجام می دهند. پس از بی حسی موضعی و توسط دوربین های دیجیتالی، متخصص سوزنی را داخل پستان فرو می کند و وقتی که سوزن به توده برخورد کرد (همزمان توسط دوربین آن را می بیند) با فشار تکمه ای، سوزن را به داخل توده می فرستد و نمونه ای از بافت آن بر می دارد. این عمل بدون درد است.

این کار در همه موارد مناسب نیست. برای مثال وقتی توده قابل لمس است و همچنین اگر نمونه کوچک باشد ممکن است بافت های سرطانی در آن قسمت نباشند. به علاوه خیلی از افراد ترجیح می دهند که تمام توده را از سینه خارج کنند و به یکباره خیالشان راحت شود.

سؤالاتی که می توانید هنگام نمونه برداری از توده مشکوک، از پزشک متخصص بپرسید.

• نمونه برداری من چه نوع است؟ چرا؟ آیا می توان همه توده را برداشت یا فقط قسمتی از آن را؟
• آیا می توان مایع درون آن را با سوزن خارج کرد؟
• نمونه برداری چقدر طول می کشد؟ چرا؟ آیا می توان همه توده را برداشت یا فقط بخشی از آن را؟
• آیا برای انجام نمونه برداری بیهوشی لازم است؟ یا اینکه می توان نمونه برداری را سر پایی انجام داد.
• آیا MITB در این بیمارستان انجام می شود؟
• اگر مبتلا به سرطان باشم چه تست های دیگری مورد نیاز است؟
• آیا آزمایشات گیرنده های استروژن و پروژسترون را بر روی همان نمونه برداشته شده، انجام می دهید. این تست ها چه چیز را مشخص می کنند؟
• آیا تست های مخصوص دیگری (فلوسایتومتری و بررسی سایر نشانگرهای تهاجمی بودن تومور) بر روی نمونه انجام می شود؟
• آیا کاری که انجام می دهید دو مرحله ای است (در روش دو مرحله ای پس از دریافت نتایج نمونه برداری از روش های مختلف درمانی مطلع خواهید شد و اگر جراحی دیگری مورد نیاز باشد به طور جداگانه انجام خواهد شد.)

امروزه رضایت نامه از بیماران برای انجام تست های یک مرحله ای یا دو مرحله ای لازم است.

• آثار زخم به جا مانده پس از جراحی چقدر خواهد بود؟
• آیا نمونه برداری ضایعاتی به دنبال دارد؟
• جواب نمونه برداری پس از چه مدت معلوم خواهد شد؟
• اگر سرطان تشخیص داده شود (بعد از نمونه برداری برای انتخاب نوع درمان چقدر وقت خواهم داشت؟

اگر نتیجه نمونه برداری مثبت باشد

اگر نتیجه نمونه برداری مثبت باشد، شما باید تصمیمات مهمی در مورد درمان بگیرید. راههای متفاوتی برایتان وجود دارد. پزشک متخصص می تواند برای تصمیم گیری در موارد زیر شما را راهنمایی کند.

• سرطان پستان من از چه نوعی است؟
• با انجام چه تست هایی می توانم بفهمم که آیا سرطان به نقاط دیگر هم سرایت کرده است یا نه؟
• روش های درمانی برای من چیست؟ شما چه روشی را پیشنهاد می کنید؟ چرا؟
• خطرهای احتمالی در این روش ها چیست؟ : مزایا و خطرات این روش چیست؟
• آیا می توان تست های گیرنده استروژن و پروژسترون را بر روی بافت های خارج شده از بدن انجام داد؟
• نظر شما راجع به برداشتن توده توسط جراحی (با حفظ پستان) و رادیوتراپی چیست؟
• آیا این نوع درمان برای من مناسب است؟
• آیا علاوه بر جراحی روش های دیگر درمانی نظیر: شیمی درمانی، هورمون درمانی و رادیو تراپی، لازم است؟ در این صورت آیا شما مرا به پزشک متخصص سرطان معرفی می کنید؟
• آیا عمل جراحی ترمیمی پستان را می توان همزمان با جراحی توده سرطانی انجام داد؟ مزایا و معایب این کار چیست؟
• اگر بخواهم عمل ترمیمی انجام دهم، نظر شما در مورد پروتزهای پستان چیست؟ – برای تصمیم گیری چقدر وقت خواهم داشت؟
• آیا محلی وجود دارد که بر روی بیمارانی نظیر من تحقيق شود؟ اطلاعات بیشتر در این مورد را چگونه می توانم به دست آورم؟ . آیا پزشک متخصص دیگری برای سرطان پستان به من معرفی می کنید؟
• آیا مرا به مجمع پیشرفته سرطان شناسی معرفی می کنید؟

تحقیقات بالینی

قبل از شروع درمان سرطان پستان ممکن است بخواهید در یک مطالعه بالینی شرکت کنید. این مطالعات برای یافتن روش های جدیدتر و موثرتر است. اگر در مطالعه بالینی ثابت شد که روش جدید درمانی مؤثرتر از روش های موجود است، روش جدید استاندارد و متداول خواهد شد. قبل از پیوستن به تحقیقات، از مزایا و معایب آن کاملا اطلاع پیدا کنید. چون ممکن است شما در یک گروه جزو افرادی قرار گیرید که به جای دارو، دارونما دریافت می کنند. (درمان بیهوده)

پیشنهاد جالب

اگر در نزدیکی یک مرکز مجهز درمان سرطان زندگی میکنید بهتر است به آنجا مراجعه کنید و از وجود تیم متخصصان درمان سرطان و روش های جدید درمانی آنجا بهره مند شوید.

مطالعات نشان داده است در کسانی که تومورهای کوچکی دارند که به غدد لنفاوی اطراف دست اندازی نکرده است، خارج کردن توده توسط جراحی و برداشتن کل سینه نتیجه یکسانی داشته است. همچنین بر داشتن تومور به همراه شیمی درمانی و رادیو تراپی بهترین و مؤثرترین روش درمان محسوب می شود. در طی خارج کردن توده از پستان، پزشک تعدادی از غدد لنفاوی را خارج و از نظر وجود سلول های سرطانی مورد آزمایش قرار می دهد. آیا پزشک شما در انجام نمونه برداری غده ستينله، روش جدیدی که در آن دیگر نیازی نیست که برای بررسی پیشرفت سرطان از حدود ۳۰ غده لنفاوی نمونه برداری شود، تبحر دارد؟

در این روش جدید، پزشکان نشانگر رادیو اکتیو را داخل تومور تزریق می کنند. سپس سینه را ماساژ می دهند تا این ماده درون عروق النفاوی به حرکت در آید. با این روش پزشکان متوجه می شوند که سلول های سرطانی اول به کدام غده دست اندازی می کنند. به این طریق اگر غده سنتینل سرطانی نباشد، پزشکان فرض می کنند که سرطان پیشرفت نکرده است. در سال ۱۹۹۹ برای انجام این روش تنها ۱۰٪ جراحان آموزش دیده بودند، اما پیش بینی می شود که در عرض چند سال آینده، این روش فراگیر شود. اگر تومور بزرگ باشد، جراح ماستکتومی ساده برداشتن پستان را انجام می دهد و اگر تومور بزرگتر با فشرده شده و با احتمال عود آن وجود داشته باشد، ماستکتومی رادیکال تغییر یافته (برداشتن پستان و غدد لنفاوی و بعضی ماهیچه های زیر پستان را پیشنهاد می کند.

این نوع جراحی وسیع را می توان با ترمیم پستان (یا در همان زمان و یا پس از آن همراه کرد. اگر می خواهید عمل ترمیم پستان انجام دهید، قبل از جراحی به پزشکتان بگویید، زیرا ممکن است نحوه عمل را تغییر دهد. بیشتر پزشکان اعتقاد دارند اگر سرطان به عضلات قفسه سینه دست اندازی کرده باشد، ماستکتومی رادیکال بهترین روش درمانی خواهد بود. امروزه این عمل تنها در مواقعی که سرطان به عضلات سینه انتشار پیدا کرده، انجام می شود. با وجود این هر چقدر که جراح ماهرانه و دقیق عمل کند نمی تواند همه سلول های سرطانی منتشر شده در غدد لنفاوی و خون را از میان بردارد. به همین علت سایر روش های درمانی مانند: رادیو تراپی، شیمی درمانی، و هورمون درمانی نیز لازم است.

پس از جراحی

امکان دارد پزشک جراح پس از خارج کردن توده سرطانی، انجام رادیوتراپی را برای کوچک کردن سلول های باقی مانده سرطانی پیشنهاد کند. رادیوتراپی باعث از بین رفتن سلول هایی که تقسیم سریعی دارند (مثل سلول های سرطانی)، می شود. متأسفانه رادیو تراپی بر روی سایر سلول هایی که سریع تقسیم می شوند (مثل سلول های پوست، مو و ناخن) نیز اثر می گذارد. به همین دلیل است که گاهی باعث مشکلات پوستی و ریزش مو می شود.

حتی اگر سلول های سرطانی در غدد لنفاوی یافت نشوند، باز هم پس از خارج کردن توده سرطانی، رادیوتراپی لازم است. همچنین ممکن است پس از جراحی سرطان پستان، حتی اگر در مراحل ابتدایی باشد، شیمی درمانی انجام شود. با شیمی درمانی احتمال عود سرطان کمتر می شود اما عوارضی جانبی دارد و در عین حال تضمين حتمی برای عود نکردن سرطان وجود ندارد.

اگر تومور پیشرفت کند، ۲۲% احتمال دارد که شخص فقط ۵ سال دیگر به زندگی ادامه دهد. اگر شیمی درمانی انجام شود ممکن است پزشک از سلول های مادر (که پیشساز گلبول های سفید خون هستند برای مؤثر تر کردن درمان استفاده کند. پزشک در ابتدا سلول های مادر را از مغز استخوان یا خون می گیرد، سپس با دوز بالای شیمی درمانی با رادیو تراپی سلول های سرطانی را از بین می برد. از آنجایی که در این روش گلبول های سفید سالم خون نیز از بین می روند، بیمار مستعد عنونت می شود. در نهایت سلول های مادر دوباره جایگزین می شوند و بدن می تواند در برابر عفونت ها از خود دفاع کند.

می توان با استفاده از داروهای ضد استروژن که معمولا به شکل دارویی و تاموکسیفن» (TaraoxiFea) تجویز می شوند، رشد سلول های سرطانی را کاهش داد. این درمان حداقل دو سال و گاهی د سال ادامه می یابد. مطالعاتی که در طول ۱۵ سال گذشته انجام شده، نشان داده است که تاموکسیفن احتمال بروز سرطان پستان را در فردی که قبلا سرطان داشته کاهش می دهد.

عوارض جانبی تاموکسیفن شامل موارد زیر است:

احتمال ابتلا به سرطان آندومتر (افزایش خطر ابتلا به سرطان پوشش داخلی رحم). اگر دارو بیش از ۵ سال مصرف شود احتمال خطر افزایش می یابد. سایر عوارض جانبی شامل علائم شبه یائسگی: افزایش وزن، گرگرفتگی، حالت های هیجانی و غیره هستند.

توجه: یک داروی جدید ضد سرطان ممکن است احتمال عود سرطان پستان را کاهش دهد. به نظر می رسد که هرسپتین Herception جلوی انتشار سلول های رضاتی را بگیرد و اگر همراه با سایر داروهای شیمی درمانی مصرف شود اثر آنها را افزایش می دهد.

انجمن سرطان امریکا اعلام کرده است که نیمی از زنانی که ۲۵ سال پیش سرطان آنها شناسایی و معالجه شده است، در حال حاضر زنده اند.