با کودکانی که نمی خواهد به مدرسه برود چه روشهایی را باید اتخاذ کرد

کودک نمی خواهد به مدرسه برود

در طول این هفته، سومین بار است که «جسی» معده درد و سردرد دارد و اصرار می کند آنقدر حالش بد است که نمی تواند به مدرسه برود. «مارتی» از روش متفاوتی استفاده می کند، او آنقدر نگران ترک کردن خانه است که زیر تخت خوابش پنهان می شود تا کسی او را پیدا نکند. «تام» ده ساله تصمیم می گیرد که دیگر قصد ندارد به مدرسه برود، فقط همین!

والدین هرگز مطمئن نیستند که وادار کردن کودک برای رفتن به مدرسه کار درستی است یا نه، آنها نمی دانند آیا واقعأ کودکانشان احساس ناتوانی می کنند یا مثل خیلی از کودکان در مرحله ای از دوران کودکیشان فقط نمی خواهند بروند. در خانواده هایی که مدرسه رفتن به یک مشکل تبدیل شده است، ساعت اولیه صبح اغلب با اشک و بحث و جدل پر میشوند.

اکثر کودکانی که والدینشان آنها را برای کمک نزد ما می آورند، به خاطر این رفتار دلایل واقعی دارند و تعداد کمی برای رفتن به مدرسه به شدت گریه می کنند. این احساسات می توانند از نگرانی جدایی تا ترس از بدترین دانش آموز مدرسه باشد. کودکان یاد نگرفته اند چگونه با تمام مشکلات دنیای خارج مواجه شوند. بنابراین، آنها ترجیح میدهند که از آنها دوری کنند. گرچه گاهی مشکلات درست همین جا در خانه هستند. برای مثال، والدین در یک مرحله پرتنش هستند و کودک می ترسد وقتی در مدرسه است، اتفاق بد یبیفتد. یا در موارد دیگر، کودک ناخودآگاه احساس می کند اگر او حضور داشته باشد تا خانواده بر او تأکید کنند والدین دیگر با هم نزاع نخواهند کرد.

شما نمی توانید کودک را مجبور کنید عاشق مدرسه باشد اما می توانید به او اطمینان دهید، در مواجه با احساساتشان به او کمک می کنید و او را راهنمایی کنید تا یک راه حل مطلوب و مؤثر بیابد. به همین ترتیب، شما می توانید از الگوهای رفتاری که به مشکل منتهی می شوند اجتناب کنید و آنها را تغییر دهید.

برای خانه ماندن معیارهایی در نظر بگیرید.

برای مدرسه نرفتن معیارهایی در نظر بگیرید. برای مثال درجه حرارت بدن کودک باید بیشتر از ۳۸ درجه باشد و علایم کاملا مشخصی از بیماری داشته باشد، باید در بستر بماند. اگر در منزل با کودکتان مواجه شدید که بعد از رفتن اتوبوس مدرسه، بیماری او به طور مرموزی از بین می رود، بنابراین دقت کنید آن روز نباید روز تفریح و بازی و خوراکی خوردن باشد. محیط بستر بیماری ایجاد کنید: هیچ دوستی برای بازی نمی آید، تمام روز در تخت می ماند و فقط غذاهای سبک و مقوی می خورد.

دلیل را کشف کنید.

بررسی کنید چه چیزی کودک شما را آنقدر آزار می دهد که از مدرسه گریزان است.

• با او صحبت کنید. کودک را تشویق کنید تا به شما بگوید در مدرسه چه اتفاقی می افتد که او ترجیح می دهد آنجا نرود. از او بخواهید تا فهرستی از موارد مورد علاقه اش و مواردی که کمتر به آنها علاقه دارد، در مورد مدرسه درست کند و برای هر یک دلیل بیاورد که چرا این گونه است. به دنبال نشانه هایی باشید که به شما می گویند او از مدرسه نمی ترسد، بلکه از ترک کرن خانه می ترسد. ممکن است نتوانید مشکلی را حل کنید، اما می توانید به او کمک کنید تا با احساساتش کنار بیاید و با عشق و موافقت به او اطمینان بدهید.
• با خواهر یا برادر و دوستانش صحبت کنید. گاهی با صحبت کردن با دیگران می توانید به احساسات و مشکلات کودک خود پی ببرید. البته اگر آنها از مشکلاتی که منجر به این رفتار می شوند، اطلاع داشته باشند. گاهی برادر با خواهر بزرگتر، اطلاعات خاصی در مورد شرایط دارد و می تواند کمک کند.
• با معلم صحبت کنید. در مورد مشکل رفتاری کودک بامعلم او صحبت کنید. چه مشکل

آموزشی باشد و چه عاطفی، معلم باید از آن مطلع شود و شاید بتواند در متوجه شدن راه – حل های مناسب کمک کند.

خلاء بین خانه و مدرسه را پر کنید.

از این راه ها برای ترغیب میل و رغبت حضور در مدرسه استفاده کنید.

• در مورد آن با نظر مساعد حرف بزنید. رویدادهای مهم مدرسه را روی تقویم علامت بزنید و کودک را تشویق کنید تا مشتاقانه منتظر آنها باشد. «جمعه آینده روز نظافت عمومی است. پسر، کلی خوش میگذرد.» یا «کلاس شما قرار است این هفته به ایستگاه آتش نشانی برود، فکر می کنی آنجا چه خواهی دید؟ یادت باشد همه چیز را خوب برای من تعریف کنی.»
• برای ایجاد انگیزه از «نشان بده و بگو» استفاده کنید. به او کمک کنید تا یک چیز خاص برای نشان دادن و گفتن پیدا کند، می تواند کتاب مورد علاقه یا یک تصویر از گربه اش یا یک ابزار جالب باشد تا در مورد آن در کلاس صحبت کند. به او کمک کنید و از قبل برنامه ریزی کنید، از واحدهای درسی در مطالعات اجتماعی با موضوعات دیگر به عنوان راهنمای انتخاب استفاده کند.
• در مورد اینکه چه چیز مدرسه را دوست دارد، صحبت کنید. از کودک بخواهید تا هر آنچه در مورد مدرسه دوست دارد را فهرست کند و سپس از این اطلاعات به عنوان انگیزه استفاده کنید: «آیا امروز روز هنر نیست؟، «تو واقعأ خانم معلم آنجل را دوست داری، اینطوری نیست؟»، «امروز روز پیشاهنگی هم است. امروز قراره چه روز فوق العاده ای باشد.»
• دوستی های مدرسه را تشویق کنید. به کودکتان کمک کنید دوست پیدا کند و دوستی های شکل گرفته را پرورش دهید، به خصوص اگر به مدرسه نزدیک خانه نمی رود و بیشتر بچه۔ های نزدیک منزل را می شناسد. برنامه ای بگذارید تا دوستانش برای بازی به آنجا بیایند. با یک بار در هفته بازی گروهی در بعداز ظهر شروع کنید و از والدین بخواهید که هر بار یکی میزبان باشد. در مورد بچه های بزرگتر، راه هایی را پیشنهاد دهید تا با دوستانش باشد. سوزی! چرا به هلن زنگ نمیزنی و از او نمی خواهی امشب با ما به سینما بیاید.»

کودک را به مدرسه ببرید.

در اکثر موارد هدف شما این است که کودک خود را مطابق یک برنامه منظم به مدرسه بازگردانید. با درک اینکه کشمکش برای نرفتن وجوددارد- به خصوص بعد از یک دوره تعطیلات و بیماری و یا هر چیز دیگری باشد – کودک خود را به مدرسه ببرید.

• سریع کودک را به روش عادی صبح باز گردانید. تمام تلاش خود را در جهت آماده کردن و بیرون بردن او معطوف کنید، اگرچه تشریفات آماده شدن بیشتر باشد، آسان تر خواهد بود. لباس پوشیدن و غذا خوردن را به صورت عادت در آورید، به طوری که بدون فکر کردن آن را مثل یک کار عادی روزانه انجام دهد. اگر بر خلاف شما عمل کرد، آن را تغییر دهید. برای مثال، «شارن» همیشه آنقدر دیر می کند که پدر باید او را خواب آلود به مدرسه ببرد. به این کار خاتمه دهید، اما اجازه دهید وقتی که به موقع آماده شده است، با پدر صبحانه بخورد.
• اظهارات منفی را نادیده بگیرید. حتی به اظهارنظرهای منفی در مورد مدرسه پاسخ ندهید. از طرف دیگر، اظهارات و عملکردهای مثبت را تشویق و ترغیب کنید.
• در صورت لزوم یک راهنمای دستی درست کنید. اگر مجبور شدید، کودک خود را مثل یک عروسک مجبور به انجام کارهای روزمره صبح کنید و در تمام مسیر تا کلاس درسی او را همراهی کنید، هر یک از والدین که کمتر عاطفی است باید اینکار را انجام دهد. جدی، صبور و در عین حال مثبت باشید. او را مجبور به حرکت کنید، با او به درون کلاس بروید و سپس به سرعت آنجا را ترک کنید.

به تدریج کودک را مجبور به حضور منظم کنید.

اگر کودک برای مدتی در مدرسه حضور نداشت یا از رفتن به مدرسه امتناع می کند، لازم است به همراه معلم و مدیران مدرسه مقدماتی ترتیب دهید. این توصیه ها در مورد چند کودک مؤثر واقع شدند.

• ترتیبی دهید تا کودک را در قسمت در ورودی ملاقات کنند. شاید معلم و یا یکی از مسئولین دیگر در قسمت در ورودی مدرسه به استقبال او بیایند و او را تا کلاس همراهی کنند. این کار باید با احتیاط انجام شود، البته بچه های دیگر نباید متوجه شوند یا تمسخر کنند.
• ترتیبی دهید تا کودک مدتی را در یک مکان ایمن سپری کند. در شروع سال تحصیلی به کودکی که در مورد رفتن به کلاس احساس ناراحتی می کند، باید اجازه داد تا دقایقی را با معلم سال قبل خود بگذراند و به آرامی به محیط جدید عادت کند.
• بعد از پایان ساعت مدرسه به مدرسه بروید. ترتیبی دهید تا برای یک هفته بعد از پایان مدرسه، کودک را به مدرسه ببرید. بنابراین وقتی بچه های دیگر در آنجا باشند، او احساس راحتی کامل می کند.
• ترتیب حضور نیمه وقت را بدهید. اجازه دهید کودک یک ساعت در مدرسه بماند یا در جلسات صبح یا بعد از ظهر و سپس به تدریج زمان بیشتری را در آنجا سپری کند.

رفتار حضور مثبت را تقویت کنید.

به کودک بگویید چقدر عالی است او به مدرسه می رود. هر عملی که او را در جهت حضور در مدرسه سوق می دهد، تشویق کنید. (آماده شدن، رفتن و در آنجا ماندن….)

• با توجه خود، به او پاداش بدهید. اگر کودک شما با مدرسه نرفتن وقت شما را می گیرد، تغییری ایجاد کنید. بعد از اینکه بخشی از روز را در مدرسه ماند، برای او ناهار ببرید یا بعد از مدرسه برای خوردن یک خوراکی مخصوص و یا رفتن به گردش دنبال او بروید.
• یک سیستم پاداش رسمی تنظیم کنید. به خاطر اینکه کودکتان برای مدرسه رفتن آماده میشود و بعد به خاطر مدرسه رفتن و سپس برای حضور در مدرسه به او امتیازاتی بدهید. به یاد داشته باشید که در شروع، این تقویت کننده باید قوی تر باشد تا رفتار شکل بگیرد. ممکن است بعد از تعطیلات یا بیماری مجبور باشید این سیستم پاداش را دوباره شروع کنید.

برای ترس مدرسه، از یک متخصص کمک بگیرید.

بعضی از کودکان به شدت در برابر رفتن به مدرسه مقاومت می کنند اگر در مورد کودک شما صدق می کند، شاید لازم باشد برای دفع این مشکل از کسی کمک بخواهید. بسیار مهم است که خیلی زود از یک متخصص مشاوره بخواهید. چون بسیاری از والدین که دچار بیماری ترس از مکانهای شلوغ هستند، وقتی کودک بودند از مدرسه می ترسیدند.