اوتیسم در کودکان

علائم و نشانه های اوتیسم در کودکان چیست؟

در این بیماری کودک مشکلاتی در رابطه با مردم و موقعیت های مختلف دارد و نسبت به هرگونه تغییری در برنامه های عادی خود به شدت مقاومت می کند. اوتیسم یک اختلال پیچیده است که ممکن است شدت آن کم یا زیاد باشد و به طور معمول در سه سال اول زندگی دیده می شود و میتواند با مشکلات دیگری از جمله ناتوانی در یادگیری مانند دیسلکسی یا اختلال های جسمانی مانند صرع همراه باشد.

تا همین اواخر اطلاعات ما درباره اوتیسم بسیار اندک بود و بیشتر محرومیت های عاطفی یا سوابق ناخوشایند در زندگی کودک یا دوران رشد او عامل بروز این بیماری شناخته میشد. اکنون می دانیم که اوتیسم ریشه فیزیولوژیک دارد و در نتیجه نوعی ناهنجاری در مغز بروز می کند. ممکن است یک عامل ارثی پایه موجب بروز این اختلال شود. اوتیسم در پسران چهار برابر شایع تر از دختران است.

تشخیص بیماری اوتیسم

از آنجایی که اوتیسم یک اختلال رشد می باشد ممکن است مدتی طول بکشد تا تفاوت های فرزندتان را با دیگر کودکان درک کنید. شاید در سال اول زندگی فرزندتان احساس کنید تمایلی به برقراری ارتباط با دیگران ندارد اما هیچ نشانه واضح دیگری از بیماری او تا مدتی بعد مشاهده نخواهید کرد. بیشتر والدین در حدود سه سالگی از ابتلای فرزندشان به اوتیسم یا حالات غیر طبیعی او آگاه می شوند.

کودک مبتلا به اوتیسم

اثرات اوتیسم

کودکان مبتلا به اوتیسم توانایی های کاملا متفاوتی دارند اما سه ویژگی خاص وجود دارد که در همه کودکان مبتلا به اوتیسم مشترک است: همه آنها در ایجاد رابطه اجتماعی و برقراری ارتباط مشکل دارند و قوه تخیل قدرتمندی ندارند. بسیاری از کودکان مبتلا به اوتیسم رفتارهای تکراری از خود نشان می دهند و گاهی حافظه بسیار بسیار پیچیده ای دارند.

تعامل اجتماعی

اگر شدت اوتیسم بسیار زیاد باشد فرزند شما با دیگران تفاوت خواهد داشت. در دوره نوزادی اوتیسم خود را با گریه های مداوم، آرامی، تماس چشمی ضعیف و ناتوانی در نشان دادن واکنش یا پاسخ دادن به حرکاتی مانند لبخند، دست تکان دادن یا حالات چهره خود را نشان می دهد. گریه های این کودکان معمولا با درآغوش گرفتن یا نگه داشتن نوزاد آرام نمی شود.

کودکان مبتلا به اوتیسم هیچ علاقه ای به تعامل با دیگران و به خصوص کودکان نشان نمی دهند. آنها هیچ دوستی نمی گیرند و وقتی افراد اجتماعی و خونگرم به آنها نزدیک می شوند معمولا رفتار نامناسبی از خود نشان می دهند. آنها ممکن است بخش هایی از گفتگویی را که به تازگی داشته اند تکرار کنند، رفتارهای تهاجمی داشته باشند یا از زبانی عجیب و گیج کننده استفاده کنند. در موارد خفیف تر اوتیسم کودک تعامل اجتماعی را می پذیرد اما چندان پاسخگو نیست و یا به گونه ای غیرفعال و تکراری واکنش نشان می دهد.

برقراری ارتباط

از همان سنین پایین اغلب کودکان دوست دارند با دیگران ارتباط برقرار کنند. حتی قبل از اینکه کودکان بتوانند اولین کلمات را به زبان بیاورند با استفاده از حرکات چهره و بدن با دیگران ایجاد رابطه می کنند. کودکان مبتلا به اوتیسم ظاهرا چنین علاقه ای ندارند. این کودکان حتی اگر دوست داشته باشند با دیگران حرف بزنند ترجیح می دهند خطاب به آنان چیزی گفته شود تا اینکه صحبت کنند.

یا اینکه صحبت کردن آنها به بیان نیازهای اولیه شان محدود می شود. فرزند شما ممکن است حالات آکولالیا( تکرار کلماتی که اخیرا شنیده است) از خود نشان بدهد و ممکن است برخی کلمات و عبارات خاص را به شکلی نادرست تکرار کند. بیشتر کودکان مبتلا به اوتیسم در استفاده از ضمیر های «من»، «تو» و «او» با مشکل روبرو میشوند.

آموزش به کودکان مبتلا به اوتیسم

تخیل

یک کودک مبتلا به اوتیسم در هنگام بازی با اسباب بازی هایش از تخیل خود استفاده نمی کند. و بیشتر چیزها را به همان شکلی که هستند می بیند. او ممکن است به بخش کوچکی از یک اسباب بازی، شخص یا شئ علاقمند شود. برای مثال وقتی با ترن اسباب بازی خود بازی می کند ممکن است روی بخش های کوچک آن مانند یک چرخ تمرکز کند و کمتر به شکل یک ترن واقعی به آن نگاه کند.

گاهی کودکان مبتلا به اوتیسم به انجام فعالیت هایی مرتبط با تخیل مانند خواندن تمایل دارند، اما این را نیز به شکل تکراری و کلیشه ای انجام میدهند، برای مثال ممکن است کودک بارها و بارها یک کتاب را بخواند.

رفتارهای تکراری

بالا و پایین پریدن های تکراری، ضربه زدن، با سر کوبیدن، دندان قروچه کردن، جیغ زدن، ضربه های مداوم با انگشت، پرت کردن اشیا و ایستادن و پریدن از روی پاشنه به روی پنجه پا بعضی از رفتارهای تکراری هستند که ممکن است در اوتیسم مشاهده شود. نوع رفتارهای تکراری که فرزند شما انجام میدهد بستگی به میزان توانایی او دارد. برخی رفتارهای پیچیده تر تکراری شامل ردیف کردن اشیا، تکرار کردن طرح ها یا جمع آوری تعداد زیادی از یک شئ خاص میباشند. ممکن است فرزندتان به موضوع خاصی علاقمند باشد و بارها سوالات مشابه در مورد آن از شما بپرسد و انتظار شنیدن همان پاسخ ها را داشته باشد.

ممکن است متوجه شوید که فرزندتان برنامه های تکراری و حتی برنامه های نامناسب تکراری را خیلی دوست دارد و میتواند بدون اشتباه آنها را انجام دهد. برای مثال او ممکن است هرشب قبل از خواب دقیقا با ترتیب مشخص یک برنامه پشت سرهم را انجام دهد.

حافظه

برخی کودکان مبتلا به اوتیسم توانایی ذخیره حافظه و یادآوری آن دقیقا به همان شکلی که در ابتدا بوده را دارند. یک کودک مبتلا به اوتیسم برای مثال ممکن است شکل یک ساختمان را با استفاده از حافظه خود به همان شکلی که دیده است طراحی کند و یک مکالمه یا لیستی از اطلاعات را به طور کامل به یاد بیاورد.

نیازهای خاص

شدت بیماری در فرزندتان بستگی به چند عامل دارد: آیا به هر شکلی از اختلالات یادگیری(مانند دیسلکسی) مبتلا میباشند؟ آیا هیچ اختلال جسمی(مانند صرع) در او وجود دارد؟ نوع آموزشی که در اختیار اوست چگونه است؟ و شخصیت او و ویژگیهای اخلاقیش که در ناتوانی های او انعکاس پیدا می کند چگونه است؟ مسئله مهم این است که اوتیسم و دیگر بیماری های همراه آن زود تشخیص داده شوند تا نیازهای کودک براساس آن برآورده شود.

بسته به شدت اوتیسم در فرزندتان، ممکن است بتواند در مدارس عادی تحصیل کند و تنها کمک اضافی به او داده شود یا اینکه به مدارس خاص فرستاده شود که برای کودکان دارای اختلال یادگیری برنامه ریزی میشوند. اگر کودک شما برای صحبت کردن نیز با مشکل مواجه میشود میتوانید زبان اشاره یا نشانه های تصویری برای برقراری ارتباط با او در نظر بگیرید.