چگونه می توان تشخیص حاملگی داد

تشخیص حاملگی

چگونگی تشخیص حاملگی بر اساس چهار عامل و نشانه مقدور می شود که ذیلاً به آنها اشاره می نمائیم .

۱- مادر خودش نشانه هایی را ارائه میدهد که ادعای وی بر حاملگی است.

۲- نشانه های حاملگی به طریقه معاینات پزشکی محرز می شود.

۳- آزمایش ادرار انجام میگیرد.

۴- با شیوه اولتراسیون حاملگی مشخص می شود  (تشخیص جنین EKG)

نشانه هایی که مادر آنها را دلیل حاملگی می شمارد:

تاخیر در رؤیت عادت ماهانه: ندیدن عادت ماهانه نخستین و شاخص ترین نشانه وقوع حاملگی است. اما هر تاخیر در رؤیت عادت ماهانه را نبایستی دلیل حاملگی دانست. زیرا تاخیر در وقوع عادت ماهانه، دلایل فیزیکی و روانی و حتی اوضاع زندگی دارد. اما با تمام این اوصاف اگر خللی در وقوع منظم عادت ماهانه رخ می دهد، باید بدون اینکه اضطرابی به خرج داده شود، چند روزی منتظر مانده و سپس در صورت نبودن نشانههای عادت ماهانه به پزشک مراجعه کرد. البته این نکته نیز شایان تذکر است که گاهی زنان با وجود حامله بودنشان، لکههای خونی را در زمان عادت ماهانه مشاهده می نمایند. در هر صورت اگر خللی در عادت ماهانه پدید بیاید باید به پزشک مراجعه کرد تا از وقوع آبستنی و یا سایر مشکلات و بیماریها مطمئن گشت.

وقوع حالت بی اشتهایی و یا برخلاف آن پراشتهایی: گاهاً دیده شده است که زنان آبستن از همان ماههای نخست حالت روانی به خصوصی را نسبت به غذا و تغذیه خودشان نشان میدهند و واکنشهای غیرطبیعی دارند. برخی از زنان نسبت به تعدادی از غذاها بی اشتها گشته و از دیدن و یا چشیدن آنها ناراحت شده و حالت تهوع به آنها عارض می شود و گاهی نیز برخلاف چنان حالتی نسبت به یک غذایی پراشتها می شوند و شدیداً دلشان می خواهد که چنان غذا یا میوه ای را میل کنند.

تهوع صبحگاهی و افزایش بزاق دهان: چنین نشانه هایی نیز خود از علایم وقوع آبستنی است.

نیاز به رفع ادرار پیوسته: به خاطر اینکه جنین در رحم رشد مییابد. فشار متوسطی بر روی مثانه وارد می آورد. از اینرو فرد آبستن نیاز متداولی را نسبت به رفع ادرار می بیند.

بزرگ شدن پستانها و شکم: زنانی که تا آن لحظه آبستن نشده و برای نخستین بار حامله می شوند، این تغییرات را به خوبی درک کرده و تشخیص میدهند. زن حامله با تغییرات ظاهری و محسوسی مواجه میگردد که نمونه ای از آنها بزرگ شدن پستان و تغییر رنگ نوک پستانهاست. یعنی رنگ صورتی نوک پستانها به تیرگی نهاده رنگ قهوه ای به خود می گیرد که این نمونه ای از آمادگی مادر جهت شیردهی است. در این اثنا زیر ناف او نیز به برآمدگی روی آورده و به نسبتی بزرگ می شود.

احساس کردن حرکات کودک در شکم: پس از گذشت ۱۸ یا ۲۰ هفته مادر کاملاً مطمئن می شود که حامله است و در این شرایط حرکات فرزندش را در درون شکم خود حس می نماید. اما باید توجه داشت که نباید حرکات روده ای را با حرکات وجود کودک اشتباه گرفت.

اثبات آبستنی از راه معاینه پزشکی:

زمانی که زن نشانه های وقوع حاملگی را در خود مشاهده کرد، برای اثبات چنان حادثهای نیازمند مراجعه به پزشک است. پزشک معالج با آزمایشات اولیه صحت و سقم حاملگی را اثبات می نماید. نشانه هایی که پزشک از روی آن متوجه به حاملگی می شود، بزرگ شدن رحم، نرم شدن و .یا تعویض کردن جای رحم و امثال اینهاست.

آزمایش ادرار:

یکی از روشهای شایع برای تشخیص حاملگی انجام آزمایش ادرار است. به خاطر اینکه هورمون مترشحه از پلاسنتا در درون ادرار مشخص میشود و با مخلوط شدن چنان ترشحی با ادرار، تشخیص هورمون کار سادهای است، لذا مناسب ترین و راحت ترین شیوه تشخیص حاملگی آزمایش ادرار است. باید ادرار مورد آزمایش تمیز و تازه باشد و بلافاصله مورد آزمایش قرار گیرد. از طرفی بی آلایش بودن ظرف آزمایش نیز شرط اصلی است. با شیوه های بسیار حساس و دقیقی که از روی آزمایش ادرار انجام میگیرد، تشخیص حاملگی کار ساده ای است. اما امکانات امروزی در تشخیص حاملگی از راه ادرار تنها می تواند پس از گذشت شش هفته از حادثه آبستنی، امکان حاملگی را مشخص سازد.

اولتراسون Fetal EKG:

این شیوه یکی از بهترین و مناسب ترین طرق تشخیص آبستنی است که در عین سادگی، می تواند خیلی زودتر از بقیه شیوه ها وقوع آبستنی را مشخص سازد. در هفته چهارم می توان به وسیله اولتراسون جنین رو به رشد و تکامل را درون رحم مشاهده کرد. در هفته های ۱۰-۸ نیز قادر است تپش قلب جنین را مشخص نماید.

تا به امروز تحقیقات و مطالعات نشان داده است که استفاده از سیستم و تکنولوژی اولتراسون هیچ عارضهٔ جانبی بر مادر و جنین نداشته و در عین حال وسیله ای است که ضریب اطمینان آن بیشتر و کسب نتیجه از آن آسان تر و سریع تر است.