چگونه ترس کودکان را از دزد و بچه دزد ها رفع کنیم؟

ترس از دزد و بچه دزد ها

تصاویر کودکان گم شده و دزدیده شده در صفحه ی تلویزیون، روزنامه، روی کارتن های شیر و بسته های خواربار یا روی دیوارهای سوپر مارکت ها چسبانده می شوند. بنابراین تعجبی ندارد کودکان امروز اغلب به شدت می ترسند و روحیه ی خود را نیز از دست می دهند. نه تنها به این دلیل است، بلکه به کودکان امروز همیشه توصیه ی اکید می شود درها را قفل کنند تا از غریبه ها بر حذر باشند و یا هر کس که آنها را تحسین کرد، توجه نکنند.

با وجود این، برای بعضی از کودکان این احتیاط ها به این قبیل ترس های شدید تبدیل می شوند که حتی در فعالیت های ساده و ابتدایی نیز بدون نگرانی نمی توانند حضور پیدا کنند. “ملیسا” دختری هشت ساله می ترسید تنها بیرون از منزل بازی کند. “پتی” فقط جلوی در بازی می کرد، در حالی که مادرش نزدیک او ایستاده بود، “میکی” هفت ساله، مطمئن بود هر صدای کفشی، مال دزد است که سعی می کند با زور وارد خانه شود. او خواب نردبان هایی می دید که پشت پنجره ی اتاقش بودند و وقتی او خواب بود، بچه دزد ها او را می بردند. بنابراین، شب ها از خواب می پرید، به اتاق والدینش پناهنده می شد و پایین تخت آنها می خوابید.

مهم است به کودکان قوانین امنیتی را بیاموزیم و احتیاط های لازم را در باره ی غریبه ها به آنها بدهیم، اما آنقدر می ترسند که کارهای عادی را نیز نمی توانند انجام دهند، شما باید به آنها کمک کنید تا واقع گراتر شوند. پیشنهادهای زیر بر روش های کاهش ترس تاکید دارند، در حالی که آگاهی سالم نسبت به خطر احتمالی را نیز گوشزد می کنند.

حامی افراطی نباشید.

بین هوشیاری ایمنی و محافظت افراطی، تفاوت وجود دارد و شما ممکن است از پیام هایی که به کودکتان می فرستید آگاهی نداشته باشید. اگر کنترل شدید داشته باشید، دو پیام بازدارنده می فرستید: یکی؛ دنیا آنقدر خطرناک است که من هر لحظه باید از تو مراقبت کنم. و دوم اینکه؛ تو قادر نیستی تنها بازی کنی یا حتی به تنهایی کاری کوچک را انجام دهی. هیچ یک از این پیام ها برای کودک شما سالم نیستند.

کودک را نسبت به شنیدن خبرهای جنایی محدود کنید.

برنامه های خبری تلویزیون بطور ثابت، وحشت های روز را بصورت رنگی و زنده نشان می دهند. بزرگسالان نسبت به اکثر آنها مقاوم و سرسخت شده اند، اما کودکان اینطور نیستند. نگذارید کودکتان جنایت های مخوفی را مشاهده کند که به نظر می رسند در اطراف او رخ می دهند، مشاهده کند. زمانی خبر ببینید که او در آن اطراف نباشد و در هنگام شام، تلویزیون را خاموش کنید. یادتان باشد در حضور او از جنایت ها صحبت نکنید.

در صورت لزوم توضیح دهید.

کودک دوست دارد در مورد جنایت ها بشنود حتی وقتی سعی می کنید آن را کنترل و محدود کنید. سوزان صبح ها وقتی روزنامه را برای شما به درون خانه می آورد، نگاهی به عناوین می اندازد. وقتی جین شیر می ریزد، متوجه عکس های روی کارتن می شود. هوشمندانه و منطقی با جزییات کم به سوالات آنها جواب دهید. توضیح دهید گم شدن کودکان معمولا به این دلیل است که از والدینشان دور می شوند، نه اینکه غریبه ها آنها را می برند.

احتیاط های ایمنی را آموزش دهید.

مطمئن شوید کودکتان می داند تحت شرایط خاص چگونه رفتار کند. وقتی بزرگتر شد و اطلاعات مناسب سن او شدند، قوانین را به او بگویید. او را نترسانید، شما می خواهید او بداند اکثر افراد خوب هستند و فقط تعداد کمی از آنها به کودکان آسیب می رسانند. آموزش نقش بازی کردن، تکرار بحث ها و خواندن کتاب ها همگی با هم کمک موثری هستند تا اینکه احساس کنید کودکتان واقعا قوانین را می داند.

• از کودک بخواهید حقایق را به ذهن بسپارد. اسم کامل، آدرس ( شامل؛ شهر، استان) و شماره تلفن همگی را به کودک بیاموزید. تعجب می کنید ببینید یک کودک دو ساله چقدر اطلاعات می تواند کسب کند.
• بخواهید کودک از تلفن استفاده کند. مطمئن شوید که او می داند چگونه به همسایه، خویشاوند و پلیس برای کمک زنگ بزند. به او بگویید اگر شماره ی خاله، عمود یا همسایه را گرفت منتظر چه چیزی باشد و به سوالات چگونه جواب دهد.نقش بازی کردن بهترین راه برای انجام آنست. به یاد داشته باشید وقتی از تلفن استفاده می کنید، محدودیت هایی معین کنید.
• به کودک بیاموزید چگونه به تلفن جواب دهد. به او بگویید هرگز به غریبه ای که زنگ زده است، اطلاعات ندهد که در خانه تنهاست. بسیاری از کودکان ترجیح می دهند کودک نامش، اسم و فامیلی را پشت تلفن به غریبه نگوید. وقتی کسی که زنگ زده است، می پرسد: “به چه شماره ای زنگ زدم؟”به او بیاموزیدبگوید: “به چه شماره ای زنگ زده اید؟” وقتی تلفن زننده شماره را گفت، او جواب دهد. “متاسفم، شماره را اشتباه گرفتید”. و سپس گوشی را بگذارید. تصمیم بگیرید که ترجیح می دهید چگونه به تلفن جواب داده شود و سپس مهارت را آموزش دهید.
• به کودک بیاموزید جواب زنگ در را ندهد. وقتی کودک تنها در منزل است یا وقتی شما آن نزدیکی نیستید، کودک نباید به زنگ در جواب دهد. این شرایط را نقش بازی کنید و به او نشان دهید اگر کسی زنگ زد چه کاری باید بکند.
• به کودک بیاموزید وقتی گم شد چه کار کند. به او توضیح دهید برای جلوگیری از مشکلات، در فروشگاه ها و مکان های شلوغ باید چه کار کند. توضیح دهید اگر گم شد چه کار کند. وقتی با هم به یک مکان شلوغ وارد می شوید، چنانچه از هم جدا شدید، به او بگویید کجا همدیگر را ملاقات کنید و به او یک مکان آشنا را نشان دهید یا بگویید چگونه پرسنل فروشگاه را می تواند شناسایی کند تا از آنها بخواهد شما را صدا بزنند. به کودک یاد آوری کنید هرگز با هیچ کس از آنجا خارج نشود و اگر هر کس خواست او را با زور ببرد، او باید خودش را روی زمین بیندازد و جیغ بکشد.” این مادر من ( با پدر من) نیست! ” .
• به مدرسه یا مرکز مراقبت اطلاع دهید چه کسی دنبال کودک شما می آید. به معلم و مسئولان بگویید کودکتان اجازه دارد با چه افرادی برود. به کودک یک رمز از قبل تهیه شده را بیاموزید تا وقتی غریبه ای ( مثل یک همسایه خواست او را به خانه ببرد، از آن استفاده کند. دقت کنید هر چند وقت از کودک بخواهید تا کلمه ی رمز را به یاد بیاورد.
• به کودک بگویید چگونه به یک بزرگسال “نه” بگوید. اگر یک بزرگسال از او خواست کاری انجام دهد که او می داند نباید انجام دهد، یا کاری را انجام دهد که او را ناراحت می کند، بنابراین بهترین کار اینست که نه بگوید و به سرعت آنجا را ترک کند. به کودک بگویید “نه” در آن شرایط بهترین پاسخ است و او مجبور نیست به سوالی مثل “چرانه؟” پاسخ بدهد. این شرایط را نقش بازی کنید تا مطمئن شوید که او فهمیده است.
• به کودک بیاموزید جرأت و جسارت داشته باشد. به کودک بگویید اگر احساس کرد اوضاع مناسب نیست، باید سریع وارد عمل شود. برای مثال، اگر وارد خانه ای شد و احساس کرد مکان درستی نیست، سریع باید از شعور خود کمک بگیرد و به سرعت آنجا را ترک کند و برای کمک به خانه ی یکی از همسایه ها مراجعه کند. به او بگویید نباید نگران این باشد که اگر غریبه ای از او خواست تا نزدیک ماشین او شود تا به سوالش جواب دهد او امتناع کرد، کارش گستاخی و بی ادبی است. پاسخ ها را بصورت نقش ( شامل نادیده گرفتن یک شخص، نشان دادن جهت ها وسریع راه رفتن) اجرا کنید.

حالا راه های برخورد با ترس های بی اساس را آموزش دهید.

شما نمی خواهید کودکتان نسبت به آنچه احتمال رخ دادن است، زندگی سراسر ترس را داشته باشد. وقتی کودکتان آموخت چگونه با احتیاط رفتار کند، سپس به او بیاموزید مثبت فکر کند و از روی اطمینان عمل کند. این کار او را خوشحال تر می کند و باعث می شود کمتر از اینکه قربانی یک جنایت شود، بترسد. به او افکار منطقی و عاقلانه ای را بیاموزید که بتواند بر ترسش غلبه کند:

«اگر کسی بخواهید به زور وارد شود، سگ پارس می کند.» یا «من در خانه امنیت دارم. اگر من صدا بزنم، بابا و مامان خواهند شنید.»

با تمرین ایمنی، از شدت ترس بکاهید. در اینجا راههای اطمینان بخش به کودکی را می آموزیم که به شدت از خطر در خانه ماندن می ترسد.

• تدابیر امنیتی بیندیشید. در بسیاری از جوامع، پلیس به تقاضای شما به منزلتان می آید و در مورد روشهای جلوگیری از جنایت صحبت می کند. اگر پیشنهاداتی که دادند مناسب .هستند، از آنها تبعیت کنید. این راه می توانند شامل این موارد باشند: قفل های ویژه روی در و پنجره ها، چراغ های بیرون در، سیستم هشدار، حفاظ پنجره و غیره.

یک سیستم ارتباطی نصب کنید. یکی از ترس های کودکان، شب تنها بودن در اتاق است. وقتی کودک بداند والدینش سر و صدای او را می شنوند (در حالی که در اتاقشان هستند)، ترس آنها از بین می رود. یک دستگاه مخابره داخل ساختمان نصب کنید تا وقتی کودک به شما نیاز داشت از آن استفاده کند.

مهارت های تمدد اعصاب را آموزش دهید.

البته، اکثر وقتها ترس کودک از دزدیده شدن یا دزد غیر واقعی است. با وجود این نگرانی از آن کاملا واقعی است. به او بیاموزید از روش های تمدد اعصاب که در فصل ۲ ذکر کرده ایم استفاده کند تا بر این احساسات نگران کننده غلبه کند.