چرا کودکان نفس خود را حبس میکنند؟

حبس کردن نفس کودکان

اولین باری که کودک شما نفس خود را حبس کند، تجربه آن وحشتناک است. شما به او می گویید «ته»، او شروع به گریه کردن می کند شما اشکهای او را نادیده می گیرید و ناگهان می بینید کبود شده است و چشمهایش جمع می شوند و ظرف چند ثانیه ناگهان بیهوش می شود. نادیده گرفتن این موضوع سخت است. حبس کردن نفس دلیل پزشکی دارد و به ندرت یک رفتار تقلیدی است. به نظر می رسد نوعی گرایش ذاتی و ارثی است که وقتی رخ میدهد، معمولا تکرار می شود چون یک راه فوق العاده برای جلب توجه اطرافیان است.

بگذارید در مورد سوزان که زود هنگام متولد شد و از طرف خانواده بسیار مورد توجه قرار گرفت برایتان بگوییم. یک روز که او حدود ۹ ماه سن داشت و مادرش او را برای خواب نیمروز پایی گذاشت، او کج خلقی کرده و نفسش را حبس کرد، کبود شد و از هوش رفت. والدینش به شدت ترسیدند و او را بلند کردند تا زمانی که بتوانند او را نزد متخصص اطفال خود ببرند. در حالی که والدین نگران، نظاره می کردند او نوزاد را معاینه کرد و سپس روی میز گذاشت. به سرعت او جیف داد کرد و دوباره نفسش قطع شد.

دکتر با تجربه او را دوباره معاینه کرد سپس با آرامش توضیح داد که کودک خوب است ولی آموخته است کبود شدن نتیجه میدهد. او به والدین توصیه کرد تا هر دفعه که این اتفاق رخ می دهد سوزان رادر جای امنی بگذارند و آن را نادیده بگیرند تا اینکه دیگر گریه نکند و متوقف شود. به آنها گفته شد فقط وقتی او را در آغوش بگیرند که نفسش را حبس نکرده است. دکتر پیش بینی کرد که این رفتار قبل از اینکه بهتر شود، بدتر خواهد شد. همین طور هم شد ولی درمان مؤثر واقع شده بود. اگر با کودکی مواجه هستید که نفس خود را حبس می کند با انجام موارد زیر به خود و کودکتان کمک کنید.

با پزشکتان مشورت کنید

اگرچه حبس کردن نفس به ندرت مربوط به مشکلات پزشکی جدی و اساسی است، ولی توصیه اکید می کنیم قبل از اینکه به هر یک از این توصیه ها عمل کنید، کودکتان را برای معاینه نزد پزشک خود ببرید. مشکل تنفسی یا گردش خون می توانند باعث شوند رنگ کودک وقتی که بیش از حد هیجان زده می شود تغییر کند، وقتی مطمئن هستید که او سالم است، با اطمینان می توانید روش های حل این مشکل را دنبال کنید.

مکانی امن فراهم کنید

نقطه ای را در نظر بگیرید. جایی که کودک شما نتواند به خودش آسیب برساند. تخت خواب بچه و یا کف فرش شده اتاق برای نوزاد ایمن است، اما تخت ایمن نیست چون امکان دارد تکان بخورد بیفتد. بچه بزرگتر در اتاق فرش شده ایمن تر است (جایی که هیچ گونه شیء تیز و یا نگرانی از عقب زمین خوردن وجود ندارد). “کاترین به خوبی یاد گرفته بود در اطراف منزل به دنبال والدنیش حرکت کند و توجه آنها را به خود جلب کند – البته در حالیکه رنگش کبود میشد – به طوری که آنها در حقیقت او را به طرف سالن فرش شده هدایت می کردند. وقتی او دست از حبس کردن نفسش بر می داشت و روی زمین می افتاد، آنها میدانستند که او خوب و سالم است. والدین کنارش عبور می کردند و او را نادیده می گرفتند. او خیلی زود به حالت عادی باز می گشت گویی هیچ چیز غیر عادی رخ نداده است.

کاملا نادیده گرفتن

وقتی مطمئن شدید محیط اطراف امن است سپس می توانید نگه داشتن نفس را نادیده بگیرید. وقتی کودک دوباره علایم نگه داشتن نفس را نشان داد. از او رو برگردانید. اگر به این حالت ادامه داد، او را به مکان امتی ببرید و برای مدتی آنجا بگذارید.

• از جلوی چشم دور شوید. در صورت امکان در حالی که زیر چشمی و یواشکی مواظب او هستید از نکاهش دور شوید. اگر نفسش را برای توجه شما حبس می کند، خیلی زود این را خواهید فهمید یا به دنبالتان می آید و یا ساکت می شود.
• خودتان را مشغول کنید. اگر راحت نیستید که آن مکان را ترک کنید. خودتان را مشغول کاری کنید. پدر کاترین به اطراف قدم می زند و لامپها و تار عنکبوت ها را چک می کرد و در عین حال با خودش حرف میزد. گاهی حواس کاترین توسط حرف زدن پدرش با خود پرت می شد و دست از حبس کردن نفسش بر میداشت.
• صبور باشید. فرونشاندن این رفتار برای شما می تواند یک کشمکش حقیقی باشد. ممکن است تعداد موارد را بخواهید بشمارید یا ببینید آیا این رفتار کاهش یافته بانها نادیده گرفتن آسان نیست، ما آن را می دانیم و ممکن است بخواهید بدانید که آیا در طول نگه داشتن تفس، کودک دوباره شروع به نفس کشیدن می کند یا نه؟! در مورد اینکه کار درست را انجام می دهید به خودتان امید بدهید و تمرینات تمدد اعصاب خود را انجام دهید. تلاش شما به ثمر خواهد رسید.

به رفتار مثبت توجه نشان دهید

بسیار مهم است که وقتی کودکتان نفس خود را حبس نکرده است به او توجه زیادی نشان دهید تا وقتی که این کار را کرده است. یک چیز مناسب پیدا کنید تا گریه را متوقف نمایید. وقتی متوجه لحظه ای شدید که او در آن لحظه قبلا نفسش را حبس می کرد ولی این دفعه این کار را نکرده، به او نزدیک شوید و توجه و محبت زیادی به او نشان دهید. برای مثال، اگر عادت داشت وقتی او را . درون صندلی نوزاد قرار میدادید نفسش را نگه دارد، ولی این بار این کار را نکرد، لحظه ای را صرف بازی با او کنید. اگر بزرگتر است و بدون گریه راه انداختن پاسخ نه شما را پذیرفت، او را تشسویق کنید، بغل بگیرید و به خاطر همکاریش با پاداشی غافلگیرش کنید.

در صورت لزوم از روش های دیگر به جای نادیده گرفتن استفاده کنید

بعضی از والدین نمی توانند حبس کردن نفس کودک را نادیده بگیرند چون خیلی آنها را می ترساند اگر چه نادیده گرفتن اصولی، یک راه حل بسیار مؤثر برای این مشکل است، ولی اگر نمی توانید آن را به طور ثابت و پایدار انجام دهید، بنابراین در صورت لزوم توجهی کم و یا اصلا علاقه ای نشان ندهید. فریاد نکشید: «آه خدای من، عجله کن! سالی دوباره کبود شد!» بلکه، او را به آرامی بلند کنید و چندین فوت سریع به طور مستقیم به صورتش کنید. با یک حوله مرطوب سرد روی صورتش بگذارید و با کمی آب سرد به صورتش بپاشید تا دوباره شروع به نفس کشیدن بکند. هر روشی را که انتخاب می کنید در انجام آن ثابت قدم باشید. وقتی دوره حبس کردن نفس به پایان رسید، هرگز به او خرده نگیرید یا در برابر این کارش تسلیم نشوید، چون این رفتار را تشدید می کنید.