نقش پدر در رشد فرزندان

پدر به عنوان دوست کودک

پسر محتاج پدری رفیق و مهربان است. پسران و دختران باید در کنار پدر خود باشند تا پدر از وجود آنها حظ و لذت ببرد و در صورت امکان در انجام کارها بار کمک نمایند. متاسفانه، پدر بعد از مراجعت بمنزل میخواهد غالبا در گوشه ای بلمد و روزنامه بخواند. اگر پدر از ارزش ممنوی دوستی و رفاقت خود نسبت بفرزندان خویش مطلع باشد، بدون شک در حدود توانائی خود مساهی لازم را در این مورد بار خواهد برد، من میگویم: «در حدود توانائی خود، زیرا معتقدم که هیچ پدر یا مادر) وظیفه شناس و با وجدانی نباید بیشتر از حدود توانائی و قدرت تحمل خود و بیشتر از آنچه برای او مقدور و مسیر است ، خود را مجبور و موظف بانجام کاری سازد. اگر فقط پانزده دقیقه در نهایت مسرت و شادمانی با طفل بازی کنید سپس باو بگوئید : «حالا دیگر میخواهم روزنامه بخوانم، بمراتب بهتر و شایسته تر است تا مثلا از صبح تا غروب او را در باغ وحش کردش دهید ولی توام با عصبانیت و غرولند باشد و د ر گاهی اوقات اشتیاق و علاقه شدید پدر برای آنکه پسرش شخص با کمال و کارآمدی بشود ، مانع از آنست که ایندو نفر بتوانند با هم روابط صمیمی و دوستانه ای پیدا نمایند. پدری که علاقمند است پسرش مثلا ورزشکار قابلی بشود ، ممکن است پسرش را از سنین کوچکی به بازی بیس بال داخل نمود. رل دبل گرفتن، را بعهده او بگذارد.

طبعا در این بازی، د پرتاب توپ، و ربل گرفتن، توام با اشتباهاتی خواهد بود. اگر این پدد دائما پسرش را ، ولو بزبان ملایم و دوستانه ای، بعلت این اشتباهات انتقاد و سرزنش نماید بدون شک پسر نزد خویش و پیش نفس خود از این اشتباهات شرمنده و ناراحت خواهد شد . انتقاد مسئله ایست جدی، بهیچوجه شوخی بردار نیست. بعلاوه، انتقاد مداوم باعث آن میشود که طفل پیش خود و در ننار پدرش احساس حقارت و عدم لیاقت نماید . هر پسری که بخود اعتماد داشته باشد و خونگرم و اجتماعی باشد، بموقع خود و در مرحله معینی از سیر تکاملی رشد و نمو خود بورزش علاقه پیدا خواهد کرد . قبول احساسات طفل توسط پدر ، از دستورات آمرانه او در روحیه طفل مؤثر تر است. البته د بل گرفتن ، بازی خیلی خوبی است ولی مشروط بر آنکه بابتکار و به پیشنهاد پسر بود. منظور از آن تفریح باشد.

پسر بچه  در طی رشد عقلی و روحی خود تنها باین علت که مذکر، زائیده شده است، رفتار و اخلاق مردانه پیدا نخواهد کرد. تنها چیزی که احساسات و اعمال او را و مردانه ، میکند آنست که بتواند احساسات و اعمال دوستان مرد و پسرهای بزرگتر از خود را تقلید کند و از آنها سرمشق بگیرد . بچه نمی تواند از کسی سر مشق بگیرد و با اعمال کسی را تقلید نماید مگر اینکه حس کند آنشخص او را دوست دارد و با اعمال و کردار او موافق است ، اگر پدری نسبت پسرش همیشه جشن و عصبانی باشد، پسر نه فقط وقتی نزد پدرش میباشد احساس ناراحتی و محدودیت خواهد کرد بلکه در مواقعی هم که نزد مردان و پسران دیگر باشد ، همین احساس ناراحتی در او بوجود خواهد آمد. بالنتیجه پسر بتدریج بسوی مادر کشانده میشود و اعمال و اخلاق و علائم مادر را می پذیرد و از او تقلید خواهد کرد . و بنابراین اگر پدری علاقمند است پسرش بمردی تبدیل شود و اعمال و رفتار مردانه داشته باشد، نباید وقتی پسرش گریه میکند با خشونت بر سر او داد بزند و با وقتی بازیهای دخترانه می کند نباید او را تحقیر و سرزنش نماید و با او را مجبور سازد همیشه ورزش کند . پدر باید از وجود پسرش لذت ببرد و باو بفهماند که دجگر گوشه، او و مانند خود او است و محرم اسرار او باشد و گاهی تنها با او بگردش و مسافرت برود.

دختر هم محتاج پدری رفیق و مهربان است . البته خیلی واضح و روشن است که پسر از آنجهت بپدر نیازمند است که از او سرمشق بگیرد و اعمال و رفتار او را تقلید نماید ، ولی بسیاری از مردم نمیدانند که پدر مهربان رل مخنان ولی بسیار مهمی را در رشد و نمو دختر خود نیز بازی میکند . طبیعتا دختر کاملا و دقیقا از اعمال و رفتار پدر تقلید نمیکند، ولی موافقت و تصویب اعمال و رفتارش از جانب پدر باعث ایجاد اعتماد و اطمینان کاملی در او، بعنوان یک دختر و با یک زن، میگردد. پدر می تواند از چیزهای کوچکی مانند تعریف و تمجید از لباس دخترش ، از طرز آرایش موی سرش و یا از نان شیرینی که در منزل پخته است ، استفاده کرده این اعتماد را در دخترش بوجود آورد . وقتی دختر کمی بزرگتر شد، پدر میتواند نسبت بمقاید و افکار دخترش اظهار علاقه نماید و او را نیز از افکار و عقاید خویش مطلع نماید . بعدها که دختر صاحب دوست پسر یا و بوی فرندا، میشود ، پدر باید از آنها استقبال کند و با آنها خوشرفتاری نماید. و اواینکه مخفیانه و در نزد خویش این بوی فر نده ها را برای دخترش لایق و شایسته نداند.

دختر، با لذت بردن از صفات مردانه ایکه در پدرش وجود دارد، بتدریج خودش را برای ورود باجتماع و دنبائیکه نیمی از آن از مردان تشکیل یافته است ، آماده می سازد . طرز دوستی و رفاقت دختر با پسرها و مردها در آتیه ، نوع مردی که بالمال بدام عشقش گرفتار میشود ، طرز زندگی زناشوئی او و غیره و غیره تمام تحت تأثیر شدید نوع روابط و مناسباتی است که دختر در طی دوران طفولیت با پدرش داشته است.

بازیهای خشن و خرپشته بازی» نتیجه خوبی ندارد . بسیاری از پدران از بازیهای خشن و باصطلاح «خر پشته بازی، با اطفال خود لذت میبرند و بسیاری از کودکان نیز آنرا دوست دارند ولی. کودکان خیلی بسهولت از این نوع بازیها دچار هیجانات شدید روحی گشنه غالبا مبتلا به بخنک و دیدن خوابهای ترسناک میگردند. لازم است یک نکته را بخاطر بسپرید که عشق ، نفرت و ترس کودکان در سنین دو، سه و چهار سالگی چندان ثابت و پا برجا نیست و بسهولت از اختیار و کنترل آنها خارج می شود، بعلاوه کودکان در سنین پائین تر نمی توانند مطالب حقیقی و غیر حقیقی را از هم تمیز و تشخیص بدهند . مثلا پدر که خود را ظاهرا بصورت خرس در می آورد و با بعنوان یک بوکسور مشت زنی میکند ، در نظر اطفال ، حقیقی جلوه کرده تصور میکنند که پدر آنها واقعه خرس و یا بک بوکسور است . بنابر این توجیه و تحمل این نوع بازیهای خشن برای کودکان خردسال بسیار مشکل است و بهمین دلیل این نوع بازیها باید بسیار ملایم ، متناسب و مختصر باشد، ولو اینکه طفل باز هم ادامه آنرا تقاضا کند . نکته بسیار مهم آنست که این بازیها نباید بصورت جنگ با مبارزات تن بتن در آید و فقط کافی است از چند حرکت آکروباسی تشکیل شده باشد . بهر حال اگر این حرکات باعث تحریک و تهییج طفل میشود ، باید آنرا متوقف سازید.

پدر نباید زیاد سر بسر بچه بگذارد. بنظر میرسد که بطور متوسط خشونت مردان بیش از زنان است. در زندگی و اجتماع متمدن ، مردان مجبورند این خشونت را تحت کنترل و تسلط خود نگاه دارند. وقتی مردی نسبت بیک دوست یا همکار اداری خود عصبانی میشود ، نمی تواند بهمین سادگی او را کتک بزند و یا باو اهانتی نماید . ولی بر طبق عرف و سنت دسر بسر گذاشتن و دست انداختن ، او چندان اشکالی نخواهد داشت. بهمین دلیل مردان بیشتر از زنان، متلک کو میباشند و سر بسر دیگران میگذارند. بنابراین وقتی پدری نسبت بپسرش کمی عصبانی میشود ، پدر ممکن است عمده عصبانیت خود را با دسر بسر گذاشتن، و دست انداختن، طفل خالی نماید . وقتی طفل مورد استهزاء و خنده قرار میگیرد، احساس حقارت و رکوچک شدن ، خواهد کرد و نمیداند چطور باید جواب متلک، را داد. سر بسر گذاشتن برای اطفال قابل تحمل نیست.