دلایل ادرار کردن کودکان در روز چیست و راهکارهای جلوگیری از آن چیست؟

ادرار کردن در روز

شما می توانید انتظار اتفاقات گاه به گاه را، حتی بعد از اینکه کودکتان با موفقیت تمرین توالت رفتن را فرا گرفت، داشته باشید. خیس کردن روز هنگام تا پنج شش و حتی بزرگتر نیز ادامه دارد به خصوص وقتی او احساس خستگی می کند هیجان زده است، بیش از حد سرش شلوغ است یا احساس ایمنی نمی کند. اگر این تصادفات را نادیده بگیرید، به مرور زمان از بین می رود. وقتی کودک بزرگتر شد، بیشتر از شما احساس ناراحتی و اضطراب می کند، حتی اگر خیس کردن روز هنگام باعث ناامیدی شما بشود فریاد کشیدن و تنبیه کردن فقط باعث می شوند که او بیشتر عصبی شود و بترسد تا درباره ی این موضوع با شما سخن بگوید به علاوه اگر این امر باعث بحث و جدل بین شما شود، شما می توانید این اتفاقات گاه به گاه را به یک مشکل تبدیل کنید.

اگر کودک همچنان خودش را در طول روز به کرات خیس کند، بنابراین نمی توانید آن را نادیده بگیرید. باید به او کمک کنید تا مشکل خود را (چه فیزیکی باشد و چه روانشناسی) حل کند. اگر او خودش را برای یک مدت طولانی خیس نکرده باشد، سپس به طور مکرر شروع به این کار کند، ممکن است به عفونت ادرار دچار شده باشد یا امکان دارددر زندگی کودک استرس مثل متولد شدن خواهر، برادر جدید و یا مشکلی در مدرسه وجود داشته باشد.

مشکلات پزشکی ممکن را بررسی کنید.

ما کودکان زیادی را می شناسیم که برای درمان روانشناسی مراجعه کردند در حالی که علت بی۔ اختیاری ادرار در روز یک مشکل پزشکی بود. قبل از اینکه بخواهید مشکل را به روشهای دیگری حل کنید، از پزشک خود و یا یک متخصص بیماریهای دستگاه ادرار بخواهید کودکتان را کام؟ معاینه کند. دلیل بی اختیاری ادرار میتواند وجود عفونت مجرای ادراری مثانه کوچک، کنترل ضعیف عضله و یا حتی یک مشکل نورولوژیکی باشد.

ظرفیت و کنترل مثانه را چک کنید.

بعضی از کودکان به دلیل ظرفیت ناکافی و کنترل کم مثانه، در طول روز خودشان را خیس می۔ کنند. البته، شما نباید انتظار کنترل مثانه را بیشتر از آنچه که برای سنش انتظار می رود توقع داشته باشید و به خاطر بسپارید بعضی از کودکان در مقایسه با بقیه زودتر و یا دیرتر به بلوغ می رسند. برای کودکان سه و چهار سال معمولی است که شلوارشان را خیس کند چون آنها آنقدر سرگرم بازی می شوند که متوجه نمی شوند باید دستشویی بروند.

اما اگر کودکتان به طور مکرر این کار را می کند، بررسی کنید تا ببینید که هر چند وقت به دستشویی می رود و اگر مجبور باشد، چقدر میتواند ادرارش را نگهدارد. اگر او نمی تواند به اندازه کافی خودش را نگهدارد تا به دستشویی برسد یا تکرار رفتن به دستشویی اغلب او را خسته می۔ کند، بنابر این تمرین و پرورش مثانه می تواند یک راه حل باشد .

دستورالعمل ها را کاملا دنبال کنید به خاطر اینکه کودک ادرارش را برای مدت طولانی تری نگه داشت برای خشک بودنش در طول روز، چند روز پی در پی به او پاداش بدهید.

ادرار کردن عصبی را کاهش دهید.

اگر به نظر می رسد ظرفیت مثانه کودک شما کافی است، اما وقتی عصبی یا هیجان زده است کنترل خود را از دست میدهد، سعی کنید روشهای تمدد اعصاب را به او آموزش دهید.

وقتی در روش تمدد اعصاب پایه مهارت یافت، سطح تنش های کلی او را کاهش دهید. سپس مشاهده می کنید بی اختیاری در ادرار به طور طبیعی متوقف می شود. در غیر این صورت از کودک بخواهید وقتی در شرایط واقعی قرار می گیرد و ممکن است کنترل بر خود نداشته باشد، روش های تمدد اعصاب کوتاه را تمرین کند. ما با کودکی کار کردیم که قبل از امتحان چنان عصبی میشد که اغلب قبل و در طول امتحان خودش را خیس می کرد. با استفاده از روش های تمدد اعصاب کوتاه دقیقا سر کلاس او توانست بی اختیاری ادرار را متوقف کند و همچنین در هنگام امتحان بهتر عمل کند.

کار کردن روی ترس استفاده از دستشویی های دیگر.

بعضی از کودکان استفاده از دستشویی های جدید یا متفاوت هراس دارند. اگر مطمئن هستید که این علت مشکل بی اختیاری ادرار کودکتان است.

تأدیب بازیکن مشتاق

بعضی کودکان وقتی مشغول بازی در بیرون خانه هستند دفعات زیادی خود را خیس می کنند چون آنقدر غرق در بازی می شوند که متوجه علامت مثانه ی خود نمی شوند و یا به آن توجهی نمی کنند. راه حل این است که انگیزه کافی در آنها به وجود بیاوریم تا آنها را تشویق کنیم که به آن توجه کنند برای مدتی بازی را کنار بگذارند و به خانه بیابند تا دستشویی بروند.

اگر کودکتان به اندازه کافی بزرگ شده تا توالت رفتن را به یاد بیاورد، اگر شما به عوامل احتمالی دیگر برای بی اختیاری ادرار شک دارید و اگر مطمئن هستید که این علت مشکل است، بنابراین باید انگیزه کافی برای تغییر این الگوی رفتاری را در او به وجود بیاورید. اگر کودک به اندازه کافی بزرگ نشده تا مسئولیت خودش را بپذیرد، برنامه ای با او ترتیب دهید تا در زمان های خاصی به منزل بیاید و از توالت استفاده کند. سپس خودتان بر آن نظارت کنید تا آنقدر بزرگ شود که مسئول خود باشد.

• نظارت بر علایم برنامه ریزی شده به کودکی که به اندازه کافی بزرگ شده است. برایش توضیح دهید که مسئولیت خود را باید به عهده بگیرد. یعنی اگر هنگام بازی در خارج از منزل خودش را خیس کرد یا اینکه آنقدر سرگرم فعالیتی جذاب شد که متوجه نشد خودش را خیس کرده است، به شما ثابت می کند که قادر نیست به طور همزمان هم بازی کند و هم به یاد داشته باشد از توالت استفاده کند. به او بگویید که قصد ندارید اورا سرزنش کنید، بلکه اجازه ندارد بیرون بازی کند یا فعالیت خاصی را انجام دهد تا زمانی که به شما نشان دهد می توان دستشویی رفتن را در نظر داشته باشد.
• از تمرین مثبت استفاده کنید.دفعه ی بعد که او خودش را خیس کرد، برای بقیهی مدت روز او را از انجام فعالیت و بازی منع کنید اگر در اواخر روز بود، برای روز بعد او را منع کنید. اصول اولیه را برای مدت طولانی به او بیاموزید، سعی کنید عصبانی نشوید و او را تنبیه نکنید. اگر زود احساساتی می شوید، می توانید این فرآیند یادگیری را متوقف کنید و در هدفتان شکست بخورید. با مهربانی و خونسردی (بدون خشم و صدای بلند صحبت کنید. به خاطر داشته باشید که نقش شما کمک به اوست تا بر مشکل ادرار کردن در شلوارش غلبه کند، عملی که خودش نیز دوست ندارد. وقتی زمان محدودیت به پایان رسید، به او اجازه دهید تا به بازی برگردد اما از او بخواهید که هر پنج دقیقه دست از کاری که انجام میدهد بکشد و به دستشویی برود. اگر چه او ادرار ندارد، اما باید لباسش را پایین بکشد و روی آن بنشیند.

بعداز تمرین، از کودک بخواهید هر پانزده دقیقه بیاید تا شما بررسی کنید که آیا خشک است یا نه؟ اگر از خواسته ی شما امتناع کرد، برای پایان روز او را محدود کنید و دوباره همه مراحل را شروع کنید. اگر خشک است، او را تشویق کنید و به او بگویید که اکنون بیشتر از ۱۵ دقیقه بازی خواهد کرد.

به تدریج زمان بین بررسیها را طولانی تر کنید تا به فاصله زمانی برسید که برای شما و کودکتان منطقی است. او را چک کنید یا کودکتان خودش بر خود نظارت داشته باشد، بدون اینکه به داخل خانه بیاید و دستشویی برود. با موافقت او، از او بخواهید که هر چند وقت باید سعی کند به دستشویی برود تا از احتمال اتفاق جلوگیری شود. تعداد تصادفات هفتگی یا روزانه را ثبت کنید. به یاد داشته باشید که به خاطر پیشرفتش او را تشویق کنید و به او پاداش بدهید. اگر اتفاق دیگری مشاهده شد، دوباره یک روز محدودیت و تمرین را تحمیل کنید.

ما متوجه شده ایم اکثر والدین با این روش ظرف چند هفته موفق می شوند و کودکشان بی اختیاری ادرار کمتری خواهند داشت. با وجود این، اگر از این سیستم صحیح و با وجدان استفاده کردید ولی موفق نشدید بنابراین دوباره باید به علت بی اختیار ادرار کودک خود فکر کنید و از متخصص کمک بگیرید.