بررسی اختلالات رفتاری در کودکان

بررسی اختلالات رفتاری در کودکان

رفتار های ضد اجتماعی معمولا ریشه در مشکل خانوادگی یا ناتوانی خانواده در هماهنگی با جامعه اطرافش دارد. کودک ممکن است خود را عضوی از خانواده احساس نکند و درنتیجه معیارهای والدین را برای رفتار قبول نکند. اغلب در خانه های بی نظم و بی قانون که هیچ نقش برجسته ای از الدین برای دنباله روی کودک وجود ندارد و یا خانه هایی که کودک در آن مرتبا سرزنش شده و تنبیه می شود و یا مورد بدرفتاری های ذهنی، جسمی یا اجتماعی قرار می گیرد چنین اختلالاتی بروز می کند.

شایع ترین نشانه اختلال های رفتاری بدزبانی، تغییرات روحیه و خلق وخو، نافرمانی، تهاجم، دزدی و دروغگویی است. زمانی که کودک بزرگتر می شود ممکن است تا دیروقت بیرون از منزل بماند، از مدرسه فرار کند یا رو به مواد مخدر بیاورد.

روانشناسان، روانپزشکان کودک و مددکاران معمولا می توانند اختلالات رفتاری را تشخیص بدهند و در برخی موارد روان درمانی برای این کودکان پیشنهاد می شود. از آنجایی که اختلال اغلب نشان دهنده یک مشکل پنهان در خانواده است معمولا تمام خانواده و نه فقط کودک باید مشاوره های درمانی انجام دهند و از یک مددکار کمک بگیرند.

دیگر مشکلات رفتاری

اغلب کودکان در دوره ای از رشد درگیر رفتارهایی می شوند که برای شما نگران کننده و غیرقابل قبول و یا فقط آزاردهنده است. در اکثریت موارد هیچ دلیلی برای این رفتارها پیدا نمی شود و به مرور از این مرحله عبور می کند.

 مخالفت

لجبازی، خودخواهی و نافرمانی همگی مشخصه های مخالفت هستند. در اغلب موارد کودکان پیش دبستانی مخالفت می کنند. گاهی از انجام متضاد کاری که از آنان خواسته شده است خوشحال می شوند. وقتی از او می خواهید بیرون برود تصمیم می گیرد در خانه بماند و یا وقتی به او غذا می دهید از خوردن آن امتناع میکند.

مشکلات رفتاری در کودکان

دلایل بسیاری برای مقاومت در مقابل حاکمیت والدین وجود دارد و والدین ممکن است برداشتی نادرست از این رفتار داشته باشند. ممکن است کودک از دستور شما سرپیچی کند نه به این خاطر که به حاکمیت والدین اعتراض کند بلکه فقط به این خاطر که دوست دارد کارش را ادامه بدهد. او هیج درکی از زمان ندارد و هیچ دلیلی برای قطع بازی که از آن لذت می برد احساس نمی کند. دلایلی مانند رسیدن موقع غذا یا رفتن به رختخواب اگر او گرسنه یا خسته نباشد کاملا برایش بی مفهوم خواهد بود.

توضیح دیگری که برای مخالفت کودکان دیده می شود این است که یک کودک خردسال نمی تواند تفاوت بین دو موضوع متضاد را درک کند. او بی تجربه است و زندگی اش پر از موضوعات مختلف است. در بسیاری موارد هیچ تفاوتی بین بله و خیر، گرفتن و دادن یا هل دادن و کشیدن احساس نمی کند. مخالفت های وقیحانه ممکن است در نتیجه عدم تشویق کافی والدین رخ بدهد، حتی وقتی کودک شما در انجام کاری کند پیش می رود یا اطرافش را کثیف می کند باید از همان ابتدا سعی کنید مرتبا یادگیری او را تشویق کنید.

دزدی

بین سنین دو تا پنج یا شش سالگی ممکن است یک شیء، اسباب بازی، سکه هایی که روی میزرها شده اند یا یک آب نبات ذهن کودک را به خود جلب کند و او در موقعیتی که فکر می کند دیگران نگاهش نمی کنند آن را بردارد. گاهی او این کار را به نحوی انجام می دهد که دزدی او آشکار می شود. این حرکت نشانه هیچ مشکل عمیقی نیست و تنها در اثرعلاقه شدید و طبیعی کودک برای عدم کنترل از سوی اطرافیانش انجام می شود. این کار کودک را نباید با تنبیه او پاسخ بدهید و در عین حال نباید از آن بگذرید. کاملا خونسرد به کودک بگویید که این رفتار غیرقابل قبول است و باید شیء را به جای اولش برگرداند. دربیشتر موارد با چنین رفتاری بعد از یک یا چند مورد اندک این رفتار در کودک متوقف می شود.

مقاومت در برابر مدرسه

کودکی که میگوید نمی خواهد به مدرسه برود یا معمولا صبح ها از دل درد یا سردرد شکایت می کند ممکن است کمی بیمار باشد. شاید از چیزی در مدرسه ناراضی است و یا به دلیل خجالتی بودن یا نگرانی درباره چیزی در خانه نمی خواهد شما را ترک کند. بهترین برخورد این است که در ابتدا او را مجبور به رفتن نکنید مگر اینکه این کار او به یک الگوی دائمی تبدیل شود.

اگر بعد از یکی دو روز هیچ بیماری در کودک دیده نشد و یا کودک به محض تمام شدن تهدید رفتن به مدرسه فورا از رختخواب بیرون پرید و مشغول بازی شد باید با آموزگار او صحبت کنید تا به روشن شدن مشکل کمک کند. اگر همه چیز در مدرسه مرتب است ممکن است کودک دوست نداشته باشد خانه را ترک کند. سعی کنید یک خداحافظی گرم و قاطع با کودک داشته باشید. در موقع بازگشت او از مدرسه نیز استقبال گرم اما بی توجه به او نشان بدهید. اگر مشکل برطرف نشد با پزشک مشورت کنید.

نحوه برخورد با اختلال رفتاری در کودک

اختلال های رفتاری جنسی

بزرگسالان گاهی برخی بخش های طبیعی رشد را ناپسند و زشت می دانند در حالیکه این مراحل بخش های کاملا طبیعی از رشد کودک هستند و تنها دخالت بزرگسالان در این مرحله است که موجب افزایش بازی های جنسی در کودک می شود.

رفتارهای به واقع نادرست جنسی ممکن است به تنهایی یا همراه با دیگر شکل های رفتارهای ضد اجتماعی مانند فرار از مدرسه دیده می شود. کنجکاوی جنسی و بازی با اندام ها کاملا شایع و از ویژگی های طبیعی دوران کودکی است و فقط زمانی جنبه ناهنجاری پیدا می کند که به دفعات دیده شود.

شما نباید کلیه رفتار های جنسی کودک را منع کنید مسئله مهم این است که برداشتی معقول از این ویژگی دوران کودکی داشته باشید. اگر رفتار کودک به نظرتان سوال برانگیز است قبل از برچسب زدن به کودک با پزشک او مشورت کنید.