آموزش توالت رفتن کودکان

آموزش توالت رفتن

آموزش توالت رفتن، موضوعی است که برای اغلب والدین نگرانی زیادی به وجود میآورد. والدین جدید، توسط تمام توصیه های متضاد و ضد و نقیض که از خانواده، دوستان و «متخصصان» گرفته اند، گیج و سردرگم شده اند و والدین با تجربه نگرانند که چرا یک روش که در یکی از فرزندانشان مؤثر بوده در دیگری مؤثر نیست. بعضی از متخصصان این موضوع به شما توصیه می کنند تا منتظر بمانید و بگذارید کودک «به طور طبیعی خودش یاد بگیرد.» عدهای دیگر توصیه می کنند شما خودتان یک روز باید با این کار بزرگ مواجه شوید.

چه کار باید بکنید؟ آیا کودک شما از نظر روانی با آموزش توالت رفتن آسیب می بیند یا بدتر، در حالی به دانشگاه میرود که کهنه میگیرد؟ پاسخ این است «نه» تمام کودکان (به استثنای آنهایی که معلولیتهای جسمی یا روانی دارند) دیر یا زود یاد می گیرند. و حتی خیلی از موارد به شدت به تعویق افتاده نیز یاد می گیرند. تا عادات دفع خود را کنترل کنند.

البته بعضی از کودکان در مقایسه با بقیه آسانتر می آموزند، اما به خاطر داشته باشید که؛ بعضی از کودکان نیز زودتر راه می افتند و حرف می زنند و در مورد جمع کردن اسباب بازی ها و رفتن به بسته زودتر همکاری می کنند.

با توجه به آسیب روانی کودکتان در آموزش توالت رفتن، تجربیات ما نشان داده اند آموزش زمانی به مشکلات روانی بعدی منتهی می شود که شما از روشی های تنبیهی یا توهینی استفاده کنید. «اموزشی توالت رفتن، پایه و اساس رشد شخصیتی نیست».

اجازه دهید یکی دیگر از تصورات غلط را بیان کنیم. مهم نیست که چه داستانهایی را از دوستان و خانواده شنیدهاید، در جامعه ما کودکان به ندرت قبل از هجده ماهگی، توالت رفتن را یاد می گیرند. اگر شنیدید که کودکی قبل از یک سالگی این مهارت را آموخته، اعتماد نکنید. ممکن است والدین او به خودشان آموخته اند تا بفهمند که چه وقت کودکشان نیاز به توالت دارد و سپس او را سر وقت روی لگن نشانده اند. در حالی که کودک به طور یقین در آن سن خودش این موضوع را نمیداند و نمی تواند خودش را کنترل کند. اینکه می خواهیم سعی کنیم تا در سن خیلی کم به کودک آموزش دهیم، باعث ایجاد مشکلات زیادی برای همه شود. آموزش باید بر اساس پیشرفت و پرورش توانایی های اولیه کودک باشد. هنوز روابط بین مغز و عملکردهای اجابت مزاجی در نوزاد پرورش نیافته است. او به اراده خودش اجابت مزاج نمی کند و حتی از دفع مواد نیز اگاه نیست. قبل از کنترل باید آگاهی باشد. کنترل توسط افزایش توانایی مثانه برای نگه داشتن اوره و نیاز کمتر به تکرر دفع به وجود می آید.

این، ترتیب کلی رشد است؛ کنترل دفع شبانه، کنترل دفع روزانه، کنترل مثانه در روز و در نهایت کنترل مثانه در شب قطعاً استثناهایی نیز در این ترتیب وجود دارند و حقیقت این است که دخترها معمولاً زودتر از پسرها این کنترل را پرورش می دهند.

اکثر کودکان آماده اند تا برای کنترل روزانه بین سنین دو تا سه سال آموزش ببینند (بعضی نیز در سنین بیست ماهگی آمادگی دارند). برای تعیین اینکه بفهمید آیا کودکتان آماده است یا نه، به بخش آمادگی در زیر مراجعه کنید و احساس نکنید مجبورید کودکتان را آموزش دهید تا هر دوی شما فرصت واقعی برای موفق شدن داشته باشید و همچنین مهم نیست بیلی کوچک همسایه چطور موفق شده است.

اگر چه به نظر میرسد بعضی از کودکان بامشاهده دیگران خودشان این کار را یاد میگیرند، اما اغلب به کار آموزش نیاز دارند. توالت رفتن یک مهارت پیچیده است. کودک باید بتواند آن را درک و ضرورت دفع را بیان کند، آن را کنترل نماید تا اینکه به دستشویی برسد، لباس هایش را در بیاورد و در موقعیت درستی قرار بگیرد. به عنوان یک فرد بزرگسال، ما این را تایید می کنیم. اما از ناظر کودک، چیزهای زیادی باید یاد بگیرد تا بتواند موفق شود.

در این فصل، ما اطلاعات اصلی و چندین روش برای آموزشی توالت رفتن ارائه میدهیم تا این فرآیند را برای شما ساده تر کنیم.

قبل از تمرین و پرورش، آموزش دهید.

نکات زیر را به عنوان فهرستی برای آمادگی و راهنمایی آموزشی به کار ببرید. آموزشی مهارتهای لازم به کودکتان در حقیقت قبل از آنچه شما انتظار دارید او کار را یاد بگیرد، باید شروع شود.

• شناخت بدن، به کودک بخش های مختلف بدن و عملکرد آنها را آموزش دهید، این شامل بخش های مربوط به دفع نیز می شود. مطمئن شوید که او میداند ادرار و مدفوع از کجا می آید. با نشان دادن و نامیدن اعضای بدن خودتان به آنها آموزش دهید و بگذارید ببیند که شما به دستشویی می روید. البته، برای آنها بهتر و مفیدتر این است که یک نفر از جنس خودشان ببینند. نگران نباشید که با این کار فرزندتان را دچار آسیب روانی می کند. یادتان باشد طبیعی رفتار کنید و مطمئن باشید این کار باعث نمی شود آنها فکرهای دیگری بکنند.
• کلمات توالت رفتن، کودک با کلمات مربوط به توالت رفتن و علامتهای آنها نیاز دارد. کودکانی که دیرتر به حرف میافتند، به طور قطع استفاده از علایم بیشتر از کلمات کاربرد دارد. مهم نیست از چه کلمه ای استفاده میشود توالت، جیش و یا لگن، پی پی و پوپی، مهم اینست که همه معانی آنها را باید بدانند.
• آگاهی از نیاز و نمدار شدن / شسته شدن. آیا کودکتان میتواند بگوید چه وقت نیاز به دفع دارد؟ آیا خیس است یا مدفوع کرده است؟ اینها مهارتهای مهمی در آموزش موفق توالت رفتن هستند. اکثر کودکان کمتر از یک سال علایمی می دهند که نشان می دهند آنها میخواهند دستشویی بروند یا ادرار کنند. این علایم خارجی با بزرگتر شدن آنها از بین می روند، حتی اگر والدین کودک نوپا بتواند حد بزند که او چه کار می خواهد بکند (خیلی ساده است وقتی او همیشسه ساکت به یک گوشه می رود تا در کهنه اش دستشویی کند). این نشانههای اولیه فرصتی برای شما فراهم می کنند تا به کودکتان کمک کنید این احساسی را بفهمند و قبل از اینکه علم دفع رخ دهد بیان کنند. سعی کنید تا حد امکان خیلی زود این فرآیند را به کودکتان بیاموزید، از کلمات مخصوص خودتان برای نامگذاری آنچه رخ می دهد استفاده کنید. ممکن است بگویید: «آندره داره پی پی می کند! آندره الان داره پی پی می کنه. خوب! حالا بیا بریم کهنه ات را عوض کنم.» وقتی کودک بزرگتر شد، او شروع می کند به شما بگوید جایش را خیس کرده یا مدفوع کرده است. سریع پاسخ دهید و به خاطر اینکه به شما گفت تشویقش کنید و به سرعت کهنه اش را عوض کنید. توانایی در تشخیص بین خیس و خشک و تمیز و کثیف، یک ارتباط بسیار مهم است که قبل از توانایی برای اطلاع دادن به شما می آید. وقتی که کودک نیاز دارد به توالت برود، شما این فرآیند را با بررسی اتفاقی کهنه اش می توانید سرعت بخشی کنید از کودک بخواهید خودش نیز کهنه اش را لمس کند و برای اینکه درست تشخیص داد که تمیز یا خشک و یا کثیف یا خیس است، به او پاداش بدهید.
• همکاری و یادگرفتن انجام دستورالعملها. آیا کودک شما میتواند دستورالعمل های ساده و راهنمایی های ساده را دنبال کند؟ آیا میتواند از کارهای ساده تقلید کند، مثل گذاشتن دستان روی کفش ؟ برای اینکه بفهمید آیا کودک شما توانایی شروع تمرین توالت رفتن را دارد و در حقیقت واژگان لازم را می فهمد، از او بخواهید تا چیزی را به دستشویی ببرد و روی زمین کنار توالت قرار دهد.
• اگر او راهنمایی های ساده را درک نکرد، با آموزش اسامی اشیاء و مکانهای درون خانه شروع کنید. قبل از اینکه تمرین توالت رفتن را انجام دهید و برای اینکه دستورالعمل را به درستی انجام داد او را تشویق کنید. در غیر این صورت، برای او بسیار گیج کننده خواهد بود. با وجود این، اگر دستورات را فهیمد اما برعکس انجام داد و آن طور که شما گفتید عمل نکرد، بنابراین بهتر است ابتدا مشکل .)او را حل کنید.
• هماهنگی و چالاکی: آیا کودک شما میتواند به سرعت سمت دستشویی بدود یا راه برود؟ آیا می۔ تواند شلوارشی را پایین بکشد و دوباره بپوشد؟ اگر نمی تواند، تمرین درست توالت رفتن مشکل خواهد بود و شما باید به سرعت کودک را به توالت ببرید و لباس هایش را خودتان در بیاورید و دوباره تنشی کنید. تا زمانی که او بتواند سریع حرکت کند. بهتر است قبل از شروع تمرین هایش صبر کنید. اگر او میتواند اشیایی کوچک را بردارد اما هنوز یاد نگرفته که لباس هایش را در بیاورد، بنابراین آموزش را با انجام این کار می توانید شروع کنید. تعدادی زیر شلواری گشاد بخرید و به او نشان دهید چگونه آنها را پایین بکشد. وقتی توانست این کار را بکند، تشویقش کنید و به او پاداش دهید، خیلی زود او تمرین را با انواع لباسهایی که بسیار سخت تر هستند انجام خواهد داد. نگذارید ناامید شود، بلکه اجازه دهید تا هر جا که خودش می تواند انجام دهد.
• کنترل مثانه (ادرار): آیا کودک شما برای چند ساعت بدون اینکه خودشی را خیس کند، باقی می ماند؟ آیا آن روز به جای دستشویی رفتن های مکرر فقط کمی باد معده داشت؟ اگر پاسخ بله است، بنابراین او میتواند مثانه و دفع خود را برای شروع تمرین کنترل کند. اگر جواب خیر است، بنابراین سؤال این است آیا او می تواند حرکت ادرار و مدفوع خود را به قدری کنترل کند تا زمان توانست رفتن فرا برسد؟ صبر کنید تا او به تابعیت و کنترل بهتری برسد. صبور باشید. همانطور که گفت تمام کودکان مراحل رشد متفاوتی دارند. از طرف دیگر، اگر نگرانید که در سن مناسب این مهارت را یاد نگرفته با پزشک خود مشورت کنید.
• ترس از توالت رفتن. آیا کودکتان از صدای سیفون توالت یا از افتادن درون آب هراس دارد؟ در بعضی از کودکان اینگونه ترسی ها شکل میگیرد و ضروری است که قبل از شروع تمرینات توالت رفتن بر این ترسها غلبه کنند. بگذارید کودک سیفون توالتی را برای شما بکشد. بگذارید با نگاه کردن به محتویات مدفوع درون کهنه که به درون توالت میرود، به آن عبادت کند. سپس از او بخواهید تا مدفوعش را از کهنه خود به درون توالت بریزد و خودش سیفون را بکشد. خانم «جوان کولی» در کتاب فوق العاده خود به نام کتاب «آموزشی توالت رفتن» برای والدین، توصیه می کند که این کار را با تشریفات انجام دهید، یعنی در حالی که توالت خالی می شود کودک به نشانه خداحافظی دستش را تکان دهد. برای او توضیح دهید بعد از اینکه بدن ما تمام مواد غذایی را از غذایی که ما میخوریم جذب کرد، مدفوع از بدن خارج می شود، چون دیگر در بدن او نیست. اجازه دهید کودک با نشستن روی لگن یا صندلی لگن برای یک مدت کوتاه تمرین کند. بنابراین، او میتواند ببیند که دورن توالت نمیافتد و مثل مدفوعش ناپدید نمی شود. در آخر، اگر او در طول دفع مدفوع خسته شد یا احساس درد کرد، با دکتر خود در زمینه تغییر برنامه غذایی یا یک ضد یبوست و کمکی صحبت کنید. مهم است که قبل و بعد از تمرین، دفع دردناک نداشته باشد. بنابراین قبل از شروع این موضوع اطمینان حاصل کنید شما بهتر می توانید واکنش های منفی توالت رفتن را از ناراحتیهای فیزیکی تشخیص دهید.

تمرین

بعد از اینکه کودکتان مهارتهای آمادگی را یاد گرفت، سپس می توانید توالت رفتن را تمرین کنید. روش بدون فشار: بعضی از متخصصان معتقدند وقتی کودکتان مهارتها را بیاموزد دوست دارد همکاری کند، می توانند خودشان تمرین کنند. «دکتر بری» ۱۱۷۰ کودک را در یک دوره ۱۰ ساله بررسی کرد و دریافت که بدون فشار، هشتاد درصد بین سنین دو و دو نیم سال توالت رفتن را یاد گرفتند و فقط یک مورد تصادفی در هفته داشتند. البته بیست درصد بقیه، دیرتر یاد گرفتند. بیش از صد کودک مورد ارزیابی قرار گرفته، بعد از سه سالگی فرا گرفتند و صدتای دیگر قبل از اینکه تمرین را شروع کنند، چهار ساله بودند.

اگر صبر و حوصله زیادی دارید و مشکلاتی ندارید که به آنها بپردازید، میتوانید این روش را آموزش دهید. لگنی به اندازه کودک، یا یک توالت با جای پا که هر دوی شما کاملاً راحت باشید انتخاب کنید. به او توضیح دهید چگونه باید از آن استفاده کند و همچنین وقتی که می خواهد به توالت برود به جای کهنه اش باید از آن استفاده کند. اگر از شما کمک خواست، به او کمک کنید – اما عجله نکنید – و به او فشار نیاورید. باید منتظر بمانید تا او به شما بگوید چه وقت نمیخواهد از کهنه استفاده کند.

مهم اگر نگران سانحه هستید یا احساس می کنید مجبور هستید او را عجله دهید یا مجبور کنید از توالت استفاده کند، این روش خوبی برای شما و کودکتان نیست برای موفقیت شما باید در تمام مدت برنامه، صبور و آرام باشید.

روش دو بار در روز: در این روش قرار می دهید. این بهترین روش برای تمرین دفع، در مناسب می باشد. برای مدت کوتاهی روی لگن توالت بنشیند دارد. او را با کتاب و اسباب بازیهایی که فقط در زمینهٔ آموزش توالت رفتن هستند سرگرم کنید. برای نشستن آنجا و دفع مزاج کردن در لگن تشویقش کنید و به او پاداش بدهید. اگر اصلاً دستشویی نداشت، غر نزنید و انتقاد نکنید و یا اگر در کهنه خود دفع مزاج کرد، سرش داد نزنید. اگر نمیخواهد در یک روز به اندازه کافی بنشیند، برای مرتبه بعد در روز بعد صبر کنید. در حالی که نمیخواهد بنشیند، مجبورش نکنید. وقتی این روش مؤثر واقع شد، کودک معمولا با مدفوع و ادرار کردن در توالت به طور همزمان شروع می کند. به تدریج کودک رابطه بین میل به رفتن و نشستن روی لگن را در می یابد. سپس او شروع به استفاده از لگن برای ساعتهای دیگری از روز می کند و می توان از تمرین کهنه به تمرین شلوار پرداخت تمام این فرآیند قبل از حصول موفقیت فقط چند ماه طول می کشد.

روش یک روز: این روشی است که در مجموع از روش های دیگر متفاوت است دکتر آزین ودکتر فاکس در کتابشان تحت عنوان «تمرین توالت رفتن در کمتر از یک روز»، به این رفتار روانشناسی اشاره کردند. آنها این روش را بین دویست کودک در سنین بیست ماه تا چهار سال امتحان کردند. بعضی از کودکان تمرین قبلی توالت رفتن نداشتند و بقیه در استفاده از توالت بعد از سالها سعی و کوشش موفق نشده بودند. نویسندگان گزارش می کنند تمام کودکان به استثناء تعداد کمی به سرعت یاد گرفتند. اگر میخواهید کودک خود را به سرعت آموزش دهید و با روش های دیگر مشکل دارید توصیه اکید می شود که روش یک روز را امتحان کنید. شما یک روز تمام وقت صرف آموزش مهارت توالت رفتن می کنید (بدون هیچ گونه حواس پرتی دیگر). اگر نمی توانید وقت زیادی با کودک خود صرف کنید بدون اینکه خونسردی خود را از دست بدهید، بهتر است از کمک اعضای دیگر خانواده یا یک دوست صبور که کودک دوستش دارد استفاده کنید. برای جزئیات بیشتر در مورد این روش باید به آن کتاب مراجعه کنید چون آنقدر طولانی و مفصل است که نمیتوانیم در اینجا بیان کنیم. اما به طور کلی «روش یک روز» شامل آموزش مستقیم مهارتهای توالت رفتن است که از طریق الگوسازی، تحریک دفع مکرر ادرار با مصرف مقدار زیادی آب تقویت و تشویق مثبت و یک روش اصلاحی برای تصادفات آموخته می شود. این روش، به طور کامل برای تمام کودکان فقط در یک روز موفقیت آمیز نیست. اما قطعاً سریعتر از هر روش دیگر است که می شناسیم.

روش یک هفته: اگر روش یک روزه منجسم برای شما جالب نیست و هنوز نمی خواهید تمرین توانست رفتن فرزندتان را با شتاب انجام دهید، یک راه دیگر هم وجود دارد. این روش به شما وقت بیشتری میدهد تا به این هدف دست یابید و نیازمند یکسری مقدمات است.

1. روز شروع را مشخص کنید. در مورد روز شروع تصمیم بگیرید و توجه داشته باشید هفته مورد نظر برای شما و خانواده نسبتاً خالی از برنامه است.

اگر سر کار می روید، تمرین را باید از صبح پنج شنبه آغاز کنید وگرنه شنبه بهترین روز است.

2. موجبات آن را فراهم کنید. این ایده رادر ذهن کودکتان پرورش دهید که یک اتفاق بزرگ قرار است رت بیفتد به او بگویید در آن روز غافلگیری جالبی پیش رو خواهد داشت. چون می آموزد که چگونه مثل یک آدم بزرگ از لگن استفاده کند. یک هفته قبل از روز شروع عملیات، حداقل یک بار در روز این موضوع را یادآوری کنید. به او بگویید چگونه خواهد توانست شلوار آدم بزرگ یا یک شلوار خیالی را بپوشد (شلواری با نشان آموزشی)، چون او یاد می گیرد چگونه از لگن استفاده کند.
3. وسایل توالت رفتن را بخرید. یک لگن یا صندلی لگن دار انتخاب کنید. ما آن نوع که روی زمین قرار می گیرد را توصیه می کنیم، چون استفاده از آن برای کودک آسانتر است. شاید بخواهید او را به فروشگاه ببرید و اجازه دهید که خودش یکی را انتخاب کند. برای روز بزرگ آن را کادو بپیچید. چند شلوار تمرین که یک یا دو سایز بزرگتر از اندازه او هستند بخرید تا او بتواند به راحتی آنها را در بیاورد و بیو شد. یکی از آنها را برای تمرین قبل از روز شروع استفاده کنید، به کودک نشان دهید چگونه آن را بالا و پایین بکشد.
4. پاداشی هایی آماده داشته باشید. اصلی غلبه بر مقاومت و پیشرفت کردن استفاده از پاداشی های معنادار است.

«تمرین لگن » خوب کار می کند: اجازه دهید کودک یک ماشین یا قطار خاصی را انتخاب کند یا به او واگنی دهید که بتواند پاداش کوچک را حمل کند. وقتی کودک با موفقیت از توالت استفاده کرد، می تواند با این اسباب بازی بازی کند و پاداشی که حمل کرده است را بردارد.

5. روز شروع، عملیات را آغاز کنید روز شروع را به یک ضربه زنگ آغاز کنید. هدایای کودکتان را به او بدهید – یک لگن و شلوار تمرین – هیاهوی زیادی هنگام پوشیدن شلوار راه بیندازید و بگذارید خودش را در آینه ببیند. اگر دوربین در دسترسی دارید، چند عکس در شلوار جدیدش از او بگیرید. کهنه ها را کنار بگذارید و به او بگویید کهنه فقط برای وقت خواب بعد از ظهر و شب است. تا پایان هفته این کار را بکنید، مهم نیست چه اتفاقی میافتد.
6. تمرین لگن را انجام دهید. از کودک بخواهید سمت لگن برود شلوارش را در بیاورد و برای چند ثانیه روی آن بنشیند. سپس آن را دوباره بالا و برایش مثل یک بازی غافلگیری باشد. چند بار این تمرین را در نقاط مختلف خانه انجام دهید، اما زیاد این کار را نکنید چون کودک از آن خسته می شود و در برابر ان مقاومت می کند.
7. پاداش بدهید. اگر پی پی دارد حتی اگر خیلی کم باشد و یا فقط در لگن جیش کند به شدت او را تشویق کنید و با یک پاداش او را برای تمرین ببرید. اجازه دهید این تمرین را برای چند دقیقه اجرا کند و همچنان به او پاداش دهید. اگر میخواهد در زمان دیگری تمرین کند، برای او مجدداً توضیح دهید که فقط وقتی میخواهد از لگن استفاده کند باید با ان بازی کند.
8. به خاطر خشک بودن و پاکیزه بودن به او پاداش بدهید. (ولی برای تمرین) وقتی هفته می گذرد فواصل بین چک کردن شلوار را نیم ساعت و سپس یک ساعت فاصله انجام دهید.
9. تصادفات را نادیده بگیرید. اگر کودک اتفاقی خودش را خیس کرد او را سرزنش نکنید و بر سرش فریاد نزنید. فقط به او کمک کنید تغییر کند و نگران نباشد چون او فرصت دیگری برای استفاده از لگن دارد. از او بخواهید از نقطه ای که او آن اتفاق را داشت به طرف لگن بدود و به شما نشان دهد که چگونه به سرعت شلوارش را پایین میکشد و روی لگن مینشیند.
10. برای پیشرفت کارش پاداش بدهید. وقتی هفته تمام شد، کودک به تدریج موارد اتفاقی کمتری خواهد داشت و بیشتر به توالت میرود. ممکن است گاه به گاه ناامید شوید. بنابراین زمان این پیشرفت را ثبت کنید. یک جدول رنگی درست کنید و آنرا در یک مکان دایمی در خانه بگذارید. هر زمان که کودک از لگن استفاده کرد، یک ستاره روی آن بچسبانید. به همهٔ اعضای خانواده بگویید «جان» چهار ستاره (و یا حتی بیشتر) به خاطر استفاده از لگن مثل پسر بزرگ، گرفته است با وجود اینکه همچنان تشویقش می کنید و به او پاداش هم می دهید. ۱
11. اظهارات منفی را نادیده بگیرید. اگر کودک در مورد تمرین توالت رفتن حرفهای منفی بزند یا بخواهد دوباره به گفته اش باز گردد، این حرفها را نادیده بگیرید.
12. انتظار اتفاق ناگهانی را داشته باشید. اتفاق رخ می دهد، بنابراین انتظار آنها را داشته باشید واز کودک خود انتقاد نکنید و با او بحث نکنید. اگر کودک همچنان مهارتهای استفاده از لگن را افزایش می دهد، آن را کم اهمیت نشان دهید. اگر بر عوض کردن شلوار اصرار ورزید، بنابراین به طور دستی او را برای انجام این روش هدایت کنید – بدون اینکه به انتقادات و مخالفتهای او پاسخ دهید – اگر تصادفات پشت سر هم رخ دادند و یا حتی در هفته ی آینده افزایش بیابند، بنابراین تمرینات بیشتر بعد از هر تصادف باید انجام شود تا پیامد کارش باشد اگر در برابر تمرین مقاومت کرد، به طور دستی اورا به طرف تمرین هدایت کنید تا اینکه دست از مقاومت بردارد.
13. پاداش ها را به تدریج کم کنید. یکی از بزرگترین اشتباهاتی که والدین در این مرحله انجام میده شد. این است که به سرعت پاداشی را حذف می کنند. حتی بعد از هفته تمرین و بعد از اینکه کودک کارش را خواب یاد گرفت مهم است که برای درست توالت رفتن به تشویق و پاداش دادن ادامه دهیم، پاداش را میتوان به طور نامنظم و گاه به گاه داد اما دقت کنید که اغلب فراوان او را تشویق کنید.
14. اگر تمام روشها شکست خوردند. اگر این روش برای کودکتان مؤثر نبود سعی کنید علت آن راہیاہد آیا او مهارتهای آمادگی خود را از دست می دهد؟ آیا تمام مراحل پیشنهاد شده را انجام داده اید؟ اگر نمیتوانید مشکل را پیدا کنید توصیه می کنیم کتاب تمرین توالت رفتن در کمتر از یک روز را بخرید و سعی کنید مراحل را قدم به قدم انجام دهید. با این روش موافق باشید، این روش برای هر عملکرد، پیامدهای مثبت و منفی را نشان می دهد.