#


هر آنچه باید درباره خواص درمانی کنگر یا گیاه بادآور بدانیم

خواص درمانی کنگر
4 دسامبر 2017 بدون نظر 4657 بازدید

هر آنچه باید درباره خواص درمانی کنگر یا گیاه بادآور بدانیم

هر آنچه باید درباره خواص درمانی کنگر یا گیاه بادآور بدانیم

کنگر دارای ویتامینهای (آوب و ئی) میباشد و املاح زیادی همراه دارد و نیز دارای هورمونهای گیاهی بوده ترشحات غدد را تقویت می نماید، از این رو در معالجات هورمونی میتواند خدمات شایان و برجسته ای بنماید. شهرت کنگر در تقویت غرایز جنسی است، ولی تنها یک مقوی ساده نیست بکله محرک شهوت بوده، آن را لذت بخش می نماید. دومین استفاده ای که در معالجات هورمونی میتوان با کنگر کرد معالجه برص است. این بیماری نتیجه بر هم خوردن تعادل، ترشح غدد داخلی بوده، در طب جدید تاکنون راه معالجه قطعی آن پیدا نشده است. در حالی که در گذشته پزشکانی بودند که این بیماری را معالجه کرده، اسرار آن را برای خانواده خود حفظ نموده، به دیگران نیاموخته اند، چون این اسرار بر زبان خوراکی ها پوشیده نیست، بر خوانندگان آن نیز بتدریج فاش خواهد شد. یکی از طرق معالجه پیسی (بر ص) درگذشته این بوده که آب کنگر را گرفته با یک سوم آن موم روغن مخلوط کرده روی لکه های برص می گذاشتند.

کنگر بادشکن و پیشاب آور و از شکم روش جلوگیری میکند و به درمان مرض قند کمک می نماید، هضم غذا را آسان میکند، کلیه و مثانه را گرم نگاه می دارد و زخم ریه و جراحات روده را التیام می دهد. ضماد کنگر جهت معالجه (گری) مفید بوده، از ریزش مو جلوگیری می نماید و جهت خوشبو کردن عرق بدن توصیه شده است و در معالجه او رام سخت، و خارشهای پوستی از مرهمی که جهت معالجه پیسی دستور دادم، استفاده کنید و اثر فوری آن را ببینید، ضماد ریشه آن جهت سوختگی از آتش و پیچیدگی عصب نافع است. صمغ بوته کنگر که پیشینیان به آن کنگر رومی میگفتند ایجاد قی میکند و همراه آن صفرا و بلغم را خارج مینماید و ضماد آن اورام را فرو می نشاند. مقدار خوراک آن از سه تا هفت گرم است.

خواص درمانی کنگر

خواص درمانی کنگر

در کتاب تحفه حکیم، از کنگر به عنوان بادآور نام برده شده و در کتاب گلها و گیاهان شفابخش به نام بادآور و خواص آن توضیح داده شده است. اینک به این مطلب اشاره میکنیم که در قرن هفدهم گیاه دارویی بادآور در همه جای دنیا قدر و مقامی داشت و به وسیله این گیاه دردهای نیمه سر (میگرن)، سینه پهلو، اسهال، بی اشتهایی، ارتعاش اعصاب، طپش قلب و انواع ضعف و بی حالی رامعالجه و درمان میکردند. همه پزشکان به خواص بادآور اعتقاد داشتند و وجود آن را گنجی گرانبها برای خانوادهها و درمان فقرا و بیچارگان می دانستند.

در فصل خودش در تمام سبزی فروشیها یافت می شود. با همه اینها باید بدانیم که گیاه دارویی بادآور، دارای خواص تقویت کننده، عرق آور، مصادر، تصفیه کننده خون، مقوی مجاری دستگاه هاضمه و همچنین دارای خواص ضد سرطان است. برای درمان عفونتهای کلیه و کبد و معده نیز موثر است. این گیاه، دارویی قطعی و موثر در جلوگیری از قی و دل به هم خوردگی زمان حاملگی در خانمها است که عوارض آن را ویار میگویند. خانمهایی که در دوران حاملگی ویار دارند و حالت استفراغ و دل به هم خوردگی پیدا میکنند در این مورد باید یک قاشق دسر خوری گلهای خشک بادآور یا برگ آن را در یک لیوان آب جوش ده دقیقه دم کرده، قبل از غذایک فنجان از آن را بخورند تا بهبودی محسوسی را در حالت عمومی خود احساس نمایند.

مشخصات طبیعی بادآور: اصل این گیاه از هندوستان بوده و از هند در سایر نقاط دنیا پراکنده شده است و امروز به طور خودرو در جنوب اروپا و غالب نقاط ایران می روید. این گیاه دارای ریشه کوچک و ساقه راست و زاویه دار و برگهای بزرگ متناوب به رنگ سبز روشن پوشیده از تار است که انتهای آن یک خار نوک تیز دارد و در ماههای اردیبهشت و تیر گلهای آن به شکل یک تخم مرغ خاردار است که در وسط چهار برگ ظاهر می شود. گل بزرگ بادآور زرد، رنگ و پویا نامطبوع دارد که وقتی خشک شد آن بوی نامطبوع از بین میرود.

گل و برگهای نزدیک به گل را باید قبل از این که کاملاً باز شوند چیده در آفتاب خشک کرد. گیاه بادآور یا کنگر را با مقدار بیست تاشصت گرم در یک لیتر آب جوش دم کرده، آن در عفونتهای سینه پهلو و ذات الجنب و انواع تب تجویز میشود. جوشانده این گیاه برای بعضی از معده ها ناسازگاری می کند. در بیماری رماتیسم مصرف می شود. این جوشانده اسید اوریک بدن را به خارج دفع میکند و موجب راحتی و تسکین کامل بیمار میشود. تنطور آن را داروخانه ها دارند، میتوان به مقدار ۵۰ تا ۶۰ قطره از آن را در روز مصرف کرد.

برای زخمهای جلدی: جوشانده برگ کنگر یا باداور یا عرق آن را به شکل محلول در شستشوی انواع زخمهای جلدی به کار میگیرند. در این مورد باید سی تا چهل گرم برگ خشک آن را در یک لیتر اب جوش مدت ده دقیقه بجوشانند و سپس خنک و نیمگرم که شد مصرف نمایند. این گیاه در تمام نقاط ایران، از جمله تبریز، ارومیه، رستم آباد گیلان و نواحی البرز، فارس و نواحی غربی ایران و خراسان می روید و بعضی از بازرگانان خشک ان را به هندوستان صادر می کنند.

برچسب ها
به اشتراک بگذارید


دیدگاه کاربران

دیدگاهتان را بنویسید

ارسال دیدگاه جدید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *