خواص شگفت انگیز سنبل الطیب را بشناسید

خواص شگفت انگیز سنبل الطیب را بشناسید

سنبل الطیب اعصاب را آرامش میدهد. مقوی معده و جگر است. شستن چشم با جوشانده آن سرخی چشم را از بین میبرد، پاشیدن خشک شده سنبل الطیب روی زخم باعث التیام آن می شود. ضد سرگیجه می باشد. دمکرده آن طپش قلب و ضعف قلب را درمان می کند.

گل گاوزبان اصیل ایرانی بهتر از قرصهای والیوم و لیبریوم آرامش میدهد. کسانی که به خوردن این قرصها عادت کرده اند، به سراغ سنبل الطیب بروند تا نجات پیدا کنند. سنبل در زبان عربی به معنی خوشه است، ولی به بیخ و ریشه معطر چند گیاه نیز اطلاق میشود.

سنبل رومی، سنبل هندی، و سنبل کوهی از این ردیف بوده، به آنها سنبل الطیب و سنبل طبی میگویند. بیخ معطر با ریشه های افشان است و چون گربه عاشق بوی آن است، مجذوب سنبل الطیب شده در برابر سنبل الطیب میغلتد و به همین جهت در این اواخر عده ای اسم فارسی سنبل الطیب را علف گربه گذاشته اند ولی در کتابهای فرهنگ قدیمی چنین عنوانی دیده نمی شود و با توجه به این که ریشه و ساقه آن زیرزمینی بوده نمی توان به آن علف خطاب نمود.

سنبل الطیب

 این وجه تسمیه صحیح نیست. به آن سنبل الطیب، سنبل رومی، سنبل العصافیر، الریانه، سمامن، حشیشه العصافیر، آله آمک، می خوشه و سنبل طبی میگویند. سنبل الطیب، ضد صرع «هیستری» و ضد تشنج می باشد و از همه مهمتر این که ادرار میتلایان به مرض قند راکم میکند، مخصوصاً اگر همراه با گل گاوزبان اصیل ایرانی که آن در دامنه کوههای البرز می روید دم کنند.

 سنبل کوهی یکی از انواع سنبل الطیب می باشد. ریشه آن عرق و ادرار را زیاد میکند و اشتها آور است، سنبل هندی نوع دیگری از آن میباشد که خواصی نظیر آن داشته به آن (ناردوین هندی) عجز مکی و حب العصافیر هم میگویند. قسمت مورد استفاده بیخ و ریشه افشان سنبل می باشد که آن را به صورت دمکرده و تنتور مصرف میکنند و در کارخانجات داروسازی از آن داروهای اختصاصی جهت تقویت قلب درست میکنند که یکی از آنها (کورامین) نام دارد.

 انواع پرورش یافته سنبل الطیب چندان خاصیت زیادی ندارد، و بهتر آن است از انواع وحشی آن استفاده شود. یکی دیگر از خواص سنبل الطیب همراه داشتن مقداری منگنز است. کمبود این فلز در بدن انسان باعث سفیدی مو می شود و با این که داروسازان سنتی از وجود این فلز و خواص آن مسبوق نبودند، معذالک برای سیاه شدن و دراز شدن موی سر و ریش از آن استفاده میکردند و به این منظور پخته آن را بر سر و صورت بسته نتیجه می گرفتند. نوشیدن دمکرده سنبل الطیب با گل گاوزبان و لیمو عمانی یک نوشابه نشاط آور و آرام بخش می باشد. در مجالس ختم اگر به جای قهوه از این نوشیدنی به مصیبت زدگان بدهند، بدون آن که اعصاب آنها تخدیر شود، آرامش درونی پیدا خواهند کرد.

سنبل الطیب باز کننده و مقوی دهانه معده و جگر میباشد. لیزی و رطوبت سینه و فضولات دماغی را از بین میبرد و شکم را جمع میکند. شستن چشم با آب سنبل الطیب همراه با آب گشنیز سرخی آن را از بین میبرد و در تقویت بینایی موثر است و باعث روییدن مژگان می شود. نشستن در آب جوشانده و برداشتن مقدار کمی از ریشه سنبل الطیب رحم را پاک و عقب افتادگی عادت را باز مینماید.

مقدار خوراک بیخ آن پنج گرم می باشد. تازه آن بهتر از خشک آن است. بادشکن، خواب آور و ضد کرم می باشد. سرگیجه، سردرد یک طرفه، دلهره، اضطراب، حالات مالیخولیایی، اختلالات زمان یائسگی، سکسکه های مداوم و خلاصه بیماری که منشاء عصبی داشته باشد با خوردن سنبل الطیب تسکین می یابد. شستشوی دهان با آب جوشانده سنبل الطیب جوشها و زخمهای مخاط دهان را از بین میبرد و دمکرده آن برای طپش قلب مفید است.

سنبل الطیب

سنبل الطیب گیاهی است که در جاهای مرطوب می روید و گلهای آن کوچک و به رنگ سفید و گلی است که بوی معطر مخصوص از آن به مشام میرسد. گاه ارتفاع ساقه آن به یک متر و نیم میرسد که راست و کشیده است و زیاد شاخه ندارد و رنگ آن سبز پریده است. ریشه این گیاه در طب استعمال میشود و دارای خواص مقوی و ضد تشنج است. در بیماریهای اختلالات عصبی، انواع طپش قلب، اسمهای عصبی، تشنجات معدی، هیستری و صرع، بیخوابی و ضعف عمومی بدن سنبل الطیب دارای شفا بخش است، ولی کسانی که دمکرده آن را مصرف می نمایند، اگر به مصرف آن مدت زیادی ادامه دهند «چشمانشان ضعیف شده گوششان بخوبی نخواهد شنید». پس بهتر است که مدت هشت یا ده روز آن را مصرف کنند و بعد دو یا سه هفته آن را ترک نمایند تا دچار عارضه ضعف چشم و گوش نشوند.

در فرانسه صد گرم ریشه سنبل الطیب را در آب جوش مدت دوازده ساعت می خیسانند و هر روز دو تا سه فنجان آن را بین غذا مصرف میکنند. دمکرده ریشه آن، ده گرم آن در یک لیتر آب و برای جوشاندن آن پانزده تا چهل گرم در یک لیتر آب تعیین شده.

سنبل الطیب در بیشتر نقاط ایران می روید و همه آن را می شناسند و در گیاه فروشیها به طور وفور یافت می شود. گربه ها این گیاه دارویی را بی اندازه دوست دارند و به خاطر خوردن آن بی قرارمی شوند.