بیماری یوئیت

یوئیت به التهاب بافت یوه چشم گویند. یوه لایهٔ میانی چشم است و شامل عنبیه، جسم مژگانی و مشیمیه می‌باشد.

بسیاری از انواع یوئیت مزمن هستند و ممکن است منجر به برخی عوارض از جمله آب مروارید، کاهش یا افزایش فشار چشم، آب سیاه، مشکلات شبکیه و کراتوپاتی باند شکل (Band keratopathy) شود. هر یک از این عوارض ممکن است منجر به کاهش دید شود.

این بیماری ممکن است در هر سنی بروز کند.

یوئیت بسته به محل گرفتاری تقسیم‌بندی می‌شود.

یوئیت قدامی: به التهاب عنبیه به تنهایی و یا به التهاب عنبیه و جسم مژگانی اطلاق می‌شود.
یوئیت میانی: به التهاب جسم مژگانی گفته می‌شود.
یوئیت خلفی: به التهاب مشیمیه گفته می‌شود.
یوئیت منتشر: به التهاب در همهٔ قسمت‌های یوه گفته می‌شود.
یوئیت قدامی شایع‌ترین نوع یوئیت است.

نشانه‌ها

یوئیـت قدامی ممکن است تنها در یک چشم بروز کند. بیمار ممکن است درد خفیف تا شدید، قرمزی چشم و حساسیت به نور داشته باشد. ممکن است دید بیمار نیز دچار کاهش شده باشد.

یوئیـت میانی و خلفی معمولاً بدون درد هستند. نشانه‌ها شامل، کاهش دید و مگس پران (دیدن سایه‌ای متحرک شبیه مگس در میدان بینایی) بوده و معمولاً دو طرفه‌است. بیشتر بیماران دچار یوئیت میانی، در سنین طفولیت یا جوانی مبتلا می‌شوند.

یوئیـت منتشر مجموعه‌ای از نشانه‌های همهٔ انواع را دارد.

علت‌

یوئیـت علل متفاوتی شامل ویروسی، قارچی و باکتریال دارد و گاهی بدنبال مشکلات ایمونولوژیک سیستمیک، ضربه و یا متعاقب جراحی چشم ایجاد می‌شود.

علت بیماری را گاهی اوقات می‌توان یافت، ولی در خیلی از موارد علت ناشناخته‌است که به آن ایدیوپاتیک (به انگلیسی: Idiopathic) می‌گویند.

درمان

بسته به نوع بیماری معمولاً استروئید (کورتون) به شکل قطره، آمپول و یا قرص تجویز می‌گردد.

یوئـیت قدامی بدلیل گرفتاری قسمت‌های قدامی چشم، معمولاً با قطره قابل درمان است. یوئیـت میانی با قطره و گاهی تزریق استروئید در اطراف چشم و یوئیـت خلفی با قرص و یا تزریق استروئید سیستمیک درمان می‌شود.