بیماری های قلبی مادرزادی

انواع بیماری های قلبی مادرزادی را بشناسید

بیماری های قلبی مادرزادی به عنوان اصلی ‌ترین بیماری‌ هایی محسوب می شوند که نوزادان را تحت تاثیر قرار می ‌دهند. همان گونه که از نامش مشخص است، این بیماری در زمان تولد شروع می ‌شود.

مدل های گوناگونی از بیماری ‌های قلبی مادرزادی، دوره درمان مختلفی دارند. عاقبت اندیشی و درمان هر کدام هم منحصر به فرد است. قصد داریم در ادامه این مطلب تمام اطلاعات در خصوص بیماری های مادرزادی قلبی در نوزادان و شیوه برخورد با آن ‌ها را برای شما عنوان کنیم، پس با ما همراه باشید.

اول یک تعریف از بیماری های قلبی مادرزادی در نوزادان را توضیح می دهیم. یک بیماری قلبی مادرزادی به ناهنجاری‌ های قلبی گوناگون که در کودک، از زمان تولد به وجود می آید گفته می شود. آن ‌ها بر مبنای پیچیدگی و اثری که بر روی بدن دارند قسمت ‌بندی می ‌شوند. بیشتر سیستم‌ های گردش خون و تنفسی اغلب تحت‌ تاثیر یک مشکل در قلب قرار دارند.

آماری کوتاه در رابطه با بیماری های قلبی مادرزادی نوزادان

بر اساس آمار موسسه امراض کودکان ایالات متحده: یک بیماری قلبی مادرزادی شایع ترین نوع مشکل به دنیا آمدن در بین نوزادان می باشد. این مشکل در بین هشت نفر تا از هزار نوزاد به وجود می آید.

بر اساس آمار مرکز کنترل بیماری ایالات متحده، مشکلات مادرزادی قلبی تقریباً یک درصد از تولدها یا حدوداً چهل هزار نوزاد در هر سال در ایالات متحده را تحت‌ تاثیر قرار می‌ دهند. تقریباً بیست و پنج درصد از مشکلات مادرزادی قلبی، خیلی مهم هستند.

CHDs ها هم جزو اصلی ترین بیماری‌ های مادرزادی محسوب می شوند که باعث مرگ نوزادان می‌ شوند. پیشرفت‌ ها در علم پزشکی، آمار زنده ماندن نوزادان را به ۸۵ درصد افزایش داده ‌اند.

محققان در امر پزشکی بر این عقیده اند که اغلب CHDs مزمن می باشند، به این ترتیب حتی چنانچه باعث مرگ کودک هم نشود، ادامه عمر نوزاد با این بیماری خواهد گذشت. شدت بیماری به این وابسته است که چه قسمتی از قلب تحت ‌تاثیر قرار می ‌گیرد.

انواع گوناگون بیماری های قلبی در نوزادان کدام ‌ها می باشند؟

در حدود هجده نوع از مشکلات قلب می ‌تواند در زمان تولد اتفاق بیفتد، ولی فقط دوازده نوع از آن‌ ها رایج ترین می باشند. در این جا فهرستی از مشکلات مادرزادی قلبی از جمله آن هایی که مهم تر می باشند؛ عنوان شده ‌است:

نقص دیواره دهلیزی (ASD):

یک چاله یا دهانه کوچک در غشا ایجاد می شود که آتریا را جدا می ‌کند و در بخش های بالایی قلب قرار دارند. این باعث اختلاط خون اکسیژن‌ دار می ‌شود.

نقص دیواره بین بطنی:

در این نوع از مشکل قلبی، یک حفره؛ بافت بطن راست و چپ را از هم جدا می‌ کند و باعث اختلاط خون و اکسیژن می ‌شود و شخص دچار بیماری های قلبی می شود.

نقص کانال اتریواستاتیک:

این هم مثل مشکل دهلیزی، بطنی می باشد. نوزادانی که با این وضعیت متولد شده اند، حفره ای در غشا دارند که هم بطن و هم آتریا را جدا می ‌کنند که باعث تشکیل نامناسب شیره می ‌شود که جریان خون را خیلی محدود می ‌کنند.

Coarctation آئورت (CoA):

این یک شرایط بحرانی محسوب می شود که آئورت، بزرگ‌ ترین سرخرگ بدن، باریک می ‌شود. آئورت سرخرگ اصلی بدن می باشد که از قلب گرفته تا خون اکسیژن‌ دار را به تمام اعضای بدن توزیع کند.

سندرم قلب چپ هیپوپلاستی (HLHS):

در وضعیت بحرانی، قسمت چپ قلب به طور مناسب بزرگ نمی ‌شود، به این معنا که دهلیز چپ و بطن امکان دارد توانایی نداشته باشند که به قدر کافی خون را پمپاژ کنند.

آترزی ریه:

این یک شرایط حاد محسوب می شود که در آن دریچه ریوی، ظاهر ضعیفی دارد و یا اصلاً تشکیل نشده است و در نهایت باعث مشکلات زیادی می ‌شود. دریچه ریوی یک رگ خونی می باشد که خونی که اکسیژن ندارد را از قلب به طرف ریه ‌ها می فرستد.

سرخرگ ریوی (PS):

دریچه ریوی از سه غشا بافت درست شده است که جریان خون را به واسطه دریچه کنترل می ‌کنند. در زمان تنگی مجرای ریوی، دو غشا بیرون از سه غشا به یکدیگر چسبیده‌ اند تا قسمت ضخیمی را تشکیل دهند؛ که از جریان آرام خون از قلب به سرخرگ ریوی جلوگیری می‌ کند.

تترالوژی فالوت:

این مورد هم تلفیقی از چهار مشکل قلبی با یکدیگر است. در این وضعیت نادر، امکان دارد قلب به صورت منظم شکل نگیرد.

مجموع ارتباط غیر عادی ریوی (TAPVC):

این یک شرایط بحرانی به حساب می آید که در آن سیاهرگ ریوی که خون اکسیژن‌ دار را از طرف قلب به دهلیز چپ می فرستد، وجود ندارد. به جای آن، به دهلیز راست وصل می‌ شود، که خون بدون اکسیژن را می فرستد. این به آن معناست که بدن خون اکسیژن‌ دار مورد نیاز را دریافت نمی ‌کند و باعث بیماری های قلبی می شود.