سیفیلیس و درمان آن

تقریبا پنجاه سال پیش که بیماری سیفیلیس دردی بی درمان و غیر ­قابل علاج بود.

یک جوان ترک از اهل اسلامبول به این بیماری مبتلا گردید .چون در بین ترک­های متعصب آن روز ابتلای به این بیماری بدترین تنگ محسوب می­شد . آن جوان جرأت اظهار کسالت در بین خانواده محترم و بزرگ خود را نداشت .

در صدد خودکشی برآمد لذا مقدار زیادی مرگ موش یعنی ارسنیک گرفته و به قصد انتحار خورد چون مقدار ارسنیک زیاد بود جوان مسموم گردید.

ولی در نتیجه معالجه از مرگ نجات یافت. چند روز بعد متوجه شد که کسالت او برطرف شده و سیفلیسش درمان یافته است.

آرسنیک

این اتفاق جلب توجه پزشکان عالم را نمود و برای اولین بار دانشمندان آلمانی از روی این واقعه پی به خاصیت درمانی ارسنیک برده . آمپول­هایی تحت عنوان سالوارسان و نئوسالوارسان تهیه کردند .

بعد­ها نیز دارو­های دیگری که اصل آن­ها ارسنیک بود به میدان آمد . تا چند سال پیش مهمترین درمان سیفیلیس محسوب می­گردید.

از داستان این نتیجه عاید می­شود که سمی که جوان ترک برای خودگشی خورد درمان مرضش واقع شد زیرا همان­طور که گفتیم فرقی بین سم و دارو وجود ندارد.