چگونه فردی به بیماری کزاز مبتلا می شود؟

آشنایی با علائم بیماری تتانوز یا کزاز و راه های درمانی آن

این بیماری که به حد خود بسیار خطرناک و مرگ آفرین است، از میکروبی به نام کلوستریدیوم تتانی ناشی می شود. این میکروب که دو نوع زهر از خود ایجاد می نماید، موجبات بیماری را فراهم می آورد. میکروبهای این بیماری مخصوصا در جاهای کم هوا و یا اماکنی که تهویه و با جابجایی هوا در آنجا انجام نمیگیرد، بیشتر میشود. البته در جاهای معمولی نیز یافت میشود. از اینرو میزان چنین میکروبی در طبیعت بیشتر از بقیه موجود است. چنین میکروبی در تخمها، مدفوع حیوانات در خاک، گرد و غبار کوچه و خیابان، و برخی از اشیاء مثل چاقو، گلوله و غیره پیدا میشود. تا زمانی که این میکروب از پوست و گوشت انسان نگذشته نمی تواند وارد بدن شود و کار ساز باشد.

زمانیکه محل زخمی بر روی بدن انسان (در هر نقطه ای باشد فرقی نمیکند) به هر طریقی ایجاد شود، این میکروب سریعا خودش را به آنجا می رساند و بدن را آلوده می سازد. محل زخم حاصل از بریدگی شیشه، جای زخم گلوله و یا چیزهای دیگر میتواند موجب آلودگی بدن به کزاز شود. زمین خوردن و زخمی شدن نیز چنین بیماری را ایجاد میکند. زمانی که محل زخم سریعا پانسمان نشود ضد عفونی نگردد، ریشه یابی و افزایش این بیماری بیشتر است. به خصوص اغلب کودکان تازه به دنیا آمده از این بیماری از دنیا میروند. زیرا میکروب از راه ناف به بدن آنها انتقال می یابد و سین مرگشان میشود. لذا استفاده از وسایل آلوده در بریدن ناف کودک و یا ایجاد زخم امری خطرناک است. از طرفی بهره گیری از دستمال یا تنظیف و وسایل پانسمان آلوده نیز خطرآفرین می باشند.

نشانه های بیماری کزاز

پس از اینکه فرد زخمی می شود و یا به دلایلی در بدنش بریدگی و محل زخمی ایجاد می گردد، سه ساعت تا سه هفته میکروب کزاز در بدنش شروع به رشد و تکثیر میکند. ابتدا از عضلات چانه شروع شده و به سایر جاهای بدن میرسد. سفتی و گرفتگی عضلات چانه و انقباض چند دقیقه ای و گرفتگی در گلو و گردن از نشانه های این بیماری است. حتی انقباض و گرفتگی گلو باعث خفگی نیز میشود. گاهی انقباضات بتدریج رو به کاهش نهاده و بیماری شفا پیدا می کند.

راه درمان

راه درمان این بیماری غالب اوقات با نتیجه منفی مواجه است. یعنی بسیاری از تلاشهای پزشکی پس از وقوع و ابتلای فرد به کزاز بی نتیجه می ماند. باید درمان این بیماری مطلقا در بیمارستان انجام پذیرد. صدا، نور و سایر چیزهایی که سبب ایجاد واکنش در انسان میشود، باید برای کاهش اسپاسم و واکنشهای رفتاری به حداقل رسیده و از کنارش دور شود. از این رو بیماران مبتلا به کزاز را در اتاقی نیمه تاریک و ساکت نگهداری می نمایند. اما بهترین شیوه درمان این بیماری استفاده از سرمی به نام هیومن ایمبون گلوبولین، است که پس از ایجاد زخم و یا حادثه ای باید به بدن بیمار و مصدوم تزریق شود تا جلوی شیوع و تکثیر میکروبها گرفته شود

روش های پیشگیری و مصونیت از ابتلا به کزاز

بهترین راه پیشگیری انجام عمل واکسن در افراد است. به طور کلی بزرگسالان و کودکان بزرگتر از ۱۲سال هر ماه یک تزریق به مدت سه ماه، یک تزریق دیگر پس از یکسال و پس از ۱۰سال یک تزریق انجام میدهند تا برای همیشه از این بیماری مصون باشند. زنان آبستن قبلا و نوزادان پس از زایمان و تولد با سرم کزاز واکسینه می شوند. به طور کلی برای سلامتی جامعه باید کلیه افراد به کزاز واکسینه گردند.