با خواص ماء الشعیر بیشتر آشنا شویم

با خواص ماء الشعیر بیشتر آشنا شویم

از جوشانده جو در آب مایعی به دست می آید که آن را ماء الشعیر نامند. این مایع خنک کننده، مسکن فشارخون، صفرابر و ضد اخلاط سوخته و تبهای گرم است، مسکن حرارت باطنی و حرارت جگر و عطش مفرط است. مولد خون پاک بوده، برای امراضی چون سل، دق، زخم روده و ذاتالجنب و سردرد توصیه و تجویز می شود. اثر آن در معالجه سرفه های خشک بسیار مفید میباشد، اسب جهان تخمیر جو سبز کرده به دست میآید. دارای ۲/۵ تا ۵ /۴ درصد الکلی و مقداری هورمون زنانه می باشد. این هورمون به علت افزودن ماده تلخی است که از گل رازک گرفته به آن می افزایند و به جهت این که شهوت زنان را زیاد میکند و از شهوت مردان کاسته، آنها را زن صفت می کند.

 در خواص ماء الشعیر:

اولا باید بدانید هر غذا و دوایی که هم غذا باشد و هم دوا بسیار منفعت دارد، ولی مثل ماء الشعیر نیست. ده خاصیت در ماء الشعیر میباشد: اول آن که در طبیعت سرد است. دوم مواد سوخته را دفع میکند. سوم پاک کننده معده است. چهارم، مسکن عطش، پنجم سهل النفوذ در تمام بدن است. ششم لذیذ است. هفتم معتدل الغذا است. هشتم هیجان اخلاط فاسد نمی کند. نهم در معده نفخ نمی کند، دهم نرم کننده معده، مضر احشاء بارد و نفاخ است. برای اشخاصی مرطوبی ضرر دارد. مصلحت این است که با ماء الشعیرگل قند کنند «و خوردن ماء الشعیر با سکنجبین ناسازگار است، برای آن که ماءالشعیر را فاسد میکند و قوام آن را باطل می نماید و آن قبل از هضم از معده از بین میرود».

پس بهتر آن است اول سکنجبین بخورند، در ساعت دیگر ماء الشعیر میل کنند و بدانند هر چه که با ماء الشعیر میل کنند، منفعت ماءالشعیر را از بین میبرد و سبب اضطراب میگردد.

زیرا که هرگاه چیزی با آن در معده جمع شود، قوتهای مختلف ظاهر گردد و طبیب هم در هضم و تصرف متحیر شود، خاصه که بیمار نتواند هضم کند. مثل عدس که جرم قابض است، و بر عکس آب آنگاه مسهل است و این دو متضاد که در اثر یک جنس موجود است در ماء الشعیر موجود نیست، و قوت ماه الشعیر یکسان است، و غذایی که آن بدهد بسیار خوب و قوت آن را میافزاید و تن را غذا میدهد وتقویت میکند و در معده ثقل و نفخ پیدا نمیکند رفع عطش کند و تعدیل ماده و لطافت و ملین بودن آن سبب زودگذری از رگهاست. و به رگها نچسبد و این خاصیت در چیزی نیست مگر در ماء الشعیر که خاصیت فراوان دارد.

اول سکنجبین بخورند تا لطافت خلط و وجود را مستعد کند و برای دفع خلط معده حاضر کند، بعد از دو ساعت دیگر ماءالشعیر میل کند، تا در معده زیادتر از دو ساعت تأمل نکند وزود هضم شود و خلطی را که سکنجبین لطیف و آماده کرده باشد بشوید و دفع کند، و عروق و مجاری اخلاط را پاک کند وگاه دفع ادرار کند و یا با عرق دفع کند. اگر چهار ساعت بعد از خوردن ماءالشعیر مجدداً سکنجبین بخورند هر چه ماءالشعیر تعدیل کرده نضج داده باشد زود دفع شود و سردی و رطوبت که از ماء الشعیر حاصل شده باشد به همه بدن برسد.

از برای خوردن در ابتداء ماء الشعیر رقیق میل کنند و نزدیک به انتهای مرضی خوردن ماء الشعیر را ترک کنند و اگر مقصود از خوردن ماء الشعیر تقویت باشد، ماء الشعیر غلیظ به بیمار دهند، اگر درد و ورم غرضی دشوار باشد، عوض ماء الشعیر سکنجبین بدهند. اگر کشک ماء الشعیر خوب پخته نشده باشد، نه از برای غذا خوب است، و نه از برای دوا، اگر مقصود از خوردن ماء الشعیر تقویت باشد ماء الشعیر ملحم دهند یعنی گوشت را بپزند تا پخته شود، بعد ماء الشعیر | داخل کنند و بپزند و صاف نموده میل کنند.